Όταν γυρίζω πίσω στα παλιά δεν μπορώ να μη θυμηθώ
τα σκαμνάκια και τα καρεκλάκια των γυναικών στο πεζοδρόμιο τα απογεύματα
όταν είχε καλοσύνη ο καιρός.
Με το κρύο η ίδια ομήγυρις μέσα στο πιο ευρύχωρο δωμάτιο της αυλής
και γύρω από το μαγκάλι για ζέστα.
Πλέξιμο....κέντημα ...μαντάρισμα...και άρχιζε το δελτίο "ειδήσεων"
της γειτονιάς....
Πρώτο θέμα για τις μισότριβες όπως τις έλεγαν...
Ήταν βλέπεις ο φόβος και ο τρόμος μήπως και ξεμυαλιστούν οι άντρες τους.
Αυτές κυκλοφορούσαν με νάϋλον κάλτσες με ραφή στην γάμπα ενώ οι κυρίες
της αυλής με χοντρές χούλα χούπ ή με σοσόνια (κοντές)...
Τώρα γιατί μισότριβες....
Οι μοιραίες αυτές κυρίες έμεναν μόνες τους και συνήθως δουλεύανε
τα βράδυα....καλντερίμι....αρπαχτές στα σπίτια τους....επίσημα σε "σπίτια"
κοντά εκεί στο Μεταξουργείο....
Οι πιτσιρικάδες όμως τις υπερεκτιμούσαν γιατί ήταν ανοιχτοχέρες.
Στην ζούλα από την μάνα για να γλυτώσεις το χαστούκι πήγαινες απ΄έξω
από το σπίτι και δήθεν έπαιζες με το τόπι....σε έβλεπε από το παράθυρο
και σε φώναζε με ένα χαρτάκι να πάς στον μπακάλη ....
Το ταλληράκι το είχες σίγουρο....
Θα πρέπει να σημειώσω για αυτές τις γυναίκες ότι είχαν πολύ μεγάλη
καρδιά και βοηθούσαν ανήμπορους οικονομικά στην γειτονιά
πληρώνοντας τα τεφτέρια τους στον μπακάλη.
Πίσω στα παλιά