Ο ξυλόφουρνος της γειτονιάς κάπου στην Αθήνα
δεκαετίες πίσω μοσχομύριζε από ψωμί .....
Πού να μυρίσεις σήμερα κάτι παρόμοιο...
Δεν υπήρχαν στα σπίτια ηλεκτρικές κουζίνες και τα περισσότερα νοικοκυριά διέθεταν γκαζιέρα καμινέτο και μαγκάλι για θέρμανση.
Τα φαγητά τα εκτός κατσαρόλας όδευαν προς τον φούρνο της γειτονιάς.
Τα γεμιστά... τα τουρλού... το κρέας της Κυριακής σε ταψιά σκεπασμένα με καθαρή πετσέτα και δρομολόγιο.
Της Κυριακής το γιουβέτσι με το κατεψυγμένο βοδινό Αργεντινής την μπόλικη σάλτσα μπελτέ Κύκνος είχε και το μακαρόνι στη χάρτινη συσκευασία του Ακάκιου (ΜΙΣΚΟ) σε διχτάκι περασμένο στο μπράτσο μαζί με προφορικές οδηγίες σε αυστηρή γραμμή της μάνας.....
"-Και πρόσεξε φουκαρά μου μη γλιστρήσεις.....μη ξεχάσεις στον Κυρ-Μήτσο(ο φούρναρης) να του πεις μη τα λασπώσει και να μη ξεροψήσει
το κρέας (δεν κοβότανε μετά με δόντια το Αργεντινής αν και είχε βράσει
2ωρο τουλάχιστον στην γκαζιέρα πρίν).
-Εντάξει ρε μάνα..τα ίδια μου λές...
-Ξέρω τι λέω το μυαλό σου είναι στο παιχνίδι...να το παρατήσεις και να φύγεις για την αλάνα....είναι γόνατα για σχολείο βρε αυτά;"
Σκέπτομαι τώρα...
"όχι ρε μάνα δεν ήτανε....σάμπως και σήμερα είναι
καλύτερα ;
Bαρένουν ρε μάνα και προσπαθώ να μη κοιτάω την ταυτότητα... το παλεύω όμως ....μη φωνάζεις από εκεί που είσαι...."
"-Και είπαμε να προσέχεις τον δρόμο που θα περάσεις απέναντι έχει αυτοκίνητα....όχι τρέλες...."
Και έφευγα για τον φούρνο επι τέλους ....όσο για τα αυτοκίνητα περνούσαν ένα ανά πέντε λεπτά....
Ας ξαναγύριζα στο τότε ρε μάνα και σου υπόσχομαι ότι δεν
θα μουρμούραγα.....
Γελάς ή κλαίς με αυτά που άκουσες....πάντα με μπέρδευε
το κλάμα σου ρε μάνα.....έμαθα πολύ αργότερα ότι δεν
πέρασες καλά....και να σκεφτείς ότι με πέρναγες μόνο 17 χρόνια....... μπορούσες να μου είχες μιλήσει......
Δεν έχεις παράπονο τώρα όμως....ξεκουράστηκες!
Πίσω στα παλιά