To ξεμάτιασμα στις γειτονιές της Αθήνας εκείνα τα ανέμελα χρόνια
ήταν κάτι το σύνηθες.....και το αναγκαίο.
Το λάδι που χανότανε στο νερό και το φτύσιμο της ξεματιάστρας
απαραίτητο και ο πονοκέφαλος και η αδιαθεσία πήγαιναν περίπατο.
Μια ηλικιωμένη ...δηλαδή 50άρα της εποχής....έμενε απέναντί μας.
Χαμός τα απογεύματα στην αυλή της έξω από το δωμάτιο-ιατρείο.
Γυναίκες φυσικά αλλά και κάποιες με τα μικρά τους.
Ότι έχετε ευχαρίστηση η επίσκεψη στην πήλινη φρουτιέρα.
Έκοβε μονέδα το "ιατρείο".....
Οι άντρες της γειτονιάς δεν έδιναν σημασία μέχρι που κάποτε
αγρίεψαν.
Πήγανε στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής που δεν είχε δουλειές
με φούντες όπως σήμερα ...και συνοδεία του οργάνου τοκ-τοκ
την πόρτα της "ιατρού".
Ταράχθηκε....και προσπάθησε να εξηγήσει ότι το έκανε από την καλή της
την καρδιά τζάμπα....για εμψύχωση.
Στο διπλανό δωμάτιο ήταν κρυμένες πελάτισες μεταξύ των οποίων
και του ενός καταγγέλοντος.....τις πήραν χαμπάρι όργανο και πολίτες.
Ο σύζυγος της πελάτισας συνόδευσε την ξεματιάστρα στο Τμήμα
όπου μηνύθηκε και αυτός από την σύζυγό το για ξυλοδαρμό.
Της είχε μαυρίσει το μάτι κυνηγώντας την γύρω από την ξεματιάστρα.
Η "ιατρός"άλλαξε περιοχή αργότερα αλλά σύντομα άλλη συνάδελφός της
είχε πάρει τις πελάτισες.
Πίσω στα παλιά