Από που βγήκε η φράση "άσπρισε από το φόβο του";
Ίσως να νομίζετε ότι κάποιες εκφράσεις που αγνοούμε ...
την προέλευση τους είναι άσχετες με την
ιατρική. Και όμως πολλές από αυτές όχι μόνο έχουν σχέση...
αλλά και επιστημονικό υπόβαθρο. Για παράδειγμα τι συμβαίνει στον οργανισμό όταν κάτι μας τρομάζει κ χάνουμε το χρώμα μας; Ή γιατί όταν χωρίζουμε “ραγίζει η καρδιά μας;” Ας δούμε λοιπόν εκφράσεις λοιπόν π χρησιμοποιούμε καθημερινά, τι ιατρική κ επιστημονική βάση έχουν.
ΑΣΠΡΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ
Πόσες φορές δεν το έχουμε πει αυτό για κάποιον που είδαμε και ήταν τρομαγμένος. Και στην κυριολεξία είχε χάσει το χρώμα του. Σε ακραίες καταστάσεις πανικού ή έντονου φόβου λοιπόν, ο οργανισμός απελευθερώνει τις ορμόνες του στρες, ύστερα απ ακαριαία εντολή του εγκεφάλου, οι οποίες σε λίγα δευτερόλεπτα προκαλούν συσπάσεις των αιμοφόρων αγγείων του προσώπου. Το αίμα απομακρύνεται από το πρόσωπο και στέλνεται σε διάφορα σημεία του σώματος τα οποία τ χρειάζονται εκείνη τ στιγμή. Για παράδειγμα στα πόδια εάν βρισκόμαστε σε κίνδυνο και χρειαστεί να τρέξουμε για να σωθούμε. Είναι μια λειτουργία π είναι εγγεγραμμένη στο DNA μας και έχει τις ρίζες της όταν ο άνθρωπος ήταν τρωτός κ έπρεπε να επιβιώσει σε ένα εχθρικό περιβάλλον.
ΡΑΓΙΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ
Συνήθως αυτό το λέμε όταν κάποιος χωρίζει και βρίσκεται σε άθλια ψυχολογική κατάσταση. Ονομάζεται αλλιώς στρες μυοκαρδιοπάθειας, και οφείλεται στις κατεχολαμίνες τις ορμόνες που είναι γνωστές και ως ορμόνες του στρες. Εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες παρά στους άνδρες (για τον λόγο αυτό λένε ότι οι γυναίκες είναι και πιο ευαίσθητες συναισθηματικά όταν χωρίζουν). Ένας χωρισμός μπορεί να προκαλέσει άγχος, ακόμη και κατάθλιψη και τότε οι ορμόνες αυτές κάνουν πάρτι στον οργανισμό μας. Κατά τη διαδικασία αυτή νιώθουμε σν να έχουμε υποστεί καρδιακή προσβολή , αλλά βεβαίως οι αρτηρίες λειτουργούν κανονικά και δν έχουμε πάθει τίποτε. Απλά νιώθουμε. Το “ράγισε η καρδιά του” μπορεί να εμφανιστεί και σε άλλες στρεσογόνες καταστάσεις εκτός του χωρισμού, όπως μια απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ή μια καταστροφή.
ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ή ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ
Όχι δεν θα πιάσουμε να αναλύσουμε όλα τα έντομα. Συχνά πυκνά όμως λέμε ότι νιώθουμε πεταλούδες στο στομάχι, ή ότι το στομάχι μας μυρμηγκιάζει. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι μια νευρική αντίδραση του εντέρου, η οποία και αυτή οφείλεται στο άγχος κ την αγωνία. Με πιο απλά λόγια το άγχος αυξάνει τους παλμούς της καρδιάς μας και εμείς νιώθουμε σαν κάτι να κινείται μέσα στο στομάχι μας.
ΒΕΛΟΝΕΣ ΣΤΟ ΠΟΔΙ (ή το χέρι)
Πόσοι δεν έχουν αποκοιμηθεί πάνω στο χέρι τους, ή πόσοι δν έχουν “πλακώσει” το πόδι τους για πολλή ώρα και ύστερα, μετά το μούδιασμα, νιώθουμε εκατοντάδες μικρές βελονίτσες να μας τσιμπούν; Τι συμβαίνει όμως; Απλά όταν καταπλακώνουμε κάποιο άκρο μας, τότε διακόπτουμε την ροή και την κυκλοφορία του αίματος προς το χέρι ή το πόδι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα νεύρα στο σημείο εκείνο να μην μπορούν να λειτουργήσουν σωστά και να στέλνουν αλλοπρόσαλλες πληροφορίες στον εγκέφαλο μας. Ο εγκέφαλος ενώ γνωρίζει ότι όλα είναι καλά, δεν μπορεί να επεξεργαστεί αυτές τις πληροφορίες, με αποτέλεσμα να επιστρέφει τα μηνύματα στα νεύρα και να δημιουργείται η αίσθηση τσιμπήματος προκειμένου εκείνα να αρχίσουν να λειτουργούν. Η ανταλλαγή των “μηνυμάτων” διαρκεί λιγότερο από κλάσματα του δευτερολέπτου, ενώ όταν αποκατασταθεί πλήρως η κυκλοφορία του αίματος, όλα επιστρέφουν στο φυσιολογικό τους.
Πηγή