Δεκαετία του ‘50 , Δεκαπενταύγουστος ο αείμνηστος Θαν. Πίτσιος – Φαλιαμπάρας με την κομπανία του παίζουν στο μαγαζί του Θανάση Φάκου . Θαν. Πίτσιος – κλαρίνο , Κ.Κοντογιάννης , βιολί , Κ.Πίτσιος – κιθάρα , Νίκος Σιδηρόπουλος - ακορντεόν .
Περνώντας οι Χριστουγεννοπρωτοχρονιάτικες γιορτές , οι..” γιορτάδες “ όπως λέγαμε τότε , στα παιδικά μας μυαλά , καρφώνονταν oι ..” επόμενες “ διακοπές του Πάσχα , που θα κλείναν τα σχολεία και που οι γονείς μας είχαν δεν είχαν , μπορούσαν δεν μπορούσαν , όλο και κάποιο καινούργιο ρούχο θα μας έπαιρναν , αλλά κυρίως όταν υπήρχε η δυνατότητα , μας έπαιρναν τα Λαμπριάτικα παπούτσια , που τα φορούσαμε τη Λαμπρή και καμαρώναμε σαν γύφτικα σκεπάρνια .
Εγώ στο θέμα αυτό , των παπουτσιών δηλαδή ήμουνα πολύ τυχερός , γιατί στο σπίτι μας , που ήταν η αστυνομία , υπήρχε εκεί ένα ξεχωριστό δωματιάκι , που είχε και τη σκάλα για την ταράτσα , και το είχε νοικιάσει η μάνα μου με..αντιπαροχή παπουτσιών , στον αγαπημένο της ξάδερφο Θανάση Πίτσιο – Φαλιαμπάρα , που ήταν και μουσικός , έπαιζε κλαρίνο , κάπως έτσι λοιπόν γινόταν και τα ενοίκια τα κλείναμε σε παπούτσια .
Προσωπικά δεν πολυχαλούσα παπούτσια , παρότι όλη μέρα ξημεροβραδιαζόμουνα στις Λάκκες παίζοντας μπάλα , αντίθετα ο Γιώργος , που δεν έπαιξε ποτέ του μπάλα , σε λίγο καιρό τα είχε ξεχαρβαλώσει , ενώ τα δικά μου ήταν ακόμα ..σχεδόν καινούργια , γι’αυτό και έφτιαχνα κάθε δυο χρόνια και δεν ξέρω το γιατί αλλά , βλέποντας στο τσαγκάρικο ένα δέμα με άσπρο δέρμα , τότε φορούσαν και άσπρα παπούτσια , είπα στον μπάρμπα Θανάση , να μου φτιάξει και τα δικά μου άσπρα .
Ο μπάρμπα Θανάσης δεν είχε αντίρρηση , μου πήρε τα μέτρα και ξεκίνησε τις εργασίες από νωρίς για να είμαστε εντάξει στις προθεσμίες μας . Εγώ κάθε πρωί περνούσα και τα καμάρωνα όπως ήταν στα καλαπόδια και περίμενα πότε θα μου πει ο μάστορας να κάνουμε πρόβα .
Λιδορίκι , 10ετία του '50 , οι.."ΓΑΜΠΡΟΙ ΤΗΣ ..ΕΥΤΥΧΙΑΣ "της εποχής εκείνης , τέσσερι φίλοι και..συμμαθητες περίπου , στο γήπεδο στις Λάκκες , από αριστερά ο Θανάσης Γούρας , Τάκης ( Δημήτρης ) Ανδρίτσος , Χρήστος Ευσταθίου και η..ταπεινότητά μου με τα "άσπρα ..τριζάτα παπούτσια " ..τρομάρα μου..!!!
Κάποια στιγμή έγινε κι’ αυτό , κάναμε την πρόβα , οπότε τον ρώτησα αν μπορεί να τα κάνει τριζάτα , ξέρετε , με το βάδισμα δεν ξέρω πως και γιατί τα παπούτσια έτριζαν και κάνανε περισσότερη φιγούρα .
Συμφώνησε ο μπάρμπα Θανάσης και τότε τον ρώτησα πως γίνεται και τρίζουν τα παπούτσια , αλλά ο μάστορας δεν μου εξήγησε , και έμεινα με την απορία , ενώ εμμέσως πλην σαφώς ο μπάρμπα Θανάσης , άφησε να καταλάβω πως ήταν σοβαρή δουλειά , χωρίς βέβαια να μου λέει τι ακριβώς γινόταν .
Έτσι , κάθε φορά που μου ‘φτιαχνε παπούτσια , τον ρωτούσα πως γίνεται το τρίξιμο , αλλά αυτός τίποτα , άφηνε να πλανιέται ένα…μυστήριο .
Πέρασαν τα χρόνια , κατεβήκαμε στην Αθήνα , και φυσικά δεν έφτιαχνα παπούτσια παραγγελία , αλλά το τρίξιμο μου είχε μείνει , ήθελα να μάθω , αλλά πως ;
Εν τω μεταξύ ο μπάρμπα Θανάσης έφυγε απ’ τη ζωή και πήρε μαζί του το μυστικό . Πριν όμως μερικά χρόνια μπαίνοντας στο τσαγκάρικο του Μπάμπη του Κλώσσα , εκεί στο Αλωνάκι , πιάσαμε την κουβέντα , είπαμε ένα σωρό , οπότε θυμήθηκα τα τριζάτα τα παπούτσια και βρήκα ευκαιρία , να μάθω απ’ τον Μπάμπη το μυστικό .
Του εξήγησα λοιπόν για τα παπούτσια μου τα τριζάτα , και του ζήτησα να μου πει , τι κάνει τα παπούτσια να τρίζουν και περίμενα ποιός ξέρει τι θα μου πει , αυτός βέβαια κατάλαβε και χαμογελώντας πήγε και έφερε ένα ΄μικρούλι κομματάκι δέρμα , μου το ‘δειξε κι μου είπε γελώντας , πως αυτό κάνει όλη τη δουλειά. Το βάζουν μέσα , πριν απ’ τη σόλα και βαδίζοντας αυτό λυγίζει..τρίζοντας ..
Έτσι λύθηκε το μυστήριο , έστω και μετά από 55 χρόνια και φυσικά όταν περνούσα απ’ το μαγαζί του Μπάμπη , μαζί με τα άλλα . λέγαμε και για τα τριζάτα μου παπούτσια .
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ.."ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ "ΟΠΩΣ ΛΕΓΑΑΜΕ ΠΑΛΙΌΤΕΡΑ ..Κ.Κ.-.
www.lidoriki.com