ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ...ΙΣΤΟΡΙΕΣ...
Μιά όμορφη φωτογραφία , του προπολεμικού Λιδορικιού , την περίοδο , περίπου , που ..εμφανίστηκε κι ο ..Χάρος στα ριζά της ..Γκιώνας . Εδώ μιά Λιδορικιώτικη παρέα απολαμβάνει το..καφεδάκι της , στο Αντριτσαίικο στη Βαθειά .
Ο ΧΑΡΟΣ...ΣΤΙΣ ΠΛΑΓΙΕΣ ΤΗΣ...ΓΚΙΩΝΑΣ....
Μια ιστορία απόλυτα αληθινή , αυθεντικά μεταφερμένη σ'εμάς απ'τις γενιές που πέρασαν και έφυγαν αφήνοντάς μας αυτό το θησαυρό που σήμερα απολαμβάνουμε .
Πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα , δύσκολα ίσως χρόνια για όσους έζησαν τότε , για μας όμως ονειρεμένα , αφού τα βλέπουμε όπως τις παλιές , πανέμορφες ασπρόμαυρες φωτογραφίες , με τις σπάνιες κορνίζες , που στολίζουν τα πατρικά μας σπίτια , κλείστε λοιπόν τα μάτια κι'ονειρευτείτε , αν υπάρχει κι'ένα ποτηράκι...κόκκινο κρασί ακόμα καλύτερα , τα όνειρά σας θάχουν περισσότερο....χρώμα ...
Την εποχή εκείνη λοιπόν ένας Λιδορικιώτης μεγαλονοικοκύρης , ο Μπαζές , είχε φέρει στο χωριό μας , στη δούλεψή του , ένα μαύρο , κατάμαυρο , κατράμι , που ήταν γενικών καθηκόντων , σκούπα δηλαδή , ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές .
Ο μαύρος λοιπόν , πήγαινε φαί στους εργάτες , στα πρόβατα , στα χωράφια αλλά κυρίως πήγαινε τα άλογα πέρα στο Λευκαδιτιώτικο , πάνω απ'την Παπαντή , στα γουρνόπρασα όπως λένε το μέρος , τα βόλευε , τα άφηνε και γύρναγε στο χωριό για άλλες δουλειές , μια μέρα όμως έχασε το δρόμο , στριφογύρναγε , μα αντί να 'ρθεί προς Λιδορίκι ξεμάκραινε .
Στα γύρω βέβαια χωριά δεν είχε ακόμα μαθευτεί η ύπαρξη μαύρου στο Λιδορίκι , και είναι αμφίβολο αν γνώριζαν οι πατριώτες μας ότι υπάρχουν και ...μαύροι άνθρωποι , από που να το μάθουν .
Την ίδια περίπου ώρα όμως , που ο έρμος ο μαύρος βολόδερνε προσπαθώντας να βρει το δρόμο γιά το Λιδορίκι , δυό Λευκαδιώτες τσοπάνηδες ο Τσιόλας , Μήτσος Ζαχαρής κατά κόσμον , κι'άλλος ένας γύρναγαν στο χωριό απ'τα πράματα , περπάτησαν παρέα μέχρι που χώρισαν οι δρόμοι τους κι'ο καθένας τράβηξε το δικό του .
Ο Τσιόλας λοιπόν , καθώς περπάταγε αμέριμνος είδε από μακρυά νάρχεται καταπάνω του καταιδρωμένος , χειρονομώντας και φωνάζοντας ο ...χάρος αυτοπροσώπως , κατάμαυρος σωστό δαιμονικό , τάχασε , κοπήκαν τα γόνατά του , τον έπιασε τρεμούλα , λαβάτωσε ο άνθρωπος είδε το χάρο με τα μάτια του που λένε .
Τι να κάνει ο έρμος ; κατατρομαγμένος τόβαλε στα ποδάρια για το χωριό , ενώ πίσω του ο φουκαράς ο μαύρος προσπαθούσε απεγνωσμένα , με χειρονομίες και φωνές , με τα λίγα Ελληνικά που ήξερε , να δώσει στον Τσιόλα να καταλάβει πως έχει χαθεί και ζητάει βοήθεια .
Ο Τσιόλας απ'την πλευρά του πιστεύοντας πως τον κυνηγάει ο...μαυροχάρος να τον πάρει , κάπου βρήκε μονοπάτι , έκοψε δρόμο , γιά να γλυτώσει απ'το..χάρο , κι'απάνω στην απόγνωσή του βλέπει από μακρυά το φίλο του που πριν από λίγο ήταν παρέα , πήρε ανάσα , ξεθάρρεψε λίγο και άρχισε τις φωνές , σώσε με αδερφέ , σώσε με , με φέρνει ο χάρος κατά πόδας , τουν είδα ου ίδιους...αυτουπρουσώπους , σώσι μι .
Πάγωσε ο καημένος ο τσοπάνης βλέποντας το φίλο του σ'αυτά τα χάλια , κατακόκκινο , ιδρωμένο , σε έξαλλη κατάσταση , τι είναι ρε Μήτσο τι ναι αυτά που λες , τι συμβαίνει , τι έπαθες ; τον ρωτάει , ο Τσιόλας όμως τα ίδια , σώσε με φίλε σώσε με , μέχει πάρει ο χάρος κατά πόδας , βόηθα με , χάνομαι...
Μέχρι να καταλάβει ο τσοπάνης τι γίνεται , φάνηκε κι'ο μαύρος ο ταλαίπωρος φωνάζοντας κι'αυτός τα δικά του , και ποιός να τον καταλάβει , έφτασε λοιπόν ο Τσιόλας κοντά στο φίλο του , αναθάρρεψε , κρύφτηκε πίσω του κι'άρχισε , λαχανιασμένος όπως ήταν και με την ψυχή στα δόντια , να λέει τι τον βρήκε , πλησίασε εν τω μεταξύ κι'ο τρυγώνης ο μαύρος , σε ...μαύρα χάλια κι'αυτός , και προσπαθούσε να τους δώσει να καταλάβουν , εύκολο ήταν ; πως θέλει βοήθεια για να γυρίσει στο Λιδορίκι και πως έχει χαθεί , απ'την άλλη ο Τσιόλας κρυμένος πίσω απ'το φίλο του , τρέμοντας , σπαρταρώντας κυριολεκτικά , ρώταγε το μαύρο :τι είσαι συ ωρέ ; τι μείγμα άνθρωπος είσαι ; τι θες από μένα ;γιατί με κυνηγάς , τι θες ; δεν είσαι ο μαυροχάρος ; τι είσαι ; τι θες ;
Λέγοντας ο ένας , λέγοντας ο άλλος η κατάσταση άρχισε να...μαλακώνει , να εκτονώνεται , χάρος και Τσιόλας άρχισαν να καλμάρουν , σ'αυτό βοήθησε κι'η αναφορά του μαύρου στ'αφεντικό του , Μπαζε , Μπαζέ , Λιδορίκι και επί τέλους ηρεμώντας είδαν πιό ψύχραιμα τα πράγματα κι'ο μαυροχάρος αποδείχθηκε πως δεν ήταν παρά ένας ταλαίπωρος εργάτης πούχε χαθεί και ζητούσε μοναχά βοήθεια κι'όχι την...ψυχή του .
Αφού τα είπαν και δόθηκαν οι...αμοιβαίες εξηγήσεις , έγιναν και φίλοι Λευκαδιτιώτες και ..μαυροχάρος , το περιστατικό όμως έμεινε στην Λοιδορικιώτικη ίστορία κι'έφτασε , με τις σχετικές φυσικά ..τροποποιήσεις και ..βελτιώσεις , μέχρι σήμερα και την απολαμβάνουμε κι'εμείς....
www.lidoriki.com