ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Απόκριες  στο  παλιό  Λιδορίκι . Δεκαετία του '80 , στο  καφενείο Ευσταθίου στη  Βαθιά , που το είχε  πάρει  ο  Γιώργος  Καρμανιόλας ,   που είναι  και  σε  πρώτο  πλάνο  με ένα μασκαρά , που  μάλλον  είναι  ο  Βασίλης Παπανικολάου - Παπαρούκης , πίσω   ο  Θαν. Κ. Πέτρου .

Αρχαίο  Γ.Καρμανιόλα 

*********
Καλησπέρα  Λιδορικιώτες ..
Καλησπέρα  φίλοι του  Λιδορικιού  και της  εφημερίδας  μας 
ΤΕΤΑΡΤΗ  ΣΗΜΕΡΑ  2  ΜΑΡΤΙΟΥ 2016
ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1913

Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει τη Σάμο, κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου.
1919

Ιδρύεται από τον Λένινη Γ’ Κομμουνιστική Διεθνής, γνωστή και ως Κόμιντερν, η οποία συσπειρώνει όλα τα κομμουνιστικά κόμματα που ακολουθούν τη γραμμή της Μόσχας.
1933

Ορόσημο στις ταινίες τρόμου. Ο γιγαντιαίος γορίλας«Κινγκ Κονγκ»κάνει την εμφάνισή του στις κινηματογραφικές αίθουσες της Νέας Υόρκης.
1972

Οι μητροπολίτες Κιτίου Άνθιμος, Πάφου Γεννάδιος και Κυρήνειας Κυπριανός ζητούν την παραίτηση του αρχιεπισκόπου Μακάριου από την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Άμεση κινητοποίηση των υποστηρικτών του Μακάριου, οι οποίοι διαδηλώνουν υπέρ του αρχιεπισκόπου.
1986

Διαγράφεται από το ΠΑΣΟΚ ο Γεράσιμος Αρσένης, εξαιτίας της διαφωνίας του με τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Θα επανέλθει στο ΠΑΣΟΚ το 1989.
1992

Ο Βασίλης Λεβέντης ιδρύει το κόμμα «Ένωση Κεντρώων».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0203#ixzz41lSemLkI
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 
μ. Χ.
1942

Λου Ριντ, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Λούις Άλεν Ριντ, αμερικανός ρόκερ. (Θαν. 27/10/2013)
Αποφθέγματα
1948

Ρόρι Γκάλαχερ, ιρλανδός ρόκερ. (Θαν. 14/6/1995)
1962

Τζον Μπον Τζόβι, αμερικανός ρόκερ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0203#ixzz41lT6tFTi
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1939

Χάουαρντ Κάρτερ, βρετανός αρχαιολόγος, που ανακάλυψε τον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών.(Γεν. 9/5/1874)
1958

Νικόλαος Τσελεμεντές, έλληνας αρχιμάγειρας (σεφ) και δάσκαλος της μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής.(Γεν. 1878)
2003

Χανκ Μπάλαρντ, αμερικανός τραγουδοποιός. Το 1958 έγραψε και τραγούδησε το τραγούδι «The Twist», το οποίο τότε πέρασε απαρατήρητο. Ένα χρόνο αργότερα, το τραγούδησε ο Τσάμπι Τσέκερ και ξεκίνησε την τρέλα του χορού τουίσττη δεκαετία του ’60. (Γεν. 18/11/1927)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0203#ixzz41lTRZtXE

Κινγκ Κονγκ

172
0
Ήρωας του φανταστικού κινηματογράφου, που αποτέλεσε το πρότυπο για τις ταινίες με πρωταγωνιστές τέρατα διαφόρων ειδών και μεγεθών.
Ο Κινγκ Κονγκ (King Kong) είναι ένας υπερφυσικός γορίλλας, που δημιούργησαν ο άγγλος συγγραφέας Έντγκαρ Γουάλας (1875-1932) και o αμερικανός σκηνοθέτης Μίριαν Κούπερ (1893 - 1973).  Πρωτοεμφανίστηκε στην ομώνυμη ταινία του Μίριαν Κούπερ, που έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη στις 2 Μαρτίου 1933.
Σύμφωνα με την υπόθεση της ταινίας, ο βασιλιάς Κονγκ ζει στο φανταστικό νησί Σκαλ του Ειρηνικού Ωκεανού, μαζί με άλλα υπερμεγέθη όντα και λατρεύεται σαν θεός από τους ντόπιους. Εκεί τον ανακαλύπτει ένα αμερικανικό κινηματογραφικό συνεργείο, τον αιχμαλωτίζει και τον μεταφέρει στη Νέα Υόρκη, με σκοπό να τον εκθέσει ως το « Όγδοο Θαύμα της Ανθρωπότητας».
Ο Κονγκ, όμως, είναι ερωτευμένος με την ξανθιά ηθοποιό Αν Ντάροου, η οποία συνόδευε το συνεργείο στο εξωτικό νησί. Όταν νοιώθει ότι η αγαπημένη του απειλείται, δραπετεύει από τα δεσμά του και αφού την απαγάγει, βρίσκει καταφύγιο στο Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ, τον μεγαλύτερο ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης εκείνη την εποχή, για να την προστατεύσει. Οι αρχές θα παρεξηγήσουν τις προθέσεις του και θα στείλουν εναντίον του ένα ολόκληρο σμήνος αεροπλάνων, που θα τον εξουδετερώσουν.
Η ταινία, που είναι μια τολμηρή διασκευή του μύθου της «Πεντάμορφης και του Τέρατος», έμεινε στην ιστορία του κινηματογράφου για τα εκπληκτικά εφέ του Γουίλις Ο’ Μπράιαν (1886-1962), τις σκηνές καταστροφής, με αποκορύφωνα τη σκηνή στο Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ και τους ερωτικούς συμβολισμούς της. Η εικόνα της μικροσκοπικής Αν (την υποδύεται η Φέι Ρέι) μέσα στην τεράστια παλάμη του γορίλα και το τρυφερό γδύσιμό της από τα ακροδάκτυλα του γορίλα, θεωρούνται από τις από τις κορυφαίες σκηνές της ταινίες.
Με την πάροδο των ετών, ο Κινγκ Κονγκ έγινε ένας από τους πιο διάσημους ήρωες της μεγάλης οθόνης. Αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για αμέτρητες ταινίες, κινούμενα σχέδια, κόμικς, βιβλία, βιντεοπαιγνίδια, θεματικά πάρκα, ακόμη και για θεατρικό έργο. Οι δημιουργοί τους τον αντιμετώπισαν είτε ως ένα αφηνιασμένο τέρας, είτε ως ένα τραγικό αντιήρωα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/901#ixzz41lTbbMgq

Νικόλαος Τσελεμεντές

1878 – 1958

1758
0
Έλληνας αρχιμάγειρας (σεφ) και δάσκαλος της μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Ο «Οδηγός της Μαγειρικής και Ζαχαροπλαστικής», που εξέδωσε το 1926, «έσπρωξε την ελληνική κατσαρόλα στο σύγχρονο πολιτισμό», όπως έγραψε ο ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς. Από τότε, το όνομά του είναι συνώνυμο των οδηγών μαγειρικής.
Ο Νικόλαος Τσελεμεντές γεννήθηκε το 1878 στο χωριό Εξάμπελα της Σίφνου και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Αρχικά, δούλεψε σε συμβολαιογραφείο και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη μαγειρική, εργαζόμενος στο εστιατόριο του θείου του. Σπούδασε για ένα χρόνο μαγειρική στη Βιέννη και επιστρέφοντας εργάστηκε ως σεφ σε διάφορες πρεσβείες.
Έγινε γνωστός με το περιοδικό «Οδηγός Μαγειρικής», που άρχισε να εκδίδει το 1910 και το οποίο περιείχε εκτός από τις συνταγές, διατροφικές συμβουλές, διεθνή κουζίνα και νέα για τη μαγειρική. Το 1919 έγινε διευθυντής του ξενοδοχείου «Ερμής», ενώ τον επόμενο χρόνο έφυγε για την Αμερική, όπου δούλεψε σε μερικά απ’ τα ακριβότερα εστιατόρια του κόσμου, κάνοντας παράλληλα και ανώτερες σπουδές μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής και διαιτολογίας.
Τον Απρίλιο του 1926 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Οδηγός Μαγειρικής και Ζαχαροπλαστικής», που ήταν ο πρώτος ολοκληρωμένος οδηγός μαγειρικής στη χώρα μας. Το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ανατυπώθηκε πάνω από δεκαπέντε φορές τις επόμενες δεκαετίες. Επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα και ίδρυσε μία μικρή σχολή μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Το 1950 δημοσίευσε στα Αγγλικά ένα βιβλίο για την ελληνική μαγειρική («Greek Cookery»).
Επηρεασμένος απ’ τη γαλλική κουζίνα, ο Τσελεμεντές υπήρξε εκσυγχρονιστής της ελληνικής κουζίνας, καθώς χάρη σ’ αυτόν οι ελληνίδες νοικοκυρές έμαθαν τη μπεσαμέλ, τα πιροσκί και τη μπουγιαμπέσα, πράγμα που κατά μερικούς ισοδυναμούσε με νόθευση της ελληνικής κουζίνας.
Ο Νικόλαος Τσελεμεντές πέθανε στις 2 Μαρτίουτου 1958 στην Αθήνα, σε ηλικία 80 ετών. Το όνομά του είναι σήμερα συνώνυμο των οδηγών μαγειρικής, ενώ χρησιμοποιείται και σαν πείραγμα προς κάποιον που ξέρει να μαγειρεύει πολύ καλά.
Τιμώντας τη μνήμη και την προσφορά του στην ελληνική γαστρονομία, ο δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς, του αφιέρωσε μια υμνητική επιφυλλίδα στην εφημερίδα «Ελευθερία» στο φύλλο της 5ης Μαρτίου 1958.

Το έργο του Τσελεμεντέ

    Ο Νίκος Τσελεμεντές πέθανε. Ο Μπριγιά Σαβαρέν της Ελλάδος, ο συγγραφέας του μοναδικού μας γαστρονομικού μας κώδικος, δεν υπάρχει πια στη ζωή. Οι Γάλλοι εώρτασαν, εδώ και είκοσι χρόνια, με τον επισημότερο τρόπο, τον αυτοκράτορα της κουζίνας και της τραπέζης των. Εμείς, όσο τον είχαμε ζωντανό, τον αγνοήσαμε, δεν τον πανηγυρίσαμε ποτέ. Αδικία ιστορική. Ας τον ξεπροβοδίσουμε, τουλάχιστον, νεκρό, με τιμές που του ταιριάζουν.
    Ο Τσελεμεντές δε φεύγει έτσι. Ο μέγας αυτός ευεργέτης του ελληνικού νοικοκυριού, προ πάντων του νεοτεύκτου, άφησε ΄σύγγραμμα- ένα από τα τελειότερα νεοελληνικά βιβλία: Το «Οδηγό της Μαγειρικής». Είναι αληθινό μνημείο της «άρτε κουλινάρια», σανίδα σωτηρίας κάθε νέας νοικοκυράς, που μεταμορφώνει σε μαγείρισσα και την κοπέλλα, την πιο άγευστη μαγειρικής.
    Μ’ αυτό το βιβλίο έφτιαξε ο Τσελεμεντές το τραπέζι μας· κατήρτισε τον ουρανίσκο μας· ετακτοποίησε το στομάχι μας· έλυσε το τραγικό πρόβλημα του «τι θα φάμε σήμερα» και πρόσφερε υπηρεσία πραγματικά εθνική. Ένα έθνος κρίνεται και από την κουζίνα του. Πες μου πως τρως, να σου πω ποιος είσαι.
    Η αναρχία της ελληνικής κουζίνας είναι γνωστή: Ιταλική, τουρκική, αλλά προ πάντων κράμα όλων των πρωτογενών συστημάτων, εφυτοζωούσε σε μια κατάσταση μάλλον προϊστορική: Γιουβέτσι, φασολάδα, αρνάκι φρικασέ, μπακαλιάρος πλακί και το ψητό της σούβλάς- αυτό ήτανε, όλο κι όλο…το δραματολόγιό της. Ο Τσελεμεντές με την επιβλητική του πραγματεία, έσπρωξε την ελληνική κατσαρόλα στο σύγχρονο πολιτισμό.
    Αυτός ο άνθρωπος ήταν μάγειρος εκ γενετής. Νέος γνωστός, κομψός, έξυπνος, εύθυμος, καλοφαγάς, γλεντζές από οικογένεια ξενοδόχων (προ εξήντα ετών λειτουργούσε εστιατόριο Τσελεμεντέ, στην ακτή Νέου Φαλήρου, όταν ήταν στις δόξες της) ο τύπος αυτός της παλιάς Αθήνας είχε μέσα του το δαιμόνιο. Ο μάγειρος γεννάται, όπως κι ο ποιητής. Η πείρα ήρθε ύστερα: Στην υπηρεσία διαφόρων πρεσβειών, που στα επίσημα γεύματά τους-μεγάλες μαγειρικές μάχες- ξεχώρισε σαν ασυγκράτητος μάγειρος.
    Τα ταξίδια τον τελειοποίησαν: Τουρκία, Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, κι επιτέλους Αμερική. Μελέτησε όλες τις κουζίνες της γης. Και το βιβλίο του είναι πεμπτουσία παγκοσμίων γνώσεων. Δεν πιστεύω-τουλάχιστον στην Ελλάδα-να υπάρχη δεύτερο. Η νοικοκυρά μπορεί να μαγερέψη  μ’ αυτό ακριβά, μέτρια, φθηνά, όπως θέλει, αλλά θα είναι πάντα σύμφωνη με την υγιεινή και την καλλιτεχνία.
    Όταν ήτανε στην Αμερική, ο Οδυσσέας αυτός των μαγειρικών περιπλανήσεων, μια διάδοσι έφερε στην Αθήνα, ότι πέθανε. Η είδησι αυτή έφθασε, όταν ακριβώς κυκλοφορούσε η πρώτη έκδοσι της Μαγειρικής του (Απρίλης του 1926). Οι κριτικές που γράφτηκαν τότε ήτανε νεκρολογίες… Από τον άλλο κόσμο-δηλαδή το Νέο Κόσμο-έφθασε η απάντηση του Τσελεμεντέ, γεμάτη χιούμορ: «Για ένα πράγμα μόνον είμαι ευχαριστημένος-έγραφε-που δεν πέθανα: Το ότι απέκτησα και ανεψιόν: Τον κύριο Κώσταν Αθάνατον, όστις με αποκαλεί θείον. Λέξις δηλαδή που δεν είχε χαϊδεύσει την ακοήν μου δια το μη έχειν ανεψιούς. Δέον να προσθέσω, ότι θείους τουναντίον, εχω πολλούς· και εις εξ αυτών ήτο ο κάτοχος του εστιατορίου του Νέου Φαλήρου»…
    Όταν βγήκε ο «Οδηγός της Μαγειρικής» του έγραψα ειλικρινέστατο εγκώμιο: «Είναι- είπα, κάνοντας κι εγώ χιούμορ με τη σειρά μου-ο μεγαλύτερος συγγραφεύς της Ελλάδος. Δεν αστειεύομαι καθόλου. Αν γράφειν σημαίνη παρέχειν κάποιαν υπηρεσίαν εις τους ανθρώπους δια του γραπτού λόγου, ο Τσελεμεντές υπεραξίζει τον τίτλον αυτόν. Και του οφείλω ανεπιφύλακτον εγκώμιον. Ο Τσελεμεντές απαντά σ’ ένα καθημερινό ερώτημα της ζωής μας, που ένα πλήθος άνθρωποι άνθρωποι θάδιναν κι εγώ δεν ξέρω τι, για να έλειπε :Έχει καταστρώσει το μενού και των τριακοσίων εξηνταπέντε ημερών του έτους .Είναι απλούς, σαφής, αναλυτικός, γευστικός, ευκολοεφάρμοστος, φτιασμένος για την ελληνική κουζίνα…»
    Πόσα νέα νοικοκυριά δεν έχει σώσει από τις αφαιμάξεις των μαγειρισσών και προ πάντων από το διαζύγιο! Το κρεββάτι και το τραπέζι ενώνει, το κρεββάτι και το τραπέζι χωρίζει. Το νεαρό αντρόγυνο έχει το τραπέζι σήμερα χάρις στον Τσελεμεντέ. Αρκεί το κεφαλάκι της νεοπαντρεμένης μπεμπέκας να σκύβη πέντε λεπτά καθ΄εκάστην στον «Οδηγό», για να δρέπη συγχαρητήρια. Τάλαντο θεωρητικό, που ο Ύψιστος απέστειλε για να πειθαρχήση την ελληνική κουζίνα, να σώση το ελληνικό στομάχι και μετ’ αυτού το Έθνος. Γιατί, επί τέλους, ένα έθνος που δεν ξέρει να φάη, δεν μπορεί ούτε να σκεφθή ούτε να ζήση…
    Είμαι βέβαιος, ότι έπειτα από ένα τέτοιο έργο, θα του ανοίξη τώρα, που πέθανε στ’ αλήθεια-όχι σαν την άλλη φορά!-διάπλατα την πόρτα του Παραδείσου ο Άγιος Πέτρος, ο κλειδοκράτορας: Αρκεί να του υποσχεθή μια καλή κοτόπιττα!

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/796#ixzz41lTy9QA9

Ρόρι Γκάλαχερ

1948 – 1995

667
0
Ιρλανδός μουσικός του μπλουζ - ροκ. Μέγας δεξιοτέχνης της ηλεκτρικής κιθάρας, με πολλούς και πιστούς θαυμαστές και στη χώρα μας.
Ο Γουίλιαμ Ρόρι Γκάλαχερ (Willian Rory Gallagher) γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1948 στο Μπαλισάνον και μεγάλωσε στο Κορκ της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας. Ο πατέρας του εργαζόταν στην τοπική ηλεκτρική εταιρεία και ενθάρρυνε τον Ρόρι και τον αδελφό του Ντάνιελ στις μουσικές τους αναζητήσεις.
Ο Ρόρι έμαθε κιθάρα και μετά το σχολείο έπαιζε σε τοπικές μπλουζ μπάντες. Το 1963 σχημάτισε το συγκρότημα «Fontana» και στη συνέχεια τους «Impact», με τους οποίους έδωσε συναυλίες και εκτός των ιρλανδικών συνόρων. Το 1966 δημιούργησε τους «Taste», με τη συμμετοχή του ντράμερ Τζον Γουίλσον και του μπασίστα  Ρίτσαρντ ΜακΚράκεν. Το 1968 μετακόμισαν στο Λονδίνο, όπου έως το 1970 που διαλύθηκαν, ηχογράφησαν για την Polydor μία σειρά από άλμπουμ, με σημαντικότερο το «On The Boards» του 1970.
Όταν ο ΜακΚράκεν και ο Γουίλσον αποχώρησαν για να φτιάξουν τους «Stud», ο Ρόρι προχώρησε το 1971 στη δημιουργία ενός προσωπικού σχήματος, με τη συμμετοχή των Τζέρι ΜακΑβόι στο μπάσο και του Γουίλγκαρ Κάμπελ στα ντραμς. Μέσα στο χρόνο κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ («Rory Gallagher», «Deuce»), που δεν πέρασαν απαρατήρητα. Μεγαλύτερη επιτυχία είχε το «ζωντανό» άλμπουμ του 1972 «Live In  Europe», καθώς είχε αρχίσει να δημιουργεί όνομα με τις συναυλιακές εμφανίσεις του. Την ίδια χρόνια, ο Ρόρι συμμετείχε στο άλμπουμ του Μάντι Γουότερς «In London».
Το 1973 o Ροντ Ντε Αθ αντικατέστησε τον Κάμπελ στα ντραμς, ενώ στο σχήμα προστέθηκε και ο Λου Μάρτιν στα κίμπορντς, που επηρέασε ιδιαίτερα τον ωμό και σκληρό ήχο του Γκάλαχερ. Το συγκρότημα του Γκάλαχερ ως κουαρτέτο πλέον θα ηχογραφήσει τα άλμπουμ «Blueprint» (1973), «Tattoo» (1973), «Irish Tour '74» (1974), «Against the Grain» (1975) και «Calling Card» σε παραγωγή του Ρότζερ Γκλόβερ των Deep Purple (1976). Ενδιάμεσα είχε αλλάξει δισκογραφική εταιρεία, υπογράφοντας στην Chrysalis, το 1975.
Οι εσωτερικές αλλαγές στο γκρουπ του συνεχίστηκαν. Μετά την αποχώρηση των Ντε Αθ και Μάρτιν και την προσθήκη του ντράμερ Τεντ ΜακΚίνα, ηχογράφησε ως τρίο τα άλμπουμ «Photo-Finish» (1978), «Top Priority» (1979) και το λάιβ «Stage Struck» (1980). Στις 12 Σεπτεμβρίου 1982 εμφανίστηκε για πρώτη φορά ενώπιον του αθηναϊκού κοινού στο στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας, σε μία αλησμόνητη όσο και επεισοδιακή συναυλία.
Ο Γκάλαχερ συνέχισε να ηχογραφεί, αν και πιο αραιά, λόγω και των προβλημάτων υγείας που παρουσίαζε. Διατήρησε, πάντως, την επαφή του με το κοινό του στην Ευρώπη με μία σειρά από συνεπή, αλλά και προβλέψιμα άλμπουμ: «Jinx» (1982), «Defender» (1987) και «Fresh Evidence» (1990). 
Ωστόσο, η μακροχρόνια κατανάλωση αλκοόλ, σε συνδυασμό με τα φάρμακα που έπινε για να καταπολεμήσει τον φόβο του για τα αεροπορικά ταξίδια, του προκάλεσε ανεπανόρθωτη βλάβη στο ήπαρ, με αποτέλεσμα στην τελευταία του συναυλία στην Ολλανδία στις 10 Ιανουαρίου 1995 να είναι εμφανή τα σημάδια της κόπωσης. Λίγο αργότερα εισήχθη σε νοσοκομείο του Λονδίνου και στις 14 Ιουνίουο σπουδαίο ιρλανδός ρόκερ άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 47 ετών.

Σχετικά

Το 2000 κυκλοφόρησε το διπλό CD «Rory Gallagher Forever» μόνο στην ελληνική αγορά. Περιλάμβανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του και ήταν αφιερωμένο στους πολυάριθμους έλληνες θαυμαστές του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1234#ixzz41lUHIZv2

Πόρκι Πιγκ

309
0
Φιγούρα των κινουμένων σχεδίων από τα στούντιο της Warner. Πρόκειται για ένα ανθρωπόμορφο, βραδύγλωσσο και καλοκάγαθο γουρουνάκι, που πρωταγωνιστεί στις σειρές κινουμένων Looney Tunes και Merrie Melodies. Η πιο διάσημη ατάκα του είναι το «Th-th-that's all folks!», όταν κλείνει το κάθε επεισόδιο της σειράς Looney Tunes.
O Πόρκυ Πιγκ (Porky Pig) γεννήθηκε από το πενάκι του κομίστα Μπομπ Κλάμπετ και πρωτοεμφανίσθηκε στον κινηματογράφο στην ταινία του Φριτς Φρίλεγκ «I Haven't Got a Hat», που έκανε πρεμιέρα στις 2 Μαρτίου 1935. Το όνομά του το πήρε από δύο δίδυμους συμμαθητές του σκηνοθέτη, τον Πόρκυ και την Πίγκυ. «Ήταν δύο ασυνήθιστα ονόματα, που μου έμειναν χαραγμένα στη μνήμη. Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία τα χρησιμοποίησα στο νέο μας ήρωα» δήλωσε σε μία συνέντευξή του ο Φρίλεγκ.
Ο Πόρκι, παρότι δε ήταν πρωταγωνιστής στην ταινία του Φρίλεγκ, ξεχώρισε αμέσως κι έγινε ο αναμφισβήτητος σταρ της Warner. Η παραμονή του στην κορυφή κράτησε, όμως, πολύ λίγο. Όταν ο σπουδαίος καρτουνίστας Τεξ Έιβερι έβαλε τον Πόρκι δίπλα στο νέο του ήρωα, τον Ντάφυ Ντακ, δημιουργώντας ένα από τα πιο γνωστά δίδυμα στον κόσμο των κινουμένων σχεδίων, η μαύρη σκανδαλιάρικη πάπια ήταν αυτή που έκλεψε τη δόξα από το καλοκάγαθο, ήρεμο και ντροπαλό γουρουνάκι. Ο Πόρκι, πάντως, ήταν ο μόνος που μπορούσε να χαλιναγωγήσει τον μονίμως εκτός ελέγχου Ντάφι Ντακ.
Τον Ντάφυ Ντακ διαδέχθηκε στην κορυφή ο Μπαγκς Μπάνιτη δεκαετία του '40 και ο Πόρκυ Πιγκ παρέμεινε έκτοτε ένας δευτεραγωνιστής στον κόσμο των ηρώων της «Γουόρνερ». Το 1944 κέρδισε τη μοναδική του υποψηφιότητα για Όσκαρ, με την ταινία του Φρανκ Τάσλιν «The Swooner Crooner». Στη 1 Οκτωβρίου 2001 τα Αμερικανικά Ταχυδρομεία τον τίμησαν με την έκδοση αναμνηστικού γραμματοσήμου.
Ο Πόρκι Πιγκ έπαιξε σε περισσότερες από 160 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Πολλές από τις ταινίες αυτές περιλαμβάνονται στις σειρές «The Porky Pig Show» και «Porky Pig and friends», που προβάλλονται συχνά από την τηλεόραση και κυκλοφορούν στα βιντεοκλάμπ. Τα τελευταία χρόνια εμφανίσθηκε δύο φορές στη μεγάλη οθόνη, στις ταινίες «Ποιος Παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ» (Ρόμπερτ Ζεμέκις, 1988) και «Looney Tunes: Επιστροφή στη Δράση» (Τζο Ντάντε, 2003), που διατίθενται στα βιντεοκλάμπ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/223#ixzz41lUVLgQq

Έλμερ Φαντ

86
0
Φιγούρα των κινουμένων σχεδίων, με πρωταγωνιστικό ρόλο στις δημοφιλείς σειρές Merrie Melodies και Looney Tunes της Warner. Έχει υποστεί πολλές μεταμορφώσεις από το 1937 που πρωτοεμφανίσθηκε, αλλά παραμένει σταθερά ο μεγάλος αντίπαλος του Μπαγκς Μπάνικαι δευτερευόντως του Ντάφι Ντακ. Είναι ψευδός και προφέρει ως Γ τους φθόγγους Ρ και Λ. To όνομά του σημαίνει ένδοξος στα παλαιοαγγλικά και το επίθετο Fudd προέρχεται από τη λέξη Befuddled που σημαίνει συγχυσμένος.
Πατέρας του Έλμερ Φαντ υπήρξε ο σπουδαίος κομίστας Τεξ Έιβερι. Τον παρουσίασε πρώτα με το όνομα Αυγοκέφαλος (Egghead) στο καρτούν Egghead Rides Again (1937). Ήταν κοντόχοντρος, με κεφάλι σε σχήμα αυγού και μύτη σαν μελιτζάνα. Είχε μια παράξενα παιδική φωνή και φορούσε εκκεντρικά ρούχα. Τον ίδιο χρόνο τον συναντάμε ως κυνηγό του Ντάφι Ντακ και ως μποξέρ σε άλλες ταινιούλες κινουμένων σχεδίων. Η προσωπικότητά του διέφερε από ρόλο σε ρόλο κι έτσι δεν κατάφερε να αποκτήσει ένα αναγνωρίσιμο στίγμα και να γίνει δημοφιλής. Το 1938 εμφανίζεται για πρώτη φορά ως Έλμερ Φαντ (Elmer Fudd) στο καρτούν In a Feud there was. Τώρα είναι σχεδόν καραφλός, φοράει ημίψηλο, σπορ κοστούμι και πουκάμισο με ψηλό κολάρο.
Στις 2 Μαρτίου 1940 προβάλλεται το καρτούν του Τσακ Τζόουνς Elmer's Candid Camera, που θεωρείται η πρώτη πραγματική ταινία του ήρωα. Τον βλέπουμε στην εξοχή να φωτογραφίζει τη φύση, ώσπου συναντά ένα λαγό (το αρχέτυπο του Μπαγκς Μπάνι), που θα του κάνει τη ζωή δύσκολη. Ο σπουδαίος αυτός δημιουργός αναλαμβάνει την αλλαγή της εικόνας του Έλμερ Φαντ και μας τον παρουσιάζει με πιο καλοσχηματισμένο πρόσωπο. Του προσθέτει πηγούνι και μια μύτη λιγότερο στρουμπουλή.
Λίγους μήνες αργότερα θα προβληθεί η ταινιούλα του Τεξ Έιβερι A Wild Hare (27 Ιουλίου 1949), που αποτελεί την πρώτη πραγματική παρουσία του Μπαγκς Μπάνι. Ο Έλμερ Φαντ εμφανίζεται με πλήρη εξάρτυση κυνηγού και με το δίκαννό του είναι έτοιμος να πυροβολήσει όποιον λαγό βρεθεί μπροστά του. Ένα από τα υποψήφια θηράματα είναι και ο Μπαγκς Μπάνι. Αυτή είναι η εικόνα που θα τον ακολουθεί έκτοτε.
Ο Έλμερ Φαντ είναι η νέμεση του Μπαγκς Μπάνι. Αυτός, όμως, κατορθώνει πάντα να βγαίνει αλώβητος από την αντιπαράθεση τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που πυροβολεί τον σκανδαλιάρη λαγό, αλλά στο τέλος βρίσκεται ο ίδιος τραυματισμένος. Δεν έχει τη μοχθηρία ενός κακού, αλλά προφανώς δεν είναι και ο εξυπνότερος άνθρωπος του κόσμου.
Η κορυφαία στιγμή του Έλμερ Φαντ και του Μπαγκς Μπάνι είναι το επτάλεπτο καρτούν του Τσακ Τζόουνς What's opera, doc? (1957), μια παρωδία του βαγκνερικού έργου, που θεωρείται από τα αριστουργήματα της τέχνης του κινούμενου σχεδίου. Είναι μία από τις λίγες φορές που ο Έλμερ Φαντ βγαίνει νικητής και θα οικτίρει τον εαυτό του για την πράξη του αυτή. Στο τέλος, όμως, είναι ο λαγός που κλέβει και πάλι την παράσταση. Σπουδαίο δείγμα της αντιπαράθεσης Έλμερ Φαντ και Ντάφυ Ντακ είναι η επτάλεπτη ταινία του Τσακ Τζόουνς To Duck or Not To Duck (1943), με το ανεπανάληπτο ρεσιτάλ της μαύρης πάπιας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/422#ixzz41lUlOHIQ

Λου Ριντ

1942 – 2013

830
0
Αμερικανός συνθέτης, τραγουδιστής και κιθαρίστας, από τις σπουδαιότερες μορφές που ανέδειξε η ροκ μουσική. Έγινε διάσημος τη δεκαετία του '60 με τους θρυλικούς Velvet Underground, ενώ μετά τη διάλυσή τους ακολούθησε μια επιτυχημένη σόλο καριέρα, με σπουδαίους δίσκους και συνεργασίες. Σήμα κατατεθέν του, το τραγούδι Walk on the wild side.
Ο Λου Ριντ (Lou Reed) γεννήθηκε στις 2 Μαρτίουτου 1942 στο Μπρούκλιν με το όνομα Λιούις Άλεν Ριντ και μεγάλωσε στο Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης, στους κόλπους μιας εβραϊκής οικογένειας. Από παιδί ονειρευόταν να παίξει μια μέρα ροκ εντ ρολ. Προτού καν ενηλικιωθεί, έμαθε να παίζει κιθάρα, συμμετείχε σε διάφορες σχολικές ροκ μπάντες, ενώ είχε προλάβει να κάνει και την πρώτη του ηχογράφηση.
Μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο των Συρακουσών (1964), όπου σπούδασε δημοσιογραφία και σκηνοθεσία, έπιασε δουλειά ως συνθέτης στη δισκογραφική εταιρία Pickwick Records. Το γράψιμο τραγουδιών, όμως, δεν ήταν αυτό που ονειρεύτηκε. Έτσι, την επόμενη χρονιά δημιούργησε με τον ουαλό κιθαρίστα και συνθέτη Τζον Κέιλ, ένα συγκρότημα, το οποίο με την πάροδο του χρόνου μετεξελίχθηκε στους Velvet Underground. Η συνάντησή τους με τον Άντι Γουόρχολ ήταν καθοριστική. Ο «πάπας» της ποπ-αρτ τούς πήρε μαζί του για μια παράσταση πολυμέσων και περιόδευσαν σ'όλη την Αμερική και τον Καναδά, αποσπώντας εντυπωσιακές κριτικές.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια, οι Velvet Underground κυκλοφόρησαν ισάριθμους δίσκους. Έως τότε, τα αγαπημένα θέματα του Ριντ ήταν η κακόφημη γειτονιά του, τα ναρκωτικά και ο θάνατος. Μετά την αποχώρησή του, το 1970, ακολούθησε σόλο καριέρα και μετακόμισε στο Λονδίνο. Εκεί γνωρίστηκε με τον Ντέιβιντ Μπάουι, ο οποίος ανέλαβε την παραγωγή στο πρώτο προσωπικό του άλμπουμ, με τίτλο Transformer (1972). Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει και το πιο γνωστό τραγούδι του Ριντ, το Walk on the Wild Side.
Τα επόμενα χρόνια, ο Λου Ριντ επέμενε στο καταθλιπτικό στυλ του, απογοητεύοντας όλο και περισσότερο το κοινό του. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 αποφάσισε να κάνει μία στροφή, γράφοντας πιο ρυθμικά και αισιόδοξα τραγούδια. Το άλμπουμ του The Bells συγκρίθηκε από τους κριτικούς με τα κλασσικά Astral Weeks του Βαν Μόρισον και Exile on Main Street των Rolling Stones. Το 1993 ξαναβρέθηκε για τελευταία φορά με τα υπόλοιπα μέλη των Velvet Underground, για μία ευρωπαϊκή περιοδεία. Περίπου μια δεκαετία αργότερα, το 2001, όλοι τον είχαν για νεκρό από υπερβολική δόση ηρωίνης, κάτι τελικά που αποδείχθηκε μία κακόγουστη φάρσα...
Αυτός συνέχισε να εκπλήσσει το κοινό της ροκ μουσικής. Το 2003 κυκλοφόρησε το διπλό CD The Raven, εμπνευσμένο από ομώνυμο ποίημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε και ένα ακόμη το 2007 με άμπιεντ μουσική και τίτλο Hudson River Wind Meditation. Το 2011 συνεργάστηκε με τους Metallica στο δίσκο Lulu, που αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα του. Μέχρι το τέλος της ζωής παρέμεινε ενεργός  συναυλιακά και ήταν τακτικός επισκέπτης της χώρας μας.
Τον Απρίλιο του 2013 υποβλήθηκε σε εγχείρηση μεταμόσχευσης ήπατος στο Κλίβελαντ. Μόλις βγήκε από το νοσοκομείο δήλωσε ότι είναι «δυνατότερος παρά ποτέ». Στις 27 Οκτωβρίουο Λου Ριντ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών. Από το 2008 ήταν νυμφευμένος σε τρίτο γάμο με τη σπουδαία  μουσικό Λόρι Άντερσον.

Επιλεγμένη Δισκογραφία

• The Velvet Underground and Nico (1967)
• Tranformer (1972)
• Berlin (1973)
• Rock ’n’ roll Animal (1974)
• Coney Island Baby (1976)
• Street Hassle (1978)
• The Blue Mask (1982)
• New York (1989)
• Songs for Drella (1990)
• Ecstasy (2000)
• The Raven (2003)
• NYC Man (The Ultimate Collection 1967-2003) (2003)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/92#ixzz41lVAsaIH

ΑΠΟΚΡΙΕΣ - ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΕΣ

Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Πέμπτη
3/3
02:00

8°C
5°C
88%

4 Μπφ ΒΔ
24 Km/h


ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

08:00

9°C
5°C
84%

5 Μπφ ΒΔ
35 Km/h
55 Km/h


ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ

14:00

12°C
76%

5 Μπφ Δ
35 Km/h
55 Km/h


ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ

20:00

7°C
3°C
87%

4 Μπφ Δ
24 Km/h



ΒΡΟΧΗ



ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 

ΤΣΙΚΝΟΠΈΜΠΤΗ  ΑΥΡΙΟ ...




Δύο  φωτογραφίες  από  προηγούμενες  Τσικνοπέμπτες , πάνω  ο  Νικος  Πέτρου , έχει στήσε .."ψησταριά  "στο  Αλωνάκι  και  κάτω ο  πανταχού παρών Γιάννης Β.Κρικέλας , ψήνει  λίγο  πιο  πέρα , μπροστά  στο φούνου  του  Δ.Γκίκα .
   Τελικά  ό,τι  κι'αν  γίνεται  στο  χωριό  μας , γίνεται από  πρωτοβουλία  κάποιων  μεμονομένων  χωριανών , "ερήμην "πάντα  της  Δ.Α  και  άλλων  φορέων ..ως  πότε  όμως ; 
   Έτσι  όπως  πάμε φίλοι μου , θα  ξεχάσουμε  τα έθιμά  μας  και τις  όμορφες  εκδηλώσεις  που  γίνονταν  στο χωριό  μας ..
   Δημοσιεύουμε  πιο  κάτω , κάποιες  φωτογραφίες  από  παλιές  Λιδορικιώτικες  φωτογραφίες  έτσι για  να  μας φύγει  ο.."καημός "