Το καφέ- ζαχαροπλαστείο «Βυζάντιο» στο Κολωνάκι είχε μια ξεχωριστή αίγλη. Στα τραπεζάκια του άπλωνε την αρίδα της όλη η αφρόκρεμα των Αθηνών. Εκεί συζητούσε, εκεί κουτσομπόλευε, εκεί έβγαζε τα απωθημένα της. Πολλές φορές έσπευδαν να κόψουν κίνηση και αρκετοί πιο ανώνυμοι άνθρωποι. Στο «Βυζάντιο» σύχναζαν όλοι οι σημαντικοί πολιτικοί και όλα τα ανερχόμενα αστεράκια του θεάτρου και της μουσικής. Εκεί μεγαλουργούσε και ο Μπάμπης, ο ιδιότυπος μετρ του μαγαζιού. Αεικίνητος μέσα στο μαύρο παντελόνι και το μπορντό σακάκι του ο Μπάμπης, όλα ήθελε να τα ελέγχει. Έτσι έτρεχε εδώ έτρεχε εκεί, 1,70 ύψος άνθρωπος. Με σπάνιο ύφος, με ίσιο περιποιημένο μαλλί κι ένα παπιγιόν μεγάλο σαν προπέλα έκανε πάντα εντύπωση. Κοντά σε όλα τα προσόντα του ήταν και μέγας ψυχολόγος. Κάθε φορά έβλεπε στα μάτια τους πελάτες κι ήξερε αμέσως πώς να τους φερθεί. – τι θα πάρετε παρακαλώ, Καρέζη, Λάσκαρη ή Βουγιουκλάκη; – τίποτα άλλο δεν διαθέτει το κατάστημα; – πως πως έχουμε και Μπάρκουλη και Αλεξανδράκη
Σκίτσο: Τηλέμαχος Ρομπάκης
Η δράση του ξεκινούσε συνήθως μετά τα μεσάνυχτα. Τέτοια ώρα η Αθήνα γινόταν πιο γλυκιά και πιο χιουμορίστρια. Τέτοια ώρα έρχονταν και τ’ αστεράκια να κάνουν τις δημόσιες σχέσεις και να φάνε τη σοκολατίνα τους. Ο Μπάμπης ήξερε να τα διαφημίζει και να τ΄ ανεβάζει στον έβδομο ουρανό. Μέσα από τους πολλούς πελάτες του «Βυζαντίου» ξεχώριζε η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Μόλις τελείωνε την παράσταση η πρωταγωνίστρια ανέβαινε στο «Βυζάντιο» να φάει το γλυκό της. Πιο πολύ όμως αδημονούσε να πειράξει το σπιρτόζο μετρ. -Μπάμπη γρήγορα ένα Βουγιουκλάκη περιποιημένο -πρώτη φορά βλέπω γατούλα με τη ροζ μυτούλα να τρώει τόσα γλυκά. – να ‘χει και γαρνιτούρα εκείνο το φρούτο. – θα ‘χει και ρίκοκο βερύκοκο και πετροκέρασο – κι ύστερα μου λες πως δεν κάνεις για θέατρο. Την άλλη σεζόν θα σε πάρω στον θίασό μου – και στον δικό μου ποιος θα παίζει; Αλλά και ο Μάνος Χατζιδάκις ανέβαινε με την παρέα του Τσαρούχη, Γκάτσο και άλλους, να πιούνε τον καφέ τους. Ο Μπάμπης όταν τον έβλεπε μόνο που δεν τραγουδούσε «Τα παιδιά του Πειραιά». Εκτιμώντας το μεγάλο μουσικό, σκιζότανε να τον περιποιηθεί. Στήνοντας μάλιστα αυτί προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αφομοιώσει τα όμορφα ευτράπελα. Πράγματι ο Μπάμπης είχε αυτό το χάρισμα ν’ αρπάζει τα ωραία και να τα σερβίρει την κατάλληλη στιγμή. Όταν λοιπόν πήγαινε τον καφέ στο Μάνο, του πέταγε πονηρά: -Την επιβίωσή σας παρακαλώ Όταν ήταν καλός ο καιρός ο Μπάμπης σερβίριζε κι έξω στο αλσύλλιο της πλατείας. Εκεί υπήρχαν και κάτι άλλοι πελάτες πιο ρομαντικοί, αλλά εξ ίσου απαιτητικοί. Εκεί συνέρρεε κι ένας άλλος κόσμος που απολάμβανε όρθιος τα δρώμενα μπλοκάροντας μέχρι και την κυκλοφορία. Ο Μπάμπης πάντα ευφυής με το παπιγιόν προπέλα επιστρατευμένο, έβαζε αμέσως μπροστά τη μηχανή της κωμωδίας του. -άντε να δω τι θα κάνω και με εσάς του πεζοδρομίου
Το ιστορικό καφέ «Βυζάντιον»
Μεγάλο ταμπεραμέντο επιδείκνυε με την πολιτική και τους πολιτικούς. Ο Μπάμπης με αυτά που είδε και άκουσε θα μπορούσε να γράψει τόμους για την πολιτική ιστορία του τόπου. Για τους νεότερους που δεν γνωρίζουν, το «Βυζάντιο» μετά το 1955 αποτέλεσε ένα από τα πιο σημαντικά στέκια των πολιτικών της εποχής. Ανάμεσά τους και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος μεταξύ τυρός και καφεδάκου διαμόρφωναν την μεταπολεμική Ελλάδα. Αρκετές φορές διασπάθιζαν τις απόψεις τους και μετέτρεπαν το καφενείο σε μικρή βουλή. Ο Μπάμπης που είχε πάντα άποψη πηγαινοέρχονταν στα τραπεζάκια με χορευτικές κινήσεις. Πολλές φορές μάλιστα του ζητούσαν και τη γνώμη. Ο γέρος της Δημοκρατίας πάντα ευφυολόγος λάτρευε τις ατάκες του. – δε μου λες Μπάμπη πώς σου φαίνεται ο ανένδοτος αγώνας μου; – κύριε πρόεδρε καλός και ο δικός σου ο ανένδοτος, αλλά πιο καλός και ο δικός μου ο ανέκδοτος. Πολλές φορές τη γνωριμία του με όλους αυτούς τους σημαίνοντες πολιτικούς την πλήρωνε ακριβά. Κι ήταν τότε που κάποιοι θαμώνες του κολλούσαν για κανένα ρουσφετάκι. Ευαίσθητος άνθρωπος ο Μπάμπης για να μην τους χαλάσει το χατήρι υπερέβαλε εαυτόν. Το κακό ήταν που άκουγε τα εξ αμάξης, άμα δεν έφερνε εις πέρας κάποια υπόθεση. Το χειρότερο ήταν που τα άκουγε και από τους πολιτικούς που δεν ήθελαν να τους χαλάσει τη ζαχαρένια. Ακόμα κι ο ευγενής Παναγιώτης Κανελλόπουλος αντιδρούσε καμιά φορά -πάλι ρουσφέτι Μπάμπη μου; – μα κύριε πρόεδρε είναι φτωχός άνθρωπος. Προς τα μέσα της δεκαετίας του ’70 το «Βυζάντιο» κατέβασε οριστικά τα ρολά του. Οπότε πάνε οι «Βυζαντιολογίες» πάνε και τα ωραία του Μπάμπη του παπιονάκια. Το Κολωνάκι αυτή τη φορά φτώχυνε πολύ. Βέβαια φτιάχτηκαν όμορφοι πεζόδρομοι κι ανοίξανε εντυπωσιακά μαγαζιά. Τίποτα όμως δεν αποκατέστησε το πνεύμα και το χιούμορ του Βυζαντίου. Τίποτα δεν ξαναθύμισε και το Μπάμπη που ήξερε να κάνει το παπιγιόν ρεκλάμα και την ατάκα Φίνος Φιλμ!
Από το βιβλίο του Κώστα Παπασπήλιου « Οι ωραίοι των Αθηνών» εκδόσεις Φιλιππότης....
http://www.mixanitouxronou.gr
Πίσω στα παλιά