Στη Σοφοκλέους αρχίζοντας από Πεσμαζόγλου υπήρχε παλιά ένα κουρείο.
Ο κουρέας είχε πελάτες γνωστούς πολιτικούς της εποχής...τραπεζίτες..μεγαλέμπορους....χρηματιστές......
Ήταν γνωστός για το βελούδινο χέρι του στο ξύρισμα με το παλιό ξουράφι που ακόνιζε στο δέρμα επιδέξια μπροστά στον πελάτη.
Ιεροτελεστία το ξούρισμα....
Σκόνη σαπουνάκι Παπουτσάνη μέσα στο μεταλλικό κύπελο και ανακάτεμα με το μεγάλο πινέλο.
Την ώρα της τελετουργίας άρχιζε και η συζήτηση.
Δημοσιογράφος ερασιτέχνης ο κουρέας.....σύμβουλος....εξομολόγος....
Δίπλα ο κάλφας (βοηθός) που μάθαινε αμισθί την δουλειά και ζούσε από την βούρτσα....ξεσκόνισμα και βοήθεια στον πελάτη να βάλει το σακάκι του.
Τελείωνε το ξούρισμα και αρχίζανε οι ζεστές κομπρέσες στο σαν φράπα πρόσωπο του πελάτη.
Ηρεμούσε και στη συνέχεια ελαφρύ μασάζ στους κροτάφους για να κατεβάσει ιδέες στο επόμενο Υπουργικό συμβούλιο.
Τέλος η κολώνια λεμόνι Νο 10 του Μενούνου με ελαφρά σκαμπιλάκια.
"Με τις υγείες σας...." και το χαρτονόμισμα άνευ ρέστων έπεφτε στην τσέπη του καλλιτέχνη.
Ο κάλφας βούρτσιζε ασταμάτητα μέχρι το ταληράκι να κυλήσει στην παλάμη του και να τσακιστεί στη συνέχεια να ανοίξει μεθ΄υποκλίσεως
την πόρτα του ευγενούς ....κουβαρντά πελάτη.
Όμορφες εποχές με μια διαφορετική γοητεία.
Πίσω στα παλιά
↧
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ..ΚΑΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΚΟΥΡΕΙΟ
↧