…. ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΟΞΟ …ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ
Απρίλης 1913 , το..” εξπρές “ του Λιδορικίου έτοιμο ν’ αναχωρήσει για…Ερατεινή , απ’ τον Αντώνη , εκκίνηση απ’ το ..υπαίθριο πρακτορείο στον Αντώνη κάτω απ’ τον πελώριο πλάτανο . Δεξιά φαίνεται η αριστερή πλευρά και η μάντρα της βρύσης .
Ολοφάνερη είναι επίσης η .. ενδυματολογική ..ποικιλία των επιβατών , φουστανέλες , στρατιωτικές στολές , πουκαμίσες , φραγκόρουχα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανένας .
*******
Το πρώτο αυτοκίνητο που πάτησε τις...ρόδες του στο Λιδορίκι , ήταν ένα φορτηγάκι του Παναγιώτη Μποβιάτση ( Γύφτου ) απ'τη Στρούζα , το 1919 , πριν από 96 χρόνια .
Ο φριχτός παγκόσμιος πόλεμος του 1914-1918 , με τα εκατομμύρια των νεκρών και τις συμφορές που σκόρπισε σ'όλη την Ευρώπη , είχε τελειώσει . Οι στάχτες των ερειπίων είχαν καθαριστεί κι'άρχιζε η ανοικοδόμηση . Διορατικοί άνθρωποι σ'όλο τον κόσμο , άρχισαν να οραματίζονται ένα καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα και να δουλεύουν για να γιατρέψουν τις..πληγές .
Μπορεί ο πόλεμος να χε σωρέψει χίλια δυο δεινά , σκόρπισε φρίκη και τρόμο , έφερε όμως και μεγάλη τεχνική πρόοδο . Για την κάλυψη των αναγκών του , αναπτύχθηκαν πολύ τα μέσα συγκοινωνίας . Το υποβρύχιο , το αεροπλάνο , τα τανκς , τ'αυτοκίνητα , έφτασαν σε ζηλευτό επίπεδο ανάπτυξης και τώρα , που οι σκοτωμοί είχαν τελειώσει , έπρεπε τις τεχνικές αυτές βελτιώσεις να τις εκμεταλλευτούν οι άνθρωποι .
Χιλιάδες στρατιωτικά καμιόνια -άχρηστα πλέον-σκούριαζαν και διαλύονταν σαν παλιοσίδερα . Το συμμαχικό υλικό , αξίας δισεκατομμυρίων χρυσών λιρών , πήγαινε χαμένο στις διάφορες μάντρες , αζήτητο κι'άχρηστο .
Τότε , ο Παναγιώτης Μποβιάτσης , νέος με όνειρα πολλά και ανοιχτό μυαλό , δεν ήρθε απ'την Αμερική να αγοράσει γίδια , όπως έκαναν άλλοι , αλλά βλέποντας μπροστά που πάει η..ζωή κι'ο κόσμος αλλά και που υπάρχει ψωμί , έριξε το χρήμα του στην αγορά χωραφιών στο Χαλάνδρι και στ'αυτοκίνητα . Τ'αδέρφια και τα ξαδέρφια του του λεγαν να "πάρει γίδια και να τους κρεμάσει τα μεγαλύτερα κυπριά , ν'αχολογάνε οι..Στρουζόραχες σαν τα..σαλαγάνε ", όπως έκαναν αυτοί , δεν τους άκουσε και κοίταξε τ'αυτοκίνητα , και τα πράγματα τον δικαίωσαν.
Με λίγα λεφτά - σχεδόν τζάμπα - αγόρασε , απ'τον τότε ΟΔΙΣΥ , ένα στρατιωτικό παλιό καμιόνι , σκοπεύοντας να το δρομολογήσει Ερατεινή-Λιδορίκι , με οδηγό τον αδερφό του Νίκο . Ο ίδιος είχε στο Χαλάνδρι ένα άλλο μεγάλο αμάξι , το καμιόνι αυτό ήταν μάρκας Φορντ , με συμπαγή λάστιχα και αλυσίδα , όπως οι σημερινές μοτοσυκλέτες περίπου , τα δε φανάρια του λειτουργούσαν με...ασετιλίνη ! Το μέγεθός του όχι μεγαλύτερο από ένα σημερινό καλό τρίκυκλο .
Απ'τον Πειραιά , γεμάτο με διάφορα εμπορεύματα , το φόρτωσε σ'ένα μεγάλο καίκι κι'έφτασε στην Ερατεινή. Εκεί το ‘ βγαλαν με μεγάλα μαδέρια. Στην Ερατεινή , στο μόλο , μαζεύτηκε όλο το χωριό να το δει και να το θαυμάσει . Έγινε αγιασμός , και μετά τα σχετικά κεράσματα , το αυτοκίνητο , με οδηγό τον ίδιο τον Γύφτο , και επιβάτες τ'αδέρφια του Νίκο και Γιάννη ( το γνωστό μας Λιδορικιώτη αυτοκινητιστή ) , ξεκίνησε για το Λιδορίκι , εγκαινιάζοντας μια καινούργια...εποχή .
Ο δρόμος ήταν ο ίδιος ο σημερινός , μόνο που ήταν στενότερος και σκυροστρωμένος , για τα κάρα , και βόλευε το καμιόνι με τα συμπαγή λάστιχα .Έβγαλε λοιπόν καλά τον ανήφορο μέχρι τ'Ανάθεμα , αν και κάπου-κάπου οι επιβάτες κατέβαιναν να πετάξουν καμιά πέτρα , ν'ανοίξουν το δρόμο , όπου ήταν στενός , και να κάνουν και κάνα..σταυρό , να βάλει ο Θεός το..χέρι του !
Όταν όμως έφτασαν στ'Ανάθεμα και πήραν τον κατήφορο , ο Γύφτος διαπίστωσε με τρόμο πως δεν έπιαναν τα φρένα του . Κρύος ιδρώτας τον έπιασε , γιατί παρακάτω το γεφύρι ήταν πολύ στενό και η στροφή απότομη και φοβόταν μήπως πέσει έξω . Εξ'άλλου τ'αμάξια εκείνης της εποχής δεν ήταν ούτε "Μερσέντες " , ούτε "Ρολς- Ρους " .
Ψύχραιμος ο γύφτος , αναλογίστηκε την κατάσταση και τον κίνδυνο , είπε στ'αδέρφια του να κατεβούν και να πάνε να τον περιμένουν πιο κάτω , αυτός δε πήγε ως το γεφύρι , ίσιωσε μ'ένα φτυάρι λίγο το μέρος , ..έριξε μια ματιά στ'αδέρφια του , έκανε το σταυρό του , έβαλε μπροστά και..ξεκίνησε...
Η Παναγιά η Κουτσουριώτισσα , έβαλε το χέρι της κι'όλα πήγαν καλά , πέρασαν τη Βελλά και το Παραδείσι , καθυστέρησαν λίγο , από μια μικροβλάβη , στου Κορδοπλή το ρέμα , και σε λίγο έμπαιναν θριαμβευτικά στο Λιδορίκι , κι'ακολουθούμενοι από την ..ξυπόλυτη..πιτσιρικαρία έφτασαν και στάθμευσαν στ'Αλωνάκι , όπου τ'αμάξι έμεινε για πάντα , όπως θα δούμε παρακάτω .
Ο μακαρίτης ο Γύφτος , λογάριαζε να πάρει άδεια εκμετάλλευσης της γραμμής , βάζοντας οδηγό τον αδερφό του Νίκο . Τον έφαγε όμως η...πολιτική , τα δυο κόμματα , Βενιζελικοί και Βασιλικοί , ήταν στα μαχαίρια , ο Γύφτος ήταν αντίθετος με την κατάσταση και δεν του δωσαν την άδεια . Μετά έγινε η επιστράτευση , ο αδερφός του πήγε στρατιώτης -κι'έμεινε για πάντα στη Μικρασία -κι'έτσι τ'αυτοκίνητο έμεινε για πάντα αραγμένο στ'Αλωνάκι , έρμαιο στα χέρια των πιτσιρικάδων , ώσπου διαλύθηκε , έχοντας κάνει ένα και μοναδικό..ταξίδι...
Ο ίδιος ο Γύφτος , έφερε και το 1935 το πρώτο λεωφορείο στο Λιδορίκι , μια κίτρινη ΦΑΡΓΚΟ , αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να πάρει..άδεια , κι'έτσι το δωσε στους Σιώκο και Ράντο .
Βέβαια στις αρχές της δεκαετίας του ‘20 , άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα αυτοκίνητα στο χωριό μας , αλλά αυτά θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή ..
Συμπληρώνοντας την παραπάνω αφήγηση , με νεότερες πληροφορίες που πήραμε , σημειώνουμε , πως το πρώτο αυτοκίνητο που ήρθε στο χωριό μας το έφεραν οι αδελφοί Νικόλαος και Παναγιώτης Μποβιάτσης και πράγματι εγκαταλείφθηκε στην τύχη του , όταν ο Παναγιώτης επιστρατεύτηκε .
Οι καινούργιες πληροφορίες μας , προέρχονται απ’ την κόρη του αείμνηστου Νίκου Μποβιάτση , την Ευθυμία Γ. Κορδοπάτη , που διαβάζοντας την προηγούμενη δημοσίευση του ιστορικού , μας ενημέρωσε σχετικά .
Αυτό , λοιπόν , το άδοξο τέλος είχε το πρώτο αυτοκίνητο του Λιδορικιού , στο..σωτήριο έτος ..1919, τώρα..τελευταία δηλαδή....
Καλό σας βράδυ , να περνάτε καλά
Απ’ το πανέμορφο Λιδορίκι με αγάπη ….Κ.Κ.-
www.lidoriki.com