EΔΩ ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...

Οι Δελφοί στις αρχές του 20ου αιώνα

Καλή σας μέρα Λιδορικιώτες .
Καλημέρα και στους φίλους μας
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 06:41
Δύση Ήλιου: 18:29
Σελήνη 1 ημερώνΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz42TwcMkYk
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1829

Υπογράφεται στο Λονδίνο από τις Μεγάλες Δυνάμεις το Πρωτόκολλο, με το οποίο το ελληνικό κράτος αποκτά αυτονομία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Μεταξύ άλλων, προβλέπονται: α) Τα σύνορα του αυτόνομου ελληνικού κράτους προς βορρά καθορίζονται από την οροθετική γραμμή Αμβρακικού - Παγασητικού. β) Στο νέο κράτος θα περιλαμβάνονται τα νησιά Σποράδες, Κυκλάδες, Σάμος και πιθανόν η Κρήτη, γ) Το καθεστώς του κράτους θα είναι κληρονομική μοναρχία. δ) Ο ετήσιος φόρος υποτέλειας προς τον Σουλτάνο θα ανέρχεται στα 1.500.000 γρόσια.
1876

Ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελπραγματοποιεί την πρώτη τηλεφωνική κλήση παγκοσμίως. Καλεί από το σπίτι του στη Βοστόνη τον βοηθό του Γουότσον, που βρίσκεται στο υπόγειο του σπιτιού.
1896

Ο Χαρίλαος Βασιλάκος κερδίζει τον πρώτο σύγχρονο Μαραθώνιο, με 3 ώρες και 18 λεπτά, κατά τη διάρκεια των Α’ Πανελληνίων Αγώνων Στίβου.
1905

Ξεσπάει η Κρητική Επανάσταση στο χωριό Θέρισος, με αρχηγό τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Οι κινηματίες με υπόμνημά τους προς τις μεγάλες δυνάμεις ζητούν την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Ο αγγλικός στόλος κατευθύνεται προς το νησί.
1923

Τραγικό ναυάγιο σημειώνεται στο Σαρωνικό. Το επίτακτο ναυαγοσωστικό «Αλέξανδρος Ζ» βυθίζεται κοντά στην Ψυττάλεια, με αποτέλεσμα να πνιγούν περισσότεροι από 150 αξιωματικοί και ναύτες.
1925

Ιδρύεται ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώςαπό μέλη του Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς.
← 9 Μαρτίου
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1003#ixzz42U30zzDp
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1900

Παντελής Πουλιόπουλος, γενικός γραμματέας του ΚΚΕ (1924-1926) και από τα ιδρυτικά μέλη του τροτσκιστικού κινήματος στην Ελλάδα. (Θαν. 6/6/1943)
1938

Ιερώνυμος Β’, κατά κόσμο Ιωάννης Λιάπης, αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος.
1958

Σάρον Στόουν, αμερικανίδα ηθοποιός.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1003#ixzz42U3WCBeU
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1970

Βασίλης Αυλωνίτης, έλληνας ηθοποιός. (Γεν. 1/1/1904)
1992

Γιώργος Ζαμπέτας, έλληνας λαϊκός συνθέτης και βιρτουόζος του μπουζουκιού. (Γεν. 25/1/1925)
2012

Δόμνα Σαμίου, ελληνίδα ερμηνεύτρια και ερευνήτρια του δημοτικού τραγουδιού, με διεθνή αναγνώριση. (Γεν. 12/10/1928)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1003#ixzz42U3q825Q

Η ιστορία του Μαραθωνίου

Δρόμου

Η είσοδος του Λούη στο Ολυμπιακό στάδιο, το 1896
1257
0
Αγώνισμα δρόμου μεγάλης αποστάσεως (42.195 χλμ.), που περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνωναπό την πρώτη διοργάνωση το 1896 στην Αθήνα. Μαζί με τα 100 μ. είναι τα δύο πιο δημοφιλή αγωνίσματα του στίβου.
Στην αρχαιότητα ο Μαραθώνιος δεν υπήρχε ως άθλημα, ούτε και κάποιο παρόμοιο αγώνισμα. Η ιδέα για την καθιέρωσή του ανήκει στον γάλλο φιλόλογο Μισέλ Μπρεάλ (1832-1915), ο οποίος έπεισε τον φίλο του Πιερ ντε Κουμπερντέν να το συμπεριλάβει στο πρόγραμμα των Α'Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, σε ανάμνηση της νίκης των Ελλήνων κατά των Περσών στον Μαραθώνα (490 π.Χ.), την οποία ανήγγειλε στους Αθηναίους ο ημεροδρόμος Φειδιππίδης με την κραυγή «Νενικήκαμεν», προτού αφήσει την τελευταία του πνοή και αφού είχε διανύσει τρέχοντας την απόσταση από το πεδίο της μάχης στον Μαραθώνα στην Αθήνα.
Ο πρώτος Μαραθώνιος δρόμος έγινε στις 10 Μαρτίου 1896, κατά τη διάρκεια των Α'Πανελληνίων Αγώνων Στίβου και ήταν αγώνας πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Νικητής αναδείχθηκε ο Χαρίλαος Βασιλάκος με 3 ώρες και 18 λεπτά, ενώ ο μετέπειτα νικητής των Ολυμπιακών Αγώνων, ο θρυλικός Σπύρος Λούηςτερμάτισε πέμπτος. Ο 23χρονος νερουλάς από το Μαρούσι πήρε τη ρεβάνς λίγες ημέρες αργότερα, στις 29 Μαρτίου, όταν κέρδισε τον πρώτο Μαραθώνιο των Ολυμπιακών Αγώνωνμε επίδοση 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα.
Από τότε, ο Μαραθώνιος άρχισε να κερδίζει συνεχώς σε δημοτικότητα και σήμερα είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα του στίβου. Αγώνες Μαραθωνίου δρόμου διεξάγονται όχι μόνο στο πλαίσιο των μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων, αλλά και μεμονωμένοι, με μαζική συμμετοχή αθλουμένων (Μαραθώνιος Βοστώνης, Λονδίνου, Αθήνας κλπ).
Η διαδρομή του Μαραθωνίου δεν ήταν από την αρχή σταθερή. Οι μαραθωνοδρόμοι στην Αθήνα έτρεξαν γύρω στα 40 χιλιόμετρα, όπως και στους επόμενους αγώνες. Το 1924 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή καθιέρωσε την απόσταση των 42.195 μέτρων, δηλαδή τη διαδρομή που διέτρεξαν οι δρομείς από τη βασιλική εξέδρα μέχρι το στάδιο κατά τουςΟλυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1908.
Το αγώνισμα του Μαραθωνίου διεξάγεται σε δημόσιο ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Επίσημα εθνικά ή παγκόσμια ρεκόρ δεν αναγνωρίζονται από την IAAF, διότι το αγώνισμα διεξάγεται σε διαφορετικές εδαφολογικές συνθήκες. Την καλύτερη επίδοση στους άνδρες έχει σημειώσει ο κενυάτης Γουίλσον Κίπσανγκ με 2 ώρες, 3 λεπτά και 23 δευτερόλεπτα (28 Σεπτεμβρίου 2013), ενώ στις γυναίκες η επίδοση της βρετανίδας Πόλα Ράντκλιφ με 2 ώρες, 15 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα αντέχει από το 2003. Τα αντίστοιχα ελληνικά ρεκόρ κατέχουν ο Σπύρος Ανδριόπουλος (ΑΠΣ Πάτραι) με 2:12.04 (9 Οκτωβρίου 1988) και η Μαρία Πολύζου (Πανελλήνιος ΓΣ) με 2:33.40 (23 Αυγούστου 1998). Την καλύτερη επίδοση στην ιδιαίτερα δύσκολη κλασική διαδρομή (Τύμβος Μαραθώνα - Παναθηναϊκό Στάδιο) κατέχει ο Ιταλός Στέφανο Μπαλντίνι με 2:10:55 από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004. Στους ίδιους αγώνες σημειώθηκε και η κορυφαία γυναικεία επίδοση από τη γιαπωνέζα Μιζούκι Νογκούτσι με 2:26:20.
Ο πρώτος διεθνής μαραθώνιος επί της κλασικής διαδρομής έγινε στις 2 Οκτωβρίου 1955, αν και η απόφαση προϋπήρχε από το 1938. Ο αγώνας έγινε με τη συμμετοχή 21 αθλητών (12 Έλληνες, 4 Αιγύπτιοι, 2 Γιουγκοσλάβοι και από ένας Ιταλός, Γερμανός και Φινλανδός) και νικητής αναδείχθηκε ο φιλανδός Βέικο Κάρβονεν με 2:27:30.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/696#ixzz42U7H0UeJ

Βασίλης Αυλωνίτης

1904 – 1970

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

2313
0
Από τους σημαντικότερους κωμικούς του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιανουαρίουτου 1904. Η σκηνή τον έλκυε από παιδί και το ταλέντο του ήταν πηγαίο. Ωστόσο, δεν σπούδασε υποκριτική και η πρώτη εμφάνισή του ως ηθοποιός ήταν μάλλον τυχαία.
Αφού τελείωσε το σχολείο και απολύθηκε από το στρατό, έπιασε δουλειά στο θέατρο «Έντεν» του Θησείου ως βοηθός στα σκηνικά. Τα βράδια, μετά την παράσταση, ακολουθούσε τους ηθοποιούς σ’ ένα γειτονικό ταβερνάκι και όταν ερχόταν στο κέφι διασκέδαζε με τα καμώματά του τους θεατρίνους και τους θαμώνες.
Ένα από εκείνα τα βράδια του 1924, τον σπρώξανε ξαφνικά για «πλάκα» και βγήκε στη σκηνή. Στην αρχή τα ’χασε, αμέσως όμως και με το πρώτο γέλιο της πλάκας συνήλθε κι άρχισε να χορεύει, κουνώντας τα χέρια και τα πόδια του κωμικά, κάνοντας διάφορες γκριμάτσες. Ο κόσμος τρελάθηκε στο γέλιο και το χειροκρότημα που για πρώτη φορά εισέπραξε ήταν ενθουσιώδες. Εκείνο το βράδυ, στο θέατρο «Έντεν» του Θησείου, γεννήθηκε ένας μεγάλος κωμικός.
Το επίσημο ντεμπούτο του έγινε λίγους μήνες αργότερα, με το θίασο της Ελένης Ζαφειρίου, στο έργο «Ερωτικές Γκάφες». Ακολούθησαν πολλές οπερέτες και κωμωδίες έως το 1928, οπότε συγκρότησε δικό του θίασο και ασχολήθηκε με την επιθεώρηση. Το καλοκαίρι του 1960 συνεργάστηκε με τους Νίκο Ρίζο, Γιάννη Γκιωνάκη, Τάκη Μηλιάδηκαι Ρένα Βλαχοπούλου, στο θέατρο «Μετροπόλιταν», στο έργο του Γ. Γιαννακόπουλου «Κάθε καρυδιάς καρύδι». Την επόμενη χρονιά δημιουργήθηκε η θιασαρχική τριάδα «Βασίλης Αυλωνίτης - Γεωργία Βασιλειάδου - Νίκος Ρίζος», που διατηρήθηκε, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, έως το 1965, παρουσιάζοντας διάφορες κωμωδίες, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γερμανία για τους μετανάστες.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1929, στην ταινία «Μαρία η Πενταγιώτισσα» του Αχιλλέα Μαδρά. Ακολούθησαν άλλες ογδόντα, από τις οποίες ξεχωρίζουν «Η ωραία των Αθηνών» (1954), «Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο» (1955), «Το Αμαξάκι» (1957), «Λατέρνα Φτώχεια και Γαρύφαλλο» (1957), «Ο Θησαυρός του Μακαρίτη» (1959), «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο Κοντός» (1960), «Η Χιονάτη και τα 7 Γεροντοπαλίκαρα» (1960), «Η Κυρία Δήμαρχος» (1960), «Τέρμα τα Δίφραγκα» (1962), «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας» (1962), «Κορόιδο Γαμπρέ» (1962), «Ο Παράς κι ο Φουκαράς» (1964), «Η Σοφερίνα» (1964), «Ησαΐα χόρευε» (1966), «Ο Πεθερόπληκτος» (1968), «Κάθε Κατεργάρης στον Πάγκο του» (1969).
Για τελευταία φορά εμφανίστηκε στην ταινία «Η Αριστοκράτισσα και ο Αλήτης» το 1970. Λίγες μέρες αφότου ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα, στις 10 Μαρτίου, πέθανε από καρδιακή προσβολή.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/97#ixzz42U7xYUWH

Γιώργος Ζαμπέτας

1925 – 1992

3933
1
Συνθέτης, βάρδος του λαϊκού τραγουδιού και δεξιοτέχνης στο μπουζούκι. Γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίουτου 1925 στην Αθήνα. Τα πρώτα μαθήματα στο μπουζούκι τα πήρε από τον κουρέα πατέρα του και από το 1950 άρχισε να εργάζεται επαγγελματικά σε λαϊκά κέντρα. Στη δισκογραφία μπήκε το 1953.
Το 1959 ο Μάνος Χατζιδάκιςτον έκανε «σολίστ» στις συνθέσεις του. Τα επόμενα χρόνια, ο Γιώργος Ζαμπέτας «κέντησε» με τις ξεχωριστές πενιές του τις εισαγωγές και τα τραγούδια των Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Πλέσσα, Μαρκόπουλου, Μαρκέα, Καπνίση και πολλών άλλων συνθετών. Έγραψε ακόμα τραγούδια με τους Πυθαγόρα, Καγιάντα, Πρετεντέρη, Παπαδόπουλο, Τζεφρώνη, Μπακογιάννη και Παπαγιαννοπούλου, ενώ συνεργάστηκε στενά με τον κορυφαίο στιχουργό Χαράλαμπο Βασιλειάδη - Τσάντα, τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου και τον Αλέκο Σακελλάριο.
Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται πάνω από 250 τραγούδια, τα περισσότερα από τα οποία έγιναν επιτυχίες, όπως Πατέρα κάτσε φρόνιμα, Ρωμιός αγάπησε Ρωμιά, Σταλιά-σταλιά, Τι σου ’κανα και μ’ εγκατέλειψες, Τι γλυκό να σ’ αγαπούν, Ο πενηντάρης, Μάλιστα κύριε, Ο πιο καλός ο μαθητής κ.ά. Με τα τραγούδια του ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά τραγουδιστών: Τόλης Βοσκόπουλος, Μαρινέλλα, Δημήτρης Μητροπάνος, Βίκυ Μοσχολιού, Σταμάτης Κόκοτας, Δούκισσα κ.α.
Πήρε μέρος σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες (Κόκκινα Φανάρια, Λόλα, Οδός Ονείρων κ.ά.).
Πηγαίος, αθυρόστομος, χιουμορίστας, αλλά και μάγκας, αποκριθείς σε ερώτηση δημοσιογράφου για τη σχέση του με το χασίσι, απάντησε: «Αν έχω φουμάρει χασίσι; Λιβααααάδια. "Μάλιστα κύριε" (τίτλος τραγουδιού του Γ. Ζαμπέτα, με ερμηνεία δική του και στίχους του Αλέξανδρου Καγιάντα)».
Πέθανε στις 10 Μαρτίουτου 1992.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/73#ixzz42U8euoIW

Παντελής Πουλιόπουλος

1900 – 1943

597
0
Κομμουνιστής ηγέτης και θεωρητικός του μαρξισμού. Διετέλεσε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ (1924 - 1926) και υπήρξε σημαντική προσωπικότητα του τροτσκιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Είχε πανεπιστημιακή μόρφωση, ήξερε πολλές ξένες γλώσσες, διάβαζε τους κλασικούς του μαρξισμού στο πρωτότυπο, έκανε πολλές μεταφράσεις κι έτσι ήταν σε θέση να παρακολουθεί και να γνωρίζει τις συζητήσεις και τις διαφωνίες στο εσωτερικό, όχι μόνο του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά και των άλλων ρευμάτων της Αριστεράς διεθνώς. Εκτελέστηκε από τους Ιταλούς κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
Γεννήθηκε στη Θήβα στις 10 Μαρτίου 1900 και ήταν ένα από τα έξι παιδιά του εμπόρου Νικολάκη Πουλιόπουλου. Το 1919 εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνώνκαι τον ίδιο χρόνο εισήλθε στις γραμμές του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος της Ελλάδος (ΣΕΚΕ), προδρόμου του ΚΚΕ. Τον επόμενο χρόνο στρατεύτηκε και εστάλη στο μικρασιατικό μέτωπο. Εκεί στρατολογήθηκε σε πυρήνα του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (ΣΕΚΕ) και ανέπτυξε αντιπολεμική δράση. Συνελήφθη από τη στρατονομία και αντιμετώπισε την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Γλύτωσε το εκτελεστικό απόσπασμα και αφέθηκε ελεύθερος, λόγω της κατάρρευσης του μετώπου. Μετά την επάνοδό του στην Αθήνα αναμίχθηκε στο Κίνημα των Παλαιών Πολεμιστών και το 1924 εκλέχθηκε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας τους.
Ο Πουλιόπουλος ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του 3ου Εκτάκτου Συνεδρίου του ΣΕΚΕ (1924), κατά το οποίο αποφασίστηκε η υιοθέτηση του κομμουνιστικού χαρακτήρα του κόμματος και η ευθυγράμμισή του με τη Μόσχα. Το ΣΕΚΕ μετονομάστηκε σε ΚΚΕ και ο Παντελής Πουλιόπουλος εκλέχτηκε πρώτος γενικός γραμματέας του, σε ηλικία 24ων ετών. Εκπροσώπησε το κόμμα στο 5ο Συνέδριο της Κόμιντερν (Κομμουνιστικής Διεθνούς), όπου ελήφθη και η απόφαση για την αυτονομία της Μακεδονίας και της Θράκης - μια χαίνουσα πληγή ακόμη και σήμερα για το ΚΚΕ- που υιοθετήθηκε χωρίς ιδιαίτερη θέρμη από τους έλληνες κομμουνιστές.
Στις 25 Αυγούστου 1925, ο Πουλιόπουλος μαζί με άλλους 23 συντρόφους του, προσήχθη σε δίκη με την κατηγορία ότι προωθούσε την αυτονομία της Μακεδονίας και της Θράκης. Ο ίδιος πίστευε ότι η απόφαση της Κόμιντερν και της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας εξυπηρετούσε τον βουλγαρικό εθνικισμό, αλλά δεν ήθελε να εκφράσει τη διαφωνία του μπροστά στους διώκτες του. Η πεντάωρη απολογία του έκανε αίσθηση για τη νομική της πληρότητα και η δίκη αναβλήθηκε. Στις 22 Φεβρουαρίου 1926, η δίκη των 24ων «αυτονομιστών» επαναλήφθηκε, αλλά το κατηγορητήριο κατέπεσε. Όμως, αντί να αφεθεί ελεύθερος ο Πουλιόπουλος εξορίσθηκε στη Φολέγανδρο.
Απελευθερώθηκε τον Αύγουστο του 1926, μετά την πτώση της δικτατορίας του στρατηγού Πάγκαλου. Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς παραιτήθηκε από την ηγεσία του ΚΚΕ, καθώς μαινόταν ο εσωκομματικός εμφύλιος και το πάνω χέρι αποκτούσαν οι σταλινικοί με επικεφαλής τους Χαϊτά, Ζαχαριάδη, Σιάντο και Θέο. Τον Μάρτιο του 1927 τέθηκε εκτός Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και αργότερα τον ίδιο χρόνο εκτός κόμματος, μετά τη δημοσίευση της μπροσούρας «Νέο Ξεκίνημα», στην οποία ασκούσε κριτική στο ΚΚΕ, στο πλαίσιο της διαπάλης Στάλιν - Τρότσκι.
Ο Πουλιόπουλος σχημάτισε μια ομάδα που υποστήριζε κριτικά το ΚΚΕ, μέσω του περιοδικού «Σπάρτακος». Προσπάθησε να ενταχθεί στη Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση, που συσπείρωνε τους Τροτσκιστές, αλλά με απόφαση του Τρότσκι έγινε δεκτή στους κόλπους της μια άλλη τροτσκιστική ομάδα, οι «Αρχειομαρξιστές», οι οποίοι βρίσκονταν σε κόντρα με τον Πουλιόπουλο.
Το 1934 ο Παντελής Πουλιόπουλος και ο Μιχάλης «Πάμπλο» Ράπτης σχημάτισαν την Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ) και ανέπτυξαν δεσμούς με αντιπολιτευόμενες τροκτσιστικές ομάδες του εξωτερικού. Το 1938 πήραν την πρωτοβουλία να ενώσουν το κατακερματισμένο τροτσκιστικό κίνημα στην Ελλάδα, κάτω από την ομπρέλα της Ενωμένης Οργάνωσης Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΕΟΚΔΕ), η οποία ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της 4ης Διεθνούς.
Με την επιβολή της δικτατορίας Μεταξάστις 4 Αυγούστου 1936, ο Πουλιόπουλος πέρασε στην παρανομία. Το 1938 συνελήφθη και εξορίστηκε μαζί με άλλους κομμουνιστές στην Ακροναυπλία. Το 1942, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, μεταφέρθηκε άρρωστος στο Δημοτικό Νοσοκομείο της Αθήνας, στη συνέχεια στις φυλακές Αβέρωφ και τέλος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Λάρισα.
Στις 6 Ιουνίου 1943, ο Παντελής Πουλιόπουλος εκτελέστηκε, μαζί με άλλους 105 κρατούμενους, από τις ιταλικές δυνάμεις κατοχής στο Νεζερό της Λάρισας, ως αντίποινα για την ανατίναξη από τον ΕΛΑΣ της σιδηροδρομικής γέφυρας του Κούρνοβου. Απευθυνόμενος στα ιταλικά προς τους άνδρες του εκτελεστικού αποσπάσματος, τους ζήτησε να επιδείξουν τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη και να μην σκοτώσουν αντιφασίστες πατριώτες. Όταν οι περισσότεροι στρατιώτες αρνήθηκαν να πιάσουν τα όπλα, την εκτέλεση ανέλαβαν αξιωματικοί των Καραμπινιέρων.
Η σημαντικότερη θεωρητική και πολιτική συνεισφορά του Πουλιόπουλου αφορά στην ανάλυση της ελληνικής κοινωνίας του Μεσοπολέμου και την εκτίμηση για το χαρακτήρα της δικτατορίας του Μεταξά. Υποστήριξε ότι η Ελλάδα δεν ήταν μία υπανάπτυκτη χώρα, καθυστερημένη, εξαρτημένη και μισοαποικιακή, όπως πίστευε το ΚΚΕ, αλλά με οικονομικά στοιχεία απέδειξε ότι ο ελληνικός καπιταλισμός ήταν ο πιο αναπτυγμένος της περιοχής και ήταν ενσωματωμένος στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Όσον αφορά στη δικτατορία Μεταξά, επισήμανε τις διαφορές της από το φασιστικό μοντέλο και αντέκρουσε την επίσημη άποψη της κομματικής ηγεσίας που ταύτιζε τον Μεταξά με τον Μουσολίνι.
Μόνιμη έννοια του Πουλιόπουλου υπήρξε η δημιουργία ενός καταρτισμένου δυναμικού στελεχών της αριστεράς. Πίστευε ότι το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του περνούσε μια διαρκή εσωτερική κρίση, της οποίας βασικό σύμπτωμα ήταν η έλλειψη ενός ηγετικού πυρήνα στελεχών με μαρξιστική κατάρτιση και πολιτική ικανότητα να προσαρμόσουν τις κομμουνιστικές αρχές στις συγκεκριμένες συνθήκες της χώρας. Γι'αυτό φρόντισε να μεταφράσει στα ελληνικά, το «Κεφάλαιο» και την «Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας» του Μαρξ, την «Προδομένη Επανάσταση» του Τρότσκι, τα βιβλία του Καρλ Κάουτσκι «Οικονομικές Θεωρίες του Καρλ Μαρξ» και «Καντ», καθώς και την «Ιστορία του Ιστορικού Υλισμού» του Νικολάι Μπουχάριν.

Βιβλιογραφία

Παντελή Πουλιόπουλου: «Δημοκρατική ή Σοσιαλιστική Επανάσταση στην Ελλάδα» (εκδόσεις «Εργατική Πάλη», «Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο»)
Παντελή Πουλιόπουλου: «Άρθρα, Θέσεις, Πολεμικές» (εκδόσεις «Παρασκήνιο»)
Παντελή Πουλιόπουλου: «Συνοπτικές θέσεις για την πολιτική οικονομία» (Κούριερ Εκδοτική)
Συλλογικό Έργο: «Παντελής Πουλιόπουλος - Παλαιοί και νέοι μελετητές συζητούν για τον θεωρητικό του ελληνικό τροτσκισμού» (εκδόσεις «Παρασκήνιο»)
Δημήτρης Λιβιεράτος: «Παντελής Πουλιόπουλος: Ένας διανοούμενος επαναστάτης (εκδόσεις «Γλάρος»)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/260#ixzz42U90vDDM

Δόμνα Σαμίου
1928 – 2012

5050
1
Εξέχουσα ερμηνεύτρια και ερευνήτρια του δημοτικού τραγουδιού, με διεθνή αναγνώριση.
Η Δόμνα Σαμίου γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1928 στην Καισαριανή, από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς. Ο πατέρας της ήταν ψάλτης στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, κοντά στην οποία ζούσε η οικογένειά της σ'ένα φτωχικό καλύβι. Μέσα στις δύσκολες συνθήκες της προσφυγιάς είχε τα πρώτα μουσικά της ακούσματα, από τα οποία πήγασε η αγάπη της για την παραδοσιακή μουσική. «Κάθε Κυριακή με έπαιρνε ο πατέρας μου στην εκκλησία. Φορούσα το μοναδικό φόρεμα που είχα και ένοιωθα μεγάλη ευχαρίστηση». Το μόνο παράπονο που είχε η νεαρή Δόμνα ήταν ότι δεν μπορούσε να συμμετάσχει στην εκκλησιαστική χορωδία, επειδή ήταν κορίτσι. «Γιατί δε με γέννησες αγόρι;» παραπονιόταν συχνά στη μητέρα της.
Σε ηλικία 13 ετών ήρθε σε επαφή με τη βυζαντινή και τη δημοτική μουσική. Δούλευε ως υπηρέτρια σ'ένα πλούσιο σπίτι του Κολωνακίου, όταν η κυρά της διέκρινε το ταλέντο της και τη σύστησε στον εθνομουσικολόγο Σίμωνα Καρά. Μαθήτευσε κοντά στον δάσκαλο, όπως τον αποκαλούσε, παράλληλα με τη φοίτησή της στο νυχτερινό Γυμνάσιο.
Ως μέλος της χορωδίας του Σίμωνα Καρά αρχίζει τη συνεργασία της με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (τότε Ε.Ι.Ρ., σήμερα Ε.ΡΑ.), όπου το 1954 προσλαμβάνεται ως μουσικός παραγωγός στο Τμήμα Εθνικής Μουσικής (ΤΕΜ). Από τη θέση αυτή γνωρίζει τους σημαντικότερους λαϊκούς μουσικούς, οι οποίοι συρρέουν στην Αθήνα απ’ όλη την Ελλάδα, λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης, και τους οποίους ηχογραφεί για τις εκπομπές της. Έτσι, εξοικειώνεται με όλα τα τοπικά μουσικά ιδιώματα της χώρας. Παράλληλα, κάνει μουσική επιμέλεια σε εκδόσεις δίσκων, θεατρικές εκπομπές και κινηματογραφικές ταινίες.
Το 1962 κυκλοφορεί τον πρώτο της δίσκο με τίτλο Τραγούδια της Στεριάς και της Θάλασσας. «Έβλεπα την κακοποίηση που γινόταν εις βάρος του δημοτικού τραγουδιού, αγανακτούσα και αποφάσισα κάποτε να συνεργαστώ με τον κύριο Πατσιφά που είχε τη Fidelity - Philips, έβρισκα συγκροτήματα γνήσια και κάναμε δίσκους». Το 1963 αρχίζει τα ταξίδια της στην επαρχία για επιτόπιες καταγραφές και συγκέντρωση μουσικού υλικού για το προσωπικό της αρχείο, με δικά της μηχανήματα.
Το 1971 παραιτείται από το ΕΙΡ γιατί «η κατάσταση με τη χούντα ήταν ανυπόφορη. Τα πέταξα όλα στον αέρα. Συντάξεις, ταμεία, όλα...» και αφοσιώνεται στην έρευνα του δημοτικού τραγουδιού. Την ίδια χρονιά («χρονιά-σταθμό» την ονομάζει ή ίδια) αποδέχεται την πρόσκληση του Διονύση Σαββόπουλου και πρωτοεμφανίζεται ως τραγουδίστρια στο νεανικό κλαμπ Ροντέο της Αθήνας (σημερινό Κύτταρο της οδού Ηπείρου), ενώ ακολουθεί η συμμετοχή της στο περίφημο Φεστιβάλ Μπαχ του Λονδίνου, όπου ερμηνεύει δημοτικά τραγούδια, με αφορμή τη συμπλήρωση 150 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση και αποθεώνεται από ένα κοινό που άκουγε κλασσική μουσική. Η Δόμνα Σαμίου κερδίζει τη νέα γενιά και γίνεται γνωστή στο εξωτερικό. «Πέρασε η ντροπή που είχαν για το δημοτικό τραγούδι» δηλώνει σε μια συνέντευξή της.

Aπονομή μεταλλίου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (2005)
Το 1976 είναι η ψυχή της τηλεοπτικής εκπομπής της ΕΡΤ Μουσικό Οδοιπορικό, σε σκηνοθεσία Φώτου Λαμπρινού και Αντρέα Θωμόπουλου. Η Δόμνα Σαμίου περιδιαβαίνει την ελληνική επαρχία και καταγράφει τη δημοτική μουσική, σε μία σειρά είκοσι επεισοδίων. Το 1981 ιδρύει τον Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής - Δόμνα Σαμίου, με σκοπό τη διάσωση και προβολή της παραδοσιακής μουσικής και κυρίως την έκδοση δίσκων και τη διοργάνωση εκδηλώσεων με αυστηρά ποιοτικές προδιαγραφές. Το προσωπικό της αρχείο (1963-2000) περιλαμβάνει 2.500 σπάνιες ηχογραφήσεις, με παραδοσιακά τραγούδια από κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας.
Από τις αρχές της δεκαετίας του '70 το έργο της έχει ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα. Δίσκοι της εκδίδονται στη Γαλλία και τη Σουηδία. Επί περίπου σαράντα χρόνια πραγματοποιεί σειρά συναυλιών από την Αυστραλία μέχρι τη Νότια Αμερική, οι οποίες όχι μόνο συγκινούν τους Έλληνες της Διασποράς, αλλά και αποκαλύπτουν στους ξένους μια «ελληνική μουσική δίχως μπουζούκι», όπως γράφτηκε σε κάποια κριτική συναυλίας της στη Σουηδία.
Από το 1994 δίνει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού για ενήλικες στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων της Αθήνας, ενώ πάμπολλες είναι οι πρωτοβουλίες της για τη βελτίωση της μουσικής εκπαίδευσης των μαθητών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, «αίτημα παιδαγωγικά πρωταρχικό και επιτακτικό» κατά την ίδια. Το 2005 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο, για την προσφορά της στην ελληνική μουσική. Το 2010 αναρτήθηκε στο διαδίκτυο ο ιστότοπος www.domnasamiou.gr, με πολύτιμο υλικό και προσωπικές μαρτυρίες για την ζωή και το έργο της.
Η Δόμνα Σαμίου πέθανε στις 10 Μαρτίου 2012, σε ηλικία 83 ετών.

Δισκογραφία

Τραγούδια της στεριάς και της θάλασσας (1962)
Τραγούδια της Ρούμελης και του Μωριά (1968)
Τραγούδια και σκοποί απ'όλη την Ελλάδα (1969)
Ethnologie Vivante (1970)
Ένα ταξίδι στην Ελλάδα με τη Δόμνα Σαμίου (1972)
Δεύτερο ταξίδι στην Ελλάδα (1973)
Ελληνικά Κάλαντα (1974)
Έχε γεια Παναγιά (1974)
Σουραύλι (1974)
Στης πικροδάφνης τον ανθό (1976)
Ξενιτεμένο μου πουλί (1980)
Περπερούνα (1980)
Ακριτικά τραγούδια (1982)
Πολυφωνικά τραγούδια και μουσική της Ηπείρου (1984)
Μικρασιάτικα τραγούδια 1 (1984)
Σεργιάνι με την Δόμνα Σαμίου (1986)
Τραγούδια της ξενιτιάς (1989)
Μικρασιάτικα τραγούδια 2 (1991)
Τα Αποκριάτικα (1994)
Κανελόριζα (1995)
Τα Πασχαλιάτικα (1998)
Η Δόμνα Σαμίου στο Μέγαρο Μουσικής (1999)
Της Κυρα-Θάλασσας (2002)
Η Ακολουθία του Νυμφίου (2002)
Της φύσης και του έρωτα (2006)
Ο κυρ Βοριάς… και άλλα τραγούδια για παιδιά (2007)
Ιστορικά - Κλέφτικα τραγούδια (2007)
Σιγανά και ταπεινά (2008)
Παραλογές (2008)
Κάλαντα, ευχές και παινέματα Χριστουγέννων (2011)
Κάλαντα, ευχές και παινέματα Πρωτοχρονιάς και Φώτων (2011)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/445#ixzz42U9hGmNk

Γιώργος Μπάτης

1890 – 1967

358
0
Από τους σημαντικότερους ρεμπέτες της προπολεμικής εποχής, γνωστός και ως Γιώργος Αμπάτης. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιώργος Τσωρός. Γεννήθηκε το 1885 στα Παλαιά Λουτρά Μεθάνων και σε ηλικία 8 ετών μετακόμισε στον Πειραιά. Στρατεύτηκε το 1908 και υπηρέτησε έως το 1920! Έμαθε μπαγλαμά στις στρατιωτικές φυλακές, όπου τον έκλειναν τακτικά γιατί λιποτακτούσε. Από το 1915 έπαιζε μπαγλαμά και τραγουδούσε στους τεκέδες και τα ταβερνάκια του Πειραιά.
Το 1925 άνοιξε το πρώτο του χοροδιδασκαλείο «Κάρμεν» στη Δραπετσώνα και το 1931 ένα καφενείο - τεκέ, το «Ζώρζ Μπατέ», στα Λεμονάδικα του Καραϊσκάκη (Ακτή Τζελέπη), όπου σύχναζαν όλοι οι μάγκες της εποχής. Έξι χρόνια αργότερα, του το έκλεισαν και αναγκάστηκε να κάνει άλλο στο Γιουσουρούμ του Πειραιά, όπου συνέχισε να διδάσκει το μπουζούκι. Παράλληλα, εξασκούσε και άλλα επαγγέλματα, όπως κομπογιαννίτης (πουλούσε «ελιξίρια» για τα δόντια, για τους κάλους, κ.λπ.), παλαιοπώλης, ενεχυροδανειστής, μικροπωλητής, κ.ά.
Το 1934, μαζί με τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Ανέστη Δελιάκαι τον Στράτο Παγιουμτζή, σχημάτισε το πρώτο ρεμπέτικο συγκρότημα και εμφανίστηκε στην «Ανάσταση» του Πειραιά, στο μαγαζί του Κωνσταντόπουλου (2 μπουζούκια, μπαγλαμάς και τραγούδι). Ήταν η «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς», όπως την ονόμασε ο ίδιος.
Αν και ηχογράφησε μόνο 17 τραγούδια σε δίσκους γραμμοφώνου, υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές του κλασικού πειραιώτικου ρεμπέτικου τραγουδιού. Οι σημαντικότερες επιτυχίες του: «Ο τεκές του Μπάτη», «Ο Ωρωπός», «Από κάτω απ'το ραδίκι», «Βάρκα μου μπογιατισμένη», «Η Παπαδιά», «Ο Θερμαστης», «Κάτω στην Άγια Μαρίνα», «Ατσιγγάνα με φωνάζουν», «Εφουμέρναμε χασίσι», «Ο γαλατάς», «Η Αλεξάνδρα», «Γιαχνί σοκάκι», «Κάτω στο γυαλό στην άμμο», «Φωνογραφητζήδες», «Βλέπω τέσσεροι παρέα», «Στρατώνα», «Καμηλιέρικο», «Ζεϊμπεκάνο Σπανιόλο» («Ζούλα σε μια βάρκα μπήκα»), «Ο Mπουφετζής», «Σού 'χει λάχει», «Μάγκες καραβοτσακισμένοι», «Το μπαρμπεράκι», «Γυφτοπούλα στο χαμάμ» κ.ά.
Ο Γιώργος Μπάτης αγαπούσε τα παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα όργανα. Στο σπίτι του διατηρούσε μια συλλογή από πέντε μπουζούκια, δυο μπαγλαμάδες, ένα μισομπούζουκο, μια κιθάρα και μια ρομβία - λατέρνα. Είχε πολύ έντονη την αίσθηση του χιούμορ και οι πλάκες του άφηναν εποχή. Ντυνόταν πάντοτε στην «πέννα», στο κλασσικό στυλ του «παλιόμαγκα», με μαύρο κουστούμι, άσπρο πουκάμισο, παπιγιόν, σκληρό καπέλο και κρατούσε μπαστουνάκι. Φορούσε στιβάλια μυτερά και ψηλοτάκουνα, χαρακτηριστικά παπούτσια των «Κουτσαβάκηδων».
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τριγύριζε στα γνωστά του στέκια, ταβέρνες και καφενεία του Πειραιά, παίζοντας στις παρέες τραγούδια από το ένδοξο παρελθόν του. Πέθανε στις 10 Μαρτίου 1967 και κηδεύτηκε -σύμφωνα με την επιθυμία του- παρέα με τον αγαπημένο του μπαγλαμά (έργο του Τσακιριάν).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/353#ixzz42UAJ0Mmd

Βαγγέλης Καζάν

1936 – 2008

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

33
0
Έλληνας ηθοποιός, από τους πιο σημαντικούς καρατερίστες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Έπαιξε σε περισσότερες από 100 ταινίες, ενώ ξεχώρισε για τους χαρακτηριστικούς του ρόλους σε ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Ο Ευάγγελος Καζαντζόγλου, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1936 ή, σύμφωνα με άλλες πηγές, το 1938. Σπούδασε υποκριτική στη δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο τον Ιανουάριο του 1960, στην παράσταση του σεξπηρικού «Ριχάρδος ο Γ΄», που ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Τη δεκαετία που ακολούθησε εργάστηκε, μεταξύ άλλων, στο θίασο των Ηνωμένων Καλλιτεχνών της Νέας Ιωνίας.
Η πρώτη του παρουσία στη μεγάλη οθόνη έγινε το 1953, με το αντιστασιακό δράμα του Σταύρου Χατζόπουλου «Από έξι μείναμε δύο», μια ταινία που πέρασε απαρατήρητη στην εποχή της. Το αποκορύφωμα της κινηματογραφικής του διαδρομής ήταν η βράβευσή του, το 1975, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, για την ερμηνεία του στην ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου «Θίασος».
Συμμετείχε επίσης σε πολλές ταινίες μικρού μήκους ενώ υπήρξε γνώριμη φιγούρα και στην τηλεόραση όπου πήρε μέρος στις σειρές «Χατζημανουήλ» (1984), «Η αγάπη της γάτας» (1991) , «Επισκέπτης της ομίχλης» (1991) και σε επεισόδια της σειράς «Ανατομία ενός εγκλήματος». Πέρα από την ηθοποιία, ο Καζάν είχε ασχοληθεί και με το στίβο, καθώς είχε λάβει μέρος σε αγώνες δρόμου
Ο Βαγγέλης Καζάν «έφυγε» στις 10 Μαρτίου 2008 χτυπημένος από την επάρατη νόσο και τάφηκε στις 12 Μαρτίουστο νεκροταφείο του Σχιστού.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1578#ixzz42UAfno6O

Ψυχή

0
Συμφωνικό ποίημα του βέλγου συνθέτη Σεζάρ Φρανκ (1822-1890). «Psyché», ο πρωτότυπος τίτλος του στα Γαλλικά.
Το έργο για χορωδία και ορχήστρα γράφτηκε τη διετία 1886-1988 και πρωτοπαρουσιάστηκε στις 10 Μαρτίου 1888 στο Παρίσι. Πηγή έμπνευσης για τον συνθέτη υπήρξε ο αρχαιοελληνικός μύθος της πριγκίπισσας Ψυχής, την οποία αγάπησε ο θεός Έρως και μίσησε η θεά Αφροδίτη. Αν και υμνήθηκε από τους κριτικούς, το έργο, που διαρκεί γύρω στα 50 λεπτά, ακόμη περιμένει την αναγνώρισή του από το μεγάλο κοινό.
O Σεζάρ Φρανκ υπήρξε ο πιο σημαντικός συνθέτης που ανέδειξε το Βέλγιο, αλλά και από τις σπουδαιότερες μουσικές προσωπικότητες της ρομαντικής περιόδου στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα. Γερμανικής καταγωγής, γεννήθηκε στη Λιέγη, αλλά έκανε καριέρα στη Γαλλία. Μεγάλο μέρος του μικρού σε όγκο έργου του κάλυψε η μουσική που έγραψε για εκκλησιαστικό όργανο, του οποίου υπήρξε διακεκριμένος σολίστ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/907#ixzz42UAvsIz9

Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 21 του

Μότσαρτ

73
0
Από τα δημοφιλέστερα έργα του σπουδαίου αυστριακού μουσουργού, κυρίως λόγω του Αντάντε του δεύτερου μέρους, που χρησιμοποιήθηκε ως μουσική επένδυση στο ερωτικό δράμα του Μπο Βίντεμπεργκ Ελβίρα Μάντιγκαν, μία σουηδική κινηματογραφική παραγωγή του 1967 με διεθνή καριέρα. Γι’ αυτό το λόγο, το έργο αυτό του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτείναι γνωστό στις μέρες μας και ως Ελβίρα Μάντιγκαν.
Ο Μότσαρτ άρχισε να γράφει το έργο στα μέσα Φεβρουαρίου του 1785, σε μία ιδιαίτερα δημιουργική περίοδο της σύντομης συνθετικής καριέρας του και το ολοκλήρωσε μία μέρα πριν από την πρεμιέρα του, που δόθηκε στις 10 Μαρτίουτου ίδιου χρόνου στη Βιέννη. Η συναυλία, που έγινε για φιλανθρωπικό σκοπό, περιελάμβανε εκτός από το νέο έργο του Μότσαρτ και αυτοσχεδιασμούς του συνθέτη στο πιάνο.
Το Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 21 αποτελείται από τρία μέρη:

Allegro Maestoso
Andante
Allegro vivace assai

Είναι γραμμένο για μεγάλη ορχήστρα (φλάουτο, 2 όμποε, 2 φαγκότα, 2 κόρνα, 2 τρομπέτες, τύμπανα και έγχορδα) και διαρκεί γύρω στα 28 λεπτά.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/754#ixzz42UB9swfd
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
meteo.gr