Μαράζωσε η γαρδένια στην αυλή μας ,
δεν άντεξε , ως φαίνεται ,την τόση απουσία ..
και παραπέρα , η μπιγκόνια η ...καλή μας ,
ψυχομαχάει , πλάι στη γέρικη ορτανσία .
* * *
Αράχνες , στις γωνιές των παραθύρων ,
κι ο μάνταλος της πόρτας , σκουριασμένος ,
ο κήπος..έρημος , παράδεισος των..μύρων ,
από ξερόκλαδα και φύλλα ειν’ σκεπασμένος ..
* * *
Παντού τριγύρω παγερή σιωπή και..απουσία ,
του κάκου τη φωνή της μάνας ..περιμένω :
πέρασ’ η ώρα , δε θα πας στην..εκκλησία ;
πουκάμισο…έχω στην κρεμάστρα κρεμασμένο…
* * *
Κι’ αυτός ο ίσκιος , της γριούλας καρυδιάς ,
που χρόνια δρόσιζε , την όμορφη αυλή μας ,
αχλή , που πνίγει κάθε χτύπο της καρδιάς ,
πένθιμη νότα , στο τραγούδι της ζωής μας..
* * *
Στης πόρτας μας τ’ανώφλι , χρόνια τώρα ,
ο Λαμπριάτικος Σταυρός..ξεθωριασμένος ,
προσμένει Ανάσταση , να’ρθεί η άγια ώρα ,
ν’ αναστηθεί ο παλιός καιρός , ο ευτυχισμένος .
* * *
Παλιές , χαμένες Πασχαλιές , ονειρεμένες ,
σταγόνες ήλιου, στης ζωής μας το σκοτάδι ,
στο σκονισμένο χρονοντούλαπο κλεισμένες..
λάμπετε πάντα , κάθε Ανάστασης το βράδυ……..
Κωνσταντίνος Ευθ, Καψάλης
Αθήνα 25/26/27-04-08
"ΣΥΛΛΟΓΗ "
ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
Λιδορίκι 2010