ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Όπως είπαμε φίλοι μου πριν μερικές ημέρες με την ανάρτηση της ιστοριούλας “ ΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΕ ΕΛΛΑΔΑΣ “ , του αείμνηστου Σπύρου Σφέτσου – Καλέρη , θα συνεχίσουμε και θα αναρτήσουμε όλες τις “ Λιδορικιώτικες “ ιστορίες του , και μάλισταμε τη σειρά που τις έχει στο πολύτιμο τετράδιό του που άφησε,,κληρονομιά .
Δημοσιεύουμε επίσης σήμερα και το..συνοδευτικό σημείωμά του , που είναι ιδιόγραφο και φυσικά έχει την αξία του .
Προσέξτε φίλοι μου πως γράφει το όνομα του χωριού μας ο αείμνηστος μπάρμπα Σπύρος , το γράφει με - 0Ι – όπως φυσικά είναι και το σωστό…
Η σημερινή μας λοιπόν ιστορία είναι Ο “ ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟΣ ΚΟΥΚΟΣ ‘ και είναι μια αληθινή ιστορία που συνέβη στο χωριό μας προπολεμικά .
“ Ο …ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟΣ ΚΟΥΚΟΣ …”
ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Λιδορίκι , σωτήριον σχολικόν..έτος 1928 – 29 , η πρώτη χρονιά που ενοποιήθηκαν τα Δημοτικά , αρρένων- θηλέων , σε..μεικτά . Αριστερά ο Δάσκαλος – ήρωας της ιστορίας μας Γιάννης Σφέτσος – Ταγάϊας και δεξιά η δασκάλα Μαρία Κοντολάτου , απ’ τη Βιτρινίτσα και ο Λιδορικιώτης δάσκαλος Γ. Κάγκαλος – Κάρας .
********
Στην επαρχία , αγαπημένοι μου φίλοι , πάντα ήταν πολύ δύσκολο να αποκτήσει ένας νέος φιλενάδα και προπολεμικά βέβαια , ακόμα δυσκολότερο και μάλιστα σε μικρές κοινωνίες της επαρχίας όπως το Λιδορίκι . Η αποψινή “ Λιδορικιώτικη ιστορία “ αναφέρεται σε μια τέτοια περίπτωση στο παλιό προπολεμικό Λιδορίκι και είναι σε..ελεύθερη..διασκευή μιας ιστορίας που άφησε σαν..κληρονομιά στο χωριό μας ο αείμνηστος Σπύρος Σφέτσος , ο Καλέρης όπως τον λέγαμε , μαζί με πολλές άλλες .
* *
Ο Ιωάννης Σφέτσος , ο Ταγάϊας όπως τον λέγανε όλοι , ήταν Λιδορικιώτης και ήταν διορισμένος δάσκαλος στο χωριό μας εκείνη την εποχή , που συμπερασματικά πρέπει να ήταν πριν απ’ τη σχολική χρονιά 1928-29 , που τα Δημοτικά σχολεία , συγχωνεύτηκαν σε μεικτά , ενώ μέχρι τότε ήταν χωρισμένα σε αρρένων και..θηλέων , έτσι σίγουρα λοιπόν αναφερόμαστε σε εποχή προγενέστερη του 1928 .
Νέος λοιπόν και..ωραίος ο Ταγάϊας ( από που προήλθε το παρατσούκλι “ Ταγάϊας “ δεν μας είναι ακόμα γνωστό ) είχε εκείνο τον καιρό φιλενάδα μια δασκάλα του Δημοτικού σχολείο Θηλέων , που στεγαζόταν στου Κοράκη .
Όλοι βέβαια καταλαβαίνετε τις άπειρες δυσκολίες που υπήρχαν για να μπορούν να συναντιούνται οι έρωτευμένοι , αλλά πάντα υπάρχει λύση..
΄Ετσι λοιπόν , τα ραντεβουδάκια κλείνονταν , απ’ τον Ταγάϊα , με..” επίσημα “ έγγραφα , που τα έστελνε με διάφορους μαθητές και ιδίως με τον αδερφό του Σπύρου Σφέτσου , το Χρήστο , που ήταν κα ξάδερφός του . Τα έγγραφα ήταν γραμμένα..συνθηματικά , σε κάποιο δε σημείο αναφερόταν ημερομηνία και ώρα , και έτσι η εκλεκτή του , περίμενε ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου της .
Έλα όμως που σε όλες τις όμορφες ιστορίες υπάρχει και ο δράκος , ο.. κακός…δαίμων ; Και στην προκειμένη περίπτωση ο κακός δαίμων είχε τη μορφή του…σχολάρχη , Ευθ. Παπαθανασίου , πατέρα της τραγωδού Ασπασίας , που προφανώς κάτι θα είχε…μυριστεί και .. έστησε τη…μηχανή..
Φώναξε λοιπόν τον διερχόμενο , με τα έγγραφα , Χρήστο και του είπε να τα αφήσει και να πάει στη Βαθειά να του φέρει ένα ποτήρι κρύο νερό . Έτσι και έγινε , μόνο που…ως δια μαγείας η ώρα της πολυπόθητης συνάντησης από 10 έγινε ..12 .
Έτσι λοιπόν η κοπέλα , μια και είχε χρόνο μπροστά της , πήρε έναν υπνάκο με σκοπό να ξυπνήσει στην κατάλληλη ώρα , αφήνοντας φυσικά την πόρτα κλειστή . Ο Ταγάϊας βρήκε την πόρτα κλειστή , τι να κάνει ..τι να κάνει , ανεβαίνει σε μια μουριά που ήταν ακριβώς δίπλα και άρχισε να κάνει τον…” κούκο “ φωνάζοντας ..Κούκου…κούκου , για να τον ακούσει η καλή του , να ξυπνήσει και να του ανοίξει .
Για κακή του όμως τύχη , ξύπνησε ο γέρο Κοράκης , ο σπιτονοικοκύρης της κοπέλας , άκουσε τα..Κούκου , και κάτι…μυρίστηκε , κατάλαβε φαίνεται , πως πρόκειται για..” ανθρώπινο κούκο “ και έτσι πήρε μερικές πέτρες και τις πέταγε στη μουριά απ’ όπου ακούγονταν οι φωνές του ..κούκου , με αποτέλεσμα ο ερωτευμένος ..κούκος να φύγει κακήν ..κακώς , ταλαιπωρημένος , πετροβολημένος και κυρίως..απογοητευμένος και…ανικανοποίητος …
Καλό σας βράδυ, να περνάτε καλά
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …
www.lidoriki.cpm