Eκεί στην Αθηνάς στη Βαρβάκειο υπάρχουν ακόμα κάποια μπακάλικα περίπου όπως εκείνα που υπήρχαν παλιά στις Αθηναϊκές γειτονιές.
Τα όσπρια στα τσουβάλια η σέσουλα η φέτα στο βαρέλι μερικά που έμειναν.
Γύρισα πίσω στα παλιά κοιτάζοντάς τα....
Με κοντά παντελονάκια το χαρτάκι με αυτά που έπρεπε να αγοράσω στο ένα χέρι και στο άλλο το τεφτέρι για να σημειώσει ο μπακάλης το νέο υπόλοιπο.
Πληρωμή κάθε 15 του μήνα με το 15νθήμερο του πατέρα.
΄Ετσι ήταν τότε αλλά μήπως είναι και σήμερα;
Το χαρτάκι το έπαιρνε ο βοηθός (μπακαλόγατος) και άρχιζε να αραδειάζει τα πράγματα στον πάγκο μπροστά στο αφεντικό του.
Αυτός έπαιρνε από το αυτί το μελανί μολύβι το έφτυνε για να πάρει μπροστά και να γράφει και σημείωνε στο τεφτέρι το δικό του και του πελάτη.
Γιατί μελανί μολύβι;
Για να μη σβήνει το χρέος εύκολα.
Και έχουμε (έλεγε φωναχτά) για να βλέπω....
"Μια πλάκα πράσινο σαπούνι (για πλύσιμο κεφάλι σώμα) μια πλάκα άσπρο σαπούνι (για μπουγάδα) ένα ROL 200 δράμια ελιές θρούμπες ένα τέταρτο φέτα σκληρή μισή οκά φασόλια ένα πελτέ (ντομάτα) μικρό......και να προσέχεις στον δρόμο μη χαζεύεις...γραμμή για το σπίτι."
Γραμμή για το σπίτι!!!!
-Κύριος ...έχουμε ωραίο βακαλάο Ισλανδίας ....
Έτσι διέκοψε το ταξίδι μου πίσω στο χρόνο ο σύγχρονος μπακάλης της Βαρβακείου.