Εν Αθήναις....η ζωή στην αυλή
Δεκαετία του ΄50 σε γειτονιά της Ακαδημίας Πλάτωνος...
Έχει υπογραφεί η λήξη του Πολέμου...μεταξύ των Ελλήνων...
(η μοίρα αυτής της Χώρας γνωστή).
Άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει στον Κόσμο σε μια αυλή με πολλά δωμάτια και πολλές οικογένειες....κοινόχρηστη τουαλέτα αλα Τούρκα με τις εφημερίδες στο καρφί.
Όλοι μαζί κάπως σαν συγγενείς μπαινοβγαίναμε σε όλα τα δωμάτια.
Κάποια σπίτια της γειτονιάς έκαναν εντύπωση στους πιτσιρικάδες με τις περίεργα ντυμένες κυρίες και βαμμένες με κραγιόν έντονα.
Πηγαίναμε κοντά τους μας έδιναν και χαρτζιλίκι και στη συνέχεια οι μανάδες
χαστούκι.
Δεν καταλαβαίναμε το γιατί....
Και ήταν καλοσυνάτες....χαρούμενες....
Κυριακή πρωϊ στην εκκλησία.....γυαλισμένο παπούτσι.....στην συνέχεια
απ΄έξω αναμονή αν είχε μνημόσυνο για τα κόλυβα φυσικά.
Άνοιγες τις χούφτες και σου έβαζαν μπόλικα.....
Η ζάχαρη έμενε μουστάκι και η γλώσσα προσπαθούσε να μακρύνει
για να την γλύψει.
Επι τέλους το μεσημέρι με το μεγάλο ταψί να έχει έρθει από τον φούρνο.
Κανά δυό οκάδες πατάτες για να φτουράει και κρέας φυσικά από την μακρινή
Νέα Ζηλανδία τύπου Γκοτζίλα αγνώστου ημερομηνίας κατάψυξης αλλά προσιτό για το οικογενειακό βαλάντιο.
Και τι πάθαμε;
Πίσω στα παλιά