EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...

Πανηγύρι στον  Άη  Νικόλα  τον  Καλό , με  οικογενειακές  παρουσίες  όπως  βλέπετε , και  φυσικά .. “ ζηλεύετε “, μάλιστα  φίλοι  μου , είναι  μια υπέροχη  πραγματικότητα , που έχει  πλέον  γίνει  εφιάλτης , όταν  σκέφτεται κανένας  το  πως  κατάντησαν  κάποιοι  το πανέμορφο  εκκλησάκι και  τον  γύρω  χώρο …Θα  προσπαθήσουμε  να..” αναγνωρίσουμε “ όλους  αυτούς  που  έδιναν  το Παρών σε  κάθε  είδους   εκδήλωση , σεμνά , ταπεινά και  νοικοκυρεμένα ..όρθιοι : Γιάννης ( ; ) Σουβλερός , Ταμιακός υπάλληλος  , Ντίνος  Μαμαλούγκας , απ’ την  Αρτοτίνα , που είχε  εμπορικό στο  Κασιδαίϊκο σπίτι στο  χωριό  μας , Γ,Φερτάκης  με  τη  σύζυγό  του Πασιό , Παν. Μπήλιος , Δ. Καντζιός , με τη  γυναίκα  του  Βούλα , Μαρία  Μπήλιου , καθιστοί : Γ,Πρεζαλής  ταμιακός , Χρυσούλα  και  Έλλη  σφέτσου , κ.α
     *************
Καλησπέρα  Λιδορικιώτες  ..
Καλησπέρα  φίλοι  μας  , σε  όλο  τον  κόσμο
ΚΥΡΙΑΚΉ  ΣΗΜΕΡΑ  13  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ  2015
Ανατολή Ήλιου: 07:30
Δύση Ήλιου: 17:07
Σελήνη 2 ημερών

• Γιορτάζουν:  Αυξέντιος, Αυξεντία, Ευγένιος, Ευστράτιος, Ευστρατία, Λουκία, Μαρδάριος, Μαρδαρία,Ορέστης, Ορεστιάς.

ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1803

Το ολοκαύτωμα στο Κούγκι. Ο ιερομόναχος Σαμουήλ με πέντε Σουλιώτες, μπροστά στον κίνδυνο να συλληφθούν από τους Tούρκους, βάζει φωτιά στο βαρέλι με την πυρίτιδα και ανατινάσσονται.
1943

Οι Ναζί κατακτητές καταστρέφουν τα Καλάβρυτα κι εκτελούνκαι τους 1.101 άνδρες κατοίκους.
1967

Μετά την αποτυχία του βασιλικού κινήματοςγια την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος διαφεύγει με την οικογένειά του στη Ρώμη, όπου θα ζητήσει πολιτικό άσυλο.
1990

Ψηφίζεται από την κυβέρνηση Μητσοτάκηο λεγόμενος «τρομονόμος», που απαγορεύει τη δημοσίευση προκηρύξεων τρομοκρατικών οργανώσεων.
2002

Μία ιστορική μέρα ξημερώνει για την Κύπρο, καθώς εντάσσεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με άλλες εννέα χώρες. Οι 15 ηγέτες αποφασίζουν, επίσης, την υπό όρους ημερομηνία έναρξης διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, το Δεκέμβριο του 2004. Όσον αφορά στο πολιτικό πρόβλημα της Κύπρου, δεν υπάρχει καμία πρόοδος, λόγω της αδιαλλαξίας και των υπεκφυγών της τουρκοκυπριακής πλευράς. Απόλυτη ικανοποίηση επικρατεί στην κυβέρνηση για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής στην Κοπεγχάγη.
2007

Σε φυλάκιση 14 μηνών με αναστολή καταδικάζεται ο δικηγόρος Κώστα Πλεύρης, για παράβαση του νόμου περί φυλετικών διακρίσεων, που αφορά βιβλίο του με τίτλο «Εβραίοι, όλη η αλήθεια».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1312#ixzz3uDSBvkwz
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1884

Αιμίλιος Βεάκης, κορυφαίος έλληνας ηθοποιός του δραματικού θεάτρου. (Θαν. 29/6/1951)
1902

Παναγιώτης Κανελλόπουλος, έλληνας πολιτικός, φιλόσοφος και ιστορικός. (Θαν. 11/9/1986)
1929

Μπίλι Λόης, αθλητής του μπέιζμπολ, ο πρώτος ελληνοαμερικανός που έπαιξε σε All-Star Game.

ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1466

Ντονατέλο, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ντονάτο ντι Νικολό ντι Μπέτο Μπάρντι, φλωρεντίνος γλύπτης, από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές μορφές της πρώιμης αναγέννησης. («Δαβίδ») (Γεν. 1386)
1932

Γεώργιος Ιακωβίδης, έλληνας ζωγράφος, από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της «Σχολής του Μονάχου». (Γεν. 11/1/1853)
1995

Χρύσανθος Μποσταντζόγλου, γνωστότερος ως Μποστ, εικαστικός και σατιρικός καλλιτέχνης.(Γεν. 1918)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1312#ixzz3uDSvP8zQ

Το Ολοκαύτωμα των

Καλαβρύτων

H «Ράχη του Καπή», όπου εκτελέστηκαν 800 Καλαβρυτινοί
10249
1

Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 13 Δεκεμβρίουτου 1943 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων, σε αντίποινα για την εκτέλεση αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών από τον ΕΛΑΣ.
Το τελευταίο ιδίως έτος της Κατοχής είχαν αυξηθεί δραματικά οι ακρότητες των κατακτητών, καθώς η κυριαρχία τους βρισκόταν υπό διαρκή αμφισβήτηση από την ελληνική αντίσταση και οι δυνάμεις τους δεν επαρκούσαν για να ελέγχουν τη χώρα. Η τύχη των Καλαβρύτων φαίνεται να προδιαγράφτηκε μετά την ήττα των Γερμανών από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Κερπινής (20 Οκτωβρίου 1943), κατά την οποία σκοτώθηκαν δεκάδες Γερμανοί στρατιώτες και αιχμαλωτίστηκαν 78.
Τότε τέθηκε σε εφαρμογή από το γερμανικό στρατηγείο η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» («Unternehmen Kalavryta»), με αντικειμενικό στόχο την περικύκλωση των ανταρτών στην ορεινή περιοχή των Καλαβρύτων και την εξόντωσή τους. Την εκτέλεση της αποστολής ανέλαβαν μονάδες της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών, που έδρευε στην Πελοπόννησο και είχε επικεφαλής τον υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ (1898-1954).

Ο υποστράτηγος Καρλ φον Λε Ζουίρ
Ο γερμανός στρατηγός με τις αριστοκρατικές ρίζες, έχοντας πληροφορηθεί την εκτέλεση των 78 γερμανών αιχμαλώτων από τους αντάρτες, διέταξε τους άνδρες του να μην διστάσουν να λάβουν τα πιο σκληρά αντίποινα εναντίον του άμαχου πληθυσμού της περιοχής. Ήταν, άλλωστε, πρακτική των αρχών κατοχής να εκτελούν για κάθε σκοτωμένο γερμανό στρατιωτικό πολλαπλάσιους έλληνες αμάχους.
Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου, όταν οι γερμανικές δυνάμεις άρχισαν να συρρέουν στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων από την Πάτρα, το Αίγιο, τον Πύργο και την Τρίπολη. Στο διάβα τους έκαιγαν χωριά και μοναστήρια (Μέγα Σπήλαιο και Αγία Λαύρα) και σκότωναν άοπλους πολίτες και μοναχούς.
Στις 9 Δεκεμβρίουέφθασαν στα Καλάβρυτα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη. Καθησύχασαν τους κατοίκους, διαβεβαιώνοντας ότι στόχος τους ήταν αποκλειστικά η εξόντωση των ανταρτών και μάλιστα ζήτησαν από όσους την είχαν εγκαταλείψει να επιστρέψουν άφοβα πίσω στα Καλάβρυτα. Για να τους πείσουν ακόμη περισσότερο προχώρησαν στην πυρπόληση σπιτιών, που ανήκαν σε αντάρτες, και αναζήτησαν την τύχη των γερμανών τραυματιών της μάχης της Κερπινής.
Έξαφνα, όμως, το πρωί της Δευτέρας 13 Δεκεμβρίουσυγκέντρωσαν όλο τον πληθυσμό στην κεντρική πλατεία και οδήγησαν τον άρρενα πληθυσμό άνω των 13 ετών σε μια επικλινή τοποθεσία, που ονομαζόταν «Ράχη του Καπή», ενώ τα γυναικόπαιδα τα κλείδωσαν στο σχολείο. Στη ράχη του Καπή εκτυλίχθηκε τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες η τραγωδία, που οδήγησε σχεδόν όλο τον άρρενα πληθυσμό των Καλαβρύτων στο θάνατο. Με ριπές πολυβόλων οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους συγκεντρωμένους, γύρω στους 800 ανθρώπους. Μόνο 13 Καλαβρυτινοί διασώθηκαν και αυτοί επειδή είχαν καλυφθεί από τα πτώματα των συμπολιτών τους και οι Γερμανοί τους θεώρησαν νεκρούς. Το σήμα για την εκτέλεση έδωσε με φωτοβολίδα από το κέντρο των Καλαβρύτων ο ταγματάρχης Χανς Εμπερσμπέργκερ και επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος ήταν ο υπολοχαγός Βίλιμπαντ Ακαμπχούμπερ.
Το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την πυρπόληση όλων σχεδόν των σπιτιών των Καλαβρύτων. Όσον αφορά την τύχη των γυναικόπαιδων, αυτά σώθηκαν χάρη στον ανθρωπισμό ενός Αυστριακού στρατιώτη, στον οποίο είχε ανατεθεί η φύλαξή τους. Αυτός άφησε ελεύθερη την είσοδο του σχολείου και διευκόλυνε την απομάκρυνσή τους. Όμως, το πλήρωσε με τη ζωή του, αφού καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Συνολικά, κατά τη διάρκεια της «Επιχείρησης Καλάβρυτα», οι Γερμανοί σκότωσαν 1.101 άτομα, κατέστρεψαν και λεηλάτησαν πάνω από 1.000 σπίτια, κατάσχεσαν 2.000 αιγοπρόβατα και απέσπασαν 260.000.000 δραχμές.
Κανείς από τους υπευθύνους του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων δεν λογοδότησε στη Δικαιοσύνη. Ο στρατηγός Λε Ζουίρ πέθανε αιχμάλωτος των Σοβιετικών το 1954, ο Εμπερσμπέργκερ σκοτώθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο και ο Ακαμπχούμπερ πέθανε στην Αυστρία το 1972, σε ηλικία 67 ετών. Μόνο ο κατοχικός στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδας, στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι (1885-1965), καταδικάσθηκε το 1948 σε κάθειρξη 15 ετών από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για όλα τα εγκλήματα πολέμου του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα, αλλά μετά από τρία χρόνια αφέθηκε ελεύθερος. Στις 18 Απριλίουτου 2000, ο τότε Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Γιοχάνες Ράου (1931-2006), επισκέφτηκε τα Καλάβρυτα και εξέφρασε τη βαθιά θλίψη του για την τραγωδία. Εντούτοις, δεν ανέλαβε την ευθύνη εξ ονόματος του γερμανικού κράτους και δεν αναφέρθηκε στο ζήτημα των αποζημιώσεων
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/710#ixzz3uDTK65WO

Το Βασιλικό Κίνημα του '67

Η πρώτη χουντική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Κ. Κόλλια
Το Βασιλικό Κίνημα έλαβε χώρα στις 13 Δεκεμβρίου 1967 και ήταν η αποτυχημένη προσπάθεια του Βασιλιά Κωνσταντίνου να ανατρέψει τη Χούντα των Συνταγματαρχών.
Ο Κωνσταντίνος είχε ορκίσει τους πραξικοπηματίες την 21η Απριλίουτου ίδιου χρόνου, νομιμοποιώντας έτσι την εξουσία τους. Κάποιοι θεώρησαν τη βραχύχρονη συνεργασία τους ως τακτικό ελιγμό, προκειμένου ο Κωνσταντίνος να οργανώσει την αντεπίθεσή του και να επαναφέρει τη Δημοκρατία στη χώρα. Οι περισσότεροι το είδαν ως το μοιραίο λάθος του 27χρονου βασιλιά, που οδήγησε επτά χρόνια αργότερα στην κατάργηση της Μοναρχίας.
Η σχέση Κωνσταντίνου και πραξικοπηματιών δεν ήταν αρμονική. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλοςκαι οι συν αυτώ δεν ήθελαν να μοιραστούν την εξουσία με τον νεαρό βασιλιά, που σύμφωνα με την παράδοση της ελληνικής μοναρχίας «δεν βασίλευε απλώς, αλλά κυβερνούσε». Σ'ένα ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες το φθινόπωρο του '67, ο Πρόεδρος Τζόνσον φέρεται να του είπε ότι καλό θα ήταν η κυβέρνηση να αντικατασταθεί από μία άλλη. Ο Κωνσταντίνος το εξέλαβε ως ενθάρρυνση για την ανατροπή της Χούντας.
Έπειτα από δισταγμούς και αμφιταλαντεύσεις, αποφάσισε να εκδηλώσει το κίνημά του στις 13 Δεκεμβρίου. Όχι από την Αθήνα, που εστρατοκρατείτο και εχουντοκρατείτο, αλλά από τη Βόρεια Ελλάδα, όπου υπήρχαν στρατιωτικοί πιστοί σ'αυτόν. Το σχέδιο προέβλεπε ότι οι δυνάμεις του θα κινούνταν από την Καβάλα προς τη Θεσσαλονίκη, με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη και την εγκατάσταση μιας δεύτερης κυβέρνησης στη συμπρωτεύουσα. Ο Κωνσταντίνος πίστευε ότι ο διεθνής παράγων και η εσωτερική πίεση θα ανάγκαζαν τη Χούντα σε παραίτηση, με αποτέλεσμα τη θριαμβευτική επιστροφή του στην Αθήνα.

Η βασιλική οικογένεια λίγο μετά την άφιξη της στη Ρώμη.
Έτσι, το πρωί της13ης Δεκεμβρίουεπιβιβάστηκε στο βασιλικό αεροπλάνο στο Τατόι, με προορισμό το αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα. Μαζί του είχε την βασίλισσα Άννα-Μαρία, τα δύο παιδιά του Αλεξία και Παύλο, τη βασιλομήτορα Φρειδερίκη, την αδελφή του Ειρήνη και τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Κόλλια, που ήταν δικός του άνθρωπος. Στην αρχή, τα πράγματα πήγαιναν κατ'ευχή. Του επιφυλάχθηκε θερμή υποδοχή στο αεροδρόμιο από τον τοπικό διοικητή της μεραρχίας, που ήταν μυημένος στο κίνημα. Το Ναυτικό και η Αεροπορία, που δεν είχαν συμμετοχή στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, τάχθηκαν στο πλευρό του.
Όμως, το σχέδιο του Κωνσταντίνου και των συνεργατών του ήταν απλοϊκό, αφελές και γραφειοκρατικό. Στηρίχθηκε μόνο στους στρατιωτικούς και δεν προσπάθησε να προσεταιρισθεί τους πολιτικούς και το λαό. Ήταν εύκολο να υπονομευθεί εκ των έσω και μάλιστα από μεσαίους αξιωματικούς πιστούς στη Χούντα, οποίοι συνέλαβαν τους επικεφαλής τους και ανέλαβαν αυτοί τη διοίκηση των μονάδων. Κινήθηκαν, μάλιστα, προς την Καβάλα, με σκοπό τη σύλληψη του Βασιλιά. Η έλλειψη οργάνωσης και η διακοπή των επικοινωνιών εμπόδισαν το Ναυτικό και την Αεροπορία να συντονιστούν.
Η Χούντα των Αθηνών, αφού ξεπέρασε αβρόχοις ποσί τον αρχικό αιφνιδιασμό, γρήγορα ανέλαβε τον έλεγχο της κατάστασης. Δεν την πείραξε και πολύ που ο εκλεκτός της πρωθυπουργός ήταν μεταξύ των συνωμοτών. Σε μία εμφανή αλλαγή διάθεσης, άρχισαν να λοιδορούν τον Κωνσταντίνο, ανακοινώνοντας από ραδιοφώνου ότι ο Μεγαλειότατος κρύβεται «από χωρίου εις χωρίον», μία ρήση που παρέμεινε έκτοτε στο ελληνικό λεξιλόγιο.
Ο Κωνσταντίνος, αφού αντελήφθη ότι το σχέδιό του δεν είχε δυνατότητα επιτυχίας, επιβιβάστηκε στο βασιλικό αεροπλάνο με την οικογένειά του και τον Κόλλια. Από την Καβάλα κατευθύνθηκε στη Ρώμη, όπου έφθασε το πρωί της 14ης Δεκεμβρίου 1967 και ζήτησε πολιτικό άσυλο. Παρέμεινε εξόριστος για το υπόλοιπο της χουντικής διακυβέρνησης και δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα ως Βασιλιάς, καθώς η Μοναρχία καταργήθηκε με το δημοψήφισματης 8ης Δεκεμβρίου 1974.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/195#ixzz3uDTueSCZ

Διδυμίδες

96
0

Βροχή διαττόντων αστέρων, με πηγή τον αστεροειδή 3200 Φαέθων (3200 Phaethon) και προέλευση τον αστερισμό των Διδύμων (Gemini στα αγγλικά), εξ ου και η ονομασία του (Geminids στα αγγλικά). Μαζί με τους Τεταρτίδες, είναι οι μόνες σημαντικές βροχές διαττόντων αστέρων, που δεν οφείλονται σε κάποιο κομήτη.
Το αστρονομικό αυτό φαινόμενο εκδηλώνεται κάθε χρόνο από τις 6έως τις 18 Δεκεμβρίουκαι κορυφώνεται τις νυχτερινές ώρες της 13ηςπρος 14η Δεκεμβρίου. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, εφόσον ο ουρανός είναι καθαρός και σκοτεινός.
Οι Διδυμίδες ανακαλύφτηκαν μόλις το 1862, όταν ο αστρονόμος Ρ. Γκρεγκ από το Μάντσεστερ της Αγγλίας ανέφερε ότι είδε μία βροχή διαττόντων αστέρων με ακτινοβόλο σημείο τον αστερισμό των Διδύμων στις 10με 12 Δεκεμβρίου. Παρόμοια αναφορά έγινε την ίδια περίοδο από τους αστρονόμους Μπ. Μάρσαλ και Α. Τουίνινγκ στις ΗΠΑ, που παρατήρησαν το φαινόμενο ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/1020#ixzz3uDUFwJkX

Το έθιμο της «Λουσία»

90
0

Στις σκανδιναβικές χώρες, ανήμερα της εορτής της Αγίας Λουκίας (13 Δεκεμβρίου), το μεγαλύτερο κορίτσι της οικογένειας, νωρίς το πρωί, φορώντας ένα μακρύ λευκό χιτώνα κι ένα στεφάνι από αναμμένα κεριά στα μαλλιά, πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι, προσφέροντας ζεστό καφέ και κουλουράκια, ενώ τραγουδά εν είδει καλάντων το σκοπό του λαϊκού ναπολιτάνικου άσματος «Σάντα Λουτσία», με θεματολογία προσαρμοσμένη στο κλίμα της γιορτής.
Η «Λουσία», όπως είναι το όνομα της κοπέλλας γι’ αυτή την ημέρα, συμβολίζει το φως που τόσο απουσιάζει από τους μακρείς και σκοτεινούς σκανδιναβικούς χειμώνες. Άλλωστε, το όνομα Λουκία προέρχεται από τη λατινική λέξη lux (γεν. lucis), που σημαίνει φως.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/1021#ixzz3uDUcm3Xe

Αιμίλιος Βεάκης

1884 – 1951

307
0

Σπουδαίος έλληνας ηθοποιός, για πολλούς ο κορυφαίος ηθοποιός που ανέδειξε το νεοελληνικό θέατρο.
Ο Αιμίλιος Βεάκης γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1884 στον Πειραιά. Εγγονός του λόγιου και συγγραφέα Ιωάννη Βεάκη, έμεινε ορφανός από μικρός και μεγάλωσε με συγγενείς του, οι οποίοι τον προόριζαν για το εμπόριο. Παρά τις αντιδράσεις τους, φοίτησε κατ’ αρχάς στη Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου και στη συνέχεια εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1901 διέκοψε τις σπουδές του και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο με το θίασο της Ευαγγελίας Νίκα, σε μία κωμωδία του Σαρντού στο Βόλο.
Ως το 1913 περιόδευε συνεχώς στην επαρχία, με μία διακοπή στο διάστημα της στρατιωτικής του θητείας (1912-1913), κατά τη διρκεια της οποίας συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους και πήρε προαγωγή σε λοχία επ’ ανδραγαθία. Το 1914 τύπωσε το αφήγημα «Πολεμικαί Εντυπώσεις» με τις αναμνήσεις από τη συμμετοχή στον ένδοξο πόλεμο.
Από το 1914 και ως το 1918 συνεργάστηκε με τους θιάσους του Τηλέμαχου Λεπενιώτη, της Χριστίνας Καλογερίκου, της Μαρίκας Κοτοπούλη και της Κυβέλης, παίζοντας ρόλους σε έργα Πιραντέλο, Χέμπελ, Ευριπίδη, Χορν, Σέξπιρ και Αντρέγεφ. Το 1919 συνεργάστηκε στην «Εταιρεία Ελληνικού Θεάτρου» με τον σκηνοθέτη και κριτικό Φώτο Πολίτη στη μνημειώδη και ιστορική παράσταση του «Οιδίποδα Τυράννου» του Σοφοκλή, όπου καθιερώθηκε ως ο πρώτος τραγωδός της εποχής του.
Με τον ίδιο θίασο έπαιξε, μεταξύ άλλων, τον «Επιθεωρητή» του Γκόγκολ, τους «Αδελφούς Καραμαζώφ» του Ντοστογιέφσκι, τους «Φοιτητές» του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Ως το 1930 συνεργάστηκε με την Κυβέληκαι τη Μαρίκα Κοτοπούλη και με προσωπικό θίασο ανέβασε το 1921 για πρώτη φορά το «Φυντανάκι» του Παντελή Χορν. Το 1931 συγκρότησε θίασο με την Κατίνα Παξινούκαι τον Αλέξη Μινωτήκαι ανέβασαν έργα, όπως «Ο Πατέρας» του Στρίντμπεργκ, «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ο’ Νηλ και «Θείος Βάνιας» του Τσέχοφ.
Με την ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου, έγινε βασικό στέλεχός του (1932-1942) και πρωταγωνίστησε σε δεκάδες έργα του διεθνούς ρεπερτορίου. Το 1941 έπαιξε στο Ηρώδειο «Οιδίποδα Τύραννο» με το Εθνικό Θέατρο. Το 1942 αποχώρησε και συνεργάστηκε με τον θίασο της Κατερίνας, με τον θίασο Μανωλίδου, Παππά, Δενδραμή και πάλι με την Κατερίνα (1944).
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής οργανώθηκε στο ΕΑΜ και μετά τα «Δεκεμβριανά» (1944) ακολούθησε την πορεία των δυνάμεων του ΕΛΑΣ κατά την υποχώρησή τους στην ηπειρωτική Ελλάδα, παίζοντας με άλλους ηθοποιούς στις πόλεις, όπου περνούσε. Με τη Συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου 1945) ο Βεάκης επέστρεψε στην Αθήνα και υπέστη διώξεις για την πολιτική του δράση. Κλήθηκε από τον ανακριτή για τη λεγόμενη δήλωση μετανοίας. Στο υπόμνημά του στις 27 Μαρτίου 1945 έγραψε μεταξύ άλλων: «... Μισώ τα τυραννικά καθεστώτα, το φασισμό και τη βία. Πιστεύω ότι ο ιμπεριαλισμός οδηγεί και διαιωνίζει την αλληλοσφαγή των εθνών. Επιζητώ και εύχομαι την ειρηνική συμβίωση των λαών της Γης κάτω από ελεύθερα δημοκρατικά καθεστώτα. Είμαι δημοκράτης και ανθρωπιστής».
Παρά τις διώξεις και την κλονισμένη υγεία του, υπήρξε ιδρυτικό μέλος των «Ενωμένων Καλλιτεχνών» και συμμετείχε στις παραστάσεις «Ιούλιος Καίσαρας» του Σαίξπηρ, «Αδελφοί Καραμαζόφ» του Ντοστογιέφσκι, «Θεοδώρα» του Δημήτρη Φωτιάδη και «Εχθροί» του Γκόρκι (1945-1946). Τον επόμενο χρόνο σχημάτισε θίασο με τον Γιώργο Παππά. Αλλά καταβεβλημένος ψυχικά και σωματικά αποφάσισε να αποχωρήσει από το θέατρο, παίρνοντας μία πενιχρή σύνταξη το 1947. Τον επόμενο χρόνο απολύεται από το Ωδείο Αθηνών όπου δίδασκε.
Δεν πέρασε πολύς χρόνος και το 1949 επανήλθε στο θεατρικό σανίδι, ενισχύοντας με την παρουσία του τον νεανικό θίασο «Ρεαλιστικό Θέατρο». Έπαιξε στα έργα  «Χρυσάφι» του Ο'Νηλ, «Σχολείο συζύγων» του Μολιέρου και «Το νυφιάτικο τραγούδι» του πρωτοεμφανιζόμενου Νότη Περγιάλη. Το 1951 επανήλθε στο Εθνικό Θέατρο, όπου έπαιξε στη «Δάφνη Λωρεόλα» με την Κυβέλη και στους «Τρεις Κόσμους» του Διονυσίου Ρώμα.
Οι εμφανίσεις του Βεάκη στη μεγάλη οθόνη μετριούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών. Χαρακτηριστικοί είναι οι ρόλοι τους στις ταινίες «Αστέρω» (1929) και «Η φωνή της καρδιάς» (1943). Ο σπουδαίος ηθοποιός έγραψε ποιήματα, διασκεύασε για το θέατρο τους «Ταπεινούς και Καταφρονεμένους» του Ντοστογιέφσκι κι έγραψε και μερικά πρωτότυπα θεατρικά έργα. Μετά το θάνατό του είδε το φως το «Ημερολόγιό» του.
Ο Αιμίλιος Βεάκης πέθανε στις 29 Ιουνίου 1951 στην Αθήνα, σε ηλικία 66 ετών.
Σύμφωνα με τον θεατρικό κριτικό Κώστα Γεωργουσόπουλο, ο Βεάκης «υπήρξε ηθοποιός πλήρης: τραγικός, δραματικός και χυμώδης κωμικός. Με τεχνική εκπληκτική, κατόρθωνε να εισέρχεται στην ουσία των προσώπων που υποδυόταν, με άνεση, αίσθηση του ύφους και αφοπλιστική ευχέρεια. Εκτός των μεγάλων ρόλων που εφώτισε με απαράμιλλη τέχνη, ανέδειξε πληθώρα μικρών χαρακτηριστικών ρόλων, αποδείχνοντας πως ο μεγάλος ηθοποιός μπορεί να λάμψει και μέσα στα μικρά και απειροελάχιστα. Οι ερμηνείες του έμειναν ιστορικές, πηγές έμπνευσης για τους νεώτερους και όρια αξεπέραστα στην πορεία του ελληνικού θεάτρου».

Εμφανίσεις στο Εθνικό Θέατρο

Έργο
Συγγραφέας
Ρόλος
Έτος
Αγαμέμνων
Αισχύλος
Αγαμέμνων
1932
Ιούλιος Καίσαρ
Σέξπιρ
Μάρκος Βρούτος
1932
Η άμαξα
Πρόσπερ Μεριμέ
Δον Αντρές Ριβέρα
1932
Γλέντι, κρασί, αγάπη
Αλεξάντρ Οστρόφσκι
Αγκαφόν Ποτάπιτς
1932
Άννα Κρίστι
Ευγένιος Ο’ Νηλ
Κρις
1932
Ο θάνατος του Δαντόν
Γκέοργκ Μπίχνερ
Δαντόν
1933
Γιάννης Γαβριήλ Μπόρκμαν
Ερρίκος Ίψεν
Γιάννης Γαβριήλ Ίψεν
1933
Οθέλλος
Σέξπηρ
Οθέλλος
1933
Οιδίπους τύραννος
Σοφοκλής
Οιδίπους
1933
Το φιντανάκι
Παντελης Χορν
Αντώνης
1933
Ταπεινοί και καταφρονεμένοι
Φιοντόρ Ντοστογέφσκι
Νικόλας Σεργκέιτς Ικμένιεφ
1934
Κύκλωψ
Ευρυπίδης
Κύκλωψ
1934
Ιούδας
Σπύρος Μελάς
Άννας
1934
Του φτωχού τ'αρνί
Στέφαν Τσβάιχ
Φρανσουά Φουρές, ανθυπολοχαγός
1934
Ιβάν ο τρομερός
Αλεξέι Τολστόι
Τσάρος Ιβάν
1935
Πέερ Γκυντ
Ερρίκος Ίψεν
Ο ρήγας του Ντόβρε
1935
Δωδέκατη νύχτα
Σέξπηρ
Κυρ-Τόμπης
1935
Τρισεύγενη
Κωστής Παλαμάς
Κώστας Μπουρνόβας, αγροφύλακας
1935
Ο επιθεωρητής
Νικολάι Γκόγκολ
Έπαρχος
1936
Αρραβωνιάσματα
Δημήτρης Μπόγρης
Λεμπέσης
1936
Ο κουρεύς της Σεβίλλης
Μπομαρσέ
Μπάρτολο
1936
Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Σέξπιρ
Λαυρέντιος
1936
Πριν απ'το ηλιοβασίλεμα
Γκέρχαρτ Χάουπτμαν
Ματίας Κλάουζεν
1936
Ο κατά φαντασίαν ασθενής
Μολιέρος
Αργκάν
1937
Υπερωκεάνειο Τενασίτυ
Σαρλ Βιλντράκ
Ιντού
1937
Πόθοι κάτω απ'τις λεύκες
Ευγένιος Ο’ Νηλ
Εφραίμ Κάμποτ
1937
Άμλετ
Σέξπηρ
Κλαύδιος, βασιλιάς της Δανίας
1937
Ο πρίγκηπας του Χόμπουργκ
Χ. φον Κλάιστ
Συνταγματάρχης Κότβιτς
1938
Βασιλεύς Ληρ
Σέξπιρ
Ληρ, βασιλεύς της Βρεττανίας
1938
Ο σταυρός και το σπαθί
Άγγελος Τερζάκης
Σταυράκιος
1939
Πέρα απ'τον ορίζοντα
Ευγένιος Ο΄Νηλ
Τζέιμς Μάγιο
1939
Δωροθέα Άγγερμαν
Γκέρχαρτ Χάουπτμαν
Άγγερμαν, πάστορας
1940
Άμλετ
Σέξπηρ
Κλαύδιος, βασιλιάς της Δανίας
1940
Δωδέκατη νύχτα
Σέξπηρ
Κυρ-Τόμπης
1940
Το φιντανάκι
Παντελης Χορν
Αντώνης
1940
Αντιγόνη
Σοφοκλής
Κρέων
1940
Το φιντανάκι
Παντελης Χορν
Αντώνης
1941
Οιδίπους τύραννος
Σοφοκλής
Οιδίπους
1941
Δάφνη Λωρεόλα
Τζέιμς Μπράιντι
Σερ Τζόζεφ Πιττς
1951
Τρεις κόσμοι
Διονύσιος Ρώμας
Παπα-Κουτούζης
1951

Φιλμογραφία

Έργο
Σκηνοθέτης
Ρόλος
Έτος
Μαρία Πενταγιώτισσα
Αχιλλέας Μαδράς
Λαμαράς
1926
Έρως και κύματα
Δημήτρης Γαζιάδης
1928
Το λιμάνι των δακρύων
Δημήτρης Γαζιάδης
1929
Αστέρω
Δημήτρης Γαζιάδης
Μπάρμπα Μήτρος
1929
Η φωνή της καρδιάς
Δημήτρης Ιωαννόπουλος
Σπύρος
1943
Πρόσωπα λησμονημένα
Γιώργος Τζαβέλλας
1946
Τα Αρραβωνιάσματα
Μαρία Πλυτά
Βαγγέλης Λεμπέσης
1949
Οι απάχηδες των Αθηνών
Ηλίας Παρασκευάς
Ανδρέας Βερέμης
1950
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1380#ixzz3uDV0h8X2

Μέντης Μποσταντζόγλου

1918 – 1995

522
0

Ο Χρύσανθος (Μέντης) Μποσταντζόγλου, γνωστός ως Μποστ, γεννήθηκε το 1918 στην Κωνσταντινούπολη. Έπειτα από ένα πέρασμα στη Ρουμανία, η οικογένειά του ήρθε στην Ελλάδα.
Το 1939 εισάγεται στη Σχολή Καλών Τεχνών, εγκαταλείπει όμως τις σπουδές του έξι μήνες αργότερα. Το 1942 μπαίνει στο ΕΑΜ και το 1945 εκδίδει με δικά του έξοδα το πρώτο του βιβλίο: «Ο Άγιος Φανούριος. Βοήθημα δια την κατανόησιν των Κινέζων κλασσικών Γκα-τσου και Βου-Σβου-Νι».
Το 1952 αρχίζει να εργάζεται στην «Καθημερινή» ως ταμίας και βιβλιοθηκάριος. Το ταλέντο του το ανακαλύπτουν μετά από δυο χρόνια στις «Εικόνες» κι αργότερα στον «Ταχυδρόμο», όπου και αρχίζει να εργάζεται ως εικονογράφος. Εν τω μεταξύ, το 1953 έχει ήδη εικονογραφήσει και το πρώτο του κόμικ «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» για τις εκδόσεις «Ατλαντίς» σε κείμενα της Ειρήνης Φωτεινού.
Το 1958 στη στήλη του το «Μποστάνι του Μποστ» εμφανίζονται και οι τρεις θρυλικοί σούπερ αντιήρωές του: η Μαμά Ελλάς, ο Πειναλέων και η Ανεργίτσα. Αποκαλυπτικές φιγούρες των κοινωνικοπολιτικών και πολιτισμικών μεταλλάξεων και αντιφάσεων μιας ολόκληρης εποχής. Ακολουθούν συνεργασίες με τα περιοδικά «Ομάδα», «Θεατής», «Ελευθερία» και μετά από αρκετές ανατροπές, δημοσιογραφικούς διωγμούς και μηνύσεις, καταλήγει στην «Αυγή».
Το 1966, κουρασμένος από το καθημερινό γράψιμο, ανοίγει το μαγαζί του «Λαϊκαί Εικόναι» και αρχίζει να διακοσμεί ποτήρια, πιάτα και διάφορα αντικείμενα, να πουλάει αντίκες και να ζωγραφίζει. Παράλληλα, ξεκλέβει χρόνο για να σκαρώνει τα δεκαπεντασύλλαβα θεατρικά του. Τα σκίτσα και τα χρονογραφήματα, αν και ουσιαστικά τα έχει σταματήσει, επιστρέφει για μικρές περιόδους σε αυτά, συνεργαζόμενος με τον «Ταχυδρόμο», το «Αντί», τον «Θούριο», το «Mens Look», την «Πρωινή» και την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία».
Η ζωγραφική δίνει σιγά-σιγά την ευκαιρία στα πινέλα του ν'αφηγηθούν με αλληγορίες και συμβολισμούς, όλα αυτά που δεν μπορούσαν να πουν μέχρι τώρα οι πένες. Ήρωες της αρχαιότητας και της ελληνικής επανάστασης, αλλά και ιστορικά ζευγάρια όπως ο Ερωτόκριτος με την Αρετούσα, ο «Ρομέος και η Ιουλιέτα», η Ασπασία και ο Περικλής, ποζάρουν στα κάδρα του αυτοδίδακτου Μποσταντζόγλου, μπολιασμένοι από τη λαϊκή ζωγραφική, την εικονογραφία του Καραγκιόζη, την υπερεαλιστική ματιά του Εγγονόπουλουκαι πάνω απ'όλα, την απλότητα του Θεόφιλου.
Με τον δικό του ανορθόδοξο τρόπο, καταπιάνεται και με το Θέατρο. Γράφει, λοιπόν, εκτός από τα αριστουργήματα «Φαύστα» και «Μήδεια», τον δικό του «Δον Κιχώτη», την «Όμορφη πόλη», τη «Μαρία Πενταγιώτισσα», το «40 χρόνια Μποστ». Το κύκνειο άσμα του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» είχε την τιμή και τη χαρά να το δει, καταχειροκροτούμενος, να παίζεται στο Ηρώδειο, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, στις 13 Δεκεμβρίουτου 1995.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/31#ixzz3uDVQA8uT

Παναγιώτης Κανελλόπουλος

1902 – 1986

526
0

Πνευματική και πολιτική προσωπικότητα, που σημάδεψε τον 20ο αιώνα στη χώρα μας. Διατέλεσε πρωθυπουργός για σύντομο χρονικό διάστημα (συνολικά σαράντα ημέρες σε δύο περιόδους), ενώ κορυφαία πνευματική του κατάθεση θεωρείται η πολύτομη, αλλά ημιτελής «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος».
Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Δεκεμβρίου 1902 και ήταν γιος του φαρμακοποιού Κανέλλου Κανελλόπουλου και της Αμαλίας Γούναρη, αδελφής του πρωθυπουργού Δημήτριου Γούναρη. Από μικρό παιδί έδειξε τις πνευματικές του ανησυχίες. Σε ηλικία 12 ετών γοητεύτηκε από τη φιλοσοφία και σε ηλικία 14 ετών διάβαζε Νίτσε από το πρωτότυπο και μετέφραζε έργα γάλλων ποιητών. Τα μαθήματα του σχολείου ελάχιστα συγκινούσαν τον νεαρό Αχαιό, που με δυσκολία περνούσε τις τάξεις.
Το 1919 εγγράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολουθεί μαθήματα για ένα χρόνο και συνεχίζει τις σπουδές του στο ονομαστό Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία. Παράλληλα με τα νομικά, παρακολουθεί μαθήματα κοινωνιολογίας και φιλοσοφίας και το 1923 ανακηρύσσεται διδάκτορας.
Επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1925 γίνεται μέλος της «Εταιρείας Κοινωνικών Επιστημών» με πρόταση του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, ενώ την ίδια χρονιά δημοσιεύει την πρώτη του κοινωνιολογική μελέτη. Το 1926 εισέρχεται στην πολιτική. Διορίζεται γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη. Τον Αύγουστο του 1927 παραιτείται και δύο χρόνια αργότερα εκλέγεται υφηγητής της Κοινωνιολογίας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1932 αναλαμβάνει γενικός γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, αλλά παραιτείται για να διεκδικήσει την έδρα της Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκλέγεται το 1934 και γίνεται ο πρώτος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Ιδρύματος. Την ίδια χρονιά αναλαμβάνει πρόεδρος του νεοσύστατου ΙΚΑ και υπό την εποπτεία του συντάσσονται οι πρώτοι κανονισμοί των συντάξεων και του κλάδου ασφαλίσεων.
Το 1935 δημοσιεύει μια σειρά άρθρων στην «Ακρόπολη» κατά της βασιλείας, γεγονός που θα του στοιχίσει την έδρα του στο Πανεπιστήμιο και τη θέση του στο ΙΚΑ. Οι απολύσεις δεν τον πτοούν και τον ίδιο χρόνο νυμφεύεται τη Θεανώ (Νίτσα) Πουλικάκου. Στις εκλογές του 1936 συγκροτεί πολιτικό σχηματισμό με την ονομασία «Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα» και διακηρυγμένο στόχο την υπέρβαση του Διχασμού μεταξύ Βενιζελικών και Αντιβενιζελικών. Δεν θα εκλεγεί ούτε βουλευτής.
Κατά τη διάρκεια της Μεταξικής δικτατορίαςσυλλαμβάνεται και εξορίζεται στην Κύθνο, τη Θάσο και την Κάρυστο. Στις 28 Οκτωβρίου 1940 τηλεγραφεί στον Ιωάννη Μεταξά και του ζητά να πολεμήσει ως εθελοντής στρατιώτης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Υπηρετεί στη 19η Μεραρχία και φθάνει ως το Πόγραδετς.
Στην Κατοχή συνέβαλε στην ίδρυση της αντιστασιακή οργάνωσης ΠΕΑΝ και τον Δεκέμβριο του 1941 εκδίδει τον πρώτο τόμο της «Ιστορίας του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», που θα αποτελέσει το έργο της ζωής του. Καταζητούμενος από τους Γερμανούς θα διαφύγει με καΐκι από τη Ραφήνα (31 Μαρτίου 1942) και διαμέσου Τουρκίας θα βρεθεί στο Κάιρο. Από το σημείο αυτό ξεκινά η έντονη πολιτική δράση του.

Γ. Παπανδρέου - Π. Κανελλόπουλος
Στις 2 Μαΐου 1942 αναλαμβάνει αντιπρόεδρος στην εξόριστη κυβέρνηση του Εμμανουήλ Τσουδερού. Παραιτείται το Μάρτιο του 1943, έπειτα από την πρώτη ανταρσία στις ελληνικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής. Το 1944 συμμετέχει στο ενωτικό συνέδριο του Λιβάνου (17 - 20 Μαΐου) και τον Ιούνιο αναλαμβάνει υπουργός Ανασυγκροτήσεως και προσωρινά Οικονομικών στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γεώργιου Παπανδρέου.
Στις 27 Σεπτεμβρίουεπιστρέφει στην Ελλάδα ως αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και μεταβαίνει στην Πελοπόννησο για να εξομαλύνει την κατάσταση που ήταν έκρυθμη με τις συγκρούσεις ΕΛΑΣ και Ταγμάτων Ασφαλείας, μετά τα γεγονότα της Πηγάδας του Μελιγαλά (12 Σεπτεμβρίου). Στις 24 Οκτωβρίουορκίζεται Υπουργός Ναυτικών και προσωρινά Παιδείας στην κυβέρνηση Παπανδρέου, ενώ μετά την παραίτηση του «εαμικού» Αλέξανδρου Σβώλου αναλαμβάνει και το Υπουργείο Οικονομικών. Παραιτείται μαζί με την κυβέρνηση Παπανδρέου στις 4 Ιανουαρίου 1945 και από τη 1 έως τις 22 Νοεμβρίουτου ιδίου χρόνου ασκεί την πρωθυπουργία.
Στις πρώτες μεταπολεμικές εκλογέςτης 31ης Μαρτίου 1946 εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής (Αχαΐας) με το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα σε συνασπισμό με τα κόμματα του Γεώργιου Παπανδρέουκαι του Σοφοκλή Βενιζέλου. Τα επόμενα χρόνια θα αναλάβει διάφορα Υπουργεία στις διαδοχικές κυβερνήσεις του Εμφυλίου Πολέμου. Στην ιστορία έμειναν δύο ρήσεις του από εκείνη την περίοδο. Υποδεχόμενος τον αμερικανό στρατηγό Τζέιμς Βαν Φλιτ, του είπε, παρουσιάζοντας το στρατιωτικό άγημα: «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας», ενώ αποκάλεσε το κολαστήριο της Μακρονήσου «Νέο Παρθενώνα». Πολύ αργότερα έκανε την αυτοκριτική του και αποδοκίμασε αυτούς τους χαρακτηρισμούς.
Μετά τον Εμφύλιο παραμένει στο χώρο του Κέντρου και μετέχει ως αντιπρόεδρος και Υπουργός Εθνικής Αμύνης στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλουτο 1950. Τον επόμενο χρόνο θα προσχωρήσει στη Δεξιά, όπως και πολλοί πολιτικοί του Κέντρου. Στις εκλογές του 1951 θα εκλεγεί βουλευτής Αχαΐας με τον «Ελληνικό Συναγερμό» του Παπάγου, όπως και στις εκλογές του 1952. Θα ορκισθεί Υπουργός Εθνικής Αμύνης και τον Σεπτέμβριο του 1954 αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Παπάγου.
Μετά τον θάνατο του Στρατάρχη δεν ακολούθησε τον Κωνσταντίνο Καραμανλήστην ΕΡΕ, αλλά κατέβηκε ως συνεργαζόμενος με το κόμμα του και εξελέγη βουλευτής Αχαΐας το 1956 και το 1958. Τον Ιανουάριο του 1959 θα προσχωρήσει στην ΕΡΕ και ο Καραμανλής, που ήταν παντρεμένος με την ανιψιά του Αμαλία, θα τον χρίσει αντιπρόεδρο της Κυβέρνησής του. Με την ιδιότητά του αυτή θα υπογράψει τον Ιούλιο του 1961 τη Συμφωνία Σύνδεσης της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ).
Τον Νοέμβριο του 1963 διαδέχεται τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην ηγεσία της ΕΡΕ και γίνεται αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Άσκησε δριμεία αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Παπανδρέου, υιοθετώντας ορισμένες φορές ακραίες συμπεριφορές και εκφράσεις, αναντίστοιχες με το προσωπικό του ύφος. Μετά τα «Ιουλιανά» (1965) στήριξε και τις τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις των «Αποστατών»(Αθανασιάδη - Νόβα, Τσιριμώκουκαι Στεφανόπουλου).
Στις 3 Απριλίου 1967 θα ορκισθεί για δεύτερη φορά πρωθυπουργός, αλλά δεν θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές τον Μάιο, αλλά θα προλάβουν οι συνταγματάρχες στις 21 Απριλίουκαι θα επιβάλουν την επτάχρονη στυγνή δικτατορίατους. Παρά τη βραχύβια παραμονή του στην πρωθυπουργία, αυτός και η κυβέρνησή του είχαν μεγάλες ευθύνες, αφού δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν το μοιραίο για τη Δημοκρατία.
Από τις πρώτες μέρες της Δικτατορίας στάθηκε δεινός κατήγορός της, με αποτέλεσμα να τεθεί σε κατ'οίκον περιορισμό από τον Σεπτέμβριο του 1967. Στα γεγονότα του Πολυτεχνείουδηλώνει παρών και συμπαρίσταται στους εξεγερμένους φοιτητές. Θα τεθεί και πάλι σε κατ'οίκον περιορισμό. Μία από τις κορυφαίες αντιδικτατορικές πράξεις υπήρξε η αποχώρησή του από την Ακαδημία Αθηνών, επειδή αρνήθηκε να εορτάζονται ισότιμα η 25η Μαρτίουκαι η 21η Απριλίου.
Μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, λαμβάνει μέρος στη δραματική σύσκεψη των στρατιωτικών και των πολιτικών (23 Ιουλίου 1974), που οδήγησε στην πτώση της Χούντας και την επάνοδο της Δημοκρατίας (Μεταπολίτευση). Προτείνεται για πρωθυπουργός, αλλά με παρέμβαση του Ευάγγελου Αβέρωφ θα επιλεγεί η λύση Καραμανλή. Αυτό θα τον χολώσει και θα αρνηθεί θέση στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Επανέρχεται στην πολιτική και εκλέγεται βουλευτές Επικρατείας, συνεργαζόμενος με τη Νέα Δημοκρατία, στις εκλογές του 1977 και του 1981. Θα του προταθεί τόσο από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όσο και από τον Ανδρέα Παπανδρέου η Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά και πάλι θα αρνηθεί.
Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος έφυγε από τη ζωή στις 11 Σεπτεμβρίου 1987, σε ηλικία 85 ετών. Άφησε πίσω του ένα σημαντικό πνευματικό έργο αποτελούμενο από 200 βιβλία στους τομείς της κοινωνιολογίας, της φιλοσοφίας και της λογοτεχνίας. Στη ζωή του προσπάθησε να συνθέσει την πνευματική δημιουργία με την πολιτική δράση. Συχνά, η προσπάθειά του αυτή κατέληγε σε τραγικά αδιέξοδα. Υπήρξε σημαντικός πολιτικός, χωρίς όμως να αφήσει το μεγάλο πολιτικό έργο που οραματιζόταν. Στη Μεταπολίτευση, του αποδόθηκε ο τίτλος του «Νέστορα» της ελληνικής πολιτικής για τη μετριοπάθεια, την αυτοκριτική διάθεση και το ήθος του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/318#ixzz3uDVl6v7t

Ένας Αμερικάνος στο Παρίσι

32
0

Συμφωνικό ποίημα του Τζορτζ Γκέρσουιν (1898-1937), ένα από τα κορυφαία έργα του ρωσοεβραίου συνθέτη από το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, που αφομοίωσε όσο κανένας άλλος βορειοαμερικανός μουσικός του 20ου αιώνα όλα τα στοιχεία του πολιτισμικού του περιβάλλοντος, ενώ διέθετε και τα αναγκαία εφόδια για να αναμετρηθεί με τη συμφωνική ορχήστρα.
Το «Ένας Αμερικανός στο Παρίσι» γράφτηκε το φθινόπωρο του 1928, κατόπιν παραγγελίας της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Νέας Υόρκης, αμέσως μετά την επιστροφή του Γκέρσουιν στη Νέα Υόρκη από ένα μεγάλο ταξίδι του στο Παρίσι, όπου με προτροπή του Ραβέλ θα μαθήτευε δίπλα στη μεγάλη δασκάλα της εποχής εκείνης Νάντια Μπουλανζέ (1887-1979). Όμως, η Γαλλίδα συνθέτρια δεν είχε κάτι να του διδάξει, αφού ο 30χρονος Γκέρσουιν ήταν ήδη ένας ολοκληρωμένος μουσικός. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι γνωρίστηκε με σπουδαίους εκπατρισμένους καλλιτέχνες, όπως οι ποιητές Έζρα Πάουντ και Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ και ο ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο.
Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1928 στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της πόλης, την οποία διηύθυνε ο Γερμανός μαέστρος Βάλτερ Ντάμρος. Ήταν η εποχή της ποτοαπαγόρευσηςκαι της ξενοιασιάς για την Αμερική, λίγο πριν από τον εφιάλτη του οικονομικού Κραχ. Σύμφωνα με τον Γκέρσουιν, το έργο περιγράφει «τις εντυπώσεις ενός Αμερικανού επισκέπτη στο Παρίσι, που περπατάει στην πόλη, ακούει τους θορύβους των δρόμων και αναπνέει τον αέρα της».
Το συμφωνικό ποίημα «Ένας Αμερικανός στο Παρίσι», που διαρκεί γύρω στα 20 λεπτά, ενορχηστρώθηκε για 3 φλάουτα, 2 όμποε, αγγλικό κόρνο, 2 κλαρινέτα, μπάσο κλαρινέτο, 2 φαγκότα, 4 κόρνα, 3 τρομπέτες, 3 τρομπόνια, σαξόφωνα (άλτο, τενόρο, βαρύτονο, σοπράνο) τούμπα, τύμπανα, ταμπούρο, γκραν-κάσα, τρίγωνο, γουντ μπλοκ, κύμβαλα, τομ-τομ, ξυλόφωνο, γκλόκεσπιλ, τσελέστα, 4 κόρνες αυτοκινήτου και έγχορδα.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/712#ixzz3uDWAGVPe
Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Δευτέρα
14/12
02:00

7°C
4°C
31%

3 Μπφ ΒΔ
16 Km/h


ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ




08:00

5°C
27%

3 Μπφ ΒΔ
16 Km/h


ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ

14:00

14°C
34%

2 Μπφ Δ
9 Km/h


ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

20:00

7°C
76%

1 Μπφ B
3 Km/h


ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ




ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
“ ΑΝΤΡΑ , ΓΟΥΡΟΥΝΙ  , ΓΑΪΔΑΡΟ ΚΑΙ  ΤΙ  ΝΑ  ΠΡΩΤΟΚΛΑΨΩ ; “ΛΕΕΙ  ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ …!!!

  “Καραγκιόζ..μπερντές “ έχει  γίνει  φίλοι  μου  η πολιτική  ζωή  μας , με τα  σαράγια , τους  γραφικούς  τύπους , και  θα ήταν  ίσως  πολύ  ωραία  και  διασκεδαστικά  όλα  τούτα , αν  δεν  γίνονταν , δυστυχώς , πάνω στην  πλάτη μας , που  φυσικά παίζουμε  τον  ρόλο του..Καραγκιόζη , αν  και  πολλοί ..ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ ΚΑΙ  ΜΑΛΙΣΤΑ ,ΜΕΓΑΛΟΤΙΤΛΟΥΧΟΙ , ΈΧΟΥΝ  ΚΕΡΔΊΣΕΙ ΩΣ  ΦΑΊΝΕΤΑΙ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΟ..ΡΌΛΟ , ΜΕ  ΤΟ  ΣΠΑΘΙ  ΤΟΥΣ , ΚΑΙ  ΜΑΛΙΣΤΑ  ΕΝΩΠΙΟΝ  ΚΟΙΝΟΥ .
  Κι’ ο  έρμος  ο Ελληνικός  Λαός , ξεψυχισμένος και..αποκαμωμένος απ’ τις  κακουχίες  και  την  πείνα , κουνάει από  μια  άκρη  το  κεφάλι  απελπισμένος βλέποντας  που  μας  πάνε  οι  λεβέντες ..
  Όσο  για την ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΗ  ΚΑΙ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΚΗ  Δ.Αρχή  μας καμαρώνει  σαν γύφτικο  σκεπάρνι , για τις..λίμνες της  και τις  άλλες  μπαρούφες , ΕΝ  ΑΝΑΜΟΝΗ  ΚΑΙ  ΤΟΥ..” ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΊΟΥ “ , ΠΟΥ..ΟΥΣΟΥΝΟΥΠΟΥ..ΑΝΟΙΓΕΙ ..ΒΕΒΑΙΑ , ΜΗΝ  ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΩ  ΟΙ  ΛΕΒΕΝΤΕΣ  ΜΑΣ , ΣΥΝΆΔΕΛΦΟΙ  ΟΝΤΕΣ  ΤΟΥ..ΑΛΗΣΤΟΥ  ΜΝΗΜΗΣ  ΜΕΓΑΛΟΥ  “ ΓΙΑΝΗ..ΒΑ(ΜΠΑ)ΡΟΥΦΑΚΗ , ΑΠ’ ΌΤΙ  ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ , ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ  ΤΑ  ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΑ  ( !!! ) , ΜΑΛΙΣΤΑ , ΓΙΑΤΙ  ΓΕΛΑΤΕ ; ΕΤΣΙ  ΔΕΝ  ΕΙΧΕ  ΣΠΕΥΣΕΙ  ΝΑ  ΕΞΑΓΓΕΙΛΕΙ Ο…” ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΊΑΣ “ ΔΗΜΑΡΧΌΣ  ΜΑΣ ΜΕ  ΤΗΝ  ΚΟΜΠΑΝΙΑ  ΤΟΥ ; ΟΤΙ  ΘΕΜΑ  ΝΑ  ΑΝΑΚΙΝΗΘΕΙ  ΣΤΗΝ  ΠΑΤΡΙΔΑ  ΜΑΣ ΠΡΩΤΟΣ  Ο  ΔΗΜΟΣ  ΔΩΡΙΔΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ  ΤΟΝ…ΧΟΡΌ , ..
   Τώρα  όσον  αφορά στα  καυτά  πολλά  και  σωρευμένα  Λιδορικιώτικα  προβλήματα , τα  έχουν  γραμμένα  στα  παλιά  τους  τα..τσαρούχια , από  που  να  αρχίσουμε και  τι  να  πρωτοπούμε ; εδώ  μιλάμε  για..ανεξέλεγκτες καταστάσεις , για  ακυβέρνητες  πολιτείες , να  ξεκινήσουμε  απ’ τα  γελάδια ; τα  αδέσποτα  κατά  την  Δ,Α ;
   ΜΑΣ  ΕΙΠΑΝ  ΠΩΣ  ΚΑΠΟΙΟΣ  ΧΩΡΙΑΝΌΣ  ΜΑΣ ,ΚΑΜΟΝΤΑΣ  ΤΟΝ  ΚΑΟΥ – ΜΠΟΫ  , ΑΦΟΥ  ΔΗΜΟΣ  ΚΑΙ  ΓΕΛΑΔΟΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΝΠΥΝ  ΤΟ..ΚΟΡΌΊΔΟ ,  “ ΕΓΚΛΩΒΙΣΕ “ ΕΝΑ  ΓΕΛΑΔΙ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ  ΤΟΥ ,ΚΑΙ  ΑΠΕΥΘΎΝΘΗΚΕ ,  ΚΑΙ  ΑΝΕΦΕΡΕ  ΤΟ  ΓΕΓΟΝΌΣ , ΩΣ  ΟΦΕΙΛΕ , ΣΤΟΝ  ΠΡΌΕΔΡΟ  ΜΑΣ  ΓΙΑ  ΝΑ  ΠΡΑΞΕΙ ΤΑ  ΠΡΟΒΛΕΠΌΜΕΝΑ , Ε…ΑΚΟΜΑ  ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ …..!!! Και  να  ήταν  μόνον  αυτό ; ΧΙΛΙΑ  ΜΥΡΙΑ  ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ  ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΘΑΜΜΕΝΑ ΣΤΟ  ΧΡΟΝΟΝΤΟΥΛΑΠΟ ΚΙ’ ΑΥΤΟΙ …ΧΤΕΝΙΖΟΝΤΑΙ …
   Τελικά  φίλοι  μου ΔΗΜΟΣ  ΔΩΡΙΔΑΣ  ΚΑΙ…ΣΥΡΙΖΑ , ΕΙΝΑΙ  ΤΕΛΙΚΆ  ΣΑΝ  ΑΔΈΡΦΙΑ  ΔΙΔΥΜΑ ΚΑΙ  ΜΑΛΙΣΤΑ
  Μ   Ο   Ν   Ο   Ζ   Υ    Γ    Ω   Τ   Ι    Κ   Α
    Καλό  σας  βράδυ

  Απ’ το  “ Λιδωρίκι ‘ με  αγάπη ….Κ.Κ.-