ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Καλησπέρα αδέρφια Λιδορικιώτες
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ – ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Θερμές ευχές και στους αγαπημένους μας φίλους σε όλο τον κόσμο ..
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΗΜΕΡΑ 8 ΜΑΪΟΥ 2016

Ανατολή Ήλιου: 06:18
Δύση Ήλιου: 20:24
Σελήνη 2 ημερών

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz484Y6BySx
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1821

Η Μάχη της Γραβιάς. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσοςνικά τις τουρκικές δυνάμεις υπό τον Ομέρ Βρυώνη. Επαναστατικές κινήσεις γίνονται και στην Εύβοια.
1886

Το φαρμακείο «Τζέικομπς» στην Ατλάντα της Τζόρτζια πουλάει το πρώτο μπουκάλι Coca Colaως σιρόπι για φαρμακευτικούς λόγους. Στην πρώτη του αυτή εμφάνιση, το μετέπειτα διάσημο αναψυκτικό περιέχει και ποσότητα κοκαΐνης.
1897

Λήγει με ταπεινωτική ήττα των Ελλήνων ο πόλεμος με την Τουρκία. Το σχετικό πρωτόκολλο κατάπαυσης του πυρός υπογράφεται στο χωριό Ταράτσα της Λαμίας. (Ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897)
1926

Φθάνει ατμοπλοϊκώς στον Πειραιά προερχόμενος από την Τεργέστη, ο διάσημος μαέστρος και συνθέτης Ρίχαρντ Στράους για σειρά συναυλιών με την Ορχήστρα του «Συλλόγου Συναυλιών».
1936

Ο «Μάης του ’36»στη Θεσσαλονίκη. Σε διαδήλωση καπνεργατών σκοτώνονται 12 και τραυματίζονται 282 διαδηλωτές εργάτες.
1945

Η Ναζιστική Γερμανία παραδίδεται. Ημέρα της Νίκης.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0805#ixzz484YSZZEH
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

μ. Χ.
1828

Ερρίκος Ντινάν, ελβετός επιχειρηματίας και ανθρωπιστής, ιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Ειρήνης το 1901. (Θαν. 30/10/1910)
1899

Φρίντριχ Χάγεκ, αυστριακός οικονομολόγος και φιλόσοφος, από τους γκουρού του νεοφιλευθερισμού, βραβευμένος με Νόμπελ το 1974. (Θαν. 23/3/1992)
1945

Κιθ Τζάρετ, αμερικανός πιανίστας, από τους κορυφαίους στην ιστορία της τζαζ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0805#ixzz484YrYVUy
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1873

Τζον Στιούαρτ Μιλ, βρετανός φιλόσοφος και οικονομολόγος, που επηρέασε καθοριστικά τη φιλελεύθερη σκέψη. (Γεν. 20/5/1806)
Αποφθέγματα
1880

Γκιστάβ Φλομπέρ, γάλλος συγγραφέας, ο ανανεωτής του μυθιστορήματος. (Γεν. 12/12/1821)
1936

Όσβαλντ Σπένγκλερ, γερμανός φιλόσοφος, γνωστός από το ογκώδες και πολυδιαβασμένο σύγγραμμά του «Η Παρακμή της Δύσης», που προτείνει την κυκλική θεωρία για την άνοδο και την πτώση των πολιτισμών. (Γεν. 29/5/1880)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0805#ixzz484Z9V8Xm

Η Μάχη της Γραβιάς

Πίνακας του Παναγιώτη Ζωγράφου
1124
0
Μετά την ήττα των Ελλήνων στην Αλαμάνα (23 Απριλίου 1821), άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για τους Τούρκους πασάδες Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ προς την Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο. Ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανάσιου Διάκουείχε αφήσει χωρίς ικανό αρχηγό τους εξεγερμένους ραγιάδες. Ο φόβος κυρίευσε τα ήδη επαναστατημένα κέντρα (Λιβαδιά, Σάλωνα και Αττική), όπου είχε χυθεί αίμα ντόπιων Τούρκων. Όλοι ανέμεναν να ξεσπάσει η χωρίς οίκτο οργή των δύο πασάδων. Η Επανάσταση κινδύνευε σοβαρά ένα μήνα μετά την εκδήλωσή της και σώθηκε χάρη στις στρατιωτικές ικανότητες του Οδυσσέα Ανδρούτσουκαι τους κακούς υπολογισμούς του Ομέρ Βρυώνη.
Ο ελληνικής καταγωγής αλβανός πασάς, αντί να προελάσει προς τις καταπτοημένες περιοχές της Ανατολικής Στερεάς και να διεκπεραιωθεί το ταχύτερο δυνατό στην Πελοπόννησο, έκρινε ότι έπρεπε να ενισχύσει τις δυνάμεις του, προτού περάσει τον Ισθμό. Θεώρησε ότι με το να προσεταιριστεί του Έλληνες οπλαρχηγούς, τους οποίους γνώριζε από την Αυλή του Αλή Πασά, θα προκαλούσε την παράλυση των Πελοποννησίων ανταρτών. Με αυτή τη λογική είχε προτείνει και στον Αθανάσιο Διάκο να ενταχθεί στις δυνάμεις του, αλλά αυτός είχε αρνηθεί. Ο Ομέρ Βρυώνης δεν είχε αντιληφθεί την έκταση και την έννοια του ελληνικού ξεσηκωμού. Πίστευε ότι επρόκειτο για μια απλή ανταρσία, που θα ήταν εύκολο να κατασταλεί και όχι για τον ξεσηκωμό ενός ολοκλήρου έθνους, που διεκδικούσε την ελευθερία και την αυτοδιάθεσή του.
Την εποχή εκείνη βρισκόταν στην Ανατολική Στερεά ο τρομερός και φοβερός Οδυσσέας Ανδρούτσος, παλιός αρματολός της περιοχής, ο οποίος είχε πέσει σε δυσμένεια του σουλτάνου, ως άνθρωπος του Αλή Πασά. Από το 1818 ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ένθερμος υποστηρικτής του Αγώνα. Ο Ομέρ Βρυώνης βρήκε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να τον προσεταιρισθεί, επειδή γνώριζε πολύ καλά τις στρατιωτικές του ικανότητες. Του έγραψε μια επιστολή ως παλιός φίλος και του ζήτησε τη σύμπραξή του κατά των ελλήνων ανταρτών, με πλήθος υποσχέσεων και δόλωμα την οπλαρχηγία ολοκλήρου της Ανατολικής Στερεάς. Του πρότεινε, μάλιστα, να συναντηθούν στη Γραβιά και συγκεκριμένα σε ένα μικρό πλινθόκτιστο χάνι. Ο Ανδρούτσος απεδέχθη την πρόσκληση κι έσπευσε στην περιοχή με άλλο σκοπό κατά νου.
Αμέσως συγκάλεσε πολεμικό συμβούλιο στο Χάνι της Γραβιάς, με τη συμμετοχή των οπλαρχηγών Δυοβουνιώτη και Πανουργιά. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Ομέρ Βρυώνης θα κατήρχετο στην Πελοπόννησο, όχι δια του Ισθμού, αλλά δια του Γαλαξειδίου. Διαφώνησαν, όμως, ως προς το σχέδιο αντιμετώπισής του. Ο Ανδρούτσος πρότεινε να δώσουν τη μάχη στο Χάνι, ενώ οι Δυοβουνιώτης και Πανουργιάς το έκριναν ακατάλληλο, επειδή ήταν πλινθόκτιστο και ευρίσκετο σε ανοικτό πεδίο. Εν τω μεταξύ, ο Ομέρ Βρυώνης με 9.000 άνδρες πλησίαζε στη Γραβιά και είχε πληροφορηθεί την παρουσία του Ανδρούτσου στο χάνι με μικρή δύναμη. Δεν ανησύχησε, όμως, πιστεύοντας ότι ο Ανδρούτσος θα έκανε αποδεκτή την πρότασή του.
Σε μια δεύτερη σύσκεψη των ελλήνων οπλαρχηγών, που δεν είχαν στη διάθεσή τους πάνω από 1200 άνδρες, λύθηκε η διαφωνία τους. Αποφάσισαν ο μεν Δυοβουνιώτης με τον Πανουργιά να πιάσουν τις γύρω περιοχές, ο δε Ανδρούτσος να χτυπήσει τον εχθρό από το χάνι σε μια οπωσδήποτε παράτολμη ενέργεια. Μαζί του βρέθηκαν 117 άνδρες, που μετέτρεψαν το πλινθόκτιστο κτίριο σε οχυρό με πρόχειρα έργα.
Το πρωί της 8ης Μαΐου 1821, ο Ομέρ Βρυώνης με τον στρατό του πλησίασε σε απόσταση βολής από το χάνι και αμέσως δέχτηκε καταιγισμό πυρών. Κατάλαβε ότι ο παλιός του φίλος δεν πήγε εκεί με φιλικούς σκοπούς, αλλά για να τον πολεμήσει. Πρώτα διέταξε να γίνει επίθεση κατά των ανδρών του Δυοβουνιώτη και του Πανουργιά, τους οποίους διασκόρπισε στα γύρω βουνά, όπως και στη Μάχη της Αλαμάνας. Στη συνέχεια, επικεντρώθηκε στο Χάνι και τον Ανδρούτσο.
Έκανε μια απόπειρα να τον μεταπείσει, στέλνοντας ένα δερβίση ως αγγελιοφόρο. Η αποστολή του ιερωμένου είχε τον λόγο της. Ο Ομέρ Βρυώνης γνώριζε ότι ο Ανδρούτσος ήταν Μουσουλμάνος Μπεκταξής. Ο δερβίσης προχώρησε έφιππος προς το Χάνι, αλλά ξαφνικά δέχθηκε μια σφαίρα στο μέτωπο κι έπεσε άπνους. Οι Οθωμανοί επιτέθηκαν κατά κύματα στο Χάνι. Ο Ανδρούτσος και οι άνδρες του κρατούσαν γερά. Ο Ομέρ Βρυώνης εξεμάνη με την ανικανότητα των αξιωματικών του και διέταξε και νέα επίθεση κατά το μεσημέρι. Και αυτή απέτυχε.
Τις πρώτες ώρες του δειλινού διέταξε κατάπαυση του πυρός, συνειδητοποιώντας ότι είχε διαπράξει ένα ακόμη λάθος. Από υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και υποτιμώντας την ανδρεία των Ελλήνων είχε εκστρατεύσει χωρίς πυροβολικό. Αποφάσισε να αποσύρει προσωρινά τις δυνάμεις του και να διατάξει να του φέρουν κανόνια από τη Λαμία. Ήταν αποφασισμένος το πρωί της επόμενης ημέρας να ισοπεδώσει το Χάνι, με τους αυθάδεις υπερασπιστές του. Την κίνηση αυτή του Ομέρ Βρυώνη μάντεψε ο Ανδρούτσος και γύρω στις δύο τα ξημερώματα της 9ης Μαΐουεπεχείρησε με τους 110 άνδρες του ηρωική έξοδο. Οι έξι είχαν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια της ολοήμερης μάχης. Αιφνιδίασαν τις τουρκικές φρουρές που είχαν περικυκλώσει το Χάνι και χάθηκαν μέσα στα σπαρτά.
Η Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς στοίχισε στον Ομέρ Βρυώνη πάνω από 300 νεκρούς και 200 τραυματίες Κυρίως, όμως, προκάλεσε κλονισμό στο ηθικό του στρατού του και τον δικό του δισταγμό για το αν έπρεπε να συνεχίσει την εκστρατεία του. Για λίγο καιρό, τουλάχιστον, ένας σοβαρός κίνδυνος για την Πελοπόννησο εξέλιπε. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αναγνωρίσθηκε απ'όλους ως αναμφισβήτητος ηγέτης της Ανατολικής Στερεάς.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/258#ixzz484ZLD1G3

Ο ματωμένος Μάης του ’36

Μία μάνα μοιρολογάει το σκοτωμένο παιδί της
2174
0
Την περίοδο 1931-1936 το απεργιακό κίνημα στη χώρα μας εμφανίζει ιδιαίτερη έξαρση, εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής κρίσης, που ακολούθησε το Κραχ του 1929και τη στάση πληρωμών της Ελλάδας το 1932. Οι απεργιακοί αγώνες έχουν πρωτόγνωρη μαζικότητα και συχνά καταλήγουν σε αιματηρές συγκρούσεις με την αστυνομία, με νεκρούς και τραυματίες. Οι εργατικές κινητοποιήσεις φθάνουν στην κορύφωσή τους τον Μάιο του 1936 στη Θεσσαλονίκη, με τη μεγάλη απεργία των καπνεργατών, που πνίγηκε στο αίμα από την κυβέρνηση Μεταξά (12 νεκροί και πάνω από 200 τραυματίες). Ο Γιάννης Ρίτσοςεμπνεύσθηκε από μία φωτογραφία που είδε στον Ριζοσπάστη, με μία μάνα να θρηνεί τον νεκρό γιο της κι έγραψε την περίφημη ποιητική του σύνθεση Επιτάφιος, που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Στις 29 Απριλίουτου 1936, οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, με την κάλυψη της «Πανελληνίου Καπνεργατικής Ομοσπονδίας» και την υποστήριξη της «Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος» (ΕΓΣΕΕ), που ελεγχόταν από το ΚΚΕ, κατέβηκαν σε απεργία διαρκείας, με κύριο αίτημα την αύξηση του ημερομισθίου από τις 75 στις 135 δραχμές, σε εφαρμογή της συμφωνίας του 1924 (γνωστής ως «σύμβασης Παπαναστασίου»), που όμως αθετούσαν οι καπνέμποροι, επωφελούμενοι της μεγάλης ανεργίας που μάστιζε τον κλάδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί καπνεργάτες δούλευαν χωρίς να αμείβονται, μόνο και μόνο για να τους επικολλούνται ένσημα και να μην χάνουν το δικαίωμα της περίθαλψης.

Την επομένη, 30 Απριλίου, η Βουλή διέκοψε τις εργασίες της έως τις 30 Σεπτεμβρίου! Προηγουμένως, τα δύο μεγάλα κόμματα, το Λαϊκό και το Φιλελεύθερο, είχαν δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά και οι βουλευτές τους, έχοντας τη συνείδησή τους ήσυχη, αναχώρησαν για διακοπές μακράς διαρκείας. Οι μόνοι που αρνήθηκαν ψήφο στον μετέπειτα δικτάτορα (4 Αυγούστου 1936) ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέουκαι 13 βουλευτές του Παλλαϊκού Μετώπου (ΚΚΕ).
Ο Μεταξάς, άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του, βρέθηκε αντιμέτωπος με τη διογκούμενη απεργιακή κινητοποίηση των καπνεργατών. Από την αρχή ακολούθησε παρελκυστική τακτική, δίνοντας υποσχέσεις για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, ενώ την ίδια στιγμή ενθάρρυνε στην αδιαλλαξία της εργοδοσίας. Επιδίωξή του ήταν να κερδίσει χρόνο για να τερματίσει με κάθε τρόπο την απεργία.
Το πρωί της 8ης Μαΐου, η Χωροφυλακή της Θεσσαλονίκης εμπόδισε χιλιάδες διαδηλωτές να κατευθυνθούν προς το Διοικητήριο, όπου έδρευε η Γενική Διοίκηση Βορείου Ελλάδος (Υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης σήμερα). Οι διαδηλωτές επέμειναν και στις συγκρούσεις που ακολούθησαν τραυματίσθηκαν πολλοί απεργοί. Η υπέρμετρη βία που άσκησε η Χωροφυλακή για τη διάλυση της ογκώδους διαδήλωσης ευαισθητοποίησε και άλλους κλάδους εργαζομένων και από το ίδιο βράδυ ξεκίνησαν 24ωρη απεργία οι σιδηροδρομικοί, οι αυτοκινητιστές, οι τροχιοδρομικοί και οι εργαζόμενοι στον ηλεκτρισμό. Θορυβημένη η κυβέρνηση Μεταξά επιστράτευσε τους σιδηροδρομικούς και τους τροχιοδρομικούς, ενώ ανέθεσε στο Γ'Σώμα Στρατού να βρίσκεται σε ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο.

Η κυβερνητική μεθόδευση φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Την επομένη, 9 Μαΐου, το απεργιακό μέτωπο διευρύνεται, με τη συμμετοχή των αρτεργατών, των βιομηχανικών εργατών και άλλων κλάδων εργαζομένων, ενώ οι καταστηματάρχες κρατούν σε μεγάλο ποσοστό τα καταστήματά τους κλειστά. Οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης είναι πλημμυρισμένοι από διαδηλωτές, που επιδιώκουν να κατευθυνθούν και πάλι προς το Διοικητήριο. Η Χωροφυλακή γρήγορα χάνει τον έλεγχο της κατάστασης και αρχίζει να πυροβολεί στο ψαχνό τους διαδηλωτές, με αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας να καταμετρηθούν 12 νεκροί και πάνω από 280 τραυματίες, όλοι από την πλευρά των διαδηλωτών!
Η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και τότε με διαταγή της κυβέρνησης αναλαμβάνει δράση ο στρατός. Ο διοικητής του Γ'Σώματος Στρατού, αντιστράτηγος Ζέππος, διατάσσει τους χωροφύλακες, που απειλούνται με λιντσάρισμα από τους διαδηλωτές, να κλειστούν στα αστυνομικά τμήματα και να τοποθετηθεί στρατιωτική φρουρά έξω από αυτά για να τα προστατεύσει. Στη συνέχεια απαγορεύει τις διαδηλώσεις, αλλά οι απεργοί αψηφούν τη διαταγή του και συγκεντρώνονται στη διασταύρωση των οδών Εγνατίας και Βενιζέλου. Εκεί εγκρίνουν ψήφισμα, με το οποίο ζητούν την τιμωρία των ενόχων της Χωροφυλακής και ιδιαίτερα του διοικητή της συνταγματάρχη Ντάκου. Στη Θεσσαλονίκη το βράδυ εκείνο δεν υπήρχε άλλη εξουσία να επιβάλλει τη θέλησή της πάνω στη θέληση των χιλιάδων λαού, που έγιναν κύριοι της πόλης.

Την επομένη, 10 Μαΐου, έγινε η κηδεία των θυμάτων, μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας. Σε βοήθεια του Γ'Σώματος Στρατού, που είχε αναλάβει και την αστυνόμευση της πόλης, έσπευσε ένα σύνταγμα πεζικού και μία μονάδα πυροβολικού από τη Λάρισα, ενώ στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης κατέπλευσαν τα αντιτορπιλικά «Κουντουριώτης», «Ύδρα», «Σπέτσαι» και «Ψαρά». Παρ’ όλα αυτά, πάνω από 200.000 πολίτες συνόδευσαν στην τελευταία κατοικία τους 12 νεκρούς συμπολίτες τους. Και ανάμεσά τους ένα στρατιωτικό τμήμα, που γρήγορα ξέχασε τα καθήκοντά του για την τήρηση της τάξης και συμμετείχε στη νεκρική πομπή. Μάλιστα, ο επικεφαλής τους ταγματάρχης μίλησε, αποτίοντας φόρο τιμής στους νεκρούς διαδηλωτές.
Τις επόμενες ημέρες τα πνεύματα άρχισαν να ηρεμούν. Στις 12 Μαΐουη απεργία έληξε, καθώς έγιναν δεκτά σχεδόν όλα τα αιτήματα των καπνεργατών, ενώ η κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι θα τιμωρήσει τους υπεύθυνους της αιματοχυσίας, υπόσχεση που τελικά δεν τήρησε.
Ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς προσπάθησε από την αρχή να ρίξει την ευθύνη των αιματηρών επεισοδίων στους κομμουνιστές και τους απεργούς, που δήθεν προκάλεσαν τους χωροφύλακες! Κανείς, όμως, δεν τον πίστεψε. Σχεδόν στο σύνολό του, ο πολιτικός κόσμος θεώρησε υπεύθυνη τη Χωροφυλακή και την κυβέρνηση, αλλά δεν τόλμησε να ρίξει τον Μεταξά, όπως ζητούσε το ΚΚΕ, γεγονός που θα έχει ολέθριες συνέπειες για το κοινοβουλευτικό καθεστώς λίαν συντόμως, με την ανακήρυξη της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/771#ixzz484Zh6ZCN

Ερρίκος Ντυνάν

1828 – 1910

1114
0
Ελβετός επιχειρηματίας και κοινωνικός ακτιβιστής. Υπήρξε ο ιδρυτής του Ερυθρού Σταυρούκαι τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1901.
Ο Ερρίκος Ντυνάν (Jean Henri Dunant) γεννήθηκε στις 8 Μαΐου 1828 στη Γενεύη της Ελβετίας. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του επιχειρηματία Ζαν Ζακ Ντινάν και της Αντουανέτ Κολαντόν. Οι Ντινάν ήταν πιστοί Χριστιανοί του Καλβινιστικού δόγματος, με σημαντική επιρροή στην κοινωνία της Γενεύης και αξιοσημείωτο φιλανθρωπικό έργο. Από νωρίς εμφύσησαν στο γιο τους την αξία της κοινωνικής προσφοράς και της φιλανθρωπίας.
Στα 19 του ο Ερρίκος Ντινάν ίδρυσε με μία παρέα φίλων του ένα σύλλογο μελέτης της Βίβλου και συνέδραμαν οικονομικά φτωχούς και αποφυλακισμένους. Εξαιτίας των μέτριων επιδόσεών του παράτησε το Κολέγιο και άρχισε να εργάζεται σε μία τράπεζα. Το 1852 ίδρυσε το ελβετικό παράρτημα της Χριστιανικής Αδελφότητος Νέων (ΧΑΝ, UMCA) και τρία χρόνια αργότερα έλαβε μέρος στην ίδρυση της Διεθνούς ΧΑΝ στο Παρίσι.
Το 1856 εγκατέλειψε την τράπεζα και δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά στην Αλγερία, που βρισκόταν τότε υπό γαλλική κατοχή. Οι αποικιακές αρχές τού έβαζαν πολλά εμπόδια κι έτσι αποφάσισε να απευθυνθεί προσωπικά στον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ’. Η συνάντησή τους επρόκειτο να γίνει στην Ιταλία, όπου ο γαλλικός στρατός μαχόταν στο πλευρό των Ιταλών εναντίον των Αυστριακών, που κατείχαν μεγάλο μέρος της Βόρειας Ιταλίας.
Έτσι, ο Ντυνάν έγινε αυτόπτης μάρτυρας της μάχης του Σολφερίνοστις 24 Ιουνίου 1859, που στοίχισε τη ζωή σε περίπου 40.000 στρατιώτες και των δύο πλευρών. Ο Ντυνάν θυμήθηκε το ανθρωπιστικό του παρελθόν και οργάνωσε υπηρεσίες πρώτων βοηθειών, τόσο για τους Γάλλους και Ιταλούς, όσο και για τους Αυστριακούς τραυματίες. Με το έργο του «Ανάμνηση από το Σολφερίνο» («Un Souvenir de Solferino», 1862) πρότεινε να δημιουργηθούν σε όλες τις χώρες εθελοντικές οργανώσεις περίθαλψης, με σκοπό την πρόληψη και ανακούφιση του πόνου στον πόλεμο και την ειρήνη, χωρίς φυλετικές ή θρησκευτικές διακρίσεις. Πρότεινε, επίσης, μία διεθνή συμφωνία, που θα κάλυπτε τους τραυματίες πολέμου, η οποία υπογράφτηκε στη Γενεύη το 1864, τη χρονιά που ίδρυσε τον Ερυθρό Σταυρό και σχηματίστηκαν οι πρώτες εθνικές οργανώσεις.
Αφού χρεοκόπησε, επειδή είχε παραμελήσει τις επαγγελματικές του υποθέσεις, ο Ντυνάν έφυγε το 1867 από τη Γενεύη κι έζησε το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης ζωής του στη φτώχεια και την αφάνεια. Συνέχισε να προωθεί το ενδιαφέρον για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου, την κατάργηση της δουλείας, τη διεθνή διαιτησία, τον αφοπλισμό και τη δημιουργία μιας πατρίδας για τους Εβραίους. Το 1901 τιμήθηκε με το πρώτο Νόμπελ Ειρήνης, για τη συνεισφορά του στην ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού.
Ο Ερρίκος Ντυνάν πέθανε στο Χάιντεν της Ελβετίας στις 30 Οκτωβρίου 1910, σε ηλικία 82 ετών.
Περί Πηγών...
Μοιραστείτε το!
1112
2
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1347#ixzz484a0KO4m

Κυριακή του Θωμά (Αντίπασχα)

243
0
Την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα (ονομάζεται και Καινή Κυριακή) η Εκκλησία μνημονεύει την εμφάνιση του Ιησού Χριστούενώπιον του Αποστόλου Θωμά, ο οποίος διατηρούσε αμφιβολίες για την Ανάστασή του. Πείστηκε, όμως, όταν άγγιξε τις πληγές Του από τα καρφιά της σταύρωσης και αναφώνησε «Ο Κύριος μου και Θεός μου!». (Ιωάννης, κ’ 25-29).
Η Κυριακή του Θωμά ονομάζεται και Κυριακή του Αντίπασχα (Pascha clausum, στα λατινικά), επειδή είναι η εορτή της αποδόσεως της ημέρας του Πάσχα. «Απόδοσις» στην εκκλησιαστική γλώσσα σημαίνει την ολοκλήρωση μιας μεγάλης χριστιανικής εορτής που ξεκίνησε πριν από οκτώ ημέρες. Είναι συνήθεια που παρέλαβαν οι Χριστιανοί από τους Ιουδαίους.
Τα παλαιότερα χρόνια ονομαζόταν Κυριακή εν λευκοίς (Dominica in albis, στα λατινικά), επειδή οι νεοφώτιστοι έβγαζαν τα λευκά ενδύματα που φορούσαν το Μεγάλο Σάββατοκαι γίνονταν δεκτοί στο σώμα της Εκκλησίας.
Την Κυριακή του Θωμά γιορτάζουν όσοι και όσες φέρουν τα ονόματα Θωμάς και Θωμαΐς.

Λαογραφία

Την Κυριακή του Θωμά, από το 1923, οι Πόντιοι των Σουρμένων Αττικής (περιοχή του Δήμου Αργυρούπολης - Ελληνικού), γιορτάζουν το «Ποντιακόν Πανοΰρ -Τη Θωμά ’ς σα Σούρμενα», με σειρά εκδηλώσεων, όπου κυριαρχεί το ταφικό έθιμο που έφεραν μαζί τους από τον Πόντο.
Αφού παρακολουθήσουν το πρωί της Κυριακής του Θωμά τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του ΣωτήροςΣουρμένων, ιερείς και ποίμνιο κατευθύνονται στο κοιμητήριο της περιοχής. Εκεί ο καθένας πηγαίνει στον οικογενειακό τάφο. Οι νοικοκυρές στρώνουν τραπεζομάντηλα, στα οποία ακουμπούν τσουρέκια, κόκκινα αυγά, μεζέδες, ούζο και όλοι μαζί περιμένουν τον ιερέα να τελέσει τρισάγιο.
Αρχικά, οι ιερείς τελούν τρισάγιο στην εκκλησία του κοιμητηρίου των Σουρμένων υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των απανταχού κεκοιμημένων Ποντίων. Στη συνέχεια τελείται τρισάγιο σε κάθε τάφο. Οι συγγενείς συζητούν για τα κεκοιμημένα προσφιλή πρόσωπα, θυμούνται τα προτερήματά τους, τις καλοσύνες τους και ό,τι προκαλεί την αίσθηση της ζωντανής παρουσίας των νεκρών ανάμεσά τους. Γιατί η μέρα αυτή αφιερώνεται στην ανάσταση των νεκρών. Είναι μέρα χαράς και όχι πονεμένης ανάμνησης.
Στο τέλος προσφέρουν στον ιερέα και τους παρευρισκόμενους κόκκινα αυγά και τσουρέκια. Και όλοι μαζί ψάλλουν το «Χριστός Ανέστη!».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/1100#ixzz484aEUI3L

Τα ναζιστικά Τάγματα Εφόδου

58
0
Παραστρατιωτικός μηχανισμός του Εθνικοσοσιαλιστικού (Ναζιστικού) Εργατικού Κόμματος της Γερμανίας, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άνοδο του Χίτλερστην εξουσία (Sturmabteilung, στα γερμανικά ή SA).
Τα Τάγματα Εφόδου δημιουργήθηκαν από τον Αδόλφο Χίτλερ στο Μόναχο, στις 4 Νοεμβρίου 1921, αμέσως μετά την άνοδό του στην ηγεσία του ναζιστικού κόμματος. Τα μέλη του στρατολογήθηκαν από ακροδεξιούς πρώην στρατιώτες, που μάχονταν τους αριστερούς στους δρόμους, στα πρώτα στάδια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Πρωταρχικός σκοπός των Ταγμάτων Εφόδου, που διακρίνονταν από τις χακί στολές τους, ήταν η περιφρούρηση των συγκεντρώσεων των Ναζί και η διάλυση των εκδηλώσεων των αντιπάλων κομμάτων. Ιδιαίτερη ήταν η αντιπαράθεσή τους με την παραστρατιωτική οργάνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας «Συμμαχία των Μαχητών του Κόκκινου Μετώπου» («Roter Frontkämpferbund»). Αργότερα χρησιμοποιήθηκαν για τον εκφοβισμό των μη Αρείων πολιτών της Γερμανίας (Εβραίων, Σλάβων, Τσιγγάνων), συνδικαλιστών και αντιφρονούντων πολιτών.
Τα Τάγματα Εφόδου, ως κομματικός στρατός, διαδραμάτισαν ουσιαστικό ρόλο στην κατάκτηση της εξουσίας από τον Χίτλερ (Ιούλιος 1933), ιδιαίτερα με την απορρόφηση της αντίπαλης οργάνωσης των Χαλυβδόκρανων (Der Stahlhelm), η οποία διαλύθηκε το επόμενο έτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 6.000 μέλη του 1922 έφθασαν στα 3.000.000 μέλη το 1933.
Το 1931, τη διεύθυνση των Ταγμάτων Εφόδου ανέλαβε ο έμπιστος του Χίτλερ, λοχαγός Έρνστ Ρεμ (1887-1934), ο οποίος μέχρι το 1934 έλεγχε και τα Ες-Ες, που είχαν ξεπηδήσει από τους κόλπους τους. Η διαρκώς αυξανόμενη ισχύς των Ταγμάτων Εφόδου και η έλλειψη εμπιστοσύνης του Χίτλερ προς τον Ρεμ, οδήγησαν στην εξόντωση του τελευταίου κατά το αιματηρό ενδοναζιστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών της 30ης Ιουνίου 1934, γνωστό και ως «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών».
Ένα μήνα αργότερα, τα Τάγματα Εφόδου αναδιοργανώθηκαν, υπό τη διοίκηση του απόστρατου αξιωματικού Βίκτωρ Λούτσε (1890-1943) και διαχωρίστηκαν από τα Ες-Ες, των οποίων τη διοίκηση ανέλαβε ο Χάινριχ Χίμλερ (1900-1945). Από τότε διαδραμάτισαν δευτερεύοντα ρόλο, καθώς την πρωτοκαθεδρία ανέλαβαν τα Ες-Ες. Τα περισσότερα από τα μέλη των Ταγμάτων Εφόδου ενσωματώθηκαν το 1939 στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις (Βέρμαχτ).
Τα Τάγματα Εφόδου διαλύθηκαν με τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας στις 8 Μαΐου 1945.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/995#ixzz484b3CZNl

Πασιφίκ 231

Αρτίρ Ονεγκέρ
27
0
Το πιο γνωστό έργο του γαλλοελβετού συνθέτη Αρτίρ Ονεγκέρ (1892-1955). Συμφωνικό ποίημα, σύμφωνα με τη μουσική ορολογία, διαρκεί γύρω στα επτά λεπτά και πολλοί το εντάσσουν στο αισθητικό ρεύμα του φουτουρισμού, που άκμασε στον μεσοπόλεμο και αποθέωνε τις μηχανές και την τεχνολογική πρόοδο.
Γράφτηκε το 1923 και προσπαθεί να αποδώσει με νότες την κίνηση της ατμομηχανής. Ο συνθέτης αγαπούσε με πάθος τον σιδηρόδρομο, όπως «άλλοι τις γυναίκες ή τα άλογα», όπως έλεγε. «Πασίφικ» είναι τύπος ατμομηχανής με έξι άξονες σε διάταξη 2-3-1, εξ ου και ο τίτλος του έργου «Πασιφίκ 231» (Pacific 231).
Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 8 Μαΐουτου 1924 στην Όπερα των Παρισίων, με μαέστρο τον ρωσοαμερικανό Σεργκέι Κουσεβίτσκι. Η κριτική δεν αντιμετώπισε ευνοϊκά το έργο. Κάποιοι έκαναν λόγο για «σύγχυση στο μυαλό του συνθέτη», ανάμεσά τους και ο Κουσεβίτσκι, που ήταν και ο ίδιος συνθέτης, ενώ κάποιοι άλλοι το χαρακτήρισαν ως «απλή συρραφή θορύβων».
Ο Aρτίρ Ονεγκέρ υπήρξε εξέχον μέλος της ομάδας των «έξι» της γαλλικής μουσικής. Μαζί με τους Νταριούς Μιγιό, Φρανσίς Πουλένκ, Ζορζ Ορίκ, Λουί Ντιρί και Ζερμέν Ταγιαφέρ προσπάθησε να αναδείξει μία νέα γαλλική μουσική, μακριά από τον βαγκνερισμό και τον ιμπρεσιονισμό του Ντεμπισί.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/770#ixzz484bmLLfU

Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Καλησπέρα αδέρφια Λιδορικιώτες
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ – ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Θερμές ευχές και στους αγαπημένους μας φίλους σε όλο τον κόσμο ..
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΗΜΕΡΑ 8 ΜΑΪΟΥ 2016

Ανατολή Ήλιου: 06:18
Δύση Ήλιου: 20:24
Σελήνη 2 ημερών

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz484Y6BySx
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1821

Η Ναζιστική Γερμανία παραδίδεται. Ημέρα της Νίκης.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0805#ixzz484YSZZEH
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

μ. Χ.
1828

Γκιστάβ Φλομπέρ, γάλλος συγγραφέας, ο ανανεωτής του μυθιστορήματος. (Γεν. 12/12/1821)
1936