Δεκαετία του ΄50 , ο αξέχαστος Γιώργος Καψάλης με..." ψηλά " τα χέρια , “ δεν..παραδίνεται , όχι , απλά κάνει ποδήλατο στο προαύλιο του παλιού Γυμνασίου κάνοντας ..” κόλπα “..
Αρχείο Θύμιου και Γρηγόρη Γ. Καψάλη .
Καλησπέρα Λιδορικιώτες
Καλησπέρα στους φίλους του χωριού και της εφημερίδας μας
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 07:01
Δύση Ήλιου: 17:17
Σελήνη 1 ημέρας
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
π. Χ.
333
Ο Μέγας Αλέξανδροςσυντρίβει τους Πέρσες στην Ισσό. (Η Μάχη της Ισσού)
μ. Χ.
1933
Δημοσιεύεται η πρώτη φωτογραφία του υποτιθέμενου τέρατος του Λοχ Νες.
1940
Μετά την αποτυχία της ιταλικής επιθέσεως στο Αλβανικό Μέτωπο, ο Αδόλφος Χίτλερεκδίδει διαταγή προς το Γενικό Επιτελείο του να εκπονήσει σχέδιο και να προπαρασκευάσει επίθεση κατά της Ελλάδας.
1942
Ο πρώτος νεκρός πυροσβέστης στην Ελλάδα. Ο δόκιμος πυροσβέστης Β'τάξεως, Κωνσταντίνος Πούλιος, σκοτώνεται κατά την προσπάθεια κατάσβεσης πυρκαγιάς σε διώροφο οίκημα στη Θεσσαλονίκη. Η 12η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί στη χώρα μας ωςΗμέρα Μνήμης Πεσόντων Πυροσβεστών.
1990
Ο άγγλος επιστήμονας Τίμοθι Μπέρνερς - Λι (TBL για τους φίλους του) ανακαλύπτει τον Παγκόσμιο Ευρύ Ιστό, γνωστότερο με τα αρχικά WWW, πάνω στον οποίο βασίζεται η λειτουργία του διαδικτύου.
1998
Συλλαμβάνεται στο αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο της Ρώμης ο ηγέτης του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος έφτασε στην ιταλική πρωτεύουσα από τη Μόσχα με πτήση των ρωσικών αερογραμμών. Η αστυνομία δεν ανακοινώνει πού κρατείται ο συλληφθείς κούρδος ηγέτης, ενώ η Τουρκία σπεύδει να ζητήσει επισήμως την έκδοσή του από τις ιταλικές αρχές, χαρακτηρίζοντας τη σύλληψή του σημείο καμπής στην καταστολή του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1211#ixzz3rIN3ogIV
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1840
Ογκίστ Ροντέν, γάλλος γλύπτης. (Θαν. 17/11/1917)
1929
Γκρέις Κέλι, αμερικανίδα ηθοποιός. Διακρίθηκε σε ταινίες του Χίτσκοκ κι έγινε πριγκίπισσα του Μονακό. (Θαν. 14/9/1982)
1945
Νιλ Γιανγκ, καναδός ρόκερ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1211#ixzz3rINWBcv5
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1923
Ερνέστος Τσίλερ, γερμανός αρχιτέκτων, με σημαντικό έργο στην Ελλάδα, όπου σχεδίασε πάνω από 900 κτίρια. (Γεν. 22/6/1837)
1944
.140.jpg)
Τέλλος Άγρας, φιλολογικό ψευδώνυμο του Ευάγγελου Ιωάννου, έλληνας ποιητής και κριτικός.(Γεν. 1899)
1989
Ντολόρες Ιμπαρούρι, γνωστότερη ως Πασιονάρια, θρυλική μορφή του ισπανικού εμφύλιου πολέμουκαι του κομουνιστικού κινήματος. (Γεν. 9/12/1895)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1211#ixzz3rINjn700
Η Μάχη της Ισσού
Ψηφιδωτό στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης
962
Ο δεύτερος θρίαμβος του Μεγάλου Αλεξάνδρουεπί των Περσών μετά τον Γρανικό. Αυτή τη φορά, αντίπαλός του ήταν ο ίδιος ο βασιλιάς τους, Δαρείος Γ'.
Μετά τη Μάχη του Γρανικούκαι τη λύση του Γόρδιου Δεσμού, ο Μέγας Αλέξανδρος ολοκλήρωσε την κατάκτηση της Μικράς Ασίας και στράφηκε προς τη Συρία. Ο Δαρείος ανησύχησε και συγκρότησε -σύμφωνα με τον αρχαίο ιστορικό Αρριανό- ένα πανίσχυρο στρατό, αποτελούμενο από 600.000 πεζούς (ανάμεσά τους και 30.000 έλληνες μισθοφόροι), και 100.000 ιππείς. Οι αριθμοί φαντάζουν υπερβολικοί για τους σύγχρονους ιστορικούς, που υποστηρίζουν ότι η δύναμη των Περσών δεν πρέπει να ξεπερνούσε τις 100.000 άνδρες. Επικεφαλής τους τέθηκε ο ίδιος ο Δαρείος, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις των ελλήνων συμβούλων του.
Η αποφασιστική αναμέτρηση δόθηκε στις 12 Νοεμβρίου 333 π.Χ. στη στενή πεδιάδα, που ορίζεται από τον κόλπο της Ισσού και το όρος Ακμανός, κοντά στην πόλη Ισσό της Κιλικίας (σημερινό Ισκεντερούν της Νοτιοανατολικής Τουρκίας). Ο Αλέξανδρος με το ένα τρίτο των δυνάμεων του Δαρείου εφάρμοσε την προσφιλή του τακτική της λοξής φάλαγγας, όπως και στη Μάχη του Γρανικού. Παρέταξε τις δυνάμεις του στην αντίπερα όχθη του ποταμού Πινάρου, έτσι ώστε να καλύπτουν όλο το πλάτος της εχθρικής παράταξης. Ο Δαρείος επανέλαβε το λάθος του Γρανικού. Παρέταξε τον πολυπληθή στρατό του σε στενό χώρο κι έτσι δεν είχε περιθώριο ελιγμών.
Ο Αλέξανδρος διάβηκε πρώτος τον ποταμό και κατόρθωσε να αποκόψει την αριστερή πτέρυγα του εχθρού. Αυτή υποχώρησε και άφησε ακάλυπτο το κέντρο, όπου η Μακεδονική φάλαγγα είχε διαρραγεί από τους έλληνες μισθοφόρους, οι οποίοι τώρα πλήττονταν και από τα πλάγια. Ο Δαρείος πανικοβάλλεται και τρέπεται σε άτακτο φυγή, συμπαρασύροντας και τον στρατό του. Στο πεδίο της μάχης ο πέρσης μονάρχης αφήνει μητέρα και σύζυγο, οι οποίες αιχμαλωτίζονται, καθώς και πολλά λάφυρα. Μεγάλες ήταν οι απώλειες και για τους δύο αντιπάλους. Οι Πέρσες έχασαν 30.000 άνδρες και οι Μακεδόνες 7.000.
Η νίκη του Αλεξάνδρου στην Ισσό εδραιώνει τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη και καταρρακώνει το ηθικό των Περσών. Στη συνέχεια θα καταλάβει τη Φοινίκη, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο και έχοντας εξασφαλίσει τα νώτα του και τον έλεγχο όλης της Ανατολικής Μεσογείου θα στραφεί προς το εσωτερικό της Ασίας, όπου θα αναμετρηθεί εκ νέου με τον Δαρείο στη Μάχη των Γαυγαμήλων (331 π.Χ.).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/340#ixzz3rIO7SPG6
Το τέρας του Λοχ Νες
370
Εδώ και περίπου 80 χρόνια η λίμνη του Λοχ Νες, βόρεια της Σκοτίας, κρύβει ένα τρομακτικό μυστικό ή... ένα τουριστικό τρικ.
Ήδη, από τον 6ο αιώνα θρύλοι έκαναν λόγο για ένα τεράστιο θαλάσσιο θηλαστικό που κρυβόταν στα νερά. Οι πιο «μαζικές» μαρτυρίες, όμως, που υποστηρίζουν την ύπαρξη ενός τέρατος, της «Νέσι», αρχίζουν τον Ιούλιο του 1933. Τότε, το αυτοκίνητο του ζεύγους Σπάισερ, που κινείτο σε δρόμο κοντά στη λίμνη, μόλις και κατάφερε να αποφύγει ένα μεγάλο, γλιστερό και με τεράστια ουρά ζώο, που εξαφανίστηκε στα λασπωμένα νερά.
Τα επόμενα χρόνια οι μαρτυρίες και οι υποθαλάσσιες φωτογραφίες, που παρουσιάζουν ένα καφεπράσινο ον, σαν τεράστιο φίδι, με δύο καμπούρες και μεγάλη ουρά, πληθαίνουν. Αυτές οι μαρτυρίες ανοίγουν το δρόμο σε λεπτομερείς επιστημονικές έρευνες. Τα αποτελέσματα των ερευνών, εκτός από τον εντοπισμό πολλών υποθαλάσσιων σπηλαίων, δεν απέδειξαν ούτε απέκλεισαν την ύπαρξη της «Νέσι».
Οι θεωρίες για το τι ακριβώς είναι η «Νέσι» ήταν πολλές, αλλά σύμφωνα με την πιο επικρατούσα, πρόκειται για ένα θαλάσσιο ερπετό -παρόμοιο με αυτά που εξαφανίστηκαν πριν 60 με 70 εκατομμύρια χρόνια- το οποίο απομονώθηκε στα νερά της λίμνης όταν αυτή έπαψε να συνδέεται με τη θάλασσα.
Η «Νέσι», πάντως, παραμένει ένας από τους πιο διαχρονικούς μύθους, αλλά ωσότου υπάρξει σαφής επιστημονική απόδειξη και καταγραφή της, η μορφή της θα συνεχίσει να «εμφανίζεται» σε μπλουζάκια, φλιτζάνια, τσάντες, κουκλάκια και ό,τι άλλο μπορεί να πωληθεί.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/30#ixzz3rIOTCGo6
Ογκίστ Ροντέν
1840 – 1917
422
Αυτοδίδακτος Γάλλος γλύπτης, που θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ανδριαντοποιούς στην ιστορία της γλυπτικής. Με το έργο του επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη γλυπτική του 20ού αιώνα.
Ο Φρανσουά Ογκίστ Ρενέ Ροντέν, γνωστός ως Ογκίστ Ροντέν (Auguste Rodin), γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1840 στο Παρίσι και καταγόταν από φτωχική οικογένεια. Ο πατέρας του Ζαν Μπατίστ Ροντέν, που τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί με την τέχνη, ήταν αστυνομικός υπάλληλος και η μητέρα του Μαρί Σεφ. Από νεαρή ηλικία επέδειξε ενδιαφέρον για τη ζωγραφική και στα δέκα του χρόνια παρακολούθησε τα πρώτα του μαθήματα. Σε ηλικία 13 ετών σπούδασε σχέδιο και πλαστική, αλλά όταν στα 17 του προσπάθησε να μπει στη Σχολή Καλών Τεχνών απορρίφθηκε τρεις φορές σε ισάριθμους διαγωνισμούς.
Έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με τη διακοσμητική γλυπτική για το προς το ζην. Στην πορεία άρχισε να συνεργάζεται με τον γλύπτη Καριέ-Μπελέζ (1824-1887) και το 1864 υπέβαλε το πρώτο έργο του με τίτλο Ο άνθρωπος με τη σπασμένη μύτη, το οποίο απορρίφθηκε. Την ίδια χρονιά γνώρισε τη Ροζ Μπερέ (1840-1917), μια ταπεινή ράφτρα, η οποία έγινε η μόνιμη σύντροφός της ζωής του, παρά τις πάμπολλες απιστίες του Ροντέν και παρότι την παντρεύτηκε μόλις δύο εβδομάδες πριν από τον θάνατό της. Το ζευγάρι απέκτησε ένα παιδί, τον Ογκίστ-Εζέν Μπερέ (1866-1934). Δύο χρόνια νωρίτερα, ο Ροντέν είχε χάσει την αδελφή του Μαρί από περιτονίτιδα και προς στιγμήν σκέφτηκε να γίνει ιερωμένος, αλλά η γνωριμία του με τη Ροζ τού αναπτέρωσε το ηθικό και τον έκανε να ασχοληθεί ψυχή τε και σώματι με τη γλυπτική. Το 1870 κλήθηκε στα όπλα, όταν ξέσπασε ο Γαλλο-Πρωσσικός Πόλεμος (1870-1871), αλλά γρήγορα αποστρατεύτηκε, λόγω μυωπίας. Το 1871 εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες και ως βοηθός του Καριέ- Μπελέζ ασχολήθηκε με τη διακόσμηση δημοσίων κτιρίων. Όταν ο εργοδότης του τον απέλυσε άρχισε να φιλοτεχνεί χάλκινα διακοσμητικά έργα.
Το 1875 ήταν μια χρονιά καθοριστική για τον καλλιτέχνη. Μέχρι τότε δεν είχε διαμορφώσει μια προσωπική τεχνοτροπία, εξαιτίας της ενασχολήσής του με τη διακοσμητική γλυπτική. Εκείνη τη χρονιά επισκέφθηκε την Ιταλία και η γνωριμία του με το έργο του Μιχαήλ Άγγελου και του Ντονατέλο τον απομάκρυνε από τον ακαδημαϊσμό, με τον οποίο συνδεόταν η μέχρι τότε δουλειά του. Κάτω από τις επιδράσεις αυτές δημιούργησε το πρώτο του πρωτότυπο έργο, τον Ηττημένο, που προκάλεσε σκάνδαλο στους καλλιτεχνικούς κύκλους των Βρυξελλών και των Παρισίων, όπου εκτέθηκε το 1877 με την ονομασία Η Εποχή του Χαλκού. Ο ρεαλισμός του έργου ερχόταν σε τόσο μεγάλη αντίθεση με τα αγάλματα των συγχρόνων του, ώστε να κατηγορηθεί ότι έφτιαξε το καλούπι του πάνω σε ζωντανό άνθρωπο.
Το 1877 επέστρεψε στη Γαλλία και πήρε μια παραγγελία για ένα άγαλμα στο Δημαρχείο του Παρισιού. Τον επόμενο χρόνο κατασκεύασε τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, ένα έργο που επαινέθηκε και μαζί με την Εποχή του Χαλκούεκτόξευσαν τη φήμη του σε ηλικία 40 ετών. Κάποιες κρατικές παραγγελίες που ήλθαν μαζεμένες, τον ανακούφισαν οικονομικά και του δημιούργησαν την άνεση να ανοίξει δύο εργαστήρια. Μία από αυτές τις παραγγελίες ήταν και η χάλκινη θύρα για το μελλοντικό Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών και επρόκειτο να αποτελέσει το μεγαλόπνοο έργο της ζωής του. Μολονότι η παράδοση της θύρας προβλεπόταν για το 1884, παρέμεινε ημιτελής έως το τέλος της ζωής του. Το θέμα σκηνών της χάλκινης θύρας ήταν εμπνευσμένο από τη Θεία Κωμωδίατου Δάντη και παρέμεινε γνωστή ως Η Πύλη της Κολάσεως. Τμήμα του έργου ήταν και ο περίφημος Σκεπτόμενος, ένα άγαλμα που είχε αρχικά σχεδιαστεί ως καθιστός ανδριάντας του Δάντη για το επάνω μέρος της θύρας.
Το 1884 η πόλη του Καλέ του ανέθεσε να κατασκευάσει ένα μνημείο, που θα απαθανάτιζε τη θυσία των αστών της, οι οποίοι προσέφεραν τους εαυτούς τους ως ομήρους στον βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο Γ', προκειμένου αυτός να λύσει την πολιορκία της λιμοκτονούσας πόλης το 1347. Ο Ροντέν ολοκλήρωσε μέσα σε δύο χρόνια το γλυπτό Οι Αστοί του Καλέ, αλλά τα αποκαλυπτήριά του έγιναν μόλις το 1895. Το 1913, ένα χάλκινο εκμαγείο του έργου στήθηκε στους κήπους του Βρετανικού Κοινοβουλίου στο Λονδίνο, σε ανάμνηση της βασίλισσας της Αγγλίας που είχε πείσει τον σύζυγό της, βασιλιά Εδουάρδο, να δείξει επιείκεια στους ήρωες.
Σε μια εποχή δόξας και θριάμβων για τον καλλιτέχνη, η προσωπική του ζωή υπήρξε πολυτάραχη, εξαιτίας των πολυάριθμων ερωτικών δεσμών του. Γύρω στο 1885 συνδέθηκε ερωτικά με τη νεαρή μαθήτριά του Καμίγ Κλοντέλ (1864-1943), αδελφή του ποιητή Κλοντ Κλοντέλ. Το θυελλώδες ειδύλλιό τους είχε τραγική κατάληξη, με την κρίση τρέλας της Καμίγ το 1896. Την περίοδο αυτή ο Ροντέν φιλοτέχνησε πολλά γλυπτά συμπλέγματα ζευγαριών, με πιο αισθησιακό Το Φιλί, που θεωρείται από πολλούς το αριστούργημά του.
Το 1886 έλαβε την παραγγελία για ένα άγαλμα του Βίκτωρος Ουγκό στο Παρίσι. Το πρώτο σχέδιο με τον ποιητή γυμνό, προκάλεσε σκάνδαλο και εγκαταλείφθηκε. Μόλις το 1909 μια δεύτερη παραλλαγή του ανδριάντα με τον Ουγκό γυμνό, αλλά καθιστό, έγινε αποδεκτό και τοποθετήθηκε στη στοά Παλέ Ρουαγιάλ στο Παρίσι. Νέες περιπέτειες στον Ροντέν δημιούργησε το 1891 μια παραγγελία της Εταιρείας Λογοτεχνών για ένα άγαλμα του συγγραφέα Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Ο Ροντέν προσπάθησε να αποδώσει ρεαλιστικά το ογκώδες και κακοφτιαγμένο σώμα του διάσημου συγγραφέα και ύστερα από πολλές δοκιμές παρουσίασε ένα πρόπλασμα του αγάλματος με τον Μπαλζάκ τυλιγμένο με μία ρόμπα. Η καθυστέρηση της παραγγελίας και η καλλιτεχνική του άποψη τον έφεραν σε ρήξη με τους παραγγελιοδότες. Ο Ροντέν επέστρεψε τα χρήματα και πήρε πίσω το πρόπλασμα. Ο ανδριάντας του Μπαλζάκ στήθηκε τελικά το 1939, 22 χρόνια μετά τον θάνατο του Ροντέν, στη διασταύρωση της Μονμάρτης.
Το 1900 στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού, που συνέπεσε με τους δεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες, στήθηκε ένα περίπτερο με 150 γλυπτά και σχέδια του Ροντέν, επιβεβαιώνοντας την παγκόσμια φήμη του. Τα επόμενα χρόνια έλαβε πληθώρα παραγγελιών από τις ΗΠΑ, Αγγλία, Αυστρία, Γερμανία και Γαλλία. Ο ίδιος λειτουργούσε περισσότερο ως εργολάβος γλυπτικής, παρά ως γλύπτης. Έφτιαχνε μόνο τα προπλάσματα των έργων του στο εργαστήριό του στο Μεντόν και οι πολυάριθμοι βοηθοί του (ανάμεσά τους και ο μετέπειτα διάσημος γλύπτης Κονσταντίν Μπρανκούζι) αναλάμβαναν την ολοκλήρωση του έργων κάτω από την καθοδήγησή του. Το 1907 το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα, πιστοποιώντας τη μεγάλη φήμη του στην Αγγλία.
Το 1908 ήρθε σε συμφωνία με το γαλλικό κράτος, το οποίο αγόρασε το Μέγαρο Μπιρόν, ένα από τα ωραιότερα παρισινά κτίρια του 18ου αιώνα, το οποίο μετατράπηκε σε Μουσείο Ροντέν, με αντάλλαγμα τη δωρεά όλων των έργων του στο γαλλικό κράτος. Ο Ροντέν εκτός από τη γλυπτική ασχολήθηκε με τις εικονογραφήσεις βιβλίων, τη χαρακτική και τη φιλοτέχνηση αμέτρητων σχεδίων με γυναικεία γυμνά. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τα βιβλία Στην Αφροδίτη της Μήλου (1910), Η Τέχνη (1911) και Οι Καθεδρικοί Ναοί της Γαλλίας (1914).
Στις αρχές του 1917 προσβλήθηκε από σοβαράς μορφής γρίπη, που τον κατέβαλλε. Στις 29 Ιανουαρίουπαντρεύτηκε την επί 53 χρόνια σύντροφό του Ροζ Μπερέ, η οποία πέθανε δύο εβδομάδες αργότερα, στις 16 Φεβρουαρίου. Στις 17 Νοεμβρίουήταν η σειρά του Ογκίστ Ροντέν να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, σε ηλικία 77 ετών. Τάφηκε στο εργαστήριό του στο παρισινό προάστιο του Μεντόν.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/561#ixzz3rIP07Kgc
Κυριακούλης Μαυρομιχάλης
1850 – 1916
94
Έλληνας πολιτικός, γόνος της ιστορικής οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων από τη Μάνη. Διετέλεσε πρωθυπουργόςτης Ελλάδας από τις 17 Αυγούστου 1909 έως τις 18 Ιανουαρίου 1910.
Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1850 στην Αθήνα. Ήταν γιος του στρατιωτικού και πολιτικού Πέτρου Μαυρομιχάλη, ο οποίος πρωτοστάτησε στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843και εγγονός του αγωνιστή του '21 Ιωάννη Μαυρομιχάλη, του επονομαζόμενου Κατσή, αδελφού του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι και ακολούθως αναμίχθηκε στην πολιτική.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Οιτύλου το 1879 υπό τη σημαία της παράταξης του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο “Εθνικόν Κόμμα” του Θεόδωρου Δηλιγιάννηκαι επανεξελέγη βουλευτής το 1890, το 1895, το 1899, το 1902, και το 1905. Μετά τη δολοφονία του Θεόδωρου Δηλιγιάννη (31 Μαΐου 1905) αναδείχθηκε αρχηγός του κόμματός του, αλλά στις εκλογέςτου 1906 οι “δηλιγιαννικοί” υπό τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη εξέλεξαν μόλις 13 βουλευτές.
Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης διετέλεσε τέσσερεις φορές υπουργός Εσωτερικών, δύο φορές σε κυβερνήσεις του Θεόδωρου Δηλιγιάννη (Μάιος 1895 - Απρίλιος 1897 και 24 Νοεμβρίου 1902 - 14 Ιουνίου1903) και ισάριθμες φορές σε κυβερνήσεις του Δημητρίου Ράλλη (28 Ιουνίου - 6 Δεκεμβρίου 1903 και 9 Ιουνίου - 8 Δεκεμβρίου 1905). Χρημάτισε, επίσης, Υπουργός Στρατιωτικών και Ναυτικών (16 Δεκεμβρίου 1904 - 9 Ιουνίου 1905) στην τελευταία κυβέρνηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη.
Μετά το στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή (15 Αυγούστου 1909) ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας (17 Αυγούστου 1909), μαζί με το χαρτοφυλάκιο του Υπουργού Εξωτερικών. Αργότερα ανέλαβε και τα υπουργεία Δικαιοσύνης (25 Σεπτεμβρίου - 11 Δεκεμβρίου 1909) και Στρατιωτικών (11 - 17 Δεκεμβρίου 1909). Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης ήταν επιλογή του βασιλιά Γεωργίου Α', την οποία δέχθηκαν οι κινηματίες του “Στρατιωτικού Συνδέσμου”. Καθ'όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας ήταν δέσμιος του Στρατιωτικού Συνδέσμου, που ουσιαστικά κυβερνούσε την Ελλάδα. Ήταν απλώς τοποτηρητής του, μη δυνάμενος να λάβει οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλία. Στις 18 Ιανουαρίου 1910 εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση, λόγω της ανεπάρκειας της κυβέρνησής του. Πάντως, συνέδεσε το όνομά του με την αγορά του θρυλικού θωρηκτού Αβέρωφ. Τον διαδέχθηκε ο εκλεκτός του "Στρατιωτικού Συνδέσμου" Στέφανος Δραγούμης, επίλεκτο μέλος της πάλαι ποτέ Ομάδας των Ιαπώνωνκαι πατέρας του Ίωνα Δραγούμη.
Στις εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910 εξελέγη βουλευτής (μαζί με 33 πολιτικούς φίλους του), συμμετέχοντας στον συνασπισμό των παλαιών κομμάτων, ενώ απείχε, όπως και τα λοιπά παλαιά κόμματα, από τις επακολουθήσασες εκλογές της 28ης Νοεμβρίου 1910, όταν και παγιώθηκε η εξουσία του Ελευθερίου Βενιζέλου. Στις εκλογές του 1912 εξελέγη και πάλι βουλευτής με επτά ακόμη πολιτικούς του φίλους, όπως και στις εκλογές του 1915. Στις 19 και 20 Φεβρουαρίου 1915 συμμετείχε στο Συμβούλιο του Στέμματος (Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών θα λέγαμε σήμερα) και τάχθηκε στο πλευρό του βασιλιά Κωνσταντίνου Α', που δεν επιθυμούσε την έξοδο της Ελλάδας στον Α'Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο.
Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης πέθανε στην Αθήνα στις 20 Ιανουαρίου 1916, σε ηλικία 65 ετών. Την πολιτική παράδοση της οικογένειας Μαυρομιχάλη συνέχισε ο μοναχογιός του Πέτρος Μαυρομιχάλης (1888-1969).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/588#ixzz3rIPK8qqA
Σπυρίδων Ξύνδας
1814 – 1896
294
Κερκυραίος μουσουργός και κιθαριστής. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της Επτανησιακής Σχολής, με σημαντική συμβολή στη νεοελληνική κλασική μουσική και τη μουσική παιδεία.
Γεννήθηκε στην πόλη της Κέρκυρας το 1814. Έμαθε τις πρώτες νότες κοντά στον συνθέτη του Εθνικού Ύμνου, Νικόλαο Χαλκιόπουλο - Μάντζαροκαι συνέχισε τις σπουδές του στη Νάπολη και το Μιλάνο. Επιστρέφοντας στην Κέρκυρα το 1840 δίδαξε για περίπου 20 χρόνια στο Κερκυραϊκό Ωδείο (1841-1859) και μαζί με τον Αντώνιο Λιβεράλη ίδρυσε τη Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας (12 Σεπτεμβρίου 1840). Ο πιο σπουδαίος από τους μαθητές του υπήρξε ο Σπύρος Σαμάρας, ο συνθέτης του Ολυμπιακού Ύμνου. Ο Ξύνδας ήταν και εξαίρετος κιθαριστής. Έδωσε ρεσιτάλ στα μεγαλύτερα πνευματικά κέντρα του ελληνισμού (Αθήνα, Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια, Σμύρνη κ.α.), καθώς και στην Ιταλία.
Ο Σπυρίδων Ξύνδας συνέθεσε κυρίως σκηνικά έργα και τραγούδια, με εμφανείς τις επιρροές από τη μελωδικότητα του ιταλικού μελοδράματος της εποχής του. Η πιο γνωστή του όπερα είναι ο Υποψήφιος Βουλευτής, που έκανε πρεμιέρα το 1867 στο Θέατρο Σαν Τζιάκομο της Κέρκυρας. Είναι η πρώτη όπερα από έλληνα συνθέτη πάνω σε αποκλειστικά ελληνικό λιμπρέτο, που έγραψε ο Ιωάννης Ρινόπουλος. Το έργο, που είναι διανθισμένο με φολκλορικά στοιχεία από την επτανησιακή (και όχι μόνο), εκτυλίσσεται στο εξωαστικό περιβάλλον της Κέρκυρας, κατά τη διάρκεια της Αγγλοκρατίας και θίγει τα προβλήματα του αγροτικού πληθυσμού και την ηθική υπόσταση των ντόπιων πολιτικών. Στην Αθήνα παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία το 1888 στο Θέατρο του Μπούκουρα, με αρχιμουσικό τον Ναπολέοντα Λαμπελέτ και πρωταγωνιστές τους Βασίλη Λαλαούνη, Χρήστο Στρουμπούλη και την Αικατερίνη Μποταρέλι.
Άλλες γνωστές όπερες του συνθέτη είναι οι: Άννα Κουίντερ (1855), βασισμένη στο έργο του Αλέξανδρου Δουμά Οι τρεις σωματοφύλακες, ο Κόμης Τζουλιάνο (1857), Οι δύο μνηστήρες (1877) και η ημιτελής Γαλάτεια (1895). Έγραψε πολλά τραγούδια σε ποίηση Σολωμού, Παράσχου και Βαλαωρίτη.
Ο Σπυρίδων Ξύνδας πέθανε πάμπτωχος και τυφλός στην Αθήνα στις 12 Νοεμβρίου 1896. Πολλά από τα έργα του πιστεύεται ότι χάθηκαν στο βομβαρδισμό της Κέρκυρας κατά τον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/
biographies/306#ixzz3rIPch4EA
Έρολ Μπράουν
1943 – 2015
23
Βρετανός τραγουδοποιός της σόουλ και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος «Hot Chocolate», που γνώρισε μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του ‘70, με τραγούδια, όπως τα «You Sexy Thing», «Emma», «So You Win Again» και «Brother Louie».
Ο Λέστερ Έρολ Μπράουν (Lester Errol Brown) γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1943 στο Κίνγκστον της Τζαμάικα και σε ηλικία 12 ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στη Μεγάλη Βρετανία.
Το 1969 ίδρυσε με τον Τόνι Γουίλσον το συγκρότημα «Hot Chocolate Band» και τον ίδιο χρόνο ηχογράφησαν μία ρέγκε διασκευή του τραγουδιού του Τζον Λένον«Give Peace a Chance». Η διασκευή άρεσε στο «σκαθάρι» και την κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία των Beatles, «Apple».
Το επόμενο χρόνο άρχισαν να συνεργάζονται με τον παραγωγό Μίκι Μοστ και τη δισκογραφική του εταιρία RAK Records. Mαζί του γνώρισαν μία σειρά από επιτυχίες, όπως τα τραγούδια «Love Is Life», «Emma», «You Could Have Been a Lady» και «I Believe in Love».
Στα μέσα της δεκαετίας του ‘70, με την έκρηξη της ντίσκο, οι «Hot Chocolate», όπως είχαν μετονομαστεί, συνέχισαν να απασχολούν τα πρωτοσέλιδα του μουσικού τύπου, με επιτυχίες όπως τα τραγούδια «You Sexy Thing», «Every 1's a Winner» και «So You Win Again».
Οι Hot Chocolate υπήρξαν το μοναδικό συγκρότημα με διαρκή παρουσία στους πίνακες επιτυχιών της Μεγάλης Βρετανίας καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘70. Οι άλλοι δύο καλλιτέχνες που το κατάφεραν ήταν ο Έλβις Πρίσλεϊ και η Νταϊάνα Ρος.
Στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 ο Έρολ Μπράουν ξεκίνησε σόλο καριέρα και το 1987 γνώρισε μία ακόμη επιτυχία με το τραγούδι «Body Rocking».
Αρκετά δημοφιλής εκείνα τα χρόνια, έπαιξε στο συνέδριο του Συντηρητικού Κόμματος, του οποίου ήταν οπαδός, και στο γαμήλιο πάρτι του πρίγκηπα Κάρολου και της Νταϊάνας στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ (1981). Το 2003 τιμήθηκε από τη Βασίλισσα Ελισάβετ για τη συνεισφορά του στη λαϊκή μουσική της Βρετανίας.
Ο Έρολ Μπράουν πέθανε από καρκίνο του ήπατος στο σπίτι του στις Μπαχάμες στις 6 Μαΐου 2015, σε ηλικία 71 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1346#ixzz3rIQ9V2Sq
Δεκαετία του ΄50 , ο Κώστας Καψάλης κάνει τη βόλτα του με το ποδήλατο , η φωτογραφία είναι βγαλμένη μπροστά στο βενζινάδικο του Ρέλλου .
Αρχείο Κ. Καψάλη
Οι σημερινές μας φωτογραφίες αφιερωμένες ΣΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑΔΙΚΑ , όπως και χιλιάδες άλλες Λιδορικιώτικες , είναι παρμένες απ’ τη “ΤΡΑΠΕΖΑ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ “ photolidoriki.blogspot.com
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Παρασκευή
13/11
02:00 
13°C
72%
3 Μπφ B
16 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
08:00 
13°C
70%
3 Μπφ B
16 Km/h
ΚΑΘΑΡΟΣ 
14:00 
21°C
45%
1 Μπφ NA
3 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
20:00 
15°C
71%
2 Μπφ BA
9 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
“ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ;;; “
Πολλές φορές φίλοι μου έχουμε ασχοληθεί με το θέμα αυτό , χωρίς ποτέ να έχουμε πάρει μια συγκεκριμένη απάντηση , και φυσικά μιλάμε , για κάποια Δημοτικά ακίνητα , που έχουν με το χρόνο..” ξεχαστεί “ , χωρίς να αξιοποιούνται , στερώντας έτσι το χωριό μας από διάφορες πολιτιστικές και όχι μόνον , εστίες ..
Πρώτο και καλύτερο , είναι το σπίτι που δώρισαν στο Δήμο οι Γιαλακιδαίοι , ενώ είναι σε εξαιρετικά καλή θέση , πάνω στη Βαθιά , και το ισόγειο πααραμένει κλειστό και..σαπίζει , αλλά και το ανώγι , που υποτίθεται πως στεγάζει την βιβλιοθήκη ,ας , είναι θεόκλειστο και κανένας μας δεν γνωρίζει τι..” ακριβώς κρύβει μέσα του
Αυτό αγαπημένοι μου φίλοι , το διπλά απ’ τη βρύση είναι το ισόγειο κατάστημα , που περιέργως , παραμένει ξενοίκιαστο , το γιατί ; …ΑΓΝΩΣΤΟΝ ..,
Και το..ανώγι , που έχει πρόσοψη στον πάνω απ’ την πλατεία δρόμο και στεγάζει , υποτίθεται , την Δημοτική βιβλιοθήκη , που κανένας δεν γνωρίζει τι έχει μέσα και σε τι κατάσταση είναι , κι’ αυτή χρόνια κλειστή..κατά τα άλλα Ο ΔΗΜΟΣ ΠΡΟΑΓΕΙ ΤΟΝ..ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ …!!!!
Θα συνεχίσουμε αύριο φίλοι μου με τα υπόλοιπα “ εγκαταλειμμένα “ δημοτικά ακίνητα αλλά και λοιπά περιουσιακά στοιχεία που..απαξιώνονται και..ρημάζουν , χωρίς κανένας να νοιάζεται για την τύχη τους …
Καλό σας βράδυ , να περνάτε καλά
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-
www.lidoriki.com