φωτο
Κάπου στα Πετράλωνα η φωτογραφία της Κατοχής...
Σπίτι μου σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου...
Δεν είχαν γίνει και πολλές αλλαγές μετά τον εμφύλιο στις λαϊκές συνοικίες αλλά κάπως καλύτερα.
Γκρεμίζανε κάποια παραγκάκια και φιάχνανε άρπα κόλλα μικρά καμαράκια το ένα δίπλα στο άλλο σαν καμπίνες πλοίου....και τα νοικιάζανε.
Στην άκρη της αυλής και ένα αποθηκάκι για τις σκάφες των νοικαρέων τα ράντζα
που τα χρησιμοποιούσαν όταν είχαν επισκέπτη αλλά και το καλοκαίρι για να κοιμούνται στην αυλή.
Αλλά και τα άχρηστα του ιδιοκτήτη.
Μεταξύ των αχρήστων και λάφυρα της Κατοχής και του Εμφυλίου....
σφαίρες...όπλα πεταμένα και σκουριασμένα.
Η γειτονιά βλέπεις ήταν πεδίο μάχης μεταξύ των Ελλήνων.
"Ωραία" χρόνια...
Είχαν βρεί όπλα από τους Ιταλούς πρώτα όταν τα "έσπασαν" με τους
συμμάχους τους αλλά και από Γερμανούς με την αποχώρηση.
Και τα μάζευαν για ενθύμιο...
Καθόντουσαν οι συγκάτοικοι στην αυλή το απόγευμα και έπιναν
το καφεδάκι τους και έβγαινε από το πλυσταριό ο πιτσιρικάς με το όπλο
σκορπώντας τον τρόμο και το γέλιο.
Άλλες εικόνες από τα φτωχοκαλυβάκια της εποχής...
Το βρυσάκι έξω από το δωμάτιο καρφωμένο με χοντρό καρφί στον τοίχο.
Είχε θήκη για το σαπούνι και για την πετσέτα.
Τσίγκινο και σε χρώματα....
Εκεί θα πήγαινες όταν ξυπνούσες για να...νιφθείς....να πλύνεις το πρόσωπό
σου δηλαδή και να βρέξεις το μαλλί για την χωρίστρα.
Κάτω από την υδροροή στην αυλή υπήρχε το βαρέλι που μάζευε
τα νερά της βροχής από την ταράτσα.
Για πότισμα ...γλάστρες και κηπάκι αλλά και για την Τούρκικη κοινόχρηστη
τουαλέτα.
Στην φωτογραφία της Κατοχής βλέπουμε πιτσιρικάδες κάτι να μεταφέρουν...
σαλταδόρους τους έλεγαν και το έλεγε η καρδούλα τους αφού
ξάφριζαν τρόφιμα από Γερμανικά και Ιταλικά καμιόνια.
Πίσω στα παλιά