Λιδορίκι 1957 , μια όμορφη οικογενειακή “ Ταλταίϊκη , φωτογραφία , από αριστερά Γιαννούλα συζ.Γ.Πέτρου – Τάλτα , η κόρη της Μαρία , η γιαγιά Μαρία Ν.Πέτρου – Τάλταινα Αποστ.Πέτρου , Νίκος Πέτρου – Τάλτας και Νλικος Γ.Πέτρου
Αρχείο Μαρίας Πέτρου –Νταλάκα
***************
Καλησπέρα Λιδορικιώτες
Καλησπέρα φίλοι του χωριού μας και της εφημερίδας μας …
Με μεγάλη καθυστέρηση ξεκινάμε απόψε φίλοι μου την επικοινωνία μας , λόγω ..υποχρεώσεων , δεν πειράζει όμως , κάλλιο αργά παρά..ποτέ
Βέβαια , έχουμε αναρτήσει αρκετά κείμενα αλλά το κάθε αυτό Λιδορικιώτικο αναρτάται τώρα
ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 07:31
Δύση Ήλιου: 18:50
Σελήνη 2 ημερών
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz3oZglb8Bz
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1322
Ο σκωτσέζος πολέμαρχος Ρόμπερτ δε Μπρους νικά το βασιλιά των Άγγλων, Εδουάρδο Β', στη μάχη του Μπάιλαντ και ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της Σκωτίας.
1862
Το απομεσήμερο ο αθηναϊκός λαός συγκεντρώνεται στην Πλατεία Όθωνος για να πανηγυρίσει την έξωση του Όθωνα. Μετά τη δοξολογία, ο πρόεδρος της Προσωρινής Κυβερνήσεως, Δημήτριος Βούλγαρης, απευθύνεται προς το συγκεντρωμένο πλήθος. Ανάμεσα στα άλλα ακούγονται και τα εξής: «Ας ορκισθώμεν επί της Πλατείας ταύτης, της λαβούσης ήδη το ωραίον της Ομονοίαςόνομα, και ας είπη έκαστος εξ ημών: Ορκίζομαι πίστιν εις την πατρίδα και υπακοήν εις τας εθνικάς αποφάσεις».
1863
Ο σουηδός χημικός Άλφρεντ Νόμπελπατεντάρει την παρασκευή της νιτρογλυκερίνης. Από την εφεύρεσή του αυτή θα κερδίσει πολλά χρήματα, ικανά για να συντηρούν μέχρι σήμερα το Ίδρυμα Νόμπελ, που απονέμει τα ομώνυμα βραβεία.
1944
Ο γερμανός αρχιστράτηγος Έρβιν Ρόμελ, γνωστός και ως «αλεπού της ερήμου» για τις επιχειρήσεις που είχε διεξάγει στη Βόρεια Αφρική κατά τον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοκτονεί πίνοντας δηλητήριο. Είχαν αποκαλυφθεί οι επαφές του με τους συνωμότες που είχαν αποπειραθεί να δολοφονήσουν τον Χίτλερκαι του είχε δοθεί η επιλογή μεταξύ δίκης και αυτοκτονίας.
1990
Δημοτικές εκλογέςδιενεργούνται στην Ελλάδα. Στην Αθήνα εκλέγεται δήμαρχος ο Αντώνης Τρίτσης, στη Θεσσαλονίκη ο Κωνσταντίνος Κοσμόπουλος και στον Πειραιά ο Στέλιος Λογοθέτης.
1998
Το Νομπέλ Οικονομίας απονέμεται στον ινδό καθηγητή του Πανεπιστημίου Τρίνιτι του Κέμπριτζ, Αμάρτια Σεν, για τη συμβολή και το έργο του στις οικονομικές αναλύσεις για το Κράτος Πρόνοιας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1410#ixzz3oZhG2bu4
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1852
Δημήτριος Καμπούρογλου, έλληνας ιστοριοδίφης και λογοτέχνης. (Θαν. 21/2/1942)
1906
Χασάν αλ-Μπάνα, αιγύπτιος δάσκαλος και ιμάμης, ιδρυτής των «Αδελφών Μουσουλμάνων». (Θαν. 12/2/1949)
1939
Ραλφ Λόρεν, αμερικανός σχεδιαστής μόδας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1410#ixzz3oZhTmGCd
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1990
Λέοναρντ Μπέρνσταϊν, αμερικανός διευθυντής ορχήστρας και συνθέτης. (Γεν. 25/8/1918)
1995
Ελένη Βλάχου, δημοσιογράφος και εκδότρια της εφημερίδας «Καθημερινή». (Γεν. 18/12/1911)
2004
Βλάσης Μπονάτσος, έλληνας ρόκερ, ηθοποιός και σόουμαν. (Γεν. 30/11/1949)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1410#ixzz3oZhlLz9B
Το «θαυματουργό» νερό του Καματερού
687
Ο Γιώργος Kαματερός έκανε την εμφάνιση του στην επικαιρότητα στις αρχές Φεβρουαρίου του 1976, υποστηρίζοντας ότι ανακάλυψε το φάρμακο κατά του καρκίνου. Ο 36χρονος τότε δικηγόρος άρχισε να μοιράζει με βυτιοφόρα το ιαματικό νερό που υποτίθεται έφερνε από την Κω, στις γειτονιές της Αθήνας και λίγες μέρες αργότερα στην επαρχία.
Το θέμα άρχισε να αποκτά μεγάλες διαστάσεις, παρά τις αντιδράσεις του ιατρικού κόσμου, αφού πολλές από τις εφημερίδες της εποχής -με προεξάρχοντα Τα Νέα- στήριζαν με τη στάση τους τον Kαματερό και την ομάδα του. Στο φαινόμενο αυτό, από τις απογευματινές εφημερίδες αντιστάθηκαν η Ελευθεροτυπίακαι η Εστίακαι από τις πρωινές η Καθημερινή, ηΑυγήκαι ο Ριζοσπάστης.
Οι αναλύσεις των επιστημονικών ιδρυμάτων, όμως, ανέφεραν συνεχώς ότι πρόκειται για απλό νερό χωρίς καμιά θεραπευτική ιδιότητα, ενώ ο Kαματερός υποστήριζε ότι το μυστικό κρύβεται στη σκόνη πετρωμάτων που προσέθεταν οι συνεργάτες του. Το πιο τραγικό γεγονός της περιόδου εκείνης αποκαλύφθηκε από την Ελευθεροτυπίαστις 19 Φεβρουαρίουτης ίδιας χρονιάς. Οι γονείς 18 παιδιών που νοσηλεύονταν με λευχαιμία και κακοήθεις όγκους στο νοσοκομείο «Aγλαΐα Kυριακού», σταμάτησαν την κλασική θεραπεία και έδιναν στα παιδιά το νερό του Kαματερού. Ως αποτέλεσμα, ένα από τα παιδιά πέθανε και η κατάσταση των υπολοίπων παρουσίασε επιδείνωση.
H αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει, αλλά ο Kαματερός απτόητος οργάνωνε συγκεντρώσεις και πορείες με εκατοντάδες οπαδούς του, ενώ εμφανιζόταν και ως πολιτικός ηγέτης. Οι συνεχείς αναλύσεις όμως αποδείκνυαν ότι το νερό αυτό όχι μόνο ήταν ψεύτικο, αλλά και επικίνδυνο, αφού περιείχε ραδιενέργεια 35-38%. Στις 30 Μαρτίουτου 1976 η κατανάλωσή του απαγορεύτηκε επισήμως.
Μετά τις δικαστικές περιπέτειες, ο Kαματερός έφυγε για ένα διάστημα στο εξωτερικό και στη συνέχεια ασχολήθηκε με επιχειρήσεις. 22 χρόνια αργότερα, επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κω, όπου στις 6 Μαΐουτου 1998, μη μπορώντας τα αντιμετωπίσει τα οικονομικά του προβλήματα, έβαλε τέλος στη ζωή του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/16#ixzz3oZi0rmHc
Η ιστορία της Πλατείας Ομονοίας
Η Πλατεία Ομονοίας το 1903
1912
Η πιο παλιά πλατεία της Αθήνας, από την οποία ξεκινούν ακτινωτά οι βασικές οδικές αρτηρίες της πόλης, Σταδίου, Αθηνάς, Πανεπιστημίου, 3ης Σεπτεμβρίου, Πειραιώς και Αγίου Κωνσταντίνου, καθώς και οι οδοί Κοτοπούλη και Δώρου, που έχουν πεζοδρομηθεί.
Σύμφωνα με το αρχικό πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας των Κλεάθη και Ζάουμπερτ (1834), ο χώρος προοριζόταν για την ανέγερση των Ανακτόρων. Στη συνέχεια αποφασίστηκε η ανέγερση του Ναού του Σωτήρος, προκειμένου το έθνος να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς το Θείο για την απελευθέρωση. Ο έρανος, όμως, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και το ποσό που συγκεντρώθηκε διατέθηκε για την ανέγερση του ναού της Μητροπόλεως.
Ο χώρος διαμορφώθηκε σε πλατεία το 1846 και αρχικά πήρε το όνομα Πλατεία Ανακτόρων και στη συνέχεια Πλατεία Όθωνος, προς τιμή του βασιλιά. Αποτελούσε το βορειότερο άκρο της πόλης και το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων της εποχής. Το 1862 μετονομάσθηκε σε Πλατεία Ομονοίας, όταν στο χώρο αυτό συγκεντρώθηκαν και έδωsαν όρκο «ομονοίας» οι αρχηγοί των αντιπάλων πολιτικών μερίδων, οι οποίες είχαν προκαλέσει λόγω του δυναστικού αιματηρές ταραχές στη χώρα.
Ήταν απομεσήμερο της 14ης Οκτωβρίου, όταν πλήθος Αθηναίων συγκεντρώθηκε στην Πλατεία για να πανηγυρίσει την έξωση του Όθωνα. Μετά τη δοξολογία, ο πρόεδρος της Προσωρινής Κυβερνήσεως Δημήτριος Βούλγαρης (γνωστός και ως Τζουμπές) απευθύνθηκε προς τους συγκεντρωμένους. Ανάμεσα στα άλλα ακούστηκαν και τα εξής: «Ας ορκισθώμεν επί της Πλατείας ταύτης, της λαβούσης ήδη το ωραίον της «Ομονοίας» όνομα, και ας είπη έκαστος εξ ημών: Ορκίζομαι πίστιν εις την πατρίδα και υπακοήν εις τας εθνικάς αποφάσεις.»
Κατά την περίοδο της βασιλείας του Γεωργίου Α'η πλατεία ευπρεπίστηκε και δενδροφυτεύτηκε. Στήθηκε και μια μαρμάρινη εξέδρα, όπου κάθε Κυριακή παιάνιζε μια στρατιωτική μπάντα προς τέρψη των θαμώνων. Η πλατεία με την πάροδο του χρόνο αποτέλεσε το κέντρο της κοσμικής κίνησης στην Αθήνα μέχρι το 1930, οπότε ανασκάφηκε το υπέδαφος της για να γίνει ο υπόγειος σταθμός του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου Πειραιώς - Αθηνών.
Έκτοτε άρχισε να αποκτά περισσότερο εμπορικό χαρακτήρα και να αποτελεί το πιο αναγνωρίσιμο σημείο της Αθήνας για τους κατοίκους της επαρχίας, που έρχονταν στην πρωτεύουσα. Στις 15 Οκτωβρίου 1954 άρχισε η διαρρύθμιση του υπόγειου χώρου, με την κατασκευή μιας υπόγειας πλατείας με τράπεζες, καταστήματα και ταχυδρομείο, αλλά και με τις πρώτες κυλιόμενες σκάλες. Τα έργα ολοκληρώθηκαν το 1960 με τη διαμόρφωση της επιφάνειας της Πλατείας Ομονοίας σε τεχνητή λίμνη με συντριβάνια, στην οποία συχνά βουτούσαν οι φίλαθλοι, έπειτα από κάποια επιτυχία εθνικής ομάδας και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού για τους θριάμβους της ομάδας τους.
Με την πάροδο του χρόνου, η Πλατεία Ομονοίας υπέστη και άλλες μεταμορφώσεις, λόγω του αυξανόμενου κυκλοφοριακού φόρτου στο κέντρο της Αθήνας. Η τελευταία έγινε την περίοδο πριν από την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και προκάλεσε γενική κατακραυγή για το αισθητικό της αποτέλεσμα. Σήμερα, η Ομόνοια έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε οδικό κόμβο και δεν λειτουργεί πλέον ως πλατεία.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/324#ixzz3oZiJqXeR
Χάνα Άρεντ
1906 – 1975
52
Αμερικανίδα πολιτειολόγος και φιλόσοφος, γερμανοεβραϊκής καταγωγής. Στο έργο της πραγματεύεται τη φύση της εξουσίας και τις έννοιες της άμεσης δημοκρατίας και του ολοκληρωτισμού.
Η Γιοχάνα «Χάνα» Άρεντ (Johanna «Hannah» Arendt) γεννήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1906 στο Ανόβερο της Γερμανίας και μεγάλωσε στο Κένιχσμπεργκ (νυν Καλίνινγκραντ Ρωσίας). Ήταν μοναχοκόρη δύο εύπορων Γερμανοεβραίων, του Πολ Άρεντ και της Μάρτα Κον. Σε ηλικία επτά ετών έχασε τον πατέρα της από πάρεση, ενώ το 1920 η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε και η 14χρονη Χάνα απέκτησε δύο ετεροθαλείς αδελφές, την Εύα και την Κλάρα, από προηγούμενο γάμο του πατριού της.
Στα 16 της επιδόθηκε στη μελέτη των έργων του Καντ, του Γκαίτε και του Κίρκενγκαρντ και μετά την αποφοίτησή της από το γυμνάσιο του Κένιχσμπεργκ, άρχισε σπουδές θεολογίας και φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μαρβούργου. Εκεί γνώρισε τον φιλόσοφο Μάρτιν Χάιντεγκερ - παντρεμένο, πατέρα δύο παιδιών και κατά 17 έτη μεγαλύτερό της- με τον οποίο είχαν ένα σύντομο ειδύλλιο (ο Χάιντεγκερ ασπάστηκε αργότερα τον ναζισμό και συνεργάστηκε με το χιτλερικό καθεστώς). Στη συνέχεια μετακόμισε για σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, στο πλάι του ψυχιάτρου και φιλοσόφου Καρλ Γιάσπερς, ο οποίος έγινε φίλος και μέντοράς της.
Το 1929, η Άρεντ παντρεύτηκε τον εβραίο φιλόσοφο Γκίντερ Στερν, ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή της με θέμα την ιδέα της αγάπης στη σκέψη τουΑγίου Αυγουστίνουκαι μετακόμισε στο Βερολίνο. Η άνοδος των Εθνικοσοσιαλιστών στην εξουσία και η κορύφωση του αντισημιτισμού στη Γερμανία την έστρεψαν στον πολιτικό ακτιβισμό και από τότε και στο εξής η σκέψη της επικεντρώθηκε στη μελέτη της ανόδου των ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Ως μέλος του Γερμανικού Σιωνιστικού Οργανισμού, βοήθησε να αποκαλυφθούν οι δοκιμασίες των Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς, ενώ το 1933 συνελήφθη από την Γκεστάπο, στην προσπάθειά της να συλλέξει στοιχεία που αποδείκνυαν την αντισημιτική προπαγάνδα του γερμανικού κράτους. Μετά την απελευθέρωσή της απέδρασε και βρήκε καταφύγιο στο Παρίσι, όπου εργάστηκε για τη σωτηρία των Εβραιόπουλων από το Γ'Ράιχ και την ασφαλή μεταφορά τους στην Παλαιστίνη.
Το 1940, αφού εξασφάλισε το διαζύγιο από τον πρώτο της σύζυγο, παντρεύτηκε τον μαρξιστή Χάινριχ Μπλίχερ. Όταν λίγο αργότερα η Βέρμαχτ εισέβαλε στη Γαλλία, η Άρεντ βρέθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην πόλη Γκουρς, από όπου απέδρασε, και το 1941, μαζί με τον σύζυγό της, κατάφεραν να φτάσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. για να ακολουθήσει μήνες μετά η μητέρα της.
Μεσούντος του Β'Παγκοσμίου Πολέμου, η Άρεντ ανέλαβε δράση σε αρκετούς εβραϊκούς οργανισμούς και παράλληλα αρθρογραφούσε συχνά σε εβραϊκά έντυπα, όπου, μεταξύ άλλων, εκφράστηκε υπέρ μιας ειρηνικής συμβίωσης Αράβων και Εβραίων σε ένα μεταπολεμικό παλαιστινιακό κράτος, ενώ διετέλεσε και επιμελήτρια στον εκδοτικό οίκο Schoken Books από το 1946 ως το 1948.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη Νέα Υόρκη η Άρεντ εμπνεύστηκε και συνέγραψε το πρώτο μείζον έργο της με τίτλο « Το Ολοκληρωτικό Σύστημα», το οποίο εκδόθηκε το 1951, το ίδιο έτος που της δόθηκε η αμερικανική υπηκοότητα. Το βιβλίο, που ανιχνεύει τις ρίζες του Σταλινισμού και του Ναζισμού, τόσο στον αντισημιτισμό, όσο και στον ιμπεριαλισμό, καταγγέλθηκε από την Αριστερά, επειδή ταύτιζε τα δύο πολιτικά συστήματα. Την ίδια περίοδο έγραφε τακτικά στη γερμανόφωνη εφημερίδα «Aufblau», ενώ συντόνιζε και την έρευνα στην Επιτροπή για την Εβραϊκή Πολιτιστική Αποκατάσταση από το 1949 ως το 1952.
Ακολούθησαν τα βιβλία «Η ανθρώπινη κατάσταση» (1958), «Μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος» (1961), «Άνθρωποι σε ζοφερούς καιρούς» (1968) και «Περί βίας» (1970). Αρθρογραφούσε τακτικά στο περιοδικό «New York Review of Books», όπου ασκούσε σκληρή κριτική στην επέμβαση των ΗΠΑ στο Βιετνάμ.
Κορυφαία στιγμή στην καριέρα της αποτέλεσε η έκδοση του βιβλίου «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ: η κοινοτοπία του κακού» (1963), με θέμα τη δίκη του λοχαγού των Ες - Ες, Άντολφ Άιχμανστο Ισραήλ, την οποία κάλυψε ως ανταποκρίτρια του περιοδικού «The New Yorker». Η Άρεντ είδε μία άλλη εικόνα του Άιχμαν. Στο πρόσωπό του δεν διέκρινε έναν φανατικό διψασμένο για αίμα, αλλά έναν γραφειοκράτη, που ήθελε να ευχαριστήσει τους ανωτέρους του. Απαριθμούσε τρένα που οδηγούσαν ανθρώπους στο θάνατο, λες και μιλούσε για φορτία με πορτοκάλια, Ήταν ασφαλώς ένας άνθρωπος που είχε στείλει εκατομμύρια Εβραίους στους θαλάμους αερίων, αλλά το κίνητρό του δεν ήταν ο αντισημιτισμός. Έγινε Ναζί επειδή του άρεσε να πηγαίνει με το πλήθος. Τα εγκλήματά του ήταν η απόδειξη της «κοινοτοπίας του κακού».
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της για διαλέξεις στο Αμπερντίν της Σκωτίας το διάστημα 1973-74 υπέστη ανακοπή καρδιάς, από την οποία ανέρρωσε προσωρινά. Η καρδιά της την πρόδωσε, τελικά, στις 4 Δεκεμβρίου 1975, στο διαμέρισμά της στη Νέα Υόρκη, αφήνοντας ανολοκλήρωτη την τριλογία της με γενικό τίτλο «The life of the mind» (οι δύο πρώτοι τόμοι εκδόθηκαν το 1978).
Η Χάνα Άρεντ υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έλαβε θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 1959, ενώ είχε διδάξει και στα πανεπιστήμια του Σικάγου, του Μπέρκλεϊ και της Κολούμπια, καθώς και στη Νέα Σχολή Κοινωνικών Επιστημών (New School for Social Science) της Νέας Υόρκης.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1487#ixzz3oZieZCz4
Βλάσης Μπονάτσος
1951 – 2004
1736
Ο ρόκερ, ηθοποιός και σόουμαν Βλάσης Μπονάτσος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Νοεμβρίου 1951.
Τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα τα έκανε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 με το μουσικό συγκρότημα Πελόμα Μποκιού, όπου είχε υπογράψει τη μεγάλη επιτυχία Γαρύφαλλος.
Σταθμός στη θεατρική του πορεία ήταν η ερμηνεία του στο μιούζικαλ Εβίτα, όπου στο πλευρό της τότε συντρόφου του Αλίκης Βουγιουκλάκη, υποδύθηκε τον Τσε Γκεβάρα.
Από τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές του επιτυχίες ήταν Οι Απαράδεκτοι, μαζί με το Γιάννη Μπέζο, τον Σπύρο Παπαδόπουλο και τη Δήμητρα Παπαδοπούλου. Επίσης, ήταν ο πρώτος Έλληνας που παρουσίασε τηλεοπτικές φάρσες σε επώνυμους, ανοίγοντας το δρόμο σ’ ένα πολύ δημοφιλές είδος ψυχαγωγικής εκπομπής. Ασχολήθηκε, ακόμα, με τηλεπαιχνίδια και τηλεοπτικά σόου.
Ο Βλάσης Μπονάτσος ήταν παντρεμένος με τη Μάρθα Κουτουμάνου, κόρη της Ζωής Λάσκαρη, και είχε μία κόρη, τη Ζένια.
Πέθανε στις 14 Οκτωβρίου 2004.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/9#ixzz3oZizsDlJ
Κώστας Πανιάρας
1934 – 2014
94
Σημαντικός Έλληνας εικαστικός καλλιτέχνης. Στο έργο του οι αφηρημένες φόρμες αναπτύσσονται σε μονοχρωματικά φόντα.
Ο Κώστας Πανιάρας γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας το 1934. Ξεκίνησε να σπουδάζει Νομική, την οποία εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Μετά τα πρώτα μαθήματα με το Θεόδωρο Λεκό (Ερρίκο) γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τον Γιάννη Μώραλη και την Ελένη Ζογγολοπούλου.
Από το 1956 συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου έζησε τα πρώτα 20 χρόνια της καριέρας του. Στη γαλλική πρωτεύουσα σπούδασε λιθογραφία στη Σχολή Καλών Τεχνών, ζωγραφική με τον Αντρέ Λοτ και ψηφιδωτό και φρέσκο με τον Τζίνο Σεβερίνι. Στο Παρίσι παρέμεινε ως το 1975, με ενδιάμεσα ταξίδια στη Νέα Υόρκη, την Περσία και την Άπω Ανατολή και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα.
Το 1956 ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα, παρουσιάζοντας την πρώτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα. Ακολούθησαν άλλες ατομικές, ορισμένες σε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Ιόλα, και συμμετοχές σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1984 οργανώθηκε αναδρομική παρουσίαση του έργου του στην Πινακοθήκη Πιερίδη και τον Φεβρουάριο του 2007 στο Νέο Μουσείο Μπενάκη.
Στη ζωγραφική του Κώστα Πανιάρα, όπως αναφέρεται σε κείμενο της Εθνικής Πινακοθήκης, που αποτελείται από σαφείς ενότητες έργων, το χρώμα είναι το στοιχείο που κυριαρχεί και συντελεί στη δημιουργία συνθέσεων με μεγάλες επιφάνειες, ενώ η χρησιμοποίηση πτυχωτού πλαστικού σπάζει την παραδοσιακή επιπεδότητα, προσδίδοντας ανάγλυφη, κυματιστή υφή. Με την ίδια λογική χρησιμοποίησε το χρώμα και σε γλυπτικές συνθέσεις, επεμβαίνοντας στη φόρμα γνωστών κλασικών έργων και προκαλώντας μια διαφορετική ερμηνεία τους, καθώς και στις εγκαταστάσεις και τα γλυπτικά περιβάλλοντα που δημιούργησε και τα οποία συνδυάζουν τα βασικά στοιχεία της ζωγραφικής και της γλυπτικής του.
Έργα του Κώστα Πανιάρα ανήκουν σε σημαντικές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές της Ελλάδας και του εξωτερικού: Στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, στο Μουσείο Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, αλλά και σε δημόσιους χώρους (Ισθμός Κορίνθου, 1993) κ.ά.
Ο Κώστας Πανιάρας πέθανε στην Αθήνα στις 14 Οκτωβρίου 2014.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1022#ixzz3oZjmC0Eo
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ
Πέμπτη
15/10
03:00 
16°C
85%
2 Μπφ Α
9 Km/h 
ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
09:00 
15°C
78%
2 Μπφ BA
9 Km/h 
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ 
15:00 
22°C
52%
3 Μπφ NA
16 Km/h 
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
21:00 
18°C
75%
2 Μπφ Α
9 Km/h
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
“ ΚΛΙΕΦΤΟΥ , ΚΛΙΈΦΤ’Σ…ΚΛΙΕΦΤ’…”
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ….ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ…
Διαβάζοντας και βλέποντας φίλοι μου στις εφημερίδες και τα κανάλια , τα όσα “ γίνονται “ από υπουργούς μας , βουλευτές κλπ , τα έχουμε όλοι χαμένα , και στο μυαλό μας έρχονται ..” αυτομάτως “ τα λόγια του αξέχαστου παλιού βουλευτή μας Κόταρη , που έχει μείνει στην ιστορία με την απάντηση που έδωσε , σε κάποιον βουλευτή , σε ώρα συνεδρίασης της Βουλής των Ελλήνων και μάλιστα με θέμα την ..” ΔΙΑΦΘΟΡΆ “
Κατά την εξέλιξη λοιπόν της διαδικασίας , ο Δωριέας βουλευτής , με τη φουστανέλα , τα τσαρούχια και όλα ..τα σχετικά αξεσουάρ , ζητούσε επίμονα το λόγο , οπότε ένα βουλευτής του έκανε την εξής ερώτηση , δεν μου λέτε κύριε Κόταρη , μέχρι που φτάνουν οι γραμματικές σας γνώσεις ;
Και ο γέρο Κόταρης , ψύχραιμος , ατάραχος με τη στεντόρεια φωνή του , του απάντησε το περίφημο :΄” Μέχρι του..κλιέφτου , κλιέφτ’ς , κλιέφτ’ κύριι συνάδιλφι ΄΄” τώρα δυστυχώς έχουν αλλάξει οι καιροί και οι ανθρώπινες συμπεριφορές , και το λέμε αυτό γιατί κανονικά , αυτοί οι δύο πρωτο …κλασάτοι , θα έπρεπε όχι μόνο να καταργηθούν αυτομάτως από υπουργοί , αλλά να διαγραφούν απ’ τα κόμματά τους και φυσικά να διωχθούν και ..ποινικά , αντ’ αυτών όμως όλων ..βουβαμάρα και συγκάλυψη , σκέφτεστε αλήθεια φίλοι αύτό να γινόταν σε κάποια..” δεξιά “ διεφθαρμένη Κυβέρνηση ; Θα είχε..κατεδαφιστεί ολόκληρη η Αθήνα κα τα..προάστειά της , κατά τα άλλα , οι λεβέντες είναι ΓΝΗΣΙΟΙ..ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ …”ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ..ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ..ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΠΙΑ , ΑΥΤΟΙ ΟΙ..” ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ “ ΔΗΜΟΚΡΆΤΕΣ , ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΟΥΝ .ΜΥΓΑ ΣΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥΣ , Α..ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ …!!!
ΘΕΕ ΜΟΥ…ΦΥΛΑΓΕ ΜΑΣ ΑΠ’ ΑΥΤΟΎΣ …
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ…ΚΡΑΣΙΆ …!!!
Καλό σας ξημέρωμα
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-