Για την οδό Αθηνάς φυσικά ο λόγος....
"Κάτσε καλά ρε φίλε γιατί εγώ είμαι παιδί της πιάτσας στην Αθηνάς βγάζω μεροκάματο..."
Είχες βαρύ βιογραφικό δηλαδή αν είχες προϋπηρεσία εκεί....
σε θεωρούσαν ξύπνιο.
Οι πρώτοι επαγγελματίες της Αθηνάς ήταν οι χασαπάδες φυσικά.
Απέναντι από τα χασαπάδικα υπήρχαν παλιατζίδικα ....
Παλιά ρούχα...παπούτσια...διάφορα άλλα και μεταξύ αυτών και πολλά κλεμμένα.
Από τις συνοικίες της Αθήνας ή καλύτερα από τις φτωχογειτονιές πήγαιναν στην Αθηνάς για να ψωνίσουν φτηνά.
Για όλους είχε ο μπαξές ειδικά στα χασάπικα....
από κόκκαλα για σούπα για τουηλικιωμένους...κατεψυγμένο κυμά και κρέας....κοτόπουλα ....κοκόρια...
Το μαγείρεμα του κόκορα στην γειτονιά ήθελε τέχνη και φυσικά τα μαθήματα έδινε η Σμυρνιά η γιαγιά που την φώναζαν οι γειτόνισες όταν τον μαγείρευαν για βοήθεια.
Πρώτα θα ζητούσε να δεί τα μπαχαρικά που είχε η νοικοκυρά
και φυσικά δεν υπήρχαν σε ποικιλία.
Τα είχε πρόχειρα στην τσέπη της όμως η γιαγιά γιατί το γνώριζε.
Μοσχοβόλαγε η αυλή...με χοντρό μακαρόνι λοιπόν με τα παιδιά να έχουν την τιμητική πρώτη.
Η σάλτσα λέρωνε την μούρη και το μανίκι την καθάριζε.
Ξανά στην Αθηνάς όμως....με τα μικρά ξενοδοχεία που υπήρχαν για τους επαρχιώτες εμπόρους που ερχόντουσαν για δουλειές για ψώνια.
Και για να είμαστε σωστοί ο κόσμος της οδού Αθηνάς είχε
και αυτή την πλευρά...τους βέρους ανθρώπους της πιάτσας...
πορτοφολάδες, θεατρίνους του δρόμου, αεριτζήδες, ζητιάνους, μικροαπατεώνες, παπατζήδες....
και φυσικά ...καλντεριμιτζούδες με τους προστάτες τους.
Πίσω στα παλιά