"Κόκκινα φώτα και βροχή στην Αχαρνών
κόκκινα φώτα και στα σπίτια των καημών.
Κι εσύ σαν φάντασμα περνάς απ’ την πλατεία
και μες στα χέρια σου κρατάς την αλητεία.
Είν’ η γιορτή σου η γιορτή των αφανών
κι εσύ γιορτάζεις μες στα σπίτια των καημών.
Είν’ η ζωή σου η ζωή των ναυαγών
και αργοσβήνεις στα στενά της Αχαρνών.
Κόκκινα φώτα και βροχή στην Αχαρνών
κόκκινα φώτα στα λιμάνια των κορμιών.
Κι εσύ βουλιάζεις μέσα στην ανυπαρξία,
την απομόνωση την έκανες θρησκεία."
Τάκης Μουσαφίρης
Αρχές οδού Αχαρνών παλιά...
Ένα από τα τέρματα της Αθήνας με σταθμό ταξί...τηλεφωνικό θάλαμο
με γνωστά της εποχής καφενεία σημεία συνάντησης.
Αρχή Αχαρνών συνδεδεμένη με την Πλατεία Βάθη με τα χρόνια ένα ακόμα υποβαθμισμένο σημείο της Αθήνας.
Οι σταθμοί Λαρίσης και Πελοποννήσου έφερναν κόσμο και κοσμάκη που έφτανε
στην πρωτεύουσα για να βρεί την τύχη του.
Με αρκετά μικροξενοδοχεία η περιοχή για διαφορετικές χρήσεις και όσα παλιά
σπίτια δεν έπεσαν υπέρ αντιπαροχής έγιναν "επαγγελματικοί χώροι".
Οι επαρχιώτες αλλά και αργότερα οι αλλοδαποί μετανάστες από τις γειτονικές Χώρες στην αρχή κατέκλυσαν την περιοχή.
Η κίνηση υπήρχε όλο το 24ωρο.
Η υποβάθμιση είχε αρχίσει...
Οι παλιές πολυκατοικίες που κάποτε είχαν και θυρωρούς και ήταν καθαρές και περιποιημένες με ενοίκους επαγγελματίες του Κέντρου...γιατρούς κ.λ.π. με τις οικογένειές τους άλλαξαν όψη και περιεχόμενο.
Σήμερα η περιοχή είναι ένα ακόμα γκέτο της Αθήνας που συνειδητά
αποφεύγεις ακόμα και την ημέρα.
Άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο...
Πορνεία...ναρκωτικά τα κύρια "επαγγέλματα" αλλά και επαιτεία
από άρρωστους νέους εθισμένους.
Παρακάτω θα δείς αλλοδαπούς σε άθλια κατάσταση με απλωμένα χέρια
για βοήθεια και τα παιδιά τους να παίζουν στα βρωμερά πεζοδρόμια
και μπροστά οι άπλυτοι κάδοι του Δήμου.
Ένα ακόμα δείγμα κατάρρευσης αυτής της Χώρας.
πίσω στα παλιά