Είναι ο πιονιέρος του ελληνικού κινηματογράφου. Χάρη σ’ αυτόν γυρίστηκαν οι πρώτες ελληνικές ταινίες, στην εποχή του βωβού κινηματογράφου.
Φύση τυχοδιωκτική, που ακροβατούσε ανάμεσα στο όνειρο και το κιτς, έζησε μια ζωή περιπετειώδη και γνώρισε από κοντά μεγάλες μορφές της τέχνης του εικοστού αιώνα.
Ο Αχιλλέας Μαδράς σπούδασε ηθοποιός στο Κονσερβατουάρ του Παρισίου και δούλεψε λίγο καιρό , ερμηνεύοντας μικρούς ρόλους, δίπλα στη μεγάλη ιέρεια του θεάτρου Σάρα Μπερνάρ.
Η κάθοδός του στην Ελλάδα, που συγκλονίζεται από τη Μικρασιατική Καταστροφή, του δίνει την ιδέα να συγκεντρώσει υλικό από τα ντοκιμαντέρ που τραβούσαν οι καμεραμέν του ελληνικού στρατού, κατά τη διάρκεια του ατυχούς πολέμου, και να το μοντάρει παρουσιάζοντας μία μεγάλου μήκους ταινία υπό τον τίτλο «Πρόσφυγες του πολέμου».
Η ταινία προβλήθηκε κατά κύριο λόγο στους έλληνες μετανάστες της Αμερικής, όπου ο Μαδράς παρέμεινε για ένα μικρό διάστημα παίζοντας μικρούς ρόλους σε ταινίες του Χόλιγουντ.
Η δεύτερη επιστροφή του στην Αθήνα σημαδεύεται από την προσπάθεια να γυρίσει ταινίες μυθοπλασίας, γι’ αυτό συνεργάζεται με σπουδαίους ηθοποιούς της εποχής, όπως ο Αιμίλιος Βεάκης , ο Μανόλης Καντιώτης, ο Βασίλης Αυλωνίτης κ.ά.
Καρποί αυτής της συνεργασίας είναι οι ταινίες «Μαρία Πενταγιώτισσα» (1926)
και «Ο μάγος της Αθήνας» (1930), πρωτόλειες και αφελείς , αν κριθούν με αυστηρά καλλιτεχνικά κριτήρια, αποτελούν όμως τις βάσεις για να χτιστεί το μεταγενέστερο οικοδόμημα του ελληνικού κινηματογράφου.
Πηγή: gerontakos
.https://averoph.wordpress.com
Πίσω στα παλιά