ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Καλησπέρα  Λιδορικιώτες 
Καλησπέρα  φίλοι του χωριού  μας ..
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  ΣΗΜΕΡΑ  8  ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2016
Ανατολή Ήλιου: 06:57
Δύση Ήλιου: 19:56
Σελήνη 1 ημερών

• Ημέρα του Έθνους των Ρομά
• Ζωγράφισε Ένα Πουλί (Draw a Bird Day)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz45F9It77W
ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ 
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1820

Ο αγρότης Γιώργος Κεντρωτάς, σκάβοντας στο κτήμα του στη Μήλο, ανακαλύπτει ένα γυναικείο άγαλμα. Είναι η πασίγνωστη σήμερα Αφροδίτη της Μήλου, που βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου και την οποία απέκτησαν οι Γάλλοι από τους κυρίαρχους του νησιού Οθωμανούς.
1886

Ο γερμανός επιστήμονας δρ. Καρλ Γκάσνερ δημιουργεί την πρώτη μπαταρία ξηρού στοιχείου. Δέκα χρόνια αργότερα, η εταιρία UCAR (Energizer) θα ξεκινήσει την εμπορική εκμετάλλευση της εφεύρεσης.
1896

Κηρύσσεται απεργία των μεταλλωρύχων στο Λαύριο. Οι φύλακες σκοτώνουν δυο απεργούς. Οι απεργοί σκοτώνουν τους φύλακες, ανατινάζουν τις αποθήκες και τα γραφεία, και αφοπλίζουν τους αστυνομικούς. Η απεργία θα λήξει στις 21 Απριλίου, με μικρή αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων.
1963

Ο Οδυσσέας Ελύτηςαναλαμβάνει διευθυντής προγράμματος του ΕΙΡ. Θα παραμείνει στη θέση του έως τις 28 Απριλίου 1964.
1989

Το ΚΚΕ, η Ελληνική Αριστερά, η ΕΔΑ και ανεξάρτητοι αριστεροί συγκροτούν το Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Πρόεδρος ορίζεται οΧαρίλαος Φλωράκηςκαι γραμματέας ο Λεωνίδας Κύρκος.
1990

Η Νέα Δημοκρατίααναδεικνύεται πρώτο κόμμα, με ποσοστό 46,8% και 150 έδρες, στις τρίτεςβουλευτικές εκλογέςμέσα σ’ ένα χρόνο. Ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ με 38,6% και ο Συνασπισμός με 10,2%.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0804#ixzz45FDhuy7Z
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 
π. Χ.
563

Βούδας, θρησκευτικός ηγέτης, ιδρυτής του βουδισμού. (Θαν. 483 π.Χ.)
Αποφθέγματα
μ. Χ.
1798

Διονύσιος Σολωμός, ο εθνικός ποιητής της χώρας μας. (Θαν. 9/2/1857)
Ανθολόγιο
1891

Όλε Κρίστιανσεν, δανός ξυλουργός και κατασκευαστής παιγνιδιών, δημιουργός των παιγνιδιών Lego. (Θαν. 11/3/1958)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0804#ixzz45FECRTu9
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1861

Ελίσα Ότις, αμερικανός εφευρέτης του ασανσέρ. (Γεν. 3/8/1811)
1973

Πάμπλο Πικάσο, ισπανός ζωγράφος. (Γεν. 25/10/1881)
2013

Βαρόνη Μάργκαρετ Χίλντα Θάτσερ, το γένος Ρόμπερτς, η επονομαζόμενη και «σιδηρά κυρία», η οποία διατέλεσε πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας από το 1979 έως το 1990. (Γεν. 13/10/1925)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0804#ixzz45FEVAcWP

Διονύσιος Σολωμός

1798 – 1857

8221
1
Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στις 8 Απριλίουτου 1798 στη Ζάκυνθο, ως εξώγαμο τέκνο του κόντε Νικόλαου Σολωμού και της υπηρέτριάς του Αγγελικής Νίκλη.
Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και το 1808 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία, με τη συνοδεία του ιταλού δασκάλου του Ρώσση. Επτά χρόνια αργότερα πήρε το απολυτήριο από το Λύκειο της Κρεμόνας και γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Πάβιας, απ'όπου πήρε το πτυχίο της Νομικής. Παράλληλα με τις σπουδές στη νομική, για την οποία ουδέποτε ενδιαφέρθηκε, άρχισε να γράφει στίχους στην ιταλική γλώσσα, ενώ ήρθε σε επαφή με διαπρεπείς φιλοσόφους, φιλολόγους και αξιόλογους εκπροσώπους της λογοτεχνικής κίνησης της εποχής.
Το 1818 επέστρεψε στη Ζάκυνθο, όπου παρέμεινε για δέκα χρόνια. Εκεί άρχισε να γράφει τα πρώτα του αξιόλογα στιχουργήματα στα ελληνικά. Το πρώτο εκτενές ελληνικό ποίημά του και πλέον γνωστό είναι ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν, απόσπασμα του οποίου καθιερώθηκε ως Εθνικός μας Ύμνος. Λίγο αργότερα, συνέθεσε το λυρικό ποίημα Εις τον θάνατο του Λορδ Μπάυρον και ακολούθησαν Η καταστροφή των Ψαρών, Η Φαρμακωμένη, Ο Λάμπρος, Εις Μοναχήν, Ο Κρητικός, Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι, Ο Πορφύρας.
Στα τέλη του 1828 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κέρκυρα, συνεχίζοντας την ενασχόλησή του με την ποίηση σχεδόν απομονωμένος. Δεν έκανε ούτε ένα ταξίδι στην ελευθερωμένη Ελλάδα, γιατί, όπως υποστηρίζεται, «δεν εσυνηθούσε να θεατρίζει στο εθνικό του φρόνημα αλλά μες το άγιο βήμα της ψυχής».
Στις 3 Φεβρουαρίουτου 1849 παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος, διότι «με την ποίηση του διέγειρε τα αισθήματα του λαού στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία».
Πέθανε στις 9 Φεβρουαρίουτου 1857 στην Κέρκυρα, ύστερα από αλλεπάλληλες εγκεφαλικές συμφορήσεις. Τα οστά του μεταφέρθηκαν το 1865 στη Ζάκυνθο και τοποθετήθηκαν αρχικώς σ'ένα μικρό μαυσωλείο στον τάφο του Κάλβου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/112#ixzz45FElWIZl

Πάμπλο Πικάσο

1881 – 1973

3422
0
Ο Πάμπλο (Ρούιθ) Πικάσο (Pablo Picasso) γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας στις 25 Οκτωβρίουτου 1881. Πατέρας του ήταν ο Χοσέ Ρούιθ Μπλάσκο, καθηγητής του σχεδίου, και μητέρα του η Μαρία Πικάσο. Άρχισε να ζωγραφίζει από παιδί και σε ηλικία 14 ετών μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης.
Το 1897 πήρε χρυσό βραβείο με τον πρώτο πίνακά του που παρουσίασε στην Ακαδημία. Έχοντας κιόλας κατακτήσει μια τεχνική σταθερή κι αξιόλογη, άρχισε να πλησιάζει τους πρωτοποριακούς καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής, που επέδρασαν βαθιά στη διαμόρφωσή του.
Το 1904 μετακόμισε στο Παρίσι, όπου γνωρίστηκε με άλλους μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Ματίζ και ο Χουάν Μιρό. Από το 1912 έως το 1914 τα έργα του Πικάσο γίνονταν όλο και πιο γνωστά. Στις διεθνείς εκθέσεις του Μονάχου, της Κολωνίας και του Βερολίνου, οι κυβιστικοί του πίνακες βρίσκονταν στην πρώτη σειρά, δημοσιεύονταν στα πρωτοποριακά περιοδικά και οι ανανεωτικές αντιλήψεις του γίνονταν αντικείμενο συζήτησης στα πιο προωθημένα καλλιτεχνικά κέντρα. Σύντομα, το όνομα του έγινε συνώνυμο με το καινούργιο και το τολμηρό.
Ο Πικάσο ως ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης και δραματουργός ήταν ιδιαίτερα πολύπλευρος. Η εφευρετικότητα και η ευχέρειά του για πειραματισμούς δυσχεραίνουν την κατάταξή του σε μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική κατηγορία. Αν και οι συνεχείς μεταλλαγές του παρεξηγήθηκαν ως έλλειψη συνέπειας, ο Πικάσο θεωρείται ο πρόδρομος κι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της ζωγραφικής του 20ου αιώνα.
Ως παρακαταθήκη άφησε περίπου 20.000 αυτοτελή έργα του, κάθε μορφής. Κορυφαία στιγμή της καλλιτεχνικής του δημιουργίας αποτελεί η «Γκουέρνικα», ένας πίνακας καταγγελίας για τα εγκλήματα κατά του λαού του στον ισπανικό εμφύλιο.
Ο Πάμπλο Πικάσο πέθανε στις 8 Απριλίουτου 1973.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/14#ixzz45FF3VBO7

Κρις Κάιλ

1974 – 2013

80
0
Αμερικανός υπαξιωματικός του Ναυτικού, ο πιο διάσημος ελεύθερος σκοπευτής στη στρατιωτική ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής με 160 επιβεβαιωμένους θανάτους.
Ο Κρίστοφερ Σκοτ «Κρις» Κάιλ (Cristopher Scott «Chris» Kyle) γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1974 στην Οδησσό του Τέξας. Από μικρός μυήθηκε στη χρήση των όπλων από τον πατέρα του, που ήταν δεινός ελαφοκυνηγός.
Μόλις τελείωσε το Λύκειο, έγινε αναβάτης σε ροντέο, αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός στο χέρι τον οδήγησε στον στρατό. Λόγω του τραυματισμού του απορρίφθηκε από το Σώμα των Πεζοναυτών, αλλά έγινε δεκτός στις ειδικές δυνάμεις του Ναυτικού, τους περίφημους SEAL, το 1999.
Εκπαιδεύτηκε ως ελεύθερος σκοπευτής και στάλθηκε να πολεμήσει στο Ιράκ το 2003. Το πρώτο του θύμα ήταν μία ιρακινή, η οποία κρατούσε στην αγκαλιά της ένα μωρό και στο άλλο χέρι της μια χειροβομβίδα, την οποία ετοιμαζόταν να τη ρίξει σε μια ομάδα πεζοναυτών. Σύντομα έγινε ο τρόμος και ο φόβος των ανταρτών, που του κόλλησαν το παρατσούκλι «Ο διάβολος του Ραμαντί», επειδή δρούσε γύρω από την πόλη Ραμαντί του κεντρικού Ιράκ. Το 2008 είχε την πιο επιτυχημένη του βολή, όταν από απόσταση 1.920 μέτρων σκότωσε ένα ιρακινό που ετοιμαζόταν να εκτοξεύσει μια χειροβομβίδα εναντίον ενός αμερικανικού στρατιωτικού κονβόι. Μέχρι το 2009 που αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του αρχικελευστή, είχε στο ενεργητικό του 255 πιθανούς θανάτους, από τους οποίους οι 160 ήταν επιβεβαιωμένοι στο στρατιωτικό φάκελό του.
Μετά την αποστρατεία του εγκαταστάθηκε με τη γυναίκα και τα δύο παιδιά του στο Μιντλόθιαν του Τέξας, όπου ανέλαβε πρόεδρος της Craft International, μιας εταιρείας εκπαίδευσης προσωπικού για τον αμερικανικό στρατό και την αστυνομία. Παράλληλα, προσέφερε τις υπηρεσίες του αφιλοκερδώς σε προγράμματα επανεκπαίδευσης βετεράνων στρατιωτών. Το 2012 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό βιβλίο του «American Sniper» («Αμερικανός Ελεύθερος Σκοπευτής»), που έγινε μπεστ σέλερ και στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη ταινία του Κλιντ Ίστγουντ που είναι υποψήφια για 6 βραβεία Όσκαρ.
Ο Κρις Κάιλ σκοτώθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες στις 2 Φεβρουαρίου 2013, σε σκοπευτήριο της κομητείας Έραθ του Τέξας, από τον βετεράνο πεζοναύτη Έντι Ράουθ, που αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα. Ο Ράουθ καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη στις 25 Φεβρουαρίου 2015.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1206#ixzz45FFK0kpV

Ελαφηβόλια

60
0
Γιορτή της αρχαίας Αθήνας προς τιμήν της θεάς Αρτέμιδας, που με τα βέλη της σκότωνε ελάφια (Ελαφηβόλος). Από την γιορτή πήρε την ονομασία του και ο μήνας Ελαφοβηλιών.
Τα «Ελαφηβόλια» τελούνταν μάλλον κατά τη γενέθλια ημερομηνία της Αρτέμιδας (στις 6 του Ελαφηβολιώνος), σταδιακά όμως έχασαν τη σημασία τους, ενόψει της σπουδαιότητας που απέκτησαν με το χρόνο τα «Μεγάλα Διονύσια».
Η θυσία ελαφιού, που χαρακτήριζε τη γιορτή αυτή, αντικαταστάθηκε στα κατοπινά χρόνια από προσφορά πλακούντων (γλυκίσματα και άλλες τροφές που χρησιμοποιούνταν κατά τις ιεροπραξίες) από αλεύρι, σουσάμι και μέλι, σε σχήμα ελαφιού.
Ήταν λογικό, από ένα χρονικό σημείο και μετά, η εξασφάλιση ελαφιού προς θυσία να είχε γίνει πολύ δύσκολη για όλους τους αθηναίους πολίτες (αύξηση πληθυσμού, αστικοποίηση της Αθήνας με πολλά κτίρια και αγροικίες, που θα οδήγησαν τα ελάφια στις ορεινές περιοχές της Αττικής, μακριά από την πόλη).
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/1070#ixzz45FFdoDX9

Κώστας Σκαρβέλης
1880 – 1942

Kώστας Σκαρβέλης
Ρεμπέτης, ο πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής της Columbia.
Ο Κώστας Σκαρβέλης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1880 και από πολύ μικρός ασχολήθηκε με τη μουσική. Μετά την ενηλικίωσή του, για να αποφύγει την κατάταξή του στον τουρκικό στρατό, φυγαδεύτηκε και εγκαταστάθηκε με άλλους συγγενείς του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Τουλάχιστον για μια δεκαπενταετία δεν υπάρχουν στοιχεία για το πού ήταν και με τι ασχολήθηκε. Βέβαιο είναι ότι δεν επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη, ούτε σε άλλο μέρος της Τουρκίας. Στην Αθήνα πρέπει να εγκαταστάθηκε μεταξύ 1915 και 1920, επομένως δεν ανήκει στους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Η κύρια εργασία του στην Αθήνα πριν από το 1922 ήταν ειδικός τεχνίτης στην κατασκευή υποδημάτων πολυτελείας.
Με την εγκατάσταση των Μικρασιατών στην Ελλάδα, ο Κώστας Σκαρβέλης ξαναβρήκε γνωστά πρόσωπα από το χώρο των μουσικών και άρχισε αμέσως την επαγγελματική του καριέρα ως μουσικός. Από το 1923 ανέβηκε στο πάλκο ως κιθαρίστας και έπαιξε σε όλα τα γνωστά στέκια που δημιουργήθηκαν από τους μικρασιάτες μουσικούς στην Αθήνα του Μεσοπολέμου: Στον «Πουρούζη» στη Λ. Αλεξάνδρας, στου «Πικίνου» στο θησείο, στο «Αραράτ» στην Λ. Αλεξάνδρας, στο «Απταιό» στο Φάληρο κ.α. Μαζί του ήταν, μεταξύ άλλων, ο Κώστας Τζοβένος, ο Μήτσος Αραπάκης, ο Κώστας Καρίπης, ο Αντώνης Νταλγκάς, ο Γιώργος Λαζαρίδης (ή Σπανός), ο Κώστας Ρούπανας, ο Στελλάκης Περπινιάδης κ.ά.
Με την έναρξη της μαζικής δισκογραφίας στην Ελλάδα (1924-1925) παίρνει μέρος στις πρώτες ηχογραφήσεις, με όλες τις τότε γνωστές εταιρίες (Οdeon, His Master's Voice, Columbia Αγγλίας, Ρathe, Polydor, Parlophone), παίζοντας σε όλα τα είδη μουσικής (δημοτικά, ελαφρά και κυρίως ρεμπέτικα). Ήταν εξαίρετος τραγουδιστής στο πάλκο, αλλά προτίμησε να μην «ανταγωνίζεται» τους συναδέλφους του τραγουδιστές κι έτσι συμμετείχε ελάχιστες φορές σε ηχογραφήσεις με τη φωνή του (κυρίως έκανε δεύτερες φωνές σε γνωστούς τραγουδιστές τής πριν από το 1930 περιόδου). Τα πρώτα δικά του τραγούδια εμφανίζονται με τη γαλλική εταιρία Ρathe γύρω στο 1928-1929, ενώ η φωνή του αποτυπώθηκε σε δίσκους της γερμανικής Ροlydor.
Από το 1930, με την ίδρυση και λειτουργία του εργοστασίου παραγωγής δίσκων στον Περισσό από την αγγλική Grammophone, αναλαμβάνει τη διεύθυνση της ελληνικής Columbia. Έτσι, καταγράφεται στην ιστορία της δισκογραφίας ως ο πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής της. Από τη θέση αυτή γίνεται ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες προεπιλογής των τραγουδιών που θα περνούσαν στη δισκογραφία και μαζί με τους Δημήτρη Σέμση (Σαλονικιό), Σπύρο Περιστέρη, Παναγιώτη Τούντακαι Ιωάννη Δραγάτση (Ογδοντάκη) συνθέτουν την πεντάδα των μαέστρων - καλλιτεχνικών διευθυντών, που διαμόρφωσαν το νεότερο μουσικό ύφος των τραγουδιών των πόλεων στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου.
Ο Κώστας Σκαρβέλης συνεργάστηκε στη δισκογραφία και το πάλκο με τον Μάρκο Βαμβακάρηκαι τους υπόλοιπους της πειραιώτικης κομπανίας. Μάλιστα, από το 1935 έπαιξε και στο μαγαζί του ιδίου του Μάρκου στα Άσπρα Χώματα της Κοκκινιάς. Εκείνη τη χρονιά ήταν μαζί του οι Μάρκος Βαμβακάρης, Γιώργος Μπάτης, Στράτος Παγιουμτζής, Σοφία Καρίβαλη και για λίγο ο Ανέστος Δελιάς (Αρτέμης).
Ο Κώστας Σκαρβέλης έγραψε εκατοντάδες τραγούδια, εκ των οποίων πάνω από 200 έχουν εντοπιστεί στη δισκογραφία των 78 στροφών. Ξεχωρίζουν: «Τράβα ρε μάγκα και αλάνη», «Το παιγνίδι του Αμερικάνου», «Δυο μάγκες με βαρέσανε», «Τουρκολιμανιώτισσα», «Στα ξένα μ'άφησες», «Γιατί να με γελάσεις», «Κρυφό τον έχω τον καημό», «Δεν είσαι εσύ για μένα», «Δερβισάκι», «Τσαγκαράκι», «Το μπουζουκάκι», «Βρε χήρα κάθισε καλά», «Ο βλάμης του Ψυρή», «Σμυρνιά καμωματού», «Όταν το πίνω το κρασί», «Αλανιάρα σεβνταλού», «Είναι δυο χρόνια π'αγαπώ», «Ξενύχτης πάλι έμεινα», «Τα τσαχπίνικά σου μάτια», «Ο κόσμος πλούτη λαχταρά», «Δεν θα 'ρθω πια στην Κοκκινιά», «Μαρικάκι μου», «Ο μπεκρής», «Κάθε βραδάκι με γελάς», «Θα σε πλανέψω μια φορά», «Είμαι τεχνίτης ξακουστός», «Παραπονιέμαι στον ντουνιά», «Απόψε είδα όνειρο», «Σε γελάσανε», «Ερηνάκι», «Είσαι γκρινιάρα και γλωσσού», «Πλανεύτρα», «Στο καφέ αμάν», «Μάγισσα», «Πολίτισσα», «Βρε τύχη πως με τυραννάς», «Παραπονιάρα», «Μέσα στο Πασαλιμάνι», «Στρίβε ρε Καράμπελα», «Γιατί δεν βγαίνεις να σε δω», «Ελενίτσα», «Θα σε κάνω ταίρι μου» κ.ά.
Τα τραγούδια του ερμηνεύτηκαν από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές του μεσοπολέμου, όπως ο Κώστας Νούρος, η Μαρίκα Φραντζεσκοπούλου (Τιλίτισσα), η Ρίτα Αμπατζή, η Ρόζα Εσκενάζυ, ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Κώστας Τσανάκος, ο Αντώνης Νταλγκάς, ο Γρηγόρης Ασίκης, ο Κώστας Ρούκουνας, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, ο Ευάγγελος Σωφρονίου, ο Ζαχαρίας Κασιμάτης κ.ά. Όμως, εκείνος που ταύτισε τη φωνή του με τις εξαίρετες μελωδίες και τους στίχους του Κώστα Σκαρβέλη ήταν ο Γιώργος Κάβουρας, ο οποίος την περίοδο 1935-1941 γραμμοφώνησε πάνω από πενήντα τραγούδια του.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο Κώστας Σκαρβέλης για να επιβιώσει άσκησε το παλιό του επάγγελμα, επισκευάζοντας παπούτσια. Όμως δεν άντεξε και από ειρωνεία της μοίρας, αυτός ο γλεντζές και καλοφαγάς (από εκεί και το παρατσούκλι «Παστουρμάς»), άφησε την τελευταία του πνοή στις 8 Απριλίου 1942, από την πείνα. Το πιστοποιητικό θανάτου αναφέρει «θάνατος εξ οιδήματος εξ υποσιτισμού».
 
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/364#ixzz45FG8R0C4

 

Ιωάννης Παρασκευόπουλος
1900 – 1984

Έλληνας τραπεζίτης και πολιτικός. Διετέλεσε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και δύο φορέςπρωθυπουργός της Ελλάδας.
Ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος γεννήθηκε το 1900 στη Λάβδα (σημερινή Θεισόα) Ηλείας. Πήρε μέρος ως στρατιώτης στη Μικρασιατική Εκστρατεία και στη συνέχεια σπούδασε νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακολούθως, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά στα Πανεπιστήμια Μονάχου, Ιένας, Φραγκφούρτης και Λονδίνου.
Η τραπεζική του καριέρα άρχισε το 1925, όταν προσελήφθη στη Ντόιτσε Μπανκ (Deutsche Bank) και συνεχίστηκε το 1927 στην αγγλική Μίντλαντ Μπανκ (Midland Bank, νυν HSBC). Το 1929 επέστρεψε στην Ελλάδα και προσελήφθη στην Εθνική Τράπεζα, όπου σταδιοδρόμησε μέχρι το 1966, οπότε ανέλαβε την διοίκηση της.
Παράλληλα, ακολούθησε και πανεπιστημιακή καριέρα: Υφηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1936), τακτικός καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ (1938), επικουρικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1939), έκτακτος καθηγητής της Θεωρητικής και Ιδιωτικής Οικονομίας στην Πάντειο (1942), τακτικός καθηγητής (1943-1968), ενώ τη διετία 1961-1962 διετέλεσε πρύτανης της Παντείου.
Στην πολιτική αναμίχθηκε αμέσως μετά τον πόλεμο, όταν ανέλαβε Υπουργός Εφοδιασμού (16 Απριλίου -11 Αυγούστου 1945, 4 Σεπτεμβρίου - 17 Οκτωβρίου 1945) και Εθνικής Οικονομίας (11 Αυγούστου 1945 - 4 Σεπτεμβρίου 1945) στην κυβέρνηση του Πέτρου Βούλγαρη. Στην κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού, που ακολούθησε, διετέλεσε Υπουργός Εφοδιασμού (17 Οκτωβρίου - 1 Νοεμβρίου 1945). Στις υπηρεσιακές κυβερνήσεις ΚιουσόπουλουκαιΓεωργακόπουλουανέλαβε τα Υπουργεία Εμπορίου και Βιομηχανίας, στην υπηρεσιακή κυβέρνησηΔόβαήταν αντιπρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου και στην υπηρεσιακή κυβέρνησηΜαυρομιχάλη, Υπουργός Συντονισμού.
Στις 31 Δεκεμβρίου 1963 ηγήθηκε της υπηρεσιακής κυβέρνησης, που οδήγησε τη χώρα στιςεκλογέςτης 16ης Φεβρουαρίου 1964. Παράλληλα, διατήρησε τα χαρτοφυλάκια των Υπουργείων Συντονισμού και Εσωτερικών. Παρέδωσε την πρωθυπουργία στις 19 Φεβρουαρίουστον θριαμβευτή των εκλογών Γεώργιο Παπανδρέου. Στις 22 Δεκεμβρίου 1966 ανέλαβε για δεύτερη φορά πρωθυπουργός, ηγούμενος μεταβατικής κυβέρνησηςπου θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές. Στις 3 Απριλίου 1967 η ΕΡΕτου Παναγιώτη Κανελλόπουλουαπέσυρε την υποστήριξή της και η κυβέρνηση Παρασκευόπουλου κατέρρευσε.
Ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος υπήρξε συγγραφέας πλήθους μελετών οικονομικού περιεχομένου. Μετά την επιβολή της δικτατορίας αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο και στις 8 Απριλίου 1984 πέθανε σε ηλικία 84 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/636#ixzz45FGY46ej

Καρακάλλας

186 – 217

60
0
Ρωμαίος αυτοκράτορας, που κυβέρνησε από το 211 έως το 217 μ.Χ. Γεννήθηκε στο Λούγδουνο της Γαλατίας (σημερινή Λυών) στις 4 Απριλίουτου 188 μ.Χ. και ήταν γιος του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου και της Δόμνας Ιουλίας. Το γεννέθλιο όνομά του ήταν Λούκιος Σεπτίμιος Βασσιανός, το οποίο άλλαξε σε Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος για να συνδεθεί με την οικογένεια του φιλόσοφου - αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου. Το όνομα Καρακάλλας, με το οποίο έγινε γνωστός, είναι προσωνύμιο και το απέκτησε από τον μανδύα με καλύπτρα που φορούσαν οι συμπατριώτες του.
Ο Καρακάλλας υπήρξε ένας από τους πιο κτηνώδεις και αιμοσταγείς τυράννους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ήταν εκ φύσεως βίαιος, παρότι έλαβε την καλύτερη δυνατή μόρφωση από τους γονείς του, μελετώντας τους έλληνες ρήτορες και τραγικούς ποιητές. Παντρεμένος από τα 14 του με τη δεύτερη εξαδέλφη του Φουλβία Πλαυτίλλα, ανέβηκε στο θρόνο της Ρώμης ως συναυτοκράτορας μαζί με τον αδελφό του Πόπλιο Σεπτίμιο Αντωνίνο Γέτα σε ηλικία 25 ετών, όταν ο πατέρας τους Σεπτίμιος Σεβήρος πέθανε ξαφνικά, ενώ επισκεπτόταν το Εβόρακον (σημερινή Υόρκη της Αγγλίας).
Γρήγορα έδειξε τον χαρακτήρα του κι έβγαλε από τη μέση τον αδελφό του. Τον δολοφόνησε και παρέμεινε μόνος αυτός αυτοκράτορας της Ρώμης. Ισχυρίσθηκε ότι διέπραξε την αδελφοκτονία επειδή βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα. Κανείς δεν τον πίστεψε και οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας που τόλμησαν να τον λοιδορήσουν υπέστησαν τα πάνδεινα. Οι άρχοντες της πόλης αποκεφαλίστηκαν και 25.000 θανατώθηκαν, σύμφωνα με τον ιστορικό Κάσσιο Δίονα. Θύμα της αρχομανίας του Καρακάλλα υπήρξε και η σύζυγός του, επειδή πήρε το μέρος του Γέτα. Με εντολή του, η Φουλβία Πλαυτίλα και η κόρη τους στραγγαλίστηκαν.
Ο Καρακάλλας υπήρξε αποτελεσματικός ως στρατιωτικός και δημοφιλής στους στρατιώτες του. Εξεστράτευσε με επιτυχία εναντίον των Γερμανών, αλλά και των Πάρθων, στην προσπάθειά του να ταυτιστεί με τον Μέγα Αλέξανδρο. Ο θαυμασμός του για το Μακεδόνα στρατηλάτη τού είχε γίνει έμμονη ιδέα. Έλαβε μόνος του την προσωνυμία Μagnus (Μέγας), οργάνωσε μία φάλαγγα στο πρότυπο της Μακεδονικής και έκοψε νομίσματα, στα οποία εικονίζεται ο ίδιος ως θεός.
Ήταν βαθιά δεισιδαίμων. Πίστευε στον βαβυλώνιο θεό Σάραπι, του οποίου ισχυριζόταν ότι ήταν γιος ή αδελφός. Υιοθέτησε την αιγυπτιακή πρακτική της ταύτισης του ηγεμόνα με τον θεό και υπήρξε ο μόνος ρωμαίος αυτοκράτορας που παριστάνεται σε άγαλμα ως Φαραώ. Υπήρξε, όμως, ανεκτικός απέναντι σε χριστιανούς και ιουδαίους.
Από την περίοδο διακυβέρνησης του Καρακάλλα ξεχωρίζουν τρεις αποφάσεις του: α) Το Έδικτο του 212 (Constitutio Antoniniana De Civitate), που απένειμε την ιδιότητα του ρωμαίου πολίτη στους ελεύθερους κατοίκους όλης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, προκειμένου να αυξήσει δια της φορολογίας τα κρατικά έσοδα, β) Η υποτίμηση του ρωμαϊκού νομίσματος, με την ελάττωση κατά 25% του χρησιμοποιούμενου αργύρου, για να πληρωθούν οι οφειλόμενοι μισθοί στις ρωμαϊκές λεγεώνες και γ) η κατασκευή των μεγάλων λουτρικών εγκαταστάσεων έξω από τη Ρώμη, γνωστών ως Θέρμαι του Καρακάλλα, οι οποίες σώζονται σε μεγάλη έκταση.
Ενώ βάδιζε κατά των Πάρθων, ο Καρακάλλας δολοφονήθηκε στις 8 Απριλίου 217 από τον Ιούλιο Μαρτιάλη, έναν από τους ακολούθους του, σ'ένα δρόμο κοντά στις Κάρρες της Μεσοποταμίας, την ώρα που ουρούσε. Ο δολοφόνος σκοτώθηκε επί τόπου από έναν τοξότη της αυτοκρατορικής φρουράς. Σύμφωνα με τον ιστορικό Κάσσιο Δίονα, ο Μαρτιάλης θέλησε με αυτό τον τρόπο να εκδικηθεί την εκτέλεση του αδελφού του, που είχε διατάξει ο ίδιος ο αυτοκράτορας για ασήμαντο αφορμή.
Μια άλλη εκδοχή, που επικαλείται ο σύρος ιστορικός Ηρωδιανός, αναφέρει ότι ο Μαρτιάλης ήταν δυσαρεστημένος, επειδή ο Καρακάλλας δεν τον προήγαγε στον βαθμό του εκατόνταρχου. Τον Καρακάλλα διαδέχθηκε στον ρωμαϊκό θρόνο ο επικεφαλής των πραιτοριανών, Μακρίνος, ο οποίος φαίνεται ότι ενεπλάκη κι αυτός στη δολοφονία του.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/247#ixzz45FGv0hZV



Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Σάββατο 9/4

03:00 12°C 95% 4 Μπφ Δ 24 Km/h ΒΡΟΧΗ 09:00 14°C 89% 5 Μπφ Δ 35 Km/h55 Km/h ΒΡΟΧΗ 15:00 16°C 78% 5 Μπφ Δ 35 Km/h55 Km/h ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ 21:00 14°C 94% 5 Μπφ Δ 35 Km/h55 Km/h ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ