ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ ..

Καλημέρα  αδέρφια  Λιδορικιώτες..
Καλημέρα  φίλοι  του  χωριού  μας..
ΤΡΙΤΗ  ΣΗΜΕΡΑ 10 ΜΑΪΟΥ 2016
ΑΠΟ  ΧΘΕΣ  Η  ΠΑΤΡΙΔΑ  ΜΑΣ ΜΠΗΚΕ  ΣΤΗ  ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ  ΤΩΝ…” ΠΑΘΩΝ  “ ΤΗΣ …

 
Ανατολή Ήλιου: 06:16
Δύση Ήλιου: 20:25
Σελήνη 4 ημερών
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz48Dl2ShU5
ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ 
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1503

Ο Χριστόφορος Κολόμβος ανακαλύπτει τα νησιά Κέιμαν στην Καραϊβική -παράδεισο σήμερα των υπεράκτιων εταιρειών- και τα ονομάζει Λας Τορτούγας, εξαιτίας των πολλών θαλάσσιων χελωνών που βλέπει.
1859

Συγκρούσεις σημειώνοντα στην Αθήνα, μεταξύ φοιτητών και αστυνομίας. (Σκιαδικά)
1902

Ιατρικό επίτευγμα στην Αθήνα. Ο χειρουργός Σπυρίδων Μαγγίνας αφαιρεί με επιτυχία από ασθενή του ολόκληρο το δεξιό νεφρό του. Η εγχείρηση αυτή έχει ποσοστό επιτυχίας στο εξωτερικό μόλις ένα τοις χιλίοις.
1933

Φοιτητές μέλη του Ναζιστικού Κόμματος καίνε βιβλία των Μαρξ, Φρόιντ, Μπρεχτ και Αϊνστάινστην κεντρική πλατεία του Βερολίνου. Τα χαρακτηρίζουν «αντιγερμανικά».
1956

Εκτελούνται από τις βρετανικές αρχές οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ Μιχαήλ Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου, οι οποίοι ανέρχονται στην αγχόνη ψάλλοντες τον εθνικό ύμνο και ζητωκραυγάζοντες υπέρ της Ενώσεως.
2010

Συγκαλείται σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για την οικονομική κρίση, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια. Δεν συμμετέχουν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1005#ixzz48DlTmoxF
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 
μ. Χ.
1878

Κωνσταντίνος Παρθένης, διακεκριμένος έλληνας ζωγράφος. (Θαν. 25/7/1967)
1905

Μάρκος Βαμβακάρης, ρεμπέτης. (Θαν. 8/2/1972)
1946

Θεανώ Φωτίου, ελληνίδα πανεπιστημιακός του ΕΜΠ και πολιτικός (ΣΥΡΙΖΑ).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1005#ixzz48DlpZeYm
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1556

Λέοναρντ Φουξ, γερμανός βοτανολόγος, που έδωσε το όνομά του στο φυτό Φούξια. (Γεν. 17/1/1501)
1774

Λουδοβίκος ΙΕ’, βασιλιάς της Γαλλίας (1715-1774), γνωστός με το προσωνύμιο «Ο Πολυαγαπημένος». (Γεν. 15/2/1710)
1995

Γιώργος Κανδύλης, έλληνας πολεοδόμος και αρχιτέκτονας. (Γεν. 1913)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1005#ixzz48DmJQynI

Η θυσία των Καραολή και

Δημητρίου

Μιχαήλ Καραολής - Ανδρέας Δημητρίου
5645
0
Ο Μιχαλάκης Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου υπήρξαν οι πρώτοι αγωνιστές του Κυπριακού Αγώναπου καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν από τους άγγλους δυνάστες.
Ο Μιχαλάκης Καραολής γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1933 στο Παλαιοχώρι Πιτσιλιάς και ήταν το τέταρτο παιδί του Σάββα και της Παναγιώτας Καραολή. Αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον στίβο ως αθλητής του ΑΠΟΕΛ. Εντάχθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ και πήρε μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα με την ομάδα του Πολύκαρπου Γεωρκάτζη.
Στις 28 Αυγούστου 1955, μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου σκότωσαν τον αστυνομικό Ηρόδοτο Πουλλή, την ώρα που παρακολουθούσε μια συγκέντρωση του ΑΚΕΛ. Ο Παναγιώτου διέφυγε, ενώ ο Καραολής συνελήφθη σε ενέδρα από τις αγγλικές δυνάμεις και φυλακίστηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Στις 28 Οκτωβρίουκαταδικάσθηκε σε θάνατο, παρότι η σφαίρα που σκότωσε τον ελληνοκύπριο αστυνομικό προέρχοταν από το όπλο του Παναγιώτου. Οι Αγγλοι δεν του συγχώρησαν ότι κατά τη διάρκεια της ανάκρισης δεν είχε αποκαλύψει τους συναγωνιστές του.
Ο Ανδρέας Δημητρίου γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1934 στον Άγιο ΜάμαΛεμεσού και καταγόταν από πάμπτωχη πολυμελή οικογένεια. Φοίτησε για τρία χρόνια στο Νυχτερινό Γυμνάσιο Αμμοχώστου και στη συνέχεια έπιασε δουλειά σε κατάστημα εκρηκτικών και κυνηγετικών ειδών. Από μικρός αναμίχθηκε στον συνδικαλισμό και διατέλεσε γραμματέας της Συντεχνίας Αχθοφόρων. Νεαρός αγωνιστής της ΕΟΚΑ, πρωτοστάτησε στην αρπαγή οπλισμού από τις κατοχικές αρχές της Αμμοχώστου. Τα όπλα προωθήθηκαν σε διάφορες αντάρτικες ομάδες, οι οποίες μέχρι τότε ήταν εφοδιασμένες σχεδόν μόνο με κυνηγετικά. Στις 22 Νοεμβρίου 1955 κατηγορήθηκε ότι πυροβόλησε και τραυμάτισε στην Αμμόχωστο τον πράκτορα της «Ιντέλιτζενς Σέρβις», Σίντνεϊ Τέιλορ. Συνελήφθη και καταδικάσθηκε σε θάνατο.
Στις 10 Μαΐου 1956, ο Μιχαλάκης Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου απαγχονίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας. Η γενναία στάση τους μπροστά στους δημίους τους και το γεγονός της θανάτωσής τους προκάλεσαν παγκόσμια αντίδραση και κατακραυγή. Την προηγούμενη μέρα (9 Μαΐου 1956) στην Αθήνα, 4 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις συγκρούσεις αστυνομικών και διαδηλωτών, που ζητούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Προς τιμήν των δύο ηρώων, πολλοί δρόμοι στην Ελλάδα και την Κύπρο φέρουν το όνομά τους.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/441#ixzz48DmXCYWp

Μάρκος Βαμβακάρης

1905 – 1972

5801
0
Ρεμπέτης, από τους ακρογωνιαίους λίθους της λαϊκής μουσικής. Γεννήθηκε στις 10 Μαΐουτου 1905 στον συνοικισμό Σκαλί της Άνω Χώρας της Σύρου από οικογένεια καθολικών και ήταν ο πρώτος από τα έξι παιδιά του Δομένικου και της Ελπίδας Βαμβακάρη. Η οικογένειά του ήταν φτωχή, έφερε όμως το «μικρόβιο» της μουσικής. Ο πατέρας του έπαιζε γκάιντα και ο παππούς του έγραφε τραγούδια.
Πριν καλά - καλά ξεκινήσει το σχολείο, ο Μάρκος αναγκάστηκε να διακόψει, διότι πήραν τον πατέρα του στο στρατό, και έπιασε δουλειά με τη μητέρα του σε ένα κλωστήριο. Τα επόμενα χρόνια δούλεψε ως χασάπης, εφημεριδοπώλης, οπωροπώλης, λούστρος, και το 1917, σε ηλικία 12 ετών, έφυγε για τον Πειραιά. Αρχικά, εγκαταστάθηκε στα Ταμπούρια κι έπιασε δουλειά ως γαιανθρακεργάτης. Δούλεψε ακόμα ως λιμενεργάτης και ως εκδορέας στα σφαγεία, ενώ τα βράδια σύχναζε στους τεκέδες, όπου το 1924 άκουσε για πρώτη φορά στη ζωή του μπουζούκι. Εντυπωσιάστηκε και μέσα σε ελάχιστους μήνες έγινε ένας από τους καλύτερους αυτοδίδακτους μπουζουξήδες. Την περίοδο αυτή έκανε και τον πρώτο του γάμο με τη Ζιγκοάλα, την οποία όπως έλεγε μίσησε στο τέλος όσο καμία άλλη γυναίκα στον κόσμο.
Το 1925 κατατάχθηκε στο στρατό και όταν απολύθηκε άρχισε να γράφει τα πρώτα του τραγούδια. Έως το 1933 είχε γράψει πάνω από 50 τραγούδια και με την πιεστική παρότρυνση του Σπύρου Περιστέρη, o Μάρκος Βαμβακάρης γραμμοφώνησε στην Odeon τον πρώτο δίσκο με μπουζούκι στην Ελλάδα, που από τη μία μεριά είχε το «Καραντουζένι» (Έπρεπε να 'ρχόσουνα μάγκα μες στον τεκέ μας) και από την άλλη μεριά το «Αράπ» (ένα σόλο ζεϊμπέκικο).
Την επόμενη χρονιά δημιούργησε με τρεις φίλους του -τον Γιώργο Μπάτη, τον Στράτο Παγιουμτζήκαι τον Ανέστη Δελιά- ένα πρωτοποριακό για την εποχή μουσικό σχήμα που ονομάστηκε «Η Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς». Ο Μάρκος άνοιξε το δικό του μαγαζί στα Άσπρα Χώματα. Η αστυνομία, όμως, δεν του έδωσε άδεια. Έτσι αναγκάστηκε να το κλείσει και για πρώτη φορά έπειτα από 20 χρόνια ταξίδεψε με τον Μπάτη στη Σύρο. Έπαιξαν μαζί για περίπου δύο μήνες σ'ένα μαγαζί της παραλίας και όταν γύρισε στον Πειραιά έγραψε τη Φραγκοσυριανή, ίσως το πιο γνωστό τραγούδι του.
Η περίοδος λίγο πριν από τον Β'Παγκόσμιο Πόλεμοήταν και η πιο παραγωγική. Τα τραγούδια του έβγαιναν σε δίσκους και ο Μάρκος έγινε περιζήτητος. Αφού περιόδευσε στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, στη Λάρισα, στα Τρίκαλα και σε πολλές ακόμα πόλεις, άρχισε εμφανίσεις στον Βοτανικό, μαζί με τον Γιάννη Παπαιωάννου, τον Κώστα Καρίπη και τον Στέλιο Κερομύτη.
Με την έναρξη του πολέμου, ο Βοτανικός έκλεισε και ακολούθησαν δύσκολα χρόνια. Το 1941 πέθανε ο αδερφός του Λεονάρδος και το 1942 η μητέρα του Ελπίδα. Την εποχή εκείνη, έπειτα από παρότρυνση της μεγάλης του αδελφής, ο Μάρκος παντρεύτηκε με ορθόδοξο γάμο τη δεύτερη σύζυγό του, τη Βαγγελιώ. Για το γεγονός αυτό αφορίστηκε από την καθολική εκκλησία και μόλις το 1966 του δόθηκε και πάλι η κοινωνία των Καθολικών. Τα δύο πρώτα παιδιά τους χάθηκαν πρόωρα. Το 1944 η Βαγγελιώ γέννησε τον Βασίλη και ακολούθησαν άλλα δύο αγόρια, ο Στέλιος το 1947 και ο Δομένικος το 1949.
Μετά τον πόλεμο, ο Μάρκος Βαμβακάρης άρχισε να βγάζει ξανά δίσκους σε διάφορες εταιρίες και όλοι γίνονταν ανάρπαστοι. Το 1954 αρρώστησε με βαριά αρθρίτιδα και σταμάτησε να παίζει. Όταν θέλησε να επιστρέψει στο πάλκο, όλοι τον είχαν ξεχάσει. Η ελληνική μουσική βιομηχανία τον θεωρούσε «ξεπερασμένο» και δεν τον έπαιρνε κανένας σε κάποιο μαγαζί.
Η κατάσταση άλλαξε δραματικά το 1960, όταν έπειτα από πρωτοβουλία του Βασίλη Τσιτσάνη, κυκλοφορούν από την Columbia παλιά και καινούρια τραγούδια του Βαμβακάρη, τραγουδισμένα από τον ίδιο και από καλλιτέχνες όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Καίτη Γκρέι, η Άντζελα Γκρέκα, ο Στράτος Διονυσίου, κ.ά. Το εγχείρημα σημείωσε τεράστια επιτυχία και ο Μάρκος είχε την ευκαιρία να ξαναδουλέψει στα λαϊκά πάλκα, αλλά και να δώσει συναυλίες σε πρωτόγνωρους για τους ρεμπέτες χώρους. Το 1966 έκανε την εμφάνισή του σε μπουάτ στην Πλάκα, ενώ ακολούθησε η συναυλία στο θέατρο «Κεντρικόν» το χειμώνα της ίδιας χρονιάς και στη συνέχεια πολλές εμφανίσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Στις 8 Φεβρουαρίουτου 1972, ο Μάρκος Βαμβακάρης πέρασε στην ιστορία, αφήνοντας μια τεράστια παρακαταθήκη.

Σχετική Βιβλιογραφία

• «Μάρκος Βαμβακάρης - Αυτοβιογραφία», της Αγγελικής Βέλλου - Κάιλ. (εκδόσεις «Παπαζήση»)
• «Ρεμπέτικη Ανθολογία», του Τάσου Σχορέλη, Τόμος Α'. (εκδόσεις «Πλέθρον»)
• «Μάρκος Βαμβακάρης, ο Άγιος Μάγκας», του Μάνου Τσιλιμίδη. (εκδόσεις «Κάκτος»)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/348#ixzz48Dmq2r74

Τα Σκιαδικά

Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής
311
0
Με την ονομασία Σκιαδικάέμειναν στην ιστορία τα επεισόδια μεταξύ της μαθητιώσας νεολαίας και της Χωροφυλακής, που συνέβησαν στην Αθήνα στις 10και 11 Μαΐου 1859. Ήταν ένα φαινομενικά άσχετο γεγονός, που οδήγησε τρία χρόνια αργότερα στην έξωση του βασιλιά Όθωνα.
Όλα ξεκίνησαν από μια διαπίστωση του Υπουργού Εξωτερικών, Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, ο οποίος σε συζητήσεις τόνιζε την ανάγκη στήριξης της εγχώριας παραγωγής. Και έφερνε ως παράδειγμα ότι οι Έλληνες θα έπρεπε να δείχνουν την προτίμησή τους στα ντόπια ψάθινα καπέλα (σκιάδια) που κατασκευάζονταν στη Σίφνο και όχι στα εισαγόμενα από το εξωτερικό, που ήταν και ακριβότερα.
Την ιδέα του Ραγκαβή ενστερνίσθηκε ο γιος του, Κλέων, ο οποίος έπεισε τους συμμαθητές του να φορούν σιφνέικα σκιάδια, στολισμένα με γαλανόλευκες κορδέλες, στις κυριακάτικες εξόδους τους στο Πεδίο του Άρεως. Γρήγορα έγιναν μόδα και σήμα κατατεθέν της προοδευτικής νεολαίας της Αθήνας («Γαριβαλδινοί»), σε αντίθεση με τους καθεστωτικούς νεολαίους, που φορούσαν άσπρα ψηλά καπέλα και απεκαλούντο «Αυστριακοί».
Προ του κινδύνου να χάσουν την πελατεία τους, οι εισαγωγείς καπέλων έστειλαν υπαλλήλους τους στο Πεδίο του Άρεως με αστεία και κουρελιασμένα σκιάδια, προκειμένου να διακωμωδήσουν τους μαθητές (10 Μαΐου 1859). Οι άνθρωποι των εισαγωγέων προκάλεσαν τους νεαρούς, με αποτέλεσμα να επακολουθήσει συμπλοκή. Η Χωροφυλακή πήρε το μέρος τους και αφού ξυλοφόρτωσε μαθητές και φοιτητές, προέβη σε τρεις συλλήψεις.
Τα επεισόδια συνεχίστηκαν και την επόμενη μέρα. Σπουδαστές και πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και συγκρότησαν πορεία προς το Υπουργείο Εσωτερικών για να απαιτήσουν από τον υπουργό Κωνσταντίνο Προβελέγγιο την παύση του αστυνομικού διευθυντή Αθηνών Δημητριάδη και την απελευθέρωση των συλληφθέντων μαθητών. Ο Προβελέγγιος δεσμεύτηκε ότι θα εξετάσει το αίτημά τους, αλλά αυτό δεν άρεσε στους φοιτητές, που ζήτησαν ακρόαση από τον Όθωνα για το ίδιο θέμα. Ο βασιλιάς αρνήθηκε να τους δεχθεί, γεγονός που όξυνε τα πνεύματα.
Οι νέοι ξαναγύρισαν στα Προπύλαια, με άγριες διαθέσεις αυτή τη φορά. Τότε επενέβη ο φρούραρχος Αθηνών, Μιχαήλ Σούτσος, επικεφαλής μεγάλης στρατιωτικής δύναμης, και τους διέλυσε. Η ενέργειά του αυτή προκάλεσε αντιδράσεις. Ο γερουσιαστής Δημήτριος Χρηστίδης θεώρησε την έφοδο του στρατού στο Πανεπιστήμιο, πράξη «κατά του ασύλου των επιστημών» και ανέπτυξε την άποψη ότι το Πανεπιστήμιο «ως ναός του πνεύματος» πρέπει να απολαμβάνει το προνόμιο του απαραβίαστου για τους πάντες. Ήταν μία από τις πρώτες αναφορές στη χώρα μας για το πανεπιστημιακό άσυλο.
Αργά το απόγευμα της 11ης Μαΐου 1859 συνεδρίασε το Υπουργικό Συμβούλιο υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Αθανάσιου Μιαούληκαι απέπεμψε τον αστυνομικό διευθυντή Αθηνών Δημητριάδη, ενώ διέταξε την απελευθέρωση των τριών συλληφθέντων μαθητών. Τα «Σκιαδικά» ήταν η πρώτη δυναμική εκδήλωση κατά των απολυταρχικών μεθόδων του καθεστώτος και ενίσχυσε το αγωνιστικό φρόνημα των αντιπάλων του Όθωνα. Πρωτοστάτης της διαμαρτυρίας ήταν το Πανεπιστήμιο, επαληθεύοντας την προφητική ρήση του Γέρου του Μωριά, που όταν χτιζόταν είπε δείχνοντάς το: «Το σπίτι αυτό θα φάει το σπίτι εκείνο», εννοώντας το Παλάτι.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/260#ixzz48DnFwDsB

Έτορε Σκόλα

1931 – 2016

14
0
Ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου με σημαντικό έργο τη δεκαετία του '70.
Ο Έτορε Σκόλα (Ettore Scola) γεννήθηκε στις 10 Μαίου 1931 στο Τρέβικο της Καμπανίας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος. Συνέχισε ως σεναριογράφος κωμωδιών («Φαντάσματα στην Ρώμη», «Φανφαρόνος» κ.ά.) για να μεταπηδήσει στη σκηνοθεσία το 1964 με τη σπονδυλωτή κωμωδία «Se permette parliamo di donne» («Αν μας επιτρέπετε μιλάμε για γυναίκες»).
Γνωστός έγινε το 1970 με την κομεντί «Δράμα ζηλοτυπίας» («Dramma della gelosia») με τους Μαρτσέλο Μαστροϊιάνι, Μόνικα Βίτι και Τζιανκάρλο Τζιανίνι και καθιερώθηκε το 1974 με την κωμωδία «C’ eravamo tanto amati» («Είχαμε αγαπηθεί τόσο») με πρωταγωνιστές τη Στεφάνια Σαντρέλι, τον Νίνο Μανφρέντι και τον Βιτόριο Γκάσμαν. Ακολουθεί το δράμα «Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί» («Brutti, sporchi e cattivi»), με την οποία θα κερδίσει βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες το 1976. Η ταινία παρουσιάζει την ανθρώπινη και υλική μιζέρια σε μία παραγκούπολη της Ρώμης, στις αρχές της δεκαετίας του '70.
Tο 1977 γυρίζει το δράμα «Μια ξεχωριστή μέρα» («Una giornata particolare»), με τους Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και Σοφία Λόρεν, που διακρίνεται για την εξαιρετική της λεπτότητα και κερδίζει «Χρυσή Σφαίρα» καλύτερης ξένης ταινίας και υποψηφιότητα για Όσκαρκαλύτερης ξένης ταινίας, μία από τις πέντε της καριέρας του.
Στη συνέχεια καταπιάνεται με διάφορα θέματα: την κοινωνική σάτιρα στην «Ταράτσα» (« La terrazza, 1979), το μελόδραμα στο «Passione d' amore» (Ερωτικό Πάθος, 1981)» και την ιστορική αλληγορία στη «Νύχτα της Βαρέν» (La nuit de Varennes, 1982). Tο 1983 γυρίζει το μιούζικαλ «Ο χορός» («Le bal»), το 1985 την κωμωδία «Μακαρόνι» («Maccheroni«) με τον Τζακ Λέμον και τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και το 1987 το δράμα «Η οικογένεια» («La famiglia»), με πρωταγωνιστή τον Βιτόριο Γκάσμαν. Το 2013 γύρισε το ντοκιμαντέρ «Che strano chiamarsi Federico» («Τι παράξενο όνομα ήταν το Φεντερίκο»), αφιερωμένο στο φίλο του και μέγα σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι.
Ο Έτορε Σκόλα δεν είχε κρύψει τις αριστερές του ιδέες και είχε συμμετάσχει στην «σκιώδη κυβέρνηση» του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος το 1989, με τομέα αρμοδιότητας την πολιτιστική κληρονομιά. Πέθανε σε νοσοκομείο της Ρώμης στις 19 Ιανουαρίου 2016, σε ηλικία 84 ετών. Από τον γάμο του με τη σεναριογράφο και σκηνοθέτιδα Τζιλιόλα Σκόλα είχε αποκτήσει δύο κόρες, τη σκηνοθέτιδα και συγγραφέα Πάολα Σκόλα και τη συγγραφέα Σίλβια Σκόλα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1542#ixzz48DnaQo8e

Κλάρα Ρόκμορ

1911 – 1998

128
0
Λιθουανή μουσικός, δεξιοτέχνης του αιθερόφωνου ή θέρεμιν (theremin), ενός ηλεκτρονικού μουσικού οργάνου.
Η Κλάρα Ράιζενμπεργκ, όπως ήταν το πατρικό της όνομα, γεννήθηκε στο Βίλνιους της Λιθουανίας στις 9 Μαρτίου 1911. Παιδί θαύμα στο βιολί, έγινε δεκτή σε ηλικία μόλις 5 ετών στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης. Μελέτησε βιολί με τον βιρτουόζο ούγγρο βιολονίστα και συνθέτη Λέοπολντ Άουερ, αλλά σοβαρά προβλήματα υγείας με τα οστά της την ανάγκασαν να εγκαταλείψει το αγαπημένο της όργανο. Το 1921 μετανάστευσε με την οικογένειά της στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ανακάλυψε ένα νέο όργανο, το αιθερόφωνο, του οποίου έγινε πιο γνωστή εκτελέστρια.
Το αιθερόφωνο ή θέρεμιν ή τερεμίν ή τερεμινβόξ, είναι ένα ηλεκτρονικό μουσικό όργανο, που εφηύρε το 1920 ο ρώσος φυσικός και μουσικός Λεβ Τέρμεν (1896-1993) ή Λίον Θέρεμιν, όπως είναι περισσότερο γνωστός με το αγγλοποιημένο όνομά του. Αποτελείται από ένα κουτί με ραδιοφωνικούς σωλήνες, οι οποίοι παράγουν δύο υπερήχους, από τους οποίους παράγεται μία χαμηλότερη ακουόμενη συχνότητα, που είναι ίση με τον λόγο των δονήσεών τους. Το τονικό ύψος ελέγχεται με την προσέγγιση ή την απομάκρυνση του χεριού του μουσικού ή ενός ραβδιού από μία κεραία που βρίσκεται στο πίσω μέρος του οργάνου. Το θέρεμιν είναι ίσως το μοναδικό όργανο, με το οποίο δεν έρχεται σε επαφή ο εκτελεστής του.
Η Ράιζενμπεργκ έδωσε την πρώτη συναυλία το 1934 και από τότε έκανε σπουδαία συναυλιακή καριέρα. Έπρεπε, όμως, να περιμένει έως το 1978 για να ηχογραφήσει τον πρώτο της δίσκο «The Art of the Theremin», με τη συνδρομή του Μπομπ Μουγκ, ο οποίος δημιούργησε το συνθεσάιζερ, έχοντας ως πηγή έμπνευσης το θέρεμιν. Αν και δέχτηκε αρκετές προτάσεις γάμου από τον Θέρεμιν, προτίμησε να παντρευτεί τον δικηγόρο Ρόμπερτ Ρόκμορ και να γίνει γνωστή με το όνομά του.
Η Κλάρα Ρόκμορ πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 10 Μαΐου 1998, σε ηλικία 87 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1576#ixzz48DnsDWXa

Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ 

Τετάρτη 11/5

03:00 14°C 71% 1 Μπφ B 3 Km/h ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ 09:00 19°C 61% 1 Μπφ NA 3 Km/h ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ 15:00 22°C 51% 1 Μπφ NA 3 Km/h ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ 21:00 18°C 85% 1 Μπφ Δ 3 Km/h ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ