Έγραψε ο Ροϊδης όπως την είδε στα τέλη του 19ου αιώνα...
"Ελληνικά και Ρωμαϊκά ερείπια χάρβαλα της Τουρκοκρατίας...στρατώνας...τζαμιά...
δεσμωτήρια...κρεοπωλεία...μπαχαρικά...υπαίθρια τηγανιστήρια...αμαξοπηγεία...αγγειοπλαστεία...
φοίνικες...πλάτανοι...ορνιθώνες...λύκεια...παρθενοτροφεία...
δημοτικό σχολείο...στάβλοι...σφαγεία...φαρμακοπωλεία...ιατροί...φερετροποιοί και ότι χρειάζεται εφ΄όσον ζεί και εφ΄όσον αποθάνει ο άνθρωπος..." «και οι αστυνομικοί που τόση ανδρεία δείχνουν κατά των άοπλων εμποροϋπαλλήλων δεν τολμούσαν να σωφρονίσουν τρεις ή τέσσερις χασάπηδες, ίσως γιατί κρεμόντουσαν στους τοίχους του σφαγείου τους τουφέκια, κουμπούρες και χατζάρια, προκειμένου να υποστηρίζουν το δικαίωμα τους να ρυπαίνουν, να μολύνουν και να ατιμάζουν τους πιο κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας».
Δεν υπάρχει καλύτερη περιγραφή εκείνων των χρόνων...
Στην Πλάκα η καλή ρετσίνα ήταν το σήμα κατατεθέν....
Τα ταβερνάκια πολλά υπόγεια...ισόγεια....με ντεκόρ τα βαρέλια και τη μυρουδιά της ρετσίνας.
Στα πρεβάζια των παραθύρων έβλεπες τις γλάστρες με βασιλικό και δίπλα τις γάτες που υπήρχαν στα περισσότερα σπίτια.
Τα εκκλησάκια της Πλάκας που κτίστηκαν αιώνες πίσω συμπληρώνουν την εικόνα...
Αγιογραφίες αξιοθαύμαστες...κατανυκτική ατμόσφαιρα...
Στην οδό Επιμενίδου είναι ο ναός του Αγίου Δημητρίου με διάκονο κάποτε τον Αθανάσιο Διάκο.
Ο Άγιος Νικόλαος Ραγκαβάς στην πλατεία που έχει το όνομά του με αρχαία ευρήματα στην αυλή ....εκεί χτύπησε η καμπάνα όταν ελευθερώθηκε η Αθήνα από τους Γερμανούς.
Μια βόλτα στις ημέρες μας στην γειτονιά των Θεών σε βγάζει από την καθημερινότητα...την ρουτίνα.
Ακόμα υπάρχουν παράθυρα με γλάστρες με βασιλικό ...καλοσυνάτοι ηλικιωμένοι που λένε την καλημέρα όπως παλιά και δεν διστάζουν να ανοίξουν κουβέντα μαζί σου και να θυμηθούνε τα παλιά.
Πίσω στα παλιά