Ανεβαίνουμε την Ερμού προς Σύνταγμα...αριστερά τα στενάκια του Ψυρρή δεξιά το Μοναστηράκι.
Κτίρια παλιά...διαφορετική μυρουδιά....άχρηστα αντικείμενα που είναι χρήσιμα για συλλέκτες.
Άστεγοι που κοιμούνται έξω από κλειστά μαγαζιά.....
Μικρά παλαιοπωλεία παραπήγματα θα έλεγα κάποια με κλειστές πόρτες και ένα χαρτί..."επιστρέφω αμέσως".
Περίεργα στέκια άλλα το πρωϊ άλλα το βράδυ....
Είπαμε θα βρείς τα πάντα...ακόμα και στολές επαγγελματικές...
Για τους παλιούς η σημερινή εικόνα του Ψυρρρή....είναι κατάντια.
Πάμε πίσω στα παλιά...
Πρίν από τον πόλεμο ήταν μια λαϊκή συνοικία της Αθήνας με ανθρώπους του μόχθου.
Άνοιγαν ένα μαγαζάκι ...δούλευαν στην αγορά...
Μετά τον πόλεμο έγινε βιοτεχνική περιοχή....θόρυβος φασαρία.
Έφυγε ο κόσμος έμειναν κάποιοι θαρραλέοι και ήρθαν
αντιμέτωποι με τα ντεσιμπέλ των μετα μουσικής μαγαζιών που ανοίγουν και κλείνουν.
Και να είσαι και μεσοτοιχιά πήγαινες στο Δαφνί....
Του Ψυρρή έγινε τρελλοκομείο το βράδυ και στέκι ναρκομανών το πρωϊ.
Οδός Αριστοφάνους...νέα παιδιά ξαπλωμένα στα πεζοδρόμια περιμένουν τα βαποράκια.
Σε μάντρα παλιού κτιρίου με μαρκαδόρο γραμμένη η αγωνία και η απελπισία τους σε κάνει να βλέπεις πολιτικό και να θές να του χιμήξεις.... να φάς το ψηφοδέλτιο....να μπουκάρεις στην Βουλή...να γίνεις πρωτοσέλιδο.
Στην Μιαούλη ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα τα μαγαζιά που πουλάνε υλικά υποδηματοποϊίας όπως παλιά αλλά εμφανώς εκσυγχρονισμένα και με άλλα είδη με πρώτη ύλη το δέρμα.