ΠΕΝΗΝΤΑ ENNIA ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ…
Το χωριό μας όπως ήταν το 1957 .
Πολλά και όμορφα , συνήθως , γεγονότα θυμόμαστε απ’ τα παιδικά μας χρόνια , χωρίς βέβαια να λείπουν και τα ..δυσάρεστα , θάνατοι , αρρώστιες και άσχημες συνθήκες που χαρακώνουν τις παιδικές ψυχές , με τα γνωστά οδυνηρά αποτελέσματα , που μας ακολουθούν στη ζωή μας ολόκληρη..
Βέβαια , ο οργανισμός μας , η ψυχή μας , αυτοαμυνόμενη , κρατάει , συνήθως τις ευχάριστες στιγμές σε πρώτη ζήτηση , ανασύροντάς τες όταν oι.. καταστάσεις δυσκολεύουν , έτσι σαν…αντίβαρο , σαν παρηγοριά ..
Ο μπάρμπα Βασίλης ο Ρέλλος , σε μια αναμνηστική φωτογραφία με το περίφημο “ Φορτάκι “ όπως το ΄’λεγαν , στο Αλωνάκι , με φόντο το μαγαζί μας .
*******
Τούτο τον καιρό λοιπόν , που η ψυχή μας είναι κατάμαυρη , με τα μύρια όσα που πάθαμε και που , κατά πως φαίνεται , θα …πάθουμε και στο μέλλον , ο νους μας μόνος του επισημαίνει τις , λιγοστές συνήθως , όμορφες στιγμές της ζωής μας , που είναι ..ταξινομημένες στο “ ντουλαπάκι “ των…αναμνήσεων ..
Παιδί δεκατετράχρονο , το 1957 , έχοντας χάσει τον πατέρα μας πριν δυο χρόνια , το 1955 , και έχοντας καθημερινή επαφή με το βιβλιοπωλείο , του αξέχαστου Βασίλη Καραμήτσου χάρη στην..πατρική σοφία , και θα σας εξηγήσω γιατί το λέω αυτό , εκτός απ’ τα περιοδικά και τα βιβλία που έπαιρνα και διάβαζα , έριχνα πάντα και μια ματιά στις εφημερίδες που κυκλοφορούσαν .
Και όλα αυτά γιατί υπήρχε η δυνατότητα να αγοράσω κάποιο περιοδικό ή κάποιο βιβλίο , αφού ο αγαπημένος μας πατέρας , μας είχε ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα , σχετικά με τη..οικονομική διαχείριση του μαγαζιού , και μάλιστα τις ώρες που ήμασταν μόνοι στο μαγαζί , ο Γιώργος ή εγώ .
Μας είχε πει λοιπόν ο πατέρας μας πως , αν θέλουμε να αγοράσουμε κάτι , οτιδήποτε , θα έπρεπε να τον ρωτήσουμε , ΜΟΝΟ ΑΝ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ΒΙΒΛΙΑ , δεν χρειαζόταν..προέγκριση ..και έτσι μπορούσαμε να αγοράζουμε τα βιβλία ή τα κατάλληλα περιοδικά , κάτι που ο πατέρας μας πρόσεχε ιδιαίτερα αλλά και έλεγχε .
Εκείνο λοιπόν τον καιρό , είχε κυκλοφορήσει και ένα καινούργιο περιοδικό , “ ο ταχυδρόμος “, βέβαια δεν είχε καμιά σχέση με τον ταχυδρόμο των τελευταίων χρόνων , ήταν κάτι σαν περιοδικό με ποικιλία στην ύλη του , που απευθυνόταν και στα παιδιά .
Μια μέρα λοιπόν , διαβάζω στον “ Ταχυδρόμο “ πως κάνει ένα διαγωνισμό για παιδιά από 12 έως 17 χρόνων, με θέμα : Ποιά βιβλία μου αρέσει να διαβάζω και, φυσικά το γιατί . Αυτή λοιπόν μου η επιστολή – ανακοίνωση , μου κέντρισε το ενδιαφέρον , αφού ήδη είχα μια πρωτιά στο διαγωνισμό της εταιρείας “ Πιόκος “ , που είχε έδρα κάπου στις αρχές της Ερμού στο Σύνταγμα, και ήταν γενικός αντιπρόσωπος των περίφημων , τότε , ρολογιών Venus , με ..έπαθλο του νικητή , ένα πανέμορφο ρολόϊ , φυσικά ..Venus , που είχα για πάρα πολλά χρόνια .
( κάντε κλικ για μεγέθυνση )
Βέβαια , τώρα δεν υπήρχε , τουλάχιστον δεν αναφερόταν κάτι τέτοιο , έπαθλο και μάλιστα..υλικό , αλλά εμένα με ενδιέφερε και το πήρα ζεστά το πράγμα , σκοπεύοντας να πάρω μέρος . Έτσι και έγινε , έγραψα βέβαια για τα ιστορικά βιβλία και έστειλα το γράμμα μου εμπρόθεσμα , περιμένοντας τα αποτελέσματα .
Πέρασε καιρός , καθημερινά δε κοιτούσα στον Ταχυδρόμο , αν βγήκαν τα αποτελέσματα και είχα αρχίσει να…ξεχνάω πια τον διαγωνισμό , ώσπου ένα απόγευμα που ήμουν στο μαγαζί , ήρθε ένας φίλος μου και μου είπε πως τον έστειλε ο μπάρμπα Βασίλης Καραμήτσος , να πάω γρήγορα στο μαγαζί του γιατί με ήθελε επειγόντως , δεν πολυκατάλαβα , αλλά ειδοποίησα τη μάνα μου να έρθει στο μαγαζί και πήγα τρέχοντας , ενώ με έτρωγε η περιέργεια , για το τι με θέλει .
Όταν έφτασα στο μαγαζί , μου είπε άντε ρε Κώστα και σ’ ανώτερα , χωρίς βέβαια εγώ να καταλαβαίνω γιατί μου το λέει , οπότε βγάζει απ’ το συρτάρι ένα γράμμα και μου δίνει και ένα κατοστάρικο , αν θυμάμαι καλά , λέγοντάς μου , πως πρέπει να βγάλω αμέσως μια φωτογραφία και να την πάω να την στείλει με τις επιστρεφόμενες εφημερίδες , στον Ταχυδρόμο .
Άνοιξα το γράμμα που αφού μου έδινε συγχαρητήρια για την επιτυχία μου , μου ζητούσε να στείλω αμέσως μια φωτογραφία για να μπει στο επόμενο τεύχος , έτσι και έγινε και στο επόμενο τεύχος , στη τελευταία σελίδα , καμάρωσα την…αφεντιά μου μαζί με τα άλλα πέντε παιδιά που θεωρήθηκαν επιτυχόντες .
Περιττό να σας πω , πως έτσι για..ενθύμιο , αγόρασα , εκτός απ’ το τεύχος που μου χάρισαν οι εκδότες , και 3-4 ακόμα τεύχη , τα οποία όμως , όταν κάποτε τα αναζήτησα , διαπίστωσα πως με τα χρόνια χάθηκαν ..
Ρώτησα αν μπορώ να βρω το τεύχος αυτό , αλλά δυστυχώς δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν γιατί δεν είχα συγκεκριμένα στοιχεία , χρονολογία , αριθ. τεύχους κλπ , έτσι έπαψα να ασχολούμαι , μέχρι που κάποια μέρα έπεσε στα χέρια μου ένα τεύχος του περιοδικού “ Διακοπές “ που κι’ αυτό ήταν του συγκροτήματος Λαμπράκη , όπως και ο Ταχυδρόμος ,
Διαβάζοντας λοιπόν για το χωριό μας ..καράφλιασα , μιλούσε για το ξενοδοχείο , μάλλον του Γαρδίκη , αναφέροντας , πως είναι 30 μέτρα απ’ τη θάλασσα , προφανώς εννοούσε ..χιλιόμετρα , παίρνω αμέσως τα γραφεία τους , κάπου στη πλατεία Καρύτση , και αφού τους εξήγησα το πρόβλημα , με παρακαλέσανε , αν μπορώ και θέλω , να συνεργαστώ μαζί τους γράφοντας σχετικά κομμάτια για την περιοχή μας . Πράγματι , στο επόμενο τεύχος , είχαν και τα δικά μου κείμενα , και φυσικά μου έστειλαν στο γραφείο μου στην ΑΤΕ , ένα τεύχος , ενώ με πήρε στο τηλέφωνο η διευθύντρια , που ήταν πολύ ευγενική και με κάλεσε στο γραφείο της για καφέ .
Πήγα λοιπόν ένα πρωί , με καλοδέχτηκαν , με κέρασαν καφέ , και συζητήσαμε για διάφορα θέματα , οπότε μου πέρασε απ’ το μυαλό η ιδέα , να την παρακαλέσω , να μου βρει , αν είναι φυσικά δυνατόν , ένα φύλλο του τεύχους με τα αποτελέσματα εκείνου του διαγωνισμού . Έτσι και έγινε τη ρώτησα αν είναι εύκολο να βρούμε τα αποτελέσματα κάποιου διαγωνισμού , για το τι βιβλία διαβάζω και είδα πως ήταν ενήμερη στο θέμα αυτό , με ρώτησε μάλιστα γιατί ήθελα να βρω τα αποτελέσματα , και όταν της εξήγησα , που είπε αμέσως το πότε είχε γίνει ο διαγωνισμός , συμπληρώνοντας , πως τον είχε κάνει αυτή , νέα υπάλληλος τότε , με τον Διευθυντή και πως ήταν εύκολο , να βγάλουμε φωτοαντίγραφα απ’ όλα τα σχετικά με το διαγωνισμό και έδωσε κατασυγκινημένη , γιατί θυμήθηκε κι’ αυτή τα νιάτα της , εντολή να βρεθούν όλα τα σχετικά με το διαγωνισμό τεύχη και να μου βγάλουν φωτοαντίγραφα , κάτι που έγινε και έτσι μετά από μερικές δεκαετίες , απόχτησα ΄τα ενθύμια του διαγωνισμού εκείνου , σαν ανάμνηση των παιδικών μου χρόνων ..
Πιο κάτω , δημοσιεύω τα απαραίτητα..” τεκμήρια “ που βέβαια τώρα τα έχω καλά φυλαγμένα και τα ..προσέχω ..
Θα μου πείτε τι με’ πιασε και θυμήθηκα αυτή την παλιά ιστορία πριν 59 χρόνια , απλά επειδή μιλούσα με μία καθηγήτρια του Γυμνασίου μας , αλλά και με δασκάλες του Δημοτικού μας , και μου έλεγαν πως τα παιδιά αγωνίζονται , χωρίς μέσα και ό,τι άλλο της τεχνολογίας , που έχουν σε άλλα σχολεία , παλεύουν και δημιουργούν , μάλιστα τώρα βγάζουν και..εφημερίδες μάλιστα τις οποίες πουλάνε για να συγκεντρώσουν χρήματα για την εκδρομή τους , ζήτησα λοιπόν κι’ εγώ να μου στείλουν τις εφημερίδες τους και να τις προβάλουμε κι’ απ’ το “ Λιδωρίκι “, βέβαια , αν ο μόνος λόγος που βγάζουν τις εφημερίδες ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΝΟΝΟ Η ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗ ΧΡΗΜΆΤΩΝ , φοβάμαι πως κάπου δεν με πολυ..βρίσκει σύμφωνο , γιατί δεν σας κρύβω πως θα προτιμούσα το..” ωθούν κίνητρον “ να είναι διαφορετικό και όχι μόνο..εισπρακτικό .
Τέλος πάντων , τα παιδιά αποφασίζουν , και εμείς θέλουμε μόνο ό,τι κάνουν να το κάνουν σωστό.
Παρακάτω λοιπόν δημοσιεύω όλα τα ..” ντοκουμέντα “ και για μια δική μου απόπειρα , στα 1957 , που φυσικά για σχολική εφημερίδα δεν γινόταν λόγος , όπως καταλαβαίνετε , πήρα όμως μέροσ στο παρακάτω διαγωνισμό με πολύ ευχάριστα αποτελέσματα , δείε..
( Για μεγέθυνση κάντε κλικ )
Ήταν όπως προανέφερα η δεύτερη επιτυχία μου μετά απ’ το κέρδος του ρολογιού και δεν σας το κρύβω πως όταν γινόταν κάποιος διαγωνισμός , λάβαινα πάντα μέρος .
Εδώ όμως θα ήθελα να συμβουλεύσω τα παιδιά σαν μεγαλύτερος , να μην αρκεστούν μόνο στην σχολική εφημερίδα , όχι βέβαια , αλλά να δημοσιεύουν έργα τους , σε τοπικές εφημερίδες και ιστοσελίδες , κι’ ακόμα καλύτερα κάποια παιδιά που έχουν λογοτεχνικά ενδιαφέροντα , ας δημιουργήσουν ένα blog στο οποίο θα αναρτούν τα έργα τους , ώστε να γίνετε και γνωστή .
Για την ιστορία δε αναφέρουμε πως κάπου εκεί στα 1974 , εκδόθηκε για πρώτη φορά η παρακάτω εγκυκλοπαίδεια , που μου έκανε την τιμή να με συμπεριλάβει , θα μου πείτε , ε…και ; τι έγινε , τιποτα απολύτως δεν έγινε απλά ήταν μια προσωπική μεγάλη ικανοποίηση ..γιατί να μην ζήσετε και σεις τέτοιες όμορφες στιγμές ; Γιατί αν περιμένετε από τέτοιες ..ενασχολήσεις , οικονομικές απολαβές ξεχάστε το..
Καλό σας βράδυ και καλό Σαββατοκύριακο
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …Κ.Κ.-
www.lidoriki.com