Πάνε πολλά , πάρα πολλά χρόνια , φίλοι μου , όταν παιδί ακόμα , αγορασα και διάβασα το περίφημο μυθιστόρημα "Ενα παιδί μετράει τ'άστρα "του άγνωστου ακόμα τότε Έλληνα συγγραφεα Μενέλαου Λουντέμη που έζησε για πολλά χρόνια στη Ρουμανία , κι'ακόμα όταν θυμάμαι τον Μέλιο ή ακούω το τραγούδι αυτό κάτι σαν..ρίγος , με διαπερναει..βιαστικά στη ραχοκοκκαλιά μου αποσυντονίζοντάς με απολύτως ...
Δεν μπόρεσα ποτέ να εξηγήσω το γιατί , γιατι δηλαδή με έχει τοσο πολύ βαθιά επηρεάσει αυτό το ποίημα και πως μετά από τόσα πολλά χρόνια , σαν τύχει και το διαβάσω νοιώθω πάντα τα ίδια συναισθήματα που ένοιωσα την πρώτη εκείνη φορά , όταν το διάβασα στο "Ένα παιδί μετράει τ'αστρα "
Σαν σήμερα , το 1977 , έφυγε απ'τη ζωή ο μεγάλος μας συγγραφέας και ποιητής ,και με την ευκαιρία , κάτι σαν μνημόσυνο δηλαδή , ας διαβάσουμε για άλλη μια φορά Τις ..κερασιές και ας ακούσουμε και δύο μελοποιημένες εκδοχές τους
ΟΙ ΚΕΡΑΣΙΕΣ Θ'ΑΝΘΙΣΟΥΝ ...
Οι κερασιές θ'ανθίσουνε και φέτος στην αυλή
και θα γεμίσουνε με άνθη το παρτέρι.
Πικρή που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι,
πικρή που είναι η ζωή!
Άνοιξε το παράθυρο στην πρωινή γιορτή,
για νάμπουν οι μοσκοβολιές από το περβόλι.
Αχ, κάθε του τριαντάφυλλο και μια πληγή από βόλι,
και μια πληγή από βόλι είναι για σε, ποιητή!
Νύσταξα να σε καρτερώ, έρωτα, και να λιώνω,
μπρος στο βιβλίο της ζωής σκυμμένος μια ζωή!
Μα αν ήτανε να ερχόσουνα για ένα έστω πρωί
χίλια θε να 'δινα πρωινά να ζούσα εκείνο μόνο!
*****
και θα γεμίσουνε με άνθη το παρτέρι.
Πικρή που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι,
πικρή που είναι η ζωή!
Άνοιξε το παράθυρο στην πρωινή γιορτή,
για νάμπουν οι μοσκοβολιές από το περβόλι.
Αχ, κάθε του τριαντάφυλλο και μια πληγή από βόλι,
και μια πληγή από βόλι είναι για σε, ποιητή!
Νύσταξα να σε καρτερώ, έρωτα, και να λιώνω,
μπρος στο βιβλίο της ζωής σκυμμένος μια ζωή!
Μα αν ήτανε να ερχόσουνα για ένα έστω πρωί
χίλια θε να 'δινα πρωινά να ζούσα εκείνο μόνο!
*****
Ποίηση του Μεντέλαου Λουντέμη
www.lidoriki.com