Τα απογεύματα στην αυλή του Βούθουλα καλοκαιράκι κάτω από την ελιά η μόνη που έμεινε από την Εφορία Αρχαιοτήτων τιμής ένεκεν σε αυτούς που γεννήθηκαν εκεί να πηγαίνουν και να την βλέπουν.
Το σπίτι δεν υπάρχει....λόγω μεσοτοιχίας με την Ακαδημία....
Τέλος πάντων....
Οι μεγάλοι συζητούσαν τα του πολέμου και τα του προσφάτου
Εμφυλίου ....
Πρώτες κουβέντες για τις χρυσές λίρες....
Οι άτιμες οι ωχρές που έλεγαν οι μάγκες...
Τις πετούσαν οι Εγγλέζοι με αλεξίπτωτα στον ΕΛΑΣ ....τα υποβρύχια στο ΕΑΜ.
Τις έπαιρναν οι αντάρτες με μουλάρια και τις πήγαιναν να τις παραχώσουν να τις κρύψουν.
Προτιμούσαν κάτω από μεγάλα δέντρα και έβαζαν σημάδια
με την ξιφολόγχη.
Αλλά και ξεροπήγαδα....
Και εκεί άρχιζε το κουτσομπολιό ...
"Λές οι απέναντι να βρήκαν καμμία χρυσή και πήραν το δίπατο;
Είχαν άκρες στον ΕΛΑΣ ..."
Κάποιοι γνώριζαν τις κρυψώνες ήταν λογικό ....
Εμείς λίρες ακούγαμε και λίρες δεν βλέπαμε...
Δύσκολα τα χρόνια ....
Στο Κέντρο της Αθήνας άρχιζαν να ανοίγουν μαγαζιά μικρά μεγάλα....
Μεγαλομπακάλικα....αποθήκες με υφάσματα....χοντρεμπόριο...
Συζητήσεις και πάλι στην αυλή ...
"Μωρέ αυτός βρήκε ένα γκαζοντενεκέ λίρες ...
πώς νομίζεις ότι άνοιξε τέτοιο μεγάλο μαγαζί....
κάλτσες σε καρότσι πουλούσε στην Αθηνάς..."
Ανοίγαμε εμείς το στόμα.....
Βρε να μην δούμε πώς είναι η λίρα;
Αγωνία όχι παίξε γέλασε....
Την είδαμε κάποτε σε κρεβάτι ζευγαριού που θα παντρευότανε.
Γυάλιζε η άτιμη....
Σκεφτόμαστε πώς θα ήταν οι πολλές μέσα στον τενεκέ.
Τα χρόνια εκείνα όταν μιλούσαν για αξίες ακινήτων
αλλά και για σοβαρά αλισβερίσια η χρυσή λίρα
ήταν η πρωταγωνίστρια.
Την σεβόντουσαν οι πάντες γι αυτό και στα προικοσύμφωνα
είχαν τον πρώτο λόγο.
"......και τόσες χρυσές λίρες...."