EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ ..

EKΔΡΟΜΕΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ

Εκδρομή Λυκείου Λιδορικίου στην Αμφιλοχία , έτος 1966 . Αναγνωρίσαμετη Μάρθα Κούρλη , Αρτοτίνα , σε πρώτο πλάνο και δίπλα της ο Δημ.Μαργέλλος .
Αρχείο Μάρθας Κούρλη

Καλησπέρα Λιδορικιώτες
Καλησπέρα φίλοι του χωριού μας
ΤΡΙΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 17 ΜΑΪΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 06:10
Δύση Ήλιου: 20:32
Σελήνη 11 ημερών

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz48vXiYFAZ
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1792

Μία ομάδα μεσιτών συγκεντρώνεται σε μια καφετέρια της Νέας Υόρκης και δημιουργεί το Χρηματιστήριο της πόλης. Οι πρώτες συναλλαγές γίνονται κάτω από ένα δέντρο, στη Γουόλ Στριτ.
1902

Ο αρχαιολόγος Βαλέριος Στάης ανακαλύπτει τονΜηχανισμό των Αντικυθήρων, που θεωρείται ως ένα από τα πρώτα υπολογιστικά μηχανήματα.
1918

Η μάχη του Σκρα-ντι-Λεγκέν λήγει νικηφόρα για τον ελληνικό στρατό, ο οποίος απωθεί τις βουλγαρικές δυνάμεις και ανοίγει το δρόμο στις συμμαχικές δυνάμεις για να καταλάβουν την κοιλάδα του Αξιού.
1978

Η ΑΕΚνικάει 6-1 τον Ολυμπιακόστη Νέα Φιλαδέλφεια και προκρίνεται πανηγυρικά στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Τρία γκολ σημείωσε ο Μαύρος (17’, 76’, 90’) κι από ένα οι Μπάγεβιτς (13’), Τάσος (36’) και Νικολούδης (58’). Το γκολ του Ολυμπιακού πέτυχε ο Σπενς (12’).
1996

Επίθεση κατά των ιδιοκτητών και εκδοτών ΜΜΕ, κατονομάζοντας τους Βαρδή Βαρδινογιάννη, Σωκράτη Κόκκαλη, Κώστα Σαραντόπουλο, Γιώργο Μπόμπολα και Θωμά Λιακουνάκο, κάνει από το βήμα της Βουλής ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Μιλτιάδης Έβερτ, κατηγορώντας τους ότι χρησιμοποιούν τα μέσα που διαθέτουν για να κερδίζουν εργολαβίες και προμήθειες οι άλλες τους εταιρείες.
1998

Ο Στέλιος Μανωλάς, ο πληρέστερος έλληνας αμυντικός, κρεμά τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του, στον αγώνα ΑΕΚ - Ξάνθη (2-0) στη Νέα Φιλαδέλφεια.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1705#ixzz48vYLPNN7
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1875

Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, έλληνας φιλελεύθερος πολιτικός, ο οποίος χρημάτισε πρωθυπουργός για 9 μήνες το διάστημα 1924-1925. (Θαν. 7/3/1938)
1931

Μένης Κουμανταρέας, έλληνας συγγραφέας. (Θαν. 6/12/2014)
1943

Βίκυ Μοσχολιού, ελληνίδα λαϊκή τραγουδίστρια.(Θαν. 16/8/2005)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1705#ixzz48vYid8WO
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1510

Σάντρο Μποτιτσέλι, ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης. (Γεν. 1/3/1445)
1960

Ιωάννης Γεωργιάδης, έλληνας καθηγητής της ιατρικής και χρυσός Ολυμπιονίκης της σπάθης στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. (Γεν. 29/3/1874)
2012

Ντόνα Σάμερ, αμερικανίδα τραγουδίστρια της ντίσκο. (Γεν. 31/12/1948)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1705#ixzz48vZ1CbBD

Κύπελλο Ελλάδος Ποδοσφαίρου

84
0
Η δεύτερη τη τάξει ποδοσφαιρική διοργάνωση στη χώρα μας, μετά το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκας (πρώην Α’ Εθνικής). Ξεκίνησε το 1931 και διεξάγεται με διακοπές μέχρι σήμερα. Πολυνίκης του θεσμού είναι ο Ολυμπιακός Πειραιώςμε 27 κατακτήσεις.
H πρώτη διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδος έγινε το 1931 υπό την αιγίδα της ΕΠΟ, που είχε αναλάβει τις τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρουαπό το 1926. Πήραν μέρος 17 ομάδες από την Αθήνα, τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη. Ο τελικός έγινε στις 8 Νοεμβρίου 1931 στο Γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ανάμεσα στην ΑΕΚκαι τον Άρη Θεσσαλονίκης, με διαιτητή τον Σωτήρη Ασπρογέρακα, βετεράνο ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκούκαι μετέπειτα διεθνή διαιτητή. Η ΑΕΚ νίκησε με 5-3 (2-2) και κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Ελλάδος.
Στην αρχή, το Κύπελλο γινόταν με ομάδες όλων των κατηγοριών και η συμμετοχή ήταν προαιρετική. Έτσι, πολλές φορές, εξαιτίας της απροθυμίας των συλλόγων, ο θεσμός δεν βρήκε ανταπόκριση και δεν τέλειωσε κανονικά ή δεν έγινε καθόλου, ιδιαίτερα τα προπολεμικά χρόνια. Πολύ αργότερα και με τη σταδιακή καθιέρωση του επαγγελματισμού στο ποδόσφαιρο, στη διοργάνωση συμμετείχαν μόνο οι ομάδες που διατηρούσαν τμήματα αμειβομένων ποδοσφαιριστών. Για τις ερασιτεχνικές ομάδες δημιουργήθηκε ξεχωριστή διοργάνωση το 1971, το Κύπελλο Ερασιτεχνών.
Το σύστημα διεξαγωγής δεν ήταν ενιαίο όλα αυτά τα χρόνια. Για ένα μεγάλο διάστημα, στην αρχική φάση του Κυπέλλου, δεν γινόταν κλήρωση, αλλά ορισμός, για να αποφεύγονται οι αναμετρήσεις μεταξύ των ισχυρών και δημοφιλών ομάδων. Μέχρι το 1965 αν δύο ομάδες αναδεικνύονταν ισόπαλες και μετά την παράταση, έδιναν και δεύτερο αγώνα. Από τη χρονιά αυτή κι εξαιτίας των επεισοδίων στον ημιτελικό αγώνα Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού το 1964, μετά το ισόπαλο αποτέλεσμα των 120 λεπτών γινόταν κλήρωση για το νικητή.
Έτυχε, μάλιστα, σε μία περίπτωση, το 1968-69, να κριθεί ο τελικός με κλήρωση. Στις 9 Ιουλίου 1969, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αναμετρήθηκαν στο Στάδιο Καραϊσκάκη και μετά την ημίωρη παράταση παρέμειναν στο ισόπαλο 1-1. Στην κλήρωση που ακολούθησε στη σέντρα του γηπέδου, ο Παναθηναϊκός στάθηκε τυχερός και κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος. Από την αμέσως επόμενη χρονιά καθιερώθηκε και στη χώρα μας η διαδικασία των πέναλτι.
Ο Ολυμπιακός είναι ο πολυνίκης της διοργάνωσης με 27 κύπελλα στην τροπαιοθήκη του και ακολουθούν ο Παναθηναϊκός με 18 και η ΑΕΚ με 14. Συνολικά, οι ομάδες τού τέως ΠΟΚ έχουν κατακτήσει τα 59 από τα 72 Κύπελλα Ελλάδος.
Το Κύπελλο Ελλάδος δεν έγινε ή διακόπηκε από το 1934 έως το 1938 για οικονομικούς λόγους, από το 1940 έως το 1946, λόγω τουΒ’ Παγκοσμίου Πολέμουκαι της Κατοχής, το 1962 και το 1964, λόγω επεισοδίων και το 1966, επειδή δεν κατέβηκε ο Ολυμπιακός στον τελικό με την ΑΕΚ.
Στις 27 Ιουνίου 1962, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός αναμετρήθηκαν στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Ο ελβετός διαιτητής Μελέ διέκοψε τον αγώνα στο 100ο λεπτό της παράτασης λόγω σκότους. Οι φίλαθλοι, νομίζοντας ότι είναι κανονισμένο για να επαναληφθεί ο αγώνας για εισπρακτικούς λόγους, εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και αγώνας διακόπηκε. Η ΕΠΟ φοβούμενη παρόμοια επεισόδια δεν όρισε επαναληπτικό αγώνα, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει κυπελλούχος αυτή τη χρονιά.
Στις 17 Ιουνίου 1964, ο ημιτελικός αγώνας Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού διακόπηκε στο 115ο λεπτό της παράτασης. Εξαγριωμένοι φίλαθλοι και των δύο ομάδων, πιστεύοντας ότι ο αγώνας είναι «στημένος», κατέστρεψαν ολοκληρωτικά το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Στην κανονική του διάρκεια ο αγώνας έληξε ισόπαλος 1-1 (Δομάζος - Νεοφώτιστος). Μετά την εξέλιξη αυτή, κυπελλούχος Ελλάδος ανακηρύχθηκε η ΑΕΚ, που είχε περάσει στον τελικό.
Στις 10 Ιουλίου 1966 ήταν προγραμματισμένος να γίνει οι τελικός μεταξύ ΑΕΚ και Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι δεν κατέβηκαν στον τελικό, κατόπιν υπόδειξης του προπονητή τους Μάρτον Μπούκοβι, που θεώρησε ότι η ποδοσφαιρική περίοδος είχε «τραβήξει» αδικαιολόγητα.

Τελικοί

Α/Α
Έτος
Φιναλίστ
Σκορ
Κυπελλούχος
01
1931
ΑΕΚ – Άρης Θ.
5-3

ΑΕΚ
02
1933
Εθνικός Π – Άρης Θ.
2-2 / 2-1

Εθνικός Π.
03
1939
ΑΕΚ – ΠΑΟΚ
2-1

ΑΕΚ
04
1940
ΠΑΟ – Άρης Θ.
3-1

ΠΑΟ
05
1947
ΟΣΦΠ – Ηρακλής Θ
5-0

ΟΣΦΠ
06
1948
ΠΑΟ – ΑΕΚ
2-1

ΠΑΟ
07
1949
ΑΕΚ – ΠΑΟ
0-0 / 2-1

ΑΕΚ
08
1950
ΑΕΚ – Άρης Θ.
4-0

ΑΕΚ
09
1951
ΟΣΦΠ – ΠΑΟΚ
4-0

ΟΣΦΠ
10
1952
ΟΣΦΠ – Πανιώνιος
2-2/2-0

ΟΣΦΠ
11
1953
ΟΣΦΠ – ΑΕΚ
3-2

ΟΣΦΠ
12
1954
ΟΣΦΠ – Δόξα Δρ.
2-0

ΟΣΦΠ
13
1955
ΠΑΟ – ΠΑΟΚ
2-0

ΠΑΟ
14
1956
ΑΕΚ – ΟΣΦΠ
2-1

ΑΕΚ
15
1957
ΟΣΦΠ – Ηρακλής Θ.
2-0

ΟΣΦΠ
16
1958
ΟΣΦΠ – Δόξα Δρ.
5-1

ΟΣΦΠ
17
1959
ΟΣΦΠ – Δόξα Δρ.
2-1

ΟΣΦΠ
18
1960
ΟΣΦΠ – ΠΑΟ
1-1 / 2-0

ΟΣΦΠ
19
1961
ΟΣΦΠ – Πανιώνιος
3-0

ΟΣΦΠ
20
1962
ΟΣΦΠ – ΠΑΟ
Διεκόπη
–
21
1963
ΟΣΦΠ – Πιερικός
3-0

ΟΣΦΠ
22
1964
ά.α
-

ΑΕΚ
23
1965
ΟΣΦΠ – ΠΑΟ
1-0

ΟΣΦΠ
24
1966
ΑΕΚ – ΟΣΦΠ
2-0 (ά.α)

ΑΕΚ
25
1967
ΠΑΟ – Πανιώνιος
1-0

ΠΑΟ
26
1968
ΟΣΦΠ – ΠΑΟ
1-0

ΟΣΦΠ
27
1969
ΠΑΟ – ΟΣΦΠ
1-1

ΠΑΟ (κλήρωση)
28
1970
Άρης Θ. – ΠΑΟΚ
1-0

Άρης Θ.
29
1971
ΟΣΦΠ – ΠΑΟΚ
3-1

ΟΣΦΠ
30
1972
ΠΑΟΚ – ΠΑΟ
2-1

ΠΑΟΚ
31
1973
ΟΣΦΠ – ΠΑΟΚ
1-0

ΟΣΦΠ
32
1974
ΠΑΟΚ – ΟΣΦΠ
2-2 (4-3 π.)

ΠΑΟΚ
33
1975
ΟΣΦΠ – ΠΑΟ
1-0

ΟΣΦΠ
34
1976
Ηρακλής Θ. – ΟΣΦΠ
4-4 (6-5 π.)

Ηρακλής Θ.
35
1977
ΠΑΟ – ΠΑΟΚ
2-1

ΠΑΟ
36
1978
ΑΕΚ – ΠΑΟΚ
2-0

ΑΕΚ
37
1979
Πανιώνιος – ΑΕΚ
3-1

Πανιώνιος
38
1980
ΑΓΣ Καστοριά – Ηρακλής Θ.
5-2

ΑΓΣ Καστοριά
39
1981
ΟΣΦΠ – ΠΑΟΚ
3-1

ΟΣΦΠ
40
1982
ΠΑΟ – ΑΕ Λάρισας
1-0

ΠΑΟ
41
1983
ΑΕΚ – ΠΑΟΚ
2-0

ΑΕΚ
42
1984
ΠΑΟ – ΑΕ Λάρισας
2-0

ΠΑΟ
43
1985
ΑΕ Λάρισας – ΠΑΟΚ
4-1

ΑΕ Λάρισας
44
1986
ΠΑΟ – ΟΣΦΠ
4-0

ΠΑΟ
45
1987
ΟΦΗ – Ηρακλής Θ.
1-1 (3-1 π.)

ΟΦΗ
46
1988
ΠΑΟ – ΟΣΦΠ
2-2 (4-3 π.)

ΠΑΟ
47
1989
ΠΑΟ – Πανιώνιος
3-1

ΠΑΟ
48
1990
ΟΣΦΠ – ΟΦΗ
4-2

ΟΣΦΠ
49
1991
ΠΑΟ – Αθηναϊκός
3-0 / 2-1

ΠΑΟ
50
1992
ΟΣΦΠ – ΠΑΟΚ
1-1 / 2-0

ΟΣΦΠ
51
1993
ΠΑΟ – ΟΣΦΠ
1-0

ΠΑΟ
52
1994
ΠΑΟ – ΑΕΚ
3-3 (4-2 π.)

ΠΑΟ
53
1995
ΠΑΟ – ΑΕΚ
1-0 (παρ.)

ΠΑΟ
54
1996
ΑΕΚ- Απόλλων Αθ.
7-1

ΑΕΚ
55
1997
ΑΕΚ – ΠΑΟ
0-0 (5-3 π.)

ΑΕΚ
56
1998
Πανιώνιος – ΠΑΟ
1-0

Πανιώνιος
57
1999
ΟΣΦΠ – ΠΑΟ
2-0

ΟΣΦΠ
58
2000
ΑΕΚ – Ιωνικός Ν.
3-0

ΑΕΚ
59
2001
ΠΑΟΚ – ΟΣΦΠ
4-2

ΠΑΟΚ
60
2002
ΑΕΚ – ΟΣΦΠ
2-1

ΑΕΚ
61
2003
ΠΑΟΚ – Άρης Θ.
1-0

ΠΑΟΚ
62
2004
ΠΑΟ – ΟΣΦΠ
3-1

ΠΑΟ
63
2005
ΟΣΦΠ – Άρης Θ.
3-0

ΟΣΦΠ
64
2006
ΟΣΦΠ – ΑΕΚ
3-0

ΟΣΦΠ
65
2007
ΑΕ Λάρισας – ΠΑΟ
2-1

ΑΕ Λάρισας
66
2008
ΟΣΦΠ – Άρης Θ.
2-0

ΟΣΦΠ
67
2009
ΟΣΦΠ – ΑΕΚ
4-4 (15-14 π.)

ΟΣΦΠ
68
2010
ΠΑΟ – Άρης Θ.
1-0

ΠΑΟ
69
2011
ΑΕΚ – Ατρόμητος Αθ.
3-0

ΑΕΚ
70
2012
ΟΣΦΠ – Ατρόμητος Αθ.
2-1 (παρ.)

ΟΣΦΠ
71
2013
ΟΣΦΠ – Αστέρας Τρ.
3-1 (παρ.)

ΟΣΦΠ
72
2014
ΠΑΟ – ΠΑΟΚ
4-1

ΠΑΟ
73
2015
ΟΣΦΠ – Σκόντα Ξάνθη
3-1

ΟΣΦΠ
74
2016
ΟΣΦΠ – ΑΕΚ

Κυπελλούχοι

Ομάδα
Κατακτήσεις
Έτη

ΟΣΦΠ
27
1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013, 2015.

ΠΑΟ
18
1940, 1948, 1955, 1967, 1969, 1977, 1982, 1984, 1986, 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995, 2004, 2010, 2014.

ΑΕΚ
14
1932, 1939, 1949, 1950, 1956, 1964, 1966, 1978, 1983, 1996, 1997, 2000, 2002, 2011.

ΠΑΟΚ
4
1972, 1974, 2001, 2003.

Πανιώνιος
2
1979, 1998

ΑΕ Λάρισας
2
1985, 2007

Εθνικός Π.
1
1933

Άρης Θ.
1
1970

Ηρακλής Θ.
1
1976

ΑΓΣ Καστοριά
1
1980

ΟΦΗ
1
1987
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/1096#ixzz48vZbCsRd

Βίκυ Μοσχολιού

1943 – 2005

2663
3
Η Βίκυ Μοσχολιού γεννήθηκε στις 17 Μαΐουτου 1943 στο Μεταξουργείο και έζησε τα παιδικά της χρόνια στο Αιγάλεω. Χρόνια στερημένα, αλλά γεμάτα αγάπη και μουσική, καθώς ο πατέρας της δεν αποχωριζόταν το γραμμόφωνο και την πλούσια συλλογή του από λαϊκά δισκάκια της εποχής.
Για να βοηθήσει την οικογένεια της, δεκατριάχρονο κοριτσάκι ακόμα, πιάνει δουλειά σε εργοστάσιο ως κορδελιάστρα. Πάντα, όμως, είτε ανάμεσα στις κλωστές και τα καρούλια, είτε στις ανθισμένες μυγδαλιές της Αγίας Βαρβάρας, η Βίκυ έχει ένα τραγούδι στο στόμα. Οι αυστηρών αρχών γονείς της, όμως, δεν της επιτρέπουν να δουλέψει νύχτα. Με την παρέμβαση της ξαδέρφης της, Έφης Λίντα, πείθονται τελικά και το 1962, Κυριακή του Πάσχα, η Βίκυ κάνει την πρεμιέρα της στο πάλκο, δίπλα στον Γρηγόρη Μπιθικώτσηκαι τη Δούκισσα, στην Τριάνα του Χειλά.
Εκεί, δύο χρόνια μετά, την ακούει τυχαία ο Σταύρος Ξαρχάκος που αναζητά εκείνη την περίοδο μια νέα φωνή για να ερμηνεύσει το θρυλικό πλέον τραγούδι Χάθηκε το φεγγάρι στην ταινία Λόλα, με το Νίκο Κούρκουλοκαι την Τζένη Καρέζη. Είναι η αρχή μιας λαμπρής καριέρας, καθώς ακολουθούν αμέτρητες συνεργασίες, σχεδόν με όλους τους κορυφαίους συνθέτες και στιχουργούς: τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Απόστολο Καλδάρα, τον Δήμο Μούτση, τον Άκη Πάνου, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Μάρκο Βαμβακάρη.
Τα τρένα που φύγαν, Τα δειλινά, Οι μετανάστες, Τα αρχοντορεμπέτικα είναι μερικές μόνο επιτυχίες από το πλούσιο ρεπερτόριό της, που ξεκινά από το ρεμπέτικο και το λαϊκό για να καταλήξει στο ελαφρολαϊκό και το έντεχνο, γιατί η σπουδαία, ιδιαίτερη δωρική φωνή της με τη χαρακτηριστική βραχνάδα και τις απεριόριστες δυνατότητες δεν χώρεσε ποτέ ταμπέλες.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 η Βίκυ Μοσχολιού αρχίζει συναυλίες με το Σταύρο Ξαρχάκο και το Γρηγόρη Μπιθικώτση σ'όλη την Ελλάδα, ενώ το 1968 πραγματοποιεί με δικά της έξοδα την πρώτη μεγάλη συναυλία έλληνα καλλιτέχνη στην Κύπρο.
Το 1972 είναι η πρώτη λαϊκή τραγουδίστρια που εγκαταλείπει τα μεγάλα νυχτερινά κέντρα και τα υψηλά νυχτοκάματα για να κατέβει στην πλάκα, αρχικά στο Ζουμ και μετά στο Ζυγό, δημιουργώντας ένα εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης, με άλλο ήθος και ύφος. Έξι συνεχείς σεζόν η Μοσχολιού τραγουδά στις μπουάτ Μούτση, Μαρκόπουλο, Θεοδωράκη και Σπανό και παράλληλα δισκογραφεί μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια της, όπως το Έτσι είναι η ζωή, Μια βραδιά στη Λάρισα, Μεσόγειος, Η Ρόζα η ναζιάρα, Άνθρωποι Μονάχοι.
Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Βίκυ Μοσχολιού εμφανίστηκε στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης το Ρόαγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου και το θέατρο Ολυμπιά του Παρισιού. Γιατί με τη σεμνότητα και την απλότητα που την διακατείχε ελάχιστες φορές μιλούσε για τους θριάμβους της.
Την ίδια διακριτικότητα επέδειξε και στην προσωπική της ζωή, κρατώντας την πάντα μακριά από το φως της δημοσιότητας κι ας οργίαζε ο κοσμικός τύπος της εποχής για το φλογερό της ειδύλλιο με τον μετέπειτα σύζυγό της, για 18 ολόκληρα χρόνια, τον θρύλο των γηπέδων, Μίμη Δομάζο, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες.
Η Βίκυ Μοσχολιού πέθανε, χτυπημένη από την επάρατο νόσο, στις 16 Αυγούστουτου 2005.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/145#ixzz48vZyjpWo

Μένης Κουμανταρέας

1931 – 2014

304
0
Από τους σπουδαιότερους έλληνες πεζογράφους, γνωστός στο ευρύ κοινό από το μυθιστόρημά του «Η φανέλα με το 9», που μετέφερε στη μεγάλη οθόνη ο Παντελής Βούλγαρης το 1988.
Ο Αριστομένης Κουμανταρέας γεννήθηκε στις 17 Μαΐου 1931 στην Αθήνα και ήταν γιος του τραπεζικού και χρηματιστή Αντώνη Κουμανταρέα. Το 1948 έζησε για έξι μήνες κοντά στον αδερφό του πατέρα του στο Λονδίνο, όπου ήρθε σε επαφή με την εκεί πολιτιστική κίνηση. Τον επόμενο χρόνο αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Αθηνών και τη συνέχεια σπούδασε νομικά και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο ναυτικό ως υποκελευστής και στη συνέχεια εργάστηκε για είκοσι χρόνια ως υπάλληλος σε ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρειών.
Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1961, με μεταφράσεις έργων των Αλμπέρτο Μοράβια, Έρνεστ Χέμινγουεϊ και Τζέιμς Τζόις, στο περιοδικό «Ταχυδρόμος». Το πρώτο βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων «Τα μηχανάκια», κυκλοφόρησε το 1962 και περιλαμβάνει ιστορίες καταπιεσμένων εφήβων της εποχής, που αναζητούν διέξοδο στις παρορμήσεις και τα όνειρά τους.
Κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίαςπήρε μέρος στην αντιστασιακή έκδοση «Δεκαοχτώ Κείμενα» και οδηγήθηκε τρεις φορές σε δίκη για το δεύτερο βιβλίο του «Το αρμένισμα», που είχε τιμηθεί με κρατικό βραβείο διηγήματος. Το 1969 αποδέχθηκε υποτροφία του ιδρύματος «Φορντ», η οποία συνετέλεσε στην ολοκλήρωση του μυθιστορήματός του «Βιομηχανία Υαλικών» και το 1972 σπούδασε με υποτροφία στο Βερολίνο για έξι μήνες.
Το βιβλίο του «Δύο φορές Έλληνας», μία τοιχογραφία της ελληνικής κοινωνίας από το 1949 έως το 1990, αποτέλεσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία το 2001. Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά, όπως τα «Εκλογή», «Επιθεώρηση Τέχνης», «Τραμ», «Ηριδανός», «Ο Ταχυδρόμος», «Οδός Πανός», «Η Λέξη».
Τιμήθηκε τέσσερις φορές με το κρατικό βραβείο πεζογραφίας (1967 για το «Αρμένισμα», 1975 για τη «Βιοτεχνία Υαλικών», το 1997 για τη συλλογή « Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω» και το 2002 για τον «Ωραίο Λογαχό»). Το 2001 έλαβε το βραβείο Blue Book για το μυθιστόρημά του «Ο ωραίος λοχαγός». Το 2008 η Ακαδημία Αθηνών τον τίμησε για το σύνολο του έργου του.
Έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά γερμανικά, ενώ ο ίδιος μετέφρασε κυρίως αγγλοσάξωνες συγγραφείς. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και από το 1982 ως το 1986 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνή.
Το 1971 έγραψε το σενάριο της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη «Το προξενιό της Άννας», ενώ τρία δικά του έργα μεταφέρθηκαν στο θέατρο, τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη: «Κυρία Κούλα» (το 1983 στην τηλεόραση σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου και το 1987 στο θέατρο σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη), «Τα Καημένα» (το 1987 για την τηλεόραση σε σκηνοθεσία Γιάννη Διαμαντόπουλου) και «Η φανέλα με το 9» (το 1988 για τον κινηματογράφο σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη).
Ο Μένης Κουμανταρέας τοποθετείται χρονολογικά στη λεγόμενη δεύτερη μεταπολεμική γενιά της ελληνικής πεζογραφίας. Η γραφή του κινείται στα όρια ανάμεσα στον κοινωνικό ρεαλισμό με έμφαση στην απεικόνιση των αλλοτριωτικών κοινωνικών μηχανισμών και την ποιητική έκφραση του αισθήματος της φθοράς και της χαμένης αθωότητας της νεανικής ηλικίας.
Ο Μένης Κουμανταρέας βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στην Κυψέλη τα ξημερώματα της 6ης Δεκεμβρίου 2014. Η αστυνομία αποδίδει τον θάνατό του σε εγκληματική ενέργεια.

Εργογραφία

Πεζογραφία

Τα μηχανάκια (Φέξης, 1962)
Το αρμένισμα (Κολλάρος, 1967)
Τα καημένα (Κέδρος, 1972)
Βιοτεχνία υαλικών (Κέδρος, 1975)
Η κυρία Κούλα (Κέδρος,1978)
Το κουρείο (Κέδρος, 1979)
Σεραφείμ και Χερουβείμ (Κέδρος, 1981)
Ο ωραίος λοχαγός (Κέδρος,1982)
Η φανέλλα με το εννιά (Κέδρος, 1986)
Πλανόδιος σαλπιγκτής (Κέδρος, 1989)
Η συμμορία της άρπας (Κέδρος, 1993)
Θυμάμαι τη Μαρία (Καστανιώτης, 1994)
Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω (Κέδρος, 1996)
Δύο φορές Έλληνας (Κέδρος, 2001)
Nώε (Κέδρος, 2003)
Η γυναίκα που πετάει (Κέδρος, 2006)
Θυμάμαι την Μαρία (Καστανιώτης, 2007)
Το Show είναι των Ελλήνων (Κέδρος, 2008)
Σ’ ένα στρατόπεδο άκρη στην ερημιά (Κέδρος, 2009)
Ξεχασμένη φρουρά (Καστανιώτης, 2010)
Οι αλεπούδες του Γκόσπορτ (Κέδρος, 2011)
Ο θησαυρός του χρόνου (Πατάκης, 2014)

Μετάφραση

Χέρμαν Χέσε, Ντέμιαν (1961)
Κάρσον ΜακΚάλερς, Η μπαλάντα του λυπημένου καφενείου (1969)
Γουίλιαμ Φόκνερ, Καθώς ψυχορραγώ (1970)
Λιούις Κάρολ, Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων (1972)
Γκέοργκ Μπίχνερ, Λεντς (1977)
Χέρμαν Μέλβιλ,, Μπάρτεμπλυ ο γραφιάς και άλλες ιστορίες (Οδυσσέας, 1980)
Φ.Σ. Φιτζέραλντ , Το πλουσιόπαιδο (1980, 1996)
Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Οι φονιάδες (Κέδρος, 1995)
Ε.Α Πόε, Στη δίνη του Μάελστρομ (Κέδρος, 1995)
Χέρμαν Μέλβιλ, Τρεις απόκληροι. Μπάρτλεμπυ, ο γραφιάς. Ο βιολιστής. Τζίμυ Ρόουζ (Καστανιώτης, 2010)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1103#ixzz48vaVmEnC

Παναγής Τσαλδάρης

1868 – 1936

53
0
Νομικός και πολιτικός από την Κορινθία, που διετέλεσε δύο φορές πρωθυπουργόςτης Ελλάδας την τριετία 1932-1935. Ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος, υπήρξε διακεκριμένη πολιτική φυσιογνωμία της συντηρητικής παράταξης στα χρόνια του Μεσοπολέμου.
Ο Παναγής (Παναγιώτης) Τσαλδάρης γεννήθηκε στο Καμάρι Κορινθίας το 1868 από οικογένεια μικρασιατικής καταγωγής, που είχε εγκατασταθεί στην Πελοπόννησο περί το 1750. Ο πατέρας του, Επαμεινώνδας Τσαλδάρης, ήταν δικολάβος, έμπορος και καλλιεργητής γης.
Μαθήτευσε στο Δημοτικό Σχολείο της γενέτειράς του, στο Ελληνικό Σχολείο του Ξυλοκάστρου και στο Γυμνάσιο Κόρινθου. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1883-1888) και αναγορεύθηκε αριστούχος διδάκτωρ το 1889. Το 1890 διορίστηκε δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Πατρών και το ίδιο έτος αναχώρησε στο εξωτερικό για μεταπτυχιακές σπουδές. Παρακολούθησε νομικά μαθήματα στα πανεπιστήμια Γοτίγγης, Λειψίας και Παρισίων.
Επανήλθε στην Ελλάδα τον Ιούλιο τού 1893. Το ίδιο έτος μετατέθηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα. Αρχικά, ο κύκλος των εργασιών του ήταν πολύ περιορισμένος και αναγκάστηκε να ιδρύσει νομικό φροντιστήριο για να αντιμετωπίσει τις βιοτικές ανάγκες του. Ένας από πιο διακεκριμένους μαθητές του ήταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός Αλέξανδρος Διομήδης. Τελικά, η νομική του εμβρίθεια αναγνωρίστηκε και διορίστηκε γραμματέας της Επιτροπής Σύνταξης του Αστικού Κώδικα.
Ο Παναγής Τσαλδάρης πολιτεύθηκε για πρώτη φορά το 1910. Εξελέγη βουλευτής Αργολιδοκορινθίας στις εκλογέςτης 8ης Αυγούστου 1910 για την ανάδειξη της Α'Αναθεωρητικής Βουλής. Δεν έλαβε μέρος στις επόμενες εκλογές της 28ης Νοεμβρίου 1910 (Β'Αναθεωρητική Βουλή), ακολουθώντας την τακτική των παλαιών κομμάτων, που απείχαν της εκλογικής διαδικασίας. Μετέσχε, όμως, στις εκλογές της 11ης Μαρτίου 1912, κατά τις οποίες επανεξελέγη βουλευτής Αργολιδοκορινθίας και από τότε εκλεγόταν συνεχώς.

Στη Βουλή ακολουθούσε ως ανεξάρτητος τον Δημήτριο Γούναρη, με τον οποίο τον συνέδεε στενή φιλία. Στις 25 Φεβρουάριου 1915 ανέλαβε το Υπουργείο Δικαιοσύνης στην κυβέρνησή του και παραιτήθηκε στις 10 Αυγούστου, όταν το Κόμμα των Εθνικοφρόνων του Δημητρίου Γούναρη αποδοκιμάστηκε στις εκλογές της 31ης Μαΐου 1915.
Κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού εκτοπίστηκε στην Ύδρα και κατόπιν στη Σκόπελο. Εκεί γνωρίστηκε με τη Λίνα Λάμπρου (1887-1981), θυγατέρα τού διαπρεπούς βυζαντινολόγου και πρώην πρωθυπουργού Σπυρίδωνος Λάμπρου, επίσης εκτοπισμένου. Το ζευγάρι παντρεύτηκε στην Κηφισιά στις 10 Ιουλίου 1919.
Στις κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν μετά την ήττα του Ελευθερίου Βενιζέλουστις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920, υπό τους Δημήτριο Ράλλη, Νικόλαο Καλογερόπουλοκαι Δημήτριο Γούναρη, μετέσχε ως υπουργός Εσωτερικών και Συγκοινωνίας (4 Νοεμβρίου 1920 - 24 Ιανουαρίου 1921 και 24 Ιανουαρίου 1921 - 26 Μαρτίου 1921) και υπουργός Συγκοινωνίας (26 Μαρτίου 1921 - 2 Μαρτίου 1922).
Τον Μάρτιο του 1922 αναχώρησε για το εξωτερικό για λόγους υγείας και επανήλθε στην Ελλάδα τον Αύγουστο, όταν είχε αρχίσει να καταρρέει το Μέτωπο στη Μικρά Ασία. Συνελήφθη και φυλακίστηκε από την Επανάσταση του 1922, αποφυλακίστηκε όμως στις 8 Ιανουαρίου 1923, μετά τη χορήγηση αμνηστίας για τα πολιτικά αδικήματα.
Δεν έλαβε μέρος στις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου 1923, όπως και το κόμμα του, για την εκλογή της Δ'Συντακτικής Συνέλευσης, διαμαρτυρόμενος για τις διώξεις που ακολούθησαν τοκίνημα Λεοναρδόπουλου - Γαργαλίδη. Τον Ιανουάριο του 1924 ανέλαβε την προσωρινή αρχηγία του Λαϊκού Κόμματος, όπως είχε μετονομαστεί από τον Νοέμβριο 1920 το Κόμμα των Εθνικοφρόνων του Δημητρίου Γούναρη, και στις 4 Μαΐου 1924 την οριστική αρχηγία.
Εκ πεποιθήσεως βασιλόφρων, εργάστηκε για την επικράτηση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας κατά το δημοψήφισματης 13ης Απριλίου 1924 και δεν αναγνώρισε το αποτέλεσμα τούτου, που απέβη υπέρ της αβασίλευτης (προεδρευομένης) δημοκρατίας, διότι θεώρησε ότι αυτό δεν υπήρξε γνήσιο. Αντιτάχθηκε στη δικτατορία Πάγκαλουκαι στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926, που ακολούθησαν την πτώση του δικτάτορα, το Λαϊκό Κόμμα, υπό την αρχηγία του, εξασφάλισε 60 έδρες. Επειδή κανένα κόμμα δεν εξασφάλισε την απόλυτη πλειοψηφία, σχηματίστηκε Οικουμενική Κυβέρνησηυπό τον Αλέξανδρο Ζαΐμη, στην οποία ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών (4 Δεκεμβρίου 1926 - 17 Αυγούστου 1927).
Στις εκλογές της 19 Αυγούστου 1928 το Λαϊκό Κόμμα πέτυχε την εκλογή μόνο 19 βουλευτών, λόγω του εκλογικού νόμου, και στις γερουσιαστικές εκλογές της 21ης Απριλίου 1929 μόνο 10 γερουσιαστών. Στις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου 1932 το κόμμα του εξέλεξε 95 βουλευτές και στις 4 Νοεμβρίου 1932 σχημάτισε κυβέρνηση μειοψηφίας με την ανοχή των λοιπών κομμάτων και με τη σύμπραξη του αρχηγού του Εθνικού Ριζοσπαστικού Κόμματος, Γεωργίου Κονδύλη, του αρχηγού των Ελευθεροφρόνων, Ιωάννη Μεταξά, και του απόστρατου υποναυάρχου Αλέξανδρου Χατζηκυριάκου, που, εν τω μεταξύ, είχε αλλάξει στρατόπεδο.

Ο πρωθυπουργός Παναγής Τσαλδάρης και πίσω του ο Γεώργιος Κονδύλης.
Πριν από την ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός, με έγγραφη δήλωσή του αναγνώρισε ανεπιφύλακτα το υφιστάμενο πολίτευμα της προεδρευομένης δημοκρατίας. Η κυβέρνησή του διατηρήθηκε στην εξουσία έως τις 16 Ιανουαρίου 1933, οπότε ανατράπηκε από τα κόμματα και τις προσωπικότητες που τη στήριζαν.
Κατά τις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933 συνεργάστηκε με τους Γεώργιο Κονδύλη, Iωάννη Μεταξά και Αλέξανδρο Χατζηκυριάκο και πλειοψήφησε με 135 βουλευτές. Τη νύκτα της 5ης προς 6η Μαρτίου 1933, όταν έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα, εξερράγη στρατιωτικό κίνημα υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα. Το κίνημα, όμως, δεν επικράτησε και σχηματίστηκε προσωρινή κυβέρνηση από τον αντιστράτηγο Αλέξανδρο Οθωναίο, η οποία παραιτήθηκε μετά λίγες ημέρες, και ο Παναγής Τσαλδάρης ανέλαβε και πάλι την πρωθυπουργία στις 10 Μαρτίου 1933.
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης πρωθυπουργίας του έγινε η δεύτερη δολοφονική απόπειρα κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου, στις 6 Μαρτίου 1933. Ο Τσαλδάρης ήταν αμέτοχος και μάλιστα την αποδοκίμασε. Παρά ταύτα, το γεγονός αυτό έφερε σε δύσκολη θέση την κυβέρνησή του, καθώς η εγκληματική πράξη αποδόθηκε σε οπαδούς του Λαϊκού Κόμματος. Εξάλλου, τρία επίλεκτα μέλη του κόμματός του, ο Ιωάννης Ράλλης, ο Γεώργιος Στράτος και ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης, εκφράσθηκαν δημόσια υπέρ της βασιλείας. Παρότι ο Τσαλδάρης αποδοκίμασε τις δηλώσεις των στελεχών του, τα πνεύματα οξύνθηκαν και πάλι. Οι Φιλελεύθεροι ένιωσαν ότι απειλείται το πολίτευμα της αβασίλευτης δημοκρατίας και προκάλεσαν το Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935. Το Κίνημα κατεστάλη και επακολούθησαν διώξεις κατά των ενεχόμενων πολιτικών και των μετασχόντων αξιωματικών.
Μία από τις αξιοσημείωτες πολιτικές ενέργειες του Παναγή Τσαλδάρη ήταν η υπογραφή του Βαλκανικού Συμφώνου στην Αθήνα (9 Φεβρουαρίου 1934), με το οποίο η Ελλάδα, η Γιουγκοσλαβία, η Ρουμανία και η Τουρκία εγγυήθηκαν την ασφάλεια και την ακεραιότητα των βαλκανικών συνόρων. Ανάλογη συμφωνία είχε υπογράψει με την Τουρκία κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα στις 14 Σεπτεμβρίου 1933.
Την Πρωταπριλιά του 1935 καταργήθηκε η Γερουσίακαι διαλύθηκε η Βουλή. Προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 9 Ιουνίου 1935, με σκοπό την ανάδειξη Αναθεωρητικής Βουλής. Στις εκλογές, κατά το αντίστροφο προηγούμενο του Δεκεμβρίου του 1923, δεν έλαβαν μέρος τα κηρυγμένα υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας κόμματα. Από τις εκλογές προέκυψε η Ε'Εθνική Συνέλευση, η οποία εξέδωσε ψήφισμα για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, με σκοπό την επίλυση του πολιτειακού θέματος (10 Ιουλίου 1935) και διέκοψε τις εργασίες της έως τις 10 Οκτωβρίου 1935.

Παναγής Τσαλδάρης - Ιωάννης Μεταξάς
Οι αδιάλλακτοι βασιλόφρονες Ιωάννης Μεταξάς, Iωάννης Ράλλης και Γεώργιος Στράτος συνέπηξαν την «Ένωσιν Βασιλοφρόνων» και δήλωσαν ότι σε περίπτωση υπερψήφισής τους θα κατέλυαν το πολίτευμα δια της Εθνικής Συνέλευσης. Αντίθετα, ο Παναγής Τσαλδάρης υποστήριζε ότι για να τερματιστεί οριστικά το πολιτειακό θέμα έπρεπε να προηγηθεί δημοψήφισμα. Ο ίδιος με δήλωσή του στις 9 Σεπτεμβρίου 1935 τάχθηκε υπέρ της επαναφοράς της βασιλείας. Η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος ορίστηκε με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου (28 Σεπτεμβρίου 1935) για τις 3 Νοεμβρίου 1935.
Στις 10 Οκτωβρίου, όμως, οι αρχηγοί των τριών επιτελείων, ο αντιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος, ο υποναύαρχος Δημήτριος Οικονόμου και ο υποστράτηγος αεροπορίας Γεώργιος Ρέππας, σε συνεννόηση με τον Γεώργιο Κονδύλη, εξανάγκασαν σε παραίτηση τον Τσαλδάρη, ο οποίος παραιτήθηκε για να αποφευχθεί αιματοχυσία, όπως δήλωσε. Την ίδια ημέρα σχηματίστηκε κυβέρνηση υπό τον αντιστράτηγο Γεώργιο Κονδύλη. Ο Παναγής Τσαλδάρης, ο πρόεδρος της Εθνικής Συνέλευσης, Xαράλαμπος Βοζίκης, και ολιγάριθμοι βουλευτές αποχώρησαν από τη Βουλή, όταν παρουσιάστηκε ο Γεώργιος Κονδύλης για να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Με ψήφισμα της Ε'Εθνικής Συνέλευσης (10 Οκτωβρίου 1935) ανακηρύχθηκε η βασιλευομένη δημοκρατία, με αντιβασιλέα τον πρόεδρο της κυβέρνησης, Γεώργιο Κονδύλη.
Στις 3 Νοεμβρίουδιεξήχθη το δημοψήφισμα, που απέβη υπέρ της βασιλευομένης δημοκρατίας και στις 25 Νοεμβρίου 1935 επανήλθε ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’. Στις 16 Δεκεμβρίουτου ιδίου έτους διαλύθηκε η Ε'Εθνική Συνέλευση και προκηρύχθηκαν εκλογές Αναθεωρητικής Βουλής για τις 26 Ιανουαρίου 1936. Στις εκλογές αυτές το Λαϊκό Κόμμα διασπάστηκε και αποσχίστηκε ομάδα υπό τον Ιωάννη Θεοτόκη, η οποία ίδρυσε το Εθνικό Λαϊκό Κόμμα. Στις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936 κανένα κόμμα δεν εξασφάλισε απόλυτη πλειοψηφία. Με την ανοχή των κομμάτων διατηρήθηκε την πρωθυπουργία ο Κωνσταντίνος Δεμερτζής, μέχρι του θανάτου του στις 13 Απριλίου 1936.
Ο Παναγής Τσαλδάρης πέθανε στην Αθήνα από ουραιμία στις 17 Μαΐου 1936, σε ηλικία 68 ετών. Νωρίτερα είχαν αποβιώσει δύο άλλοι από τους πρωταγωνιστές του Μεσοπολέμου, ο Ελευθέριος Βενιζέλος (18 Μαρτίου 1936) και Γεώργιος Κονδύλης (1 Φεβρουαρίου).
Ο Παναγής Τσαλδάρης υπήρξε έγκριτος νομομαθής. Νουνεχής ως άνθρωπος, απέφευγε τις οξύτητες. Ως πολιτικός ήταν συνεπής και πιστός στην κοινοβουλευτική και συνταγματική τάξη. Με τη μετριοπαθή πολιτική του πέτυχε να ανασυντάξει το Λαϊκό Κόμμα, παρά τις δυσμενείς περιστάσεις. Διατήρησε τις πολιτειακές θέσεις του και τις διακήρυξε στην κατάλληλη κοινοβουλευτικά στιγμή. Ήταν μία ήρεμη φωνή μέσα στο Κοινοβούλιο και επιτύγχανε χωρίς οξύτητα τον επιδιωκόμενο σκοπό του, φυλάσσοντας το πλαίσιο των θεσμών.

Σχετικά

Η σύζυγός του, Λίνα Τσαλδάρη (1887-1981), υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα που ανέλαβε υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Από τις 29 Φεβρουαρίου 1956 έως τις 5 Μαρτίου 1958 χρημάτισε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας στη δεύτερη κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Ο ανιψιός του, Κωνσταντίνος Τσαλδάρης (1884-1970), ανέλαβε την ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμοκαι διετέλεσε τρεις φορές πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.
Τη δυναστεία Τσαλδάρη στην πολιτική έκλεισε ο Αθανάσιος Τσαλδάρης (1921-1997), γιος του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, ο οποίος πολιτεύτηκε με την ΕΡΕκαι τη Νέα Δημοκρατία. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε πρόεδρος της Βουλήςαπό το 1989 έως το 1993.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1353#ixzz48vdWjhIe

Ντόνα Σάμερ

1948 – 2012

518
0
Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του '70 στη χρυσή εποχή της χορευτικής μουσικής ντίσκο, εξού και το προσωνύμιο «βασίλισσα της ντίσκο».
Η ΛαΝτόνα Άντριαν Γκέινς (LaDonna Adrian Gaines), όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1948 στο Ντόρτσεστερ της Βοστώνης, στους κόλπους μιας ευσεβούς πολυμελούς χριστιανικής οικογένειας. Επηρεασμένη από τη Μαχάλια Τζάκσον, ξεκίνησε να τραγουδά σε μικρή ηλικία μουσική γκόσπελ στη χορωδία της ενορίας της.
Στα μαθητικά της χρόνια σχημάτισε διάφορα μουσικά σχήματα, που μιμούνταν τα γυναικεία συγκροτήματα, όπως οι The Supremes και οι Martha and the Vandellas. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του '60 άκουσε την Τζάνις Τζόπλινμαγεύτηκε από τη φωνή και τα τραγούδια της και αποφάσισε να εγκαταλείψει το σχολείο, πεπεισμένη ότι η μουσική ήταν ένας τρόπος διαφυγής από τη Βοστώνη, όπου ανέκαθεν αισθανόταν παρείσακτη, ακόμη και ανάμεσα στα μέλη της οικογενείας της, που τη λοιδορούσαν για τη φωνή και τις εμφανίσεις της.
Το 1968 διεκδίκησε τη συμμετοχή της στο μιούζικαλ Hair, αλλά έχασε τον ρόλο της Σίλα από τη Μέλμπα Μουρ. Όταν το έργο παρουσιάστηκε στην Ευρώπη, η Ντόνα Σάμερ (Donna Summer) κέρδισε τον ρόλο και μετακόμισε στη Γερμανία, όπου παρέμεινε για αρκετά χρόνια. Το 1971 κυκλοφόρησε το πρώτο της σινγκλ με το πραγματικό της όνομα, μια διασκευή του τραγουδιού Sally Go ‘Round the Roses’, το οποίο πέρασε απαρατήρητο.
Το 1972 παντρεύτηκε τον αυστριακό ηθοποιό Χέλμουτ Ζόμερ, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Μίμι Ζόμερ, το 1973. Το ζευγάρι χώρισε σύντομα, εξαιτίας του δεσμού της Σάμερ με τον γερμανό ζωγράφο και μελλοντικό της σύντροφο Πέτερ Μιλντόρφερ. Κράτησε, όμως, το επίθετο του πρώην συζύγου της και το αγγλοποίησε σε Σάμερ.
Το 1973, όταν έκανε φωνητικά για το ποπ συγκρότημα των Three Dog Night, γνωρίστηκε με τον παραγωγό Τζόρτζιο Μοροντέρ (από τους πρωτεργάτες της ντίσκο), ο οποίος την έπεισε να υπογράψει στην εταιρεία Groovy Records. Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο Lady of the Night, που γνώρισε περιορισμένη επιτυχία στην Ευρώπη, με το τραγούδι The Hostage.
To 1975 γνώρισε την πρώτη της μεγάλη επιτυχία, με το τραγούδι Love You Love You Baby, ένα ερωτικό τραγούδι με στεναγμούς και βογκητά, που πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί αρνήθηκαν να παίξουν. Η ιδέα της Σάμερ να το ερμηνεύσει στο ύφος της Μέριλιν Μονρόεαποδείχτηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, όπως και η ιδέα του ιδιοκτήτη της Casablanca Records, Νιλ Μπόγκαρτ, να το προωθήσει στη Βόρειο Αμερική μέσω των ντισκοτέκ, σε μια 17λεπτη έκδοση.
Τα επόμενα χρόνια η επιτυχία της Σάμερ συνεχίστηκε με τα τραγούδια I Feel Love (1977), MacArthur Park (1978), Heaven Knows (1978), Last Dance (1978), Hot Stuff (1979), Bad Girls (1979) και No More Tears (Enough is Enough) ντουέτο με την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ (1979). Το 1978 παντρεύεται για δεύτερη φορά τον τραγουδιστή Μπρους Σουντάνο, με τον οποίο απέκτησε δύο κορίτσια, την Μπρούκλιν και την Αμάντα. Προηγουμένως είχε χωρίσει με επεισοδιακό τρόπο από τον σύντροφό της Πέτερ Μιλντόρφερ.
Το 1980 κάνει στροφή στην καριέρα της. Εγκαταλείπει την ντίσκο για ένα πιο «νιου γουέιβ» ήχο, με ροκ στοιχεία, στο άλμπουμ της Τhe Wanderer, που γίνεται χρυσό. Συνεχίζει να γνωρίζει επιτυχία με τα τραγούδια She Works Hard for the Money (1983), Unconditional Love (1983), Love Has a Mind of Its Own (1984), Dinner with Gershwin (1987), This Time I Know It’s for Real (1989) και When Love Cries (1991).
Το 2008 κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ εδώ και 17 χρόνια, με ολοκληρωτικά καινούριο υλικό, με τίτλο Crayons. Φθάνει στο Νο17 του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών (η υψηλότερη θέση από το 1983) και τρία τραγούδια από το άλμπουμ (I'm a Fire, Stamp Your Feet, Fame (The Game)) ανεβαίνουν στην κορυφή του αμερικανικού χορευτικού τσαρτ.
Στη μακρόχρονη καριέρα της η Ντόνα Σάμερ κέρδισε πέντε βραβεία Γκράμι, ενώ ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που είχε τρία συνεχόμενα διπλά άλμπουμ στην πρώτη θέση του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών. Στις 11 Δεκεμβρίου 2009 τραγούδησε κατά τη διάρκεια της απονομής του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη στον αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στο Όσλο της Νορβηγίας.
Η Ντόνα Σάμερ τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο. Βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο Κι Γουέστ της Φλώριδας στις 17 Μαΐου 2012, σε ηλικία 63 ετών.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/473#ixzz48vdv9U00

Ανδρέας Μιχαλακόπουλος

1875 – 1938

93
0
Επιφανής Αχαιός πολιτικός, νομικός και οικονομολόγος, πρωθυπουργός της Ελλάδας την περίοδο 1924 - 1925.
Γεννήθηκε στις 17 Μαΐου 1875 στην Πάτρα και το 1893 εισήλθε πρώτος στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Λόγω του θανάτου του πατέρα του, Σπήλιου Μιχαλακόπουλου, διαπρεπούς δικηγόρου της Πάτρας, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη στρατιωτική καριέρα και να εγγραφεί στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά το πέρας και των μεταπτυχιακών σπουδών του στη Γερμανία και τη Γαλλία, ανέλαβε το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του. Διακρίθηκε και ο ίδιος στο βήμα των ποινικών και πολιτικών δικαστηρίων, ενώ εποχή άφησαν στην αχαϊκή πρωτεύουσα οι δικανικές του μάχες με τον συνάδελφό του Δημήτριο Γούναρη, που επίσης διατέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Μετά την επανάσταση στο Γουδί (1909) συντάχθηκε με τα νέα πολιτικά ρεύματα και εξελέγη βουλευτής Αχαϊοήλιδος στις εκλογές του 1910, 1912 και 1915. Προσχώρησε στο Κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλουκι έγινε ένα από τα επίλεκτα στελέχη του. Το Μάιο του 1911 ανέλαβε το νεοσύστατο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και εισηγήθηκε πολλές μεταρρυθμίσεις: το νομοθετικό πλαίσιο για τις Ανώνυμες Εταιρείες, το νόμο περί συνεταιρισμών, τη ρύθμιση ζητημάτων αγροτικής ασφάλειας και το νόμο 551/1914, ο οποίος θέσπισε την αντικειμενική ευθύνη των εργοδοτών για τα εργατικά ατυχήματα.
Παραιτήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1915, μετά την παύση του Βενιζέλου από τον Βασιλιά και ακολούθησε τον αρχηγό του στο Κίνημα της Θεσσαλονίκης (1916). Μετά την επάνοδο του Βενιζέλου στην εξουσία το 1917 ανέλαβε διάφορα Υπουργεία, μέχρι την αποτυχία του ιδίου και του κόμματός του στις εκλογές του 1920. Ο Μιχαλακόπουλος έφυγε στο εξωτερικό, ενώ πρωθυπουργός εξελέγη ο πολιτικός και δικανικός του αντίπαλος Δημήτριος Γούναρης.
Επανήλθε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και το κίνημα Πλαστήρα - Γονατά το 1922. Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1923, αλλά μετά την απόφαση του Βενιζέλου να εγκαταλείψει την πολιτική, αποφάσισε να αποχωρήσει τους Φιλελευθέρους και να ιδρύσει νέο με την επωνυμία Κόμμα Συντηρητικών Φιλελευθέρων, το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε Συντηρητικό Δημοκρατικό Κόμμα και εκπροσωπούσε τη δεξιά πτέρυγα του Βενιζελισμού.
Στις 7 Οκτωβρίου 1924 ανέλαβε πρωθυπουργός και συγχρόνως Υπουργός Εξωτερικών και Στρατιωτικών. Κατά τη διάρκεια της σύντομης πρωθυπουργίας του επέλυσε το πρόβλημα ύδρευσης της πρωτεύουσας, συνάπτοντας σύμβαση με την αμερικανική εταιρεία Ούλεν, αλλά τήρησε σκληρή στάση στα εργατικά ζητήματα, καταστέλλοντας βίαια πολλές απεργίες. Στις 26 Ιουνίου 1925 παραιτήθηκε μετά την εκδήλωση πραξικοπήματος από τον στρατηγό Θεόδωρο Πάγκαλο. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας συνέπραξε με τον Γεώργιο Καφαντάρηστην «Ένωσιν Φιλελευθέρων», η οποία κέρδισε τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926. Ο Μιχαλακόπουλος ανέλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών στην κυβέρνηση Ζαΐμη.

Στις εκλογές της 19ης Αυγούστου 1928, που σήμαναν την επάνοδο του Βενιζέλου στην πολιτική, ο Μιχαλακόπουλος κατήλθε μεμονωμένα με το κόμμα του και κατέλαβε 5 έδρες. Συνεργάστηκε στη συνέχεια με τον Βενιζέλο και ανέλαβε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών έως τον Μάρτιο του 1933. Στις30 Οκτωβρίου 1930 συνυπέγραψε το Σύμφωνο Ειρήνης και Φιλίας Ελλάδος - Τουρκίας στην Άγκυρα. Στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933, τις οποίες κέρδισε η αντιβενιζελική παράταξη, το κόμμα του κατέλαβε μόλις 2 έδρες. Στη συνέχεια εξελέγη γερουσιαστής, ενώ δεν έλαβε μέρος στις εκλογές του 1935, συντασσόμενος με τη στάση και των υπολοίπων βενιζελικών κομμάτων.
Στο ζήτημα της παλινόρθωσης της Μοναρχίας τήρησε αντίθετη, αλλά όχι αδιάλλακτη στάση και μετά την επάνοδο του Γεωργίου Β'το 1935 απεκατέστησε φιλικές σχέσεις μαζί του. Μετά τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936πύκνωσε τις επαφές του με το Στέμμα και τους Άγγλους για την επάνοδο της δημοκρατίας, γεγονός που προκάλεσε την οργή του δικτάτορα Μεταξά, ο οποίος τον συνέλαβε στις 10 Φεβρουαρίου 1938 και τον εξόρισε στην Πάρο, παρά την επιβαρυμένη υγεία του. Μετά από λίγες μέρες προσβλήθηκε από πνευμονία και μεταφέρθηκε εσπευσμένως στον «Ευαγγελισμό», όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις 7 Μαρτίου 1938.
Ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος διακρίθηκε για τη ρητορική του δεινότητα στη Βουλή, ενώ ως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας έθεσε τις βάσεις για τον αστικό εκσυγχρονισμό της χώρας. Με τον Βενιζέλο συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για τη Συνθήκη των Σεβρών (1920) και της Λωζάνης (1923), που οριοθέτησαν τα σύνορα της Ελλάδας. Έγραψε πολλές μελέτες νομικού και οικονομολογικού περιεχομένου. Ήταν βιβλιόφιλος, πολύγλωσσος και η βιβλιοθήκη του αριθμούσε 30.000 τόμους. Σήμερα αποτελεί τμήμα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πάτρας. Προς τιμήν του, ένας από τους κεντρικότερους δρόμους της Αθήνας φέρει το όνομά του. Η οικία του σώζεται ακόμα και σήμερα στην Πάτρα, στην Πλατεία Όλγας, στην γωνία Αράτου και Ρήγα Φεραίου.

Γνώμες για τον Ανδρέα Μιχαλακόπουλο

Ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος έκαμε στη ζωή του πάντα το εθνικό του καθήκον. Το φωτεινό του πνεύμα είχε ταχθή να φωτίζη την Ελλάδα. Δεν εγνώρισε άλλη μεγαλύτερη φροντίδα. Αυτό θα το χρεωστή αιώνια η Ελλάς στη μνήμη του. Το γεγονός μάλιστα ότι ο Μιχαλακόπουλος έφυγε πικραμένος, το γεγονός αυτό κάνει το χρέος ακόμη μεγαλύτερο και βαρύτερο. Όσο βαρύ όμως και αν είναι το χρέος αυτό θα το βαστάξουμε - κι εμείς ακόμα οι ανεύθυνοι - σαν εξιλαστήριον δώρο, που το χρωστάμε και που πρέπει να το προσφέρουμε στον υπερήφανο και υψηλό βωμό της μνήμης του.

Παναγιώτης Κανελλόπουλος, 1938

Η Γενεά αυτή θα φέρη εις την Ιστορίαν το όνομα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο Μιχαλακόπουλος ηυτύχησεν ως συνεργάτης του. Από της πρώτης στιγμής ευρέθη εις το πλευρόν του. Χωρίς την σύμπτωσιν της παρουσίας του Μεγάλου Κρητός ίσως ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος να εδέσποζε της εποχής του. Αλλά είναι απολύτως βέβαιον, ότι ως συνεργάτης υπήρξεν απαράμιλλος. Ως συνεργάτης της Κυβερνήσεως του Ελευθερίου Βενιζέλου τον συνεπλήρωνεν, όσον ουδείς. Και όχι μόνον εις την Κυβέρνησιν, αλλά και εις την Διοίκησιν ήτο έξοχος και εις την Νομοθεσίαν. Όταν ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος ανελάμβανεν Υπουργείον, ήτο βέβαιον, όχι μόνον ότι θα άφινεν ίχνη διαβάσεως, αλλά ότι θα το ανεκαίνιζεν εκ βάθρων. Τούτο συνέβη εις όλα τα Υπουργεία. τα οποία είχεν αναλάβει - Εθνικής Οικονομίας, Γεωργίας, Εξωτερικών.

Γεώργιος Παπανδρέου, 1946

Το πέρασμα τού Ανδρέα Μιχαλακόπουλου μές'από την πολιτική ζωή του τόπου έχει αφήσει πίσω του μιάν αυλακιά πολιτισμού που δύσκολα θα χαθούν τα παρηγορητικά σημάδια της στην κοινοβουλευτική μας παράδοση. Δεν ήταν μονάχα το ήθος και η αρχοντιά του ανθρώπου που τον ξεχώριζαν, ήταν ακόμα η πλατειά και πολυμερής μόρφωσίς του, που τον έφερνε πιο σιμά στον πνευματικό κόσμο της Ελλάδος και τον τοποθετούσε άνετα μέσα στην ατμόσφαιρά του.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/266#ixzz48veECPV8

Σαξόφωνο

269
1
Το σαξόφωνο είναι το νεώτερο από τα πνευστά όργανα, αφού ανακαλύφθηκε μόλις στις αρχές της δεκαετίας του 1840 από τον βέλγο οργανοποιό Αντόλφ Σαξ (1814-1894), από τον οποίο έλαβε το πρώτο συνθετικό του ονόματος του. Το δεύτερο συνθετικό προέρχεται από την ελληνική λέξη «φωνή». Ο Σαξ κατοχύρωσε την εφεύρεσή του στις 28 Ιουνίου του 1846.
Το σαξόφωνο, αν και κατασκευασμένο από ορείχαλκο, υπάγεται στα λεγόμενα ξύλινα όργανα της ορχήστρας, αφού ο τρόπος παιξίματός του μοιάζει αρκετά με του κλαρινέτου. Μάλιστα, πολλοί κλαρινετίστες παίζουν και σαξόφωνο. Το σαξόφωνο αποτελείται από ένα κωνικό σωλήνα, με γυριστή την καμπάνα προς τα επάνω (μόνο το σοπράνο σαξόφωνο είναι σε ευθεία γραμμή), έχει 24 οπές με κλειδιά και κινητό επιστόμιο, όπως του κλαρινέτου. Υπάρχουν 7 είδη σαξόφωνου εν χρήσει, ανάλογα με τον τονισμό τους: σοπρανίνο, σοπράνο, άλτο, τενόρο, βαρύτονο, μπάσο και κοντραμπάσο.
Στην αρχή, το σαξόφωνο χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τις στρατιωτικές μπάντες, ενώ οι συνθέτες της ρομαντικής περιόδου της μουσικής σχεδόν το αγνόησαν, παρότι είναι ένα ευέλικτο όργανο, που γεφυρώνει τα ηχοχρώματα των χάλκινων και ξύλινων πνευστών. Γι’ αυτό τον λόγο δεν κατάφερε να μονιμοποιηθεί στη συμφωνική ορχήστρα. Μόνο κάποιοι Γάλλοι συνθέτες, όπως οι Ραβέλ, Μπιζέ, Σεν Σανς και Μπερλιόζ εκτίμησαν τις δυνατότητες και το ενέταξαν στη μουσική τους παλέτα.
Το σαξόφωνο έκανε κυριολεκτικά την τύχη του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τον 20ο αιώνα, όταν έγινε συνώνυμο της τζαζ. Ανέδειξε σπουδαίους σολίστες, όπως οι Κόλμαν Χόκινς, Τσάρλι Πάρκερ, Λέστερ Γιανγκ, Τζον Κολτρέινκαι Σόνι Ρόλινς. Η επιτυχία αυτή του σαξόφωνου άλλαξε τη διάθεση πολλών συνθετών απέναντί του και η εργογραφία του οργάνου άρχισε να εμπλουτίζεται με ταχύτατους ρυθμούς.

Έργα για «κλασικό» σαξόφωνο

«Κοντσέρτο για άλτο σαξόφωνο και ορχήστρα εγχόρδων» του Ρώσου συνθέτη Αλεξάντερ Γκλαζούνωφ (1865-1936). Πολλοί το θεωρούν ως το κορυφαίο έργο που γράφτηκε για σαξόφωνο, καθώς αναδεικνύει πλήρως τις δυνατότητες του οργάνου.
«Κοντσέρτο Δωματίου για άλτο σαξόφωνο και 11 όργανα» του Γάλλου συνθέτη Ζακ Ιμπέρ (1890-1962).
«Σκαραμούς - Σουίτα για σαξόφωνο και ορχήστρα» του Γάλλου συνθέτη Νταριούς Μιγιό (1892-1974).
«Αραβική Ραψωδία για άλτο σαξόφωνο και ορχήστρα» του Κλοντ Ντεμπισί (1862-1918).
«Κοντσέρτο για σαξόφωνο» του Αμερικανού συνθέτη Φίλιπ Γκλας (γ. 1937).
«Μπαλάντα για σαξόφωνο και ορχήστρα» του Ελβετού συνθέτη Φρανκ Μάρτιν (1890-1974).
«Μπαλάντα για άλτο σαξόφωνο και ορχήστρα» του Γάλλου συνθέτη Ανρί Τομαζί (1901-1971).
«Φαντασία για σοπράνο σαξόφωνο, τρία κόρνα και ορχήστρα» του βραζιλιάνου συνθέτη Εϊτόρ Βίλα Λόμπος (1887-1959).

Αξιόλογα έργα για σαξόφωνο έχουν γράψει και σύγχρονοι Έλληνες συνθέτες, όπως οι:

Δημήτρης Δραγατάκης (1914-2001): «Μπαλάντα για σαξόφωνο και έγχορδα».
Ιάννης Ξενάκης (1922-2001): «XAS για κουαρτέτο σαξοφώνων». Το XAS είναι αναγραμματισμός του «Sax(ophone)».
Αικατερίνη Καραμεσίνη (γ. 1967): «Το Τραγούδι του Διόνυσου: Κοντσέρτο για σαξόφωνο και ορχήστρα».
Θεόδωρος Αντωνίου (γ. 1935): «Κοντσέρτο Πίκολο για άλτο σαξόφωνο και ορχήστρα».
Μηνάς Αλεξιάδης (γ. 1960): «Φρυγική Λιτανεία για σοπράνο σαξόφωνο και ορχήστρα».
Βασίλης Τενίδης (γ.1936): «Ποντιακή Ραψωδία για άλτο σαξόφωνο και ορχήστρα».

Πολλά από τα προαναφερθέντα έργα έχουν γραφτεί για τον «κλασικό» σαξοφωνίστα Θεόδωρο Κερκέζο (γ. 1962), που θεωρείται από τα μεγαλύτερα ονόματα του οργάνου παγκοσμίως.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/621#ixzz48veazk5F

Αρχές δεκαετίας του '50, σε κάποια σχολική γιορτή , Ευμορφία Πάζα , Μαρία Τσόλκα και Ζωή Κούστα .
Αρχείο Ζωής Κούστα .

Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ

ετάρτη
18/5

03:00