Το εμπορικό γαϊτανάκι της Αθηνάς συνεχίζεται στην Ερμού. Η οδός που βαφτίστηκε από τον θεό-προστάτη του εμπορίου θυσιάζεται στον βωμό του shopping, φιλοξενώντας επώνυμες αλυσίδες καταστημάτων και διεκδικώντας πρωτεία στα διεθνή εμπορικά δρώμενα ενώ το Μοναστηράκι υπερασπίζεται με πείσμα την εμπορική φήμη του.
Ανατολικά της οδού Αθηνάς άλλωστε βρίσκεται το εμπορικό τρίγωνο της πόλης, από τα τέλη του 19ου αιώνα. Η Αιόλου (και δευτερευόντως η Ερμού και η Σταδίου) συγκέντρωνε τα πολυτελέστερα ραφεία και καταστήματα ρουχισμού, νεωτερισμών, τροφίμων και κατ'επέκταση καφενεία, ξενοδοχεία, μέγαρα, ζαχαροπλαστεία (υπάρχει ακόμη το εξαιρετικό λουκουματζίδικο - ζαχαροπλαστείο Κρίνος από το 1920) διαμορφώνοντας μια κοσμοπολίτικη εικόνα που δεν έχει ολότελα παρέλθει.
Απαράλλαχτες μοιάζουν οι εικόνες και στην Ηφαίστου και σε όλα τα κάθετα πολύβουα, πολύχρωμα στενά του Γιουσουρούμ μέχρι την πλατεία Αβυσσηνίας. Γύρω από την πλατεία Μοναστηρακίου απλωνόταν το Κάτω Παζάρι της τουρκοκρατίας και εκεί εγκατάσταθηκαν οι πρόσφυγες έμποροι το 1925.
Στην αγορά του Μοναστηρακίου
Σήμερα, δίπλα στα ραντεβού και τον σαλεπιτζή, το τζαμί Τζισταράκη (18ος αιώνας, μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης), το Μοναστηράκι Παντάνασσας (10ου αιώνα), ο νεοκλασικός σταθμός (τέλη 19ου) και η Βιβλιοθήκη Αδριανού (132 μ.Χ.), το μεγάλο κέντρο εκπαίδευσης της ρωμαϊκής εποχής, επιβεβαιώνουν την ιστορική συνέχεια και την έκδηλη ομορφιά του κέντρου.
Και φέρνουν στο νου ένα ακόμη σύνθημα τοίχου: «Παλιά καίγαν τα βιβλία, τώρα καίνε τα μυαλά». Πεισμώνεις. Σπεύδεις προς διάψευση. Χαιρετάς νοερά την πολύπαθη Καπνικαρέα του 11ου αιώνα, την πιο οικεία ίσως εικόνα του κέντρου, ενισχύεις έναν μουσικό από την Αγγλία που παίζει χαρούμενος την κιθάρα του στην Ερμού και τρυπώνεις στα ακανόνιστα στενά του εμπορικού τριγώνου και του Μοναστηρακίου.
Η παλιά Αθήνα σε καρτ ποστάλ εποχής
Η παλιά πόλη δεν έχει παλιώσει. Κάτι ψήνεται στα στενά της, ή μάλλον ζυμώνεται. Είναι οι ιδέες των νεαρών κατοίκων της Αθήνας που στήνουν εδώ τις δημιουργικές «γιάφκες» τους. Τρυπώνουν στα παλιά σπίτια με τις υπέροχες αυλές που ολοένα μεταμορφώνονται σε πολυχώρους και χώρους τέχνης, ανεβαίνουν στις ταράτσες, σκορπούν ένταση στα στενά και τις στοές γύρω από την Καρύτση, την Κολοκοτρώνη, τη Χρ. Λαδά, τη Λέκκα, τη Βουλής, την Αγίας Ειρήνης και σε κάνουν να συνειδητοποιείς «πόσο μικρός είναι ο κόσμος».
Ξημερώνει πλάι στην πλατεία Συντάγματος - μέσα στα «ασφαλή» στενά, η κίνηση δεν σταματά ούτε τις καθημερινές. Τα αντιεξουσιαστικά συνθήματα και οι ταγκιές υπερισχύουν στους τοίχους, ένα ξεθωριασμένο σπρέι όμως με ένα παλιό γνώριμο μήνυμα σε κάνει να κοντοσταθείς: «Οταν ανοίγει η TV, σβήνει η ζωή». Οχι, δεν κάνει η πόλη τους ανθρώπους εσωστρεφείς. Δεν εγκλωβίζει η Αθήνα τους ανθρώπους σε κουτιά. Η νοοτροπία το κάνει.
http://www.thetravelbook.gr
Αναρτήθηκε από Πίσω στα παλιά