Το βρεφοκομείο ...η βρεφοδόχος...
"Κιβώτιον ευμέγεθες δυνάμενον να χωρεί έως δύο βρέφη εξηπλωμένα. Το τοιούτον
εντοιχίζεται παρά την εξώθυραν των βρεφοκομείων προς τον σκοπόν να εκτίθενται
εν αυτώ
κρυφά τα δι'ένα οιονδήποτε λόγον απορριπτόμενα ή εγκαταλειπόμενα
νεογνά ή βρέφη.
Ως δε ήθελεν αποτεθεί εκεί το παιδίον αυτόματος ηλεκτρικός κώδων αγγέλλει
την πράξιν ταύτην της εγκαταλείψεως."
Στην καθαρεύουσα τότε ....
Συχνά άκουγες γι αυτά στην γειτονιά μετά τον εμφύλιο στις απογευματινές συνάξεις
των κυριών της αυλής στα σκαλάκια της αυλόπορτας στο απογευματινό κους-κους
meeting το είπαν αργότερα.
"Το παιδί της καινούργιας που νοίκιασε απέναντι λένε ότι είναι από εκεί..."
Και έφευγε η οικογένεια αυτή με το παιδάκι για άλλη γειτονιά...
Το Δημοτικό βρεφοκομείο Αθηνών ήταν τότε στην οδό Πειραιώς....
"Έτος Ιδρύσεως 1874
"Φιλανθρωπικό Ίδρυμα με σκοπό την περίθαλψη και συντήρηση αμφοτέρων των φύλων, εγκαταλελειμμένων υπό των γεννητόρων ή ορφανών πατρός ή μητρός και φυσικών εξωγάμων εφ'όσον η μήτηρ στερείται αποδεδειγμένως των μέσων συντηρήσεως του βρέφους."
Ειδικά τα χρόνια 1947-1950 είχε μεγάλη κίνηση...
Ανύπαντρες μητέρες..."ντροπιασμένες"που δεν μπορούσαν να ζήσουν τα μωρά τους γιατί τις είχαν εγκαταλήψει πήγαιναν φανερά ή κρυφά
και τα άφηναν στην βρεφοδόχο ή στα σκαλιά.
Κάποιες και με την συνοδεία αστυνομικού όταν υπήρχαν καταγγελίες
από την γειτονιά για την άθλια κατάσταση που ζούσε το μωρό σε κάποια
κάμαρα κάποιας αυλής.
Τα περισσότερα μωρά του βρεφοκομείου εκείνων των χρόνων τα υιοθετούσαν
ζευγάρια και τα έπαιρναν μαζί τους στο εξωτερικό.
Έψαχνε αργότερα η μάνα το γέννησε να το βρεί....
Ήταν παιδί και εκείνη τότε ...
Δράματα....
Άλλα παιδιά που έφυγαν από την Ελλάδα πέρασαν καλά άλλα όχι
και κάποια μεγαλώνοντας προσπαθούσαν να βρούν τις ρίζες τους.
(οι φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου)
Πίσω στα παλιά