Όταν η οδός Φυλής ήταν χωματόδρομος με αυλές και σπίτια
με μικρές κάμαρες που νοίκιαζαν οικογένειες αλλά και εργένηδες.
Το τσέρκι ήταν παιχνίδι που παιζόταν στη αρχαιότητα αλλά και στην νεότερη εποχή.
Τα παιδιά προσπαθούσαν να κυλήσουν έναν τροχό από ξύλο ή μέταλλο
με τα χέρια ή χτυπώντας τον με ένα ξύλο.
Κέρδιζε το παιδί που θα έφτανε πρώτο στο προκαθορισμένο σημείο.
Χαμός από τη σκόνη και τις σκουντούφλες στο χώμα..
Τα χρόνια περνούσαν η Φυλής άρχιζε να αλλάζει και να μην είναι για παιδιά.
Οι πρώτες κυρίες των "σπιτιών" εγκατασταθήκανε και φώναξαν τον ειδικό
να βάλει ένα κόκκινο φωτάκι στην πόρτα.
Τα κουδούνια έγραφαν μόνο μικρά γυναικεία ονόματα " Στέλλα ...Έλλη... Καίτη..."
Οι πρώτες "δασκάλες" των νέων της εποχής στο μάθημα της σεξουαλικής αγωγής
μόλις άρχιζαν να χρησιμοποιούν ξυραφάκι ASTOR.
Το διπλανό σπίτι που δεν είχε φωτάκι είχε πινακίδα χειρόγραφη...
"προσοχή οικία".
Το πατίνι στην συνέχεια έμενε σε μια γωνιά της αυλής για τον επόμενο μικρό.
"Πάνω στο πατίνι με τα ρουλεμάν
τρέλαινες τον κόσμο απ'τη φασαρία
οι νοικοκυραίοι φώναζαν "Αμάν"
λέγαν θα καλέσουν την αστυνομία"
Πίσω στα παλιά