Το  νησί  “ ellis “ , το  “ καστιγκάρ “ όπως  το ‘λεγαν  οι  μετανάστες  μας …

                        **************

  Έτσι  αγαπημένοι  μου  φίλοι έλεγαν οι  παλιότεροι , που  ήταν ..καημένοι , απ’ τις..” καλοσύνες “της  μαύρης  ξενιτειάς …

   Μου  το’ πε προχθές το  βράδυ στη  Βαθιά ,κάτω  απ’τον  πλάτανο , ο αγαπημένος  χωριανός  και  φίλος  Τάσος  Τσώνος , που  έφαγε  για  χρόνια  το  “πικρό ψωμί “ της  ξενιτειάς , παρότι σπούδασε  και  είχε  πάντα  πολύ  καλές  θέσεις  στην  σταδιοδρομία  του ,  κράταγε

όμως  πάντα  μέσα  του το  πικρό  παράπονο των μεταναστών  χωριανών  μας  που  το ‘χαν  πάντα  μέσα  στην  ψυχή  τους , και  το  εκφράζανε  με  ένα απλό  τετράστιχο :

                     “ Ο  χωρισμός , ο  θάνατος

                       τα  ξένα  κι ορφάνια ,

                       τα  τέσσερα  ζυγιάστηκαν

                       βαρύτερα  ειν ‘ τα..ξένα  …”

   Δεν  νομίζουμε  φίλοι  μου  πως  χρειάζονται  περισσότερα  λόγια , το  τετράστιχο  αυτό  ΤΑ  ΛΕΕΙ  ΟΛΑ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΞΕΝΙΤΆ ..και  βέβαια , όσοι  είχαν  και  έχουν  δικούς  τους ανθρώπους  στην  ξενιτιά ,  είναι  βαριά  φαρμακωμένοι …

  Αυτές  τις  μέρες  , φίλοι  μου , θα  κάνουμε  ένα  αφιέρωμα  στην  “ κακούργα  “ ξενιτειά  και  τους  αγαπημένους  μας  χωριανούς – μετανάστες , παρουσιάζοντας  και  τις  δυο  όψεις  της ξενιτειάς , που  ίσως  δεν  πολυ..ξέρουμε …

   Ξεκινάμε  σήμερα  με  ένα  αληθινό  περιστατικό , που  προσωπικά  μου  “ σφράγισε “ την  παιδική  μου  ψυχή  στα  τρυφερά  παιδικά  μου  χρόνια 

ΕΝ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩ….O ΘΕΙΟΣ ΑΠ’ ΤΗΝ …” ΑΜΕΡΙΚΑ “..

Η  ΑΛΛΗ  ΟΨΗ  ΤΗΣ…ΞΕΝΙΤΙΑΣ

ΓΙΑ ΜΙΑ..ΧΟΥΦΤΑ ΔΟΛΛΑΡΙΑ  !!!

   Δωριείς μετανάστες  , στις  αρχές  του  20ου αιώνα , στις  Αμερικάνικες  ερημιές  φκιάχνοντας  σιδηροδρομικές  γραμμές , πολλοί απ’ αυτούς , όπως  μας  έλεγαν  άλλοι  χωριανοί  μας , δεν  μπόρεσαν ποτέ  να  μαζέψουν  τα  εισιτήριά  τους για  να  γυρίσουν και…άφησαν  τα  κόκαλά  τους  στην  “ μαγκούφα “ , όπως  τη λέγανε , …ξενιτειά .

                      *                         *

    Πολλές , πάρα πολλές ιστορίες , έχουμε ακούσει για τις..Ελληνοαμερικανικές..σχέσεις , για τους μετανάστες μας , για τη ζωή τους , ειδικά τα παλιότερα χρόνια , στην Αμέρικα , που όλοι  σχεδόν , είχαμε κάποιο συγγενή στην Αμερική .

   Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως στα δύσκολα κατοχικά αλλά μετακατοχικά χρόνια , πολλά , πάρα πολλά πρόσφεραν τα ξενιτεμένα μας αδέρφια , στις εδώ οικογένειές τους , αλλά και στην πατρίδα μας γενικότερα ..

   Ποιός μπορεί να ξεχάσει τα ..Αμερικάνικα δέματα , με τα ..μεταχειρισμένα έστω , αμερικάνικα ..παρδαλά ρούχα , τα καρό..πολύχρωμα μπουφάν , τζάκετς και..πουκάμισα , κι’ ένα σωρό άλλα χρήσιμα πράγματα , που έστελναν οι συγγενείς μας , χώρια και τα…τσέκια , με τα ντόλαρς , που την εποχή εκείνη ήταν..χρυσάφι ..πραγματικό ..

    Θυμάμαι , μικρό παιδί τότε , τη σχωρεμένη τη μάνα μου , που όταν λάβαινε γράμμα απ’ την Αμερική , είχε τρία αδέρφια εκεί , που δεν τα γνώρισε , δυστυχώς , ποτέ , έφυγαν , μαζί με τον παππού μου , για την Αμερική ,πριν γεννηθεί η μάνα μου , και δεν ξανάρθαν ποτέ…κι’ όταν η καημένη έπαιρνε το γράμμα , απ’ το μπάρμπα Χρήστο τον Κάρλο , συνήθως , έκλαιγε ώρες..μέρες , ασταμάτητα…

   Και κείνος , ο καημένος , με τα ..μεσοβέζικα Ελληνικά του , σου ‘δινε την εντύπωση πως..σπάραζε απ’ τον πόνο και τη νοσταλγία , κι’ όλο και κάτι μας έστελνε , δεν ήταν πλούσιος , σε..χρήμα , αλλά απ’ όσα μας έλεγαν χωριανοί μας του Σικάγου , ήταν απέραντο ..περιβόλι αγάπης και ανθρωπιάς ..όλοι το ‘χαν να το λένε ..

  Ο μπάρμα Χρήστος ο  Κάρλος  , ασχολιόταν , μάλλον , με..επισκευές ραδιοφώνων , ή κάτι τέτοιο , αλλά και κάποια περίοδο δούλευε στις επιχειρήσεις του Χρήστου Πέτρου , του Σ’νικοχρήστου , που ήταν και ξάδερφός του , σε ένα δέμα του λοιπόν , μας είχε μέσα και ένα πολύ όμορφο ρολόϊ ξυπνητήρι  BIG BEN , είχε γκρι σκούρο χρώμα και δείχτες με..φώσφορο , που πρασίνιζαν λίγο μέσα στο σκοτάδι , τρέλα..πραγματική…πανέμορφο..

   Το είχα..καπαρώσει εγώ , το ρολόϊ  βέβαια το χρησιμοποιούσε η μάνα μου για να ξυπνάει , νύχτα , για να πάει στο μαγαζί , αλλά εγώ το είχα στην καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι μου , για να ξυπνάω νωρίς να διαβάζω , όταν είχαμε διαγωνισμούς ή εξετάσεις…τον πρώτο δε καιρό , ξενύχταγα παρακολουθώντας τους φωτισμένους δείχτες , και ιδιαίτερα το..λεπτοδείχτη , που έκανε εκείνα τα..μικρά – μικρά πηδηματάκια..και καμιά  φορά …ξημερωνόμουνα .

   Δυστυχώς μπάρμπα Χρήστος έφυγε απ’ τη ζωή , χωρίς ν’ αξιωθεί να έρθει στην πατρίδα , να τον γνωρίσουμε και να μας γνωρίσει , και περισσότερο η μάνα μου , που το ‘χε καημό , τρία αδέρφια της στην Αμερική , έφυγαν απ’ τη ζωή χωρίς να τα γνωρίσει…

  Όλοι σχεδόν είχαμε κάποιο ..μπάρμπα στην Αμερική , και κάποιοι είχαν και αδέρφια , ή και γονείς , και βλέπαμε τη χαρά τους όταν έρχονταν καμιά φορά , χώρια που ..βλέπαμε και τα..χρωματιστά ρούχα , και ζηλεύαμε , λίγο το ‘χεις να φοράς Αμερικάνικα ρούχα ;..παρδαλά ;

  Εκτός όμως απ’ τα αδέρφια της μάνας μου , είχαμε στην Αμερική , και τα ξαδέρφια μου τα Καψαλάκια , τον Γιάννη ,  τον Κώστα και την Κατίνα , τα παιδιά του μπάρμπα μου του Σπύρου , αδερφού του πατέρα μου , που πήγαν βέβαια πολύ αργότερα στη Αμερική , είχαμε ακόμα και ένα άλλο συγγενή μας τον θείο Παναγιώτη ,Πητ  Κάρλος , αδερφό του παππού μου , με τον οποίο είχαμε πολύ..αραιά επικοινωνία , καμιά κάρτα , Χριστούγεννα – Πάσχα  , κάτι τέτοιο…

   Ώσπου κάποια μέρα πήραμε ένα γράμμα , Αμερικάνικο , απ’ τον μπάρμπα Παναγιώτη , που μας έγραφε πως έρχεται , επί τέλους , στην Ελλάδα , να μας δει , και να γνωριστούμε..

   Μεγάλος , πολύ μεγάλος στα χρόνια ο μπάρμπας , ή μάλλον ο ..παππούς μου , με παιδιά και εγγόνια μεγάλα , θα ερχόταν με τη γυναίκα του , την θεια Ευτυχία  , αν δεν κάνω λάθος , και θα έμεναν κάποιες μέρες μαζί μας στο χωριό , στο Λιδορίκι , και μετά θα πήγαιναν και στο χωριό της γιαγιάς , κάπου στην Πελοπόννησο ..

   Βέβαια κανένας μας δεν τον γνώριζε , αλλά η συγκίνηση που θα γνωρίζαμε τον αδερφό του παππού μου , ήταν μεγάλη , αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι εγώ δεν γνώρισα ούτε παππούδες ούτε ..γιαγιάδες , και το είχα..μεγάλο παράπονο…

   Και έφτασε η μεγάλη μέρα , που θα ερχόταν ο παππούς , με τη συγκοινωνία φυσικά , που τότε ήταν λιγάκι ..ταλαιπωρική , αφού το ταξίδι Αθήνα – Λιδορίκι , ήταν μια..ημερήσια ..εκδρομή…θυμάμαι , φεύγαμε απ΄το χωριό το πρωί και φτάναμε στην Αθήνα , απ’ τον παλιό πάντα δρόμο…βραδάκι , τόοοοσο..γρήγορα ..

   Έφτασε λοιπόν η μέρα , και την συνηθισμένη ώρα , που ερχόταν η…Αθήνα , έτσι λέγαμε τότε το  λεωφορείο που  ερχόταν  απ’ την Αθήνα  , εμείς όλοι παραταγμένοι , ο πατέρας μου βέβαια δεν ζούσε , μπροστά στο μαγαζί μας , στο Αλωνάκι , όπου ήταν και το πρακτορείο των λεωφορείων , καλοκαίρι ήταν το λεωφορείο γεμάτο , αλλά μέσα στον κόσμο ξεχωρίσαμε τρεις..Αμερικάνους !!!

   Δυο άντρες και μια γυναίκα , ε..υποθέσαμε πως οι δυο τουλάχιστον ήταν οι..δικοί μας , και δεν πέσαμε έξω , ον παππούς κι’ η γιαγιά ήταν μικρόσωμοι , ενώ ο άλλος ο κύριος ήταν λεπτός και ψηλός , αλλά έδειχναν πως ήταν φίλοι και όταν πλησιάσαμε και ρώτησε η μάνα μου , είχαμε ..έκρηξη δακρύων και ..συγκίνησης , και δικαιολογημένα…

Η οικογένειά  μας , σε  αναμνηστική  φωτογραφία  στην πόρτα  του  μαγαζιού  μας  στο  Αλωνάκι . Η φωτογραφία πρέπει  να  είναι  βγαλμένη στην  αρχή  της  δεκαετίας  του  ‘50 .

  Μπήκαμε στο μαγαζί , τους κεράσαμε αναψυκτικά ..Καβούνη , Αμφίσσης , ελαφρώς ..δροσερά , από ψυγείο..πάγου , καταλαβαίνετε , και αρχίσαμε να τα λέμε..

   Ο μπάρμπα Παναγιώτης , σε μια στιγμή , είπε στη μάνα μου , αν’ψιά να σου πω..κάτι ιδιαιτέρως ; Σηκώθηκαν και μπήκαν μέσα στο εργαστήριο , που φκιάχναμε τα γλυκά , κάτι είπαν και γύρισαν αμέσως με φανερή τη χαρά και την ικανοποίηση , γυρνώντας ο μπάρμπας μου είπε στο φίλο του , ο..κευ , μπόυ , θα μείνουμε εδώ απόψε και αυριο..μεθαύριο φεύγεις για το χωριό , και μας σύστησε το φίλο τους , που ήταν κι’ αυτός χρόνια στην Αμερική , δεν είχε οικογένεια , και όπως μας είπε μετά , με απέραντη χαρά , θα έμενε πια μόνιμα στην Ελλάδα , στο χωριό του , κοντά στο Λιδορίκι , όνομα και μη..χωριό , στα ανίψια του , στα παιδιά της αδερφής του , που τον περίμεναν…

   Πήγαμε στο σπίτι , τακτοποιήθηκαν , τακτοποίησαν τα πράγματά τους , και νωρίς – νωρίς το βράδυ , κάτσαμε στη βεράντα , στη δροσιά , φάγαμε και οι μεγάλοι τα λέγανε , και φυσικά η μάνα μου είχε πολλά να πει με τον  μπάρμπα μας , που πρώτη φορά τον βλέπαμε..μεγάλη η χαρά όλων , που βρίσκονταν στην πατρίδα , ο δε φίλος , έπλεε σε πελάγη ευτυχίας , που επί τέλους ερχόταν στην πατρίδα , αλλά κυρίως που θα έμενε πια για πάντα εδώ , στο χωριό του , μαζί με τους αγαπημένους του συγγενείς …

  Εδώ όμως θα πρέπει να σας πω , πως ούτε ο μπάρμπας μας ήταν ..πλούσιος , αλλά απ’ ότι φαινόταν ,ούτε και ο φίλος του , αυτό φαινόταν ολοκάθαρα…

   Όλο το βράδυ , οι φίλοι τα λέγανε , και ο μπάρμπας μου ..μακάριζε το φίλο του που επί τέλους πραγματοποιεί το όνειρό του , να μείνει το υπόλοιπο της ζωής του στο χωριό του , και κείνος..κρυφοκαμάρωνε σαν..γύφτικο  σκεπάρνι ..

   Ξέχασα να σας πω , πως μοιράστηκε και η ..Αμερικάνικη ..βοήθεια , τσίχλες , και κάτι άλλα πραγματάκια , και απ’ ότι ειπώθηκε την άλλη μέρα το απόγευμα ο φίλος θα αναχωρούσε με το αυτοκίνητο της..γραμμής , ημι..φορτηγο..λεωφορείο παρακαλώ , για το χωριό του..δεν δεχόταν να μείνει κι’ άλλη μια μέρα , παρ’ότι κι’ο μπάρμπας και η μάνα μου επέμεναν , βιαζόταν να πάει στο..χωριό του , ανυπομονούσε ο άνθρωπος…

   Έτσι λοιπόν και έγινε , την άλλη μέρα το μεσημέρι ο φίλος μας δακρυσμένος που θ’ αποχωριζόταν τους φίλους του , αλλά γεμάτος χαρά έφυγε για το χωριό του…

   Εμείς , λέγαμε ..λέγαμε , η μάνα μου ρωτούσε συνέχεια για τ’ αδέρφια της , τα δυο ζούσαν ακόμα τότε , είδαμε φωτογραφίες απ’ την οικογένεια του μπάρμπα , μας είπε και παλιές ιστορίες με τον παππού μου , τον αδερφό του και πέρασε η βραδιά…

   Την άλλη μέρα .όμως , σαν ξημέρωσε μας περίμενε η μεγάλη…έκπληξη …

   Με το..λεωφορειο..φορτηγό , εμφανίσθηκε ο φίλος , που χθες είχε φύγει για το χωριό του , η μάνα μου όταν τον είδε..τα ‘χασε..εκείνος ήταν φανερά εκνευρισμένος , αλαφιασμένος θα λέγαμε , και έλεγε στη μάνα μου να τον πάει στον Πητ , τι να κάνει και η μάνα μου , παρότι ήταν πολύ πρωί , τον πήγε στο σπίτι και ξύπνησε τους δικούς μας ..

   Εκείνοι βέβαια με τη σειρά τους ,τα ‘ χασαν , βλέποντα φάντη μπαστούνι μπροστά τους , πρωί-πρωί , το φίλο τους , κάτι είπαν βιαστικά , και κλείστηκαν στο δωμάτιό τους , ενώ εμείς , δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τίποτα , μαύρα ..σκοτάδια ..τα είχαμε και μεις..χαμένα..

   Πήγαμε , με τη μάνα μου στο μαγαζί , αλλά μας έτρωγε η..έγνοια , και η ..περιέργεια βεβαίως..βεβαίως , για το τι συμβαίνει , γιατί ήταν ολοφάνερο πως κάτι συνέβαινε , κάτι δεν πήγαινε καλά…και περιμέναμε το βράδυ να καθαρίσει το …τοπίο , γιατί τότε θα είχαμε χρόνο για κουβέντα και ενημέρωση , εγώ βέβαια , περίεργος , πεταγόμουνα που και που στο σπίτι μήπως και πάρω..χαμπάρι τι γίνεται , αλλά εκεί γίνονταν ..συζητήσεις..κεκλεισμένων των ..θυρών , απογοήτευση μεγάλη για μένα…

   Περιμέναμε λοιπόν να έρθει το βράδυ , να κλείσουμε το μαγαζί , για να μάθουμε τα νέα…

   Έτσι και έγινε , το βράδυ μαζευτήκαμε , να φάμε , και φυσικά να δούμε και τι γίνεται , εκεί είδαμε τον καημένο τον γεράκο φίλο , να είναι σε απερίγραπτη κατάσταση , ράκος κυριολεκτικά , απογοητευμένος αλλά και..εξοργισμένος μαζί , και το μόνο που επαναλάμβανε συνεχώς  ήταν : Να ..φύγω , να φύγω Πητ , τώρα αμέσως δεν κάθομαι ούτε λεπτό , με…γδύσανε..με γδύσανε , να φύγω…

   Ο μπάρμπας μας , προσπαθούσε να τον ηρεμήσει , να τον ..καλμάρει , λέγοντάς του πολλά και ..διάφορα , αλλά εκείνος , ανένδοτος , να..φύγω , να γυρίσω πίσω , τέλος πάντων κάτσαμε να φάμε , μαύρο ..φαί  βέβαια , γιατί ο έρμος ο φίλος μας ήταν χάλια , τον είχε πιάσει υστερία , αλλά κουτσά στραβά μας έδωσε και μας , γιατί στους φίλους του τα είχε πει , να καταλάβουμε τι ακριβώς είχε συμβεί ..και δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας..τρελά πράγματα , ανήκουστα…

   Φτάνοντας λοιπόν ο φίλος μας στο χωριό του , κατασυγκινημένος , κλαίγοντας διαρκώς , αφού είχε πολλές δεκαετίες να δει το χωριό του και το πατρικό του σπίτι , έπεσε απ’ τα ..σύννεφα , αφού σε λίγο κατέφθασε το..συγγενολόϊ του , και άρχισε τις ..επιθέσεις στις έρμες τις  βαλίτσες του , που δεν είχαν και τίποτα το..σοβαρό μέσα , κάτι που ..ενόχλησε , φαίνεται , τους ..επιδρομείς , που περίμεναν , φαίνεται , να βρουν θησαυρό και αντ΄αυτού βρήκαν…άνθρακες…

  Από κει και πέρα αρχίζει η τραγωδία , του καημένου του ..θείου απ’ την Αμέρικα , και αν αγαπημένοι μου φίλοι , ίσχυαν , στο…ελάχιστο , τα όσα μας διηγήθηκε ο ταλαίπωρος , φίλος μας , θα πρέπει να έζησε ..τραγικές στιγμές , τόσο που αναθεμάτιζε συνέχεια την ώρα και τη στιγμή , που αποφάσισε  να ‘ρθει πίσω στην πατρίδα , γιατί πρέπει να τονίσουμε εδώ , πως οι..ντόπιοι , εδώ στο..Ελλάντα , δεν κατάλαβαν ποτέ πως όλοι οι..Αμερικάνοι , δεν είναι…πλούσιοι…

  Βέβαια μέχρι να ξημερώσει , και να μπορέσει να φύγει , ο φίλος μας πέρασε τα χίλια μύρια ..βάσανα , και απ’ότι με καημό μας έλεγε , δεν του άφησαν ΤΙΠΟΤΑ , απολύτως , γι’ αυτό και ..παραμιλούσε συνέχεια , λέγοντας ..ΝΑ  ..ΦΥΓΩ…ΝΑ  ΦΥΓΩ…

   Και έφυγε , ο καημένος , με όση λαχτάρα ερχόταν  , με τόση πίκρα ..βιασύνη και..αηδία , έφυγε , αυτός που σαν τελευταία του και μεγάλη επιθυμία ήταν να ζήσει , όσο ζήσει και να ταφεί εκεί στο χωριό του , μαζί με τους γονιούς και τ’αδέρφια του , και τι φταίει ο καψερός που δεν τα κατάφερε εκεί στην …Αμέρικα να πλουτίσει ; Μεροδούλι μεροφάϊ , όλη του τη ζωή , βλέπεις δεν τον βοήθησε και η μοίρα του να πλουτίσει…γιατί τότε τα πράγματα θα ‘ταν αλλιώτικα…. Κ.-

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Τούτη η αποψινή εκ..βαθέων ανάμνηση , είναι αδέρφια πέρα για πέρα αληθινή , και μάλιστα δοσμένη , με μεγάλη..φραστική..επιείκια , με μεγάλη ..μετριοπάθεια , και δεν σας κρύβω , πως είναι η πρώτη και μοναδική φορά που ..τράβηξα αυτό το ..αγκάθι , που ήταν καρφωμένο στην ψυχή μου πολλές- πολλές δεκαετίες , η πρώτη φορά που την κοιτάω αυτή την ανάμνηση …κατάμουτρα , γιατί ; μα γιατί ..ένοιωθα ..ντροπή , σαν άνθρωπος , με πόνεσε , και πολύ μάλιστα , τότε , μα κι’ απόψε , που το…ξανασγάρλησα ένοιωσα πάλι τον ίδιο πόνο , λες και με κοιτούσαν ..διαρκώς τα μάτια εκείνου του καημένου του γεράκου του Αμερικάνου , που δεν βρήκε πατρίδα ούτε να…ταφεί…λείπαν , βλέπεις τα ρημάδια τα..ντόλαρς…

Μια  αναμνηστική  φωτογραφία  απ’ την  επίσκεψη του  μπάρμπα  Παναγιώτη  και  της  γυναίκας του . Δυστυχώς  ο  μπάρμπας  μας λείπει  , αντίθετα  η  θεια ήταν παρούσα   , σε…όλες . Εδώ , από  δεξιά η  μάνα  μας , η  θεια  Ευτυχία  , η  ξαδέρφη μου Τζένη  Κάρλου , η  Ασπασία  Χονδρονίκου , ο  μπάρμπα  Κώστας  Φαλίδας  κι’ ο  Κώστας  Κάρλος , πρωτοξάδερφος  της  μάνας  μου .

    Καλό  σας  απόγευμα ….Κ.Κ.-

ΣΗΜ:  Στη  συνέχεια  του  αφιερώματος θα  δημοσιεύσουμε  το  εξαιρετικό  , σχετικό , διήγημα  του  αξέχαστου  Λιδορικιώτη  και  φίλου λογοτέχνη  Αλέκου  Κωστάκη – Μαργέλλου , του  Κφτανιαλέκου όπως  τον  λέγαμε που  μας  έχει  αφήσει  ένα  πρααγματικό  “ θησαυρό “ από  πρπολεμικές “ χρυσές  “ αναμνήσεις  ..

  Θ  θέλαμε  εδώ  να  σας  παρακαλέσουμε  να  συμβάλλετε  και  σεις  στην  προσπάθειά  μας  αυτή , δίνοντάς  μας  και  τις  δικές  σας , αναμνήσεις  και  απόψεις  για  μετανάστες  και  ξενιτιά .

    Ευχαριστούμε  θερμά  εκ των  προτέρων       Κ.Κ.-

Στην  πλατεία  “ ΑΛΩΝΑΚΙ “ ΠΡΟΣΦΟΡΑ  ΤΟΥ 

  ΚΑΦΕ -  ΟΥΖΕΡΙ 

  ΝΙΚΟΥ   ΠΕΤΡΟΥ

ΔΗΜΟΤΙΚΟΛΑΪΚΗ  ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ  ΟΡΧΗΣΤΡΑ

ΚΛΑΡΙΝΟ  ΕΥΘΥΜΙΟΣ  ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

RESERVE  6971556375

Ένας  αγαπημένος  χωριανός  μας  , ο  Γιώργος  Λακαφώσης  , ‘εφυγε  προχθές  απ’ τη  ζωή και  κηδεύτηκε  χθες  στο  χωριό  μας ..

Η  σελίδα  μας  , στέλνει  στους  δικούς  του  τα  θερμά  της  συλλυπητήρια και  εύχεται  στον  αείμνηστο  , καλοτάξιδος  και  αναπαυμένος ..

   Ο  αγαπητός  χωριανός  και  φίλος , Τάκης (Παναγιώτης )Καλαπτσής , έφυγε απ’ τη  ζωή , και  κηδεύτηκε  σήμερα  στο  χωριό  μας .

  Ο  αείμνηστος  Τάκης , είχε  δημιουργήσει  μια  πολύ  ωραία  οικογένεια , εργάστηκε  σκληρά  γι’ αυτό , αλλά  παράλληλα , ήταν  και  ένας  πολύ καλός  αυτοδίδακτος  ζωγράφος , πίνακές  του  δε  κοσμούν το  Δημαρχείο μας  και πολλές ιδιωτικές  συλλογές , τιμώντας  έτσι  το  χωριό  μας ..

  Τα  καλοκαίρια  ο  αξέχαστος  φίλος , τα  πέρναγε  στο  χωριό  μας , μα  τώρα  θα  μας  λείψει  πολύ ..

   Στην  αγαπημένη  του  οικογένεια , ΄σύζυγο  ,παιδιά  και  εγγόνια , στέλνουμε  τα  ειλικρινή  μας  συλλυπητήρια  ευχόμενοι  να  μπορέσουν  να  ξεπεράσουν  τον  μεγάλο  τους  πόνο ..

   Στον  αγαπημένο  μου  φίλο εύχομαι  να  είναι  καλοτάξιδος και  αναπαυμένος , ΟΛΟΙ  ΘΑ  ΤΟΝ  ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ  ΜΕ  ΑΓΑΠΗ ..Κ.Κ.-

Και έγραφε Η ΑΥΓΗ στα ανέμελα ωραία χρόνια της αντιπολίτευσης ...

• Καρτερός Θανάσης
• |
• 20.09.2014

Η ΑΥΓΗ

Η αλήθεια είναι ότι τον Γκίκα (Χαρδούβελη) δεν πρέπει να τον παίρνουμε και πολύ στα  σοβαρά. Πρώτον, διότι έχει παρελθόν - και τι παρελθόν! Δεύτερον, διότι από την αρχή της κρίσης έχει πει και προφητέψει πολλά και διάφορα, που καλύτερα να τα ξεχάσουμε κι εμείς κι αυτός. Και τρίτον, διότι απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του ίδιου ανθρώπου  ο οποίος εμπιστεύεται τον Μπαλτάκο, τον Χρύσανθο, τον Σταμάτη, τον Άδωνι.

Και τον Στουρνάρα επίσης.

Εντούτοις δεν είναι σωστό να τον παίρνουμε και στην πλάκα. Διότι, όσο κι αν ο ίδιος έχει  κάνει την τύχη του, η δική μας έρμη τύχη εξαρτάται εν πολλοίς από τα χούγια του.

Στο πασαλίκι των Μνημονίων, μπορεί πασάς να είναι ο Σαμαράς και βεζίρης
ο Βενιζέλος,

αλλά Βεληγκέκας είναι ο Γκίκας. Βεληγκίκας κατά κάποιο τρόπο. Όπου σπαθί εκεί

και πίστη. Κόβει μισθούς, καρατομεί φορολογούμενους, εκτελεί συντάξεις.

Στο ενδιάμεσο κάνει κομφετί τις υποσχέσεις του Τσίπρα.

Όταν λοιπόν ο εν λόγω δηλώνει δημοσίως ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα διαγραφής χρέους, οφείλουμε να προβληματιστούμε. Γιατί το λέει; Η πρώτη αυθόρμητη απάντηση είναι γιατί

τα έχει μπερδέψει και νομίζει ότι είναι υπουργός της Μέρκελ.
Η δεύτερη, πιο ψαγμένη,

είναι ότι αισθάνεται κάποια συμπάθεια προς τους δανειστές - μη βάλουμε χέρι στα κέρδη  τους. Η τρίτη όμως, και πιο φιλοσοφημένη, είναι ότι ενόψει της διαφημισμένης

διαπραγμάτευσης για το χρέος, στα ενδότερα του Μαξίμου καθορίστηκαν όχι μόνο

τακτικές, αλλά και ρόλοι.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι για να κάμψουν τους άκαρδους δανειστές, ο Σαμαράς θα παίζει

τον κακό με κείνους και τον καλό με μας. Και ο Γκίκας τον καλό με κείνους και τον κακό  με μας. Κατά το κακός μπάτσος και καλός μπάτσος της εποχής που οι αριστεροί ανήκαν στη δικαιοδοσία της Ασφάλειας. Ο μεν πασάς δηλαδή θα εμφανίζεται με ένα ψαλίδι νά, για

να κόψει το κεφάλι του χρέους, ο δε Βεληγκίκας με ένα σπαθί νά, για να κόψει το δικό μας.

Για να βρεθεί στο τέλος η χρυσή τομή - ψαλίδι, σπαθί, μια φέτα από μας, αλλά και μια

από το χρέος

Θα πείτε ότι αυτά είναι ιστορίες του Καραγκιόζη. Σωστό. Αλλά αφού έχουμε πασά,

έχουμε βεζίρη, έχουμε Βεληγκίκα, γιατί να μην έχουμε και Σπαθάρη;

http://www.avgi.gr/article/4084044/istories-tou-karagkiozi

Και τώρα κυρ Θανάση μου στην τρίτη πράξη του έργου
"Το Πασαλίκι των Μνημονίων" ποιός είναι ο Πασάς ποιός ο Βεζίρης
και ποιός ο Βεληγκέκας ;

 πίσω στα παλιά

Στα σκαλιά έξω στο πεζοδρόμιο τα απογεύματα καθόντουσαν οι παππούδες
(μπορεί να ήταν και 60ρηδες αλλά τότε η ηλικία αυτή συνήθως τερμάτιζε και περνούσε στην αιωνιότητα) μαζί με τον γυναικείο πληθυσμό που κένταγε έπλεκε και κουτσομπόλευε...

Κίτρινα από τον καπνό τα μουστάκια τους και τα δάχτυλα των χεριών που κρατούσαν το άφιλτρο τύπου ΕΘΝΟΣ...ΣΕΡΤΙΚΑ και άλλα στούκας σιγαρέττα όπως έγραφαν στα κουτιά

χωρίς την προειδοποίηση ότι βλάπτουν την υγεία.

Θα θυμηθώ έναν από αυτούς που περισσότερο τον άκουγες να βήχει και λιγότερο

να μιλάει πάντα με το τσιγάρο στο στόμα αφού το είχε περάσει πρώτα στην χάρτινη πίπα.

Χρόοονια όπως έλεγε δούλευε στο καπνεργοστάσιο εδώ παραπάνω στην Λένορμαν

που την τόνιζαν και στο ...άν.

Καπνεργοστάσιο...

Μια ιστορία...

Ο Τρικούπης βάζει φόρο στον καπνό ...έφερνε λεφτά ο άτιμος ο καπνός και όχι μόνον αρρώστιες.

Για να ελέγχουν την κατάσταση επιβάλλουν την επεξεργασία των προϊόντων καπνού

σε ειδικά βιομηχανικά κτίρια...καπνεργοστάσια δηλαδή.

Κάπου το ΄30 το δημόσιο καπνεργοστάσιο κατασκευάζεται στην Λένορμαν...ένα οικοδομικό τετράγωνο δηλαδή...

Η φυματίωση στους καπνεργάτες έδινε και έπαιρνε...

Η μυρουδιά της νικοτίνης έντονη να ξύνει τον λαιμό και ο βήχας να κοκκινίζει τα μάτια...

Και κοπέλες δουλεύανε εκεί τι να κάνουν...

12ωρα και με αυστηρούς επιστάτες...

Έπρεπε να ζήσουν τις οικογένειές τους....νοίκιαζαν καμμία κάμαρα εκεί στον Κολωνό

και πηγαινοερχόντουσαν με τα πόδια.

Μεγάλο κτίριο στέγαζε τα τσιγαράδικα.

Συγκινημένος ο παππούς που τα θυμότανε και άναβε με την γόπα το επόμενο τσιγάρο.

Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν το καπνεργοστάσιο για φυλακές...νευρίασαν αργότερα

οι Κολωνιώτες όταν έφυγαν οι κατακτητές και μπήκαν μέσα και το έκαναν λαμπόγυαλο.

Με τον Εμφύλιο το "περιποιήθηκαν" οι Εγγλέζοι...

Στην συνέχεια έμειναν οι άστεγοι Έλληνες των δύο πολέμων.

Σήμερα ανανεωμένος μουσειακός χώρος και ανήκει στην Βουλή των Ελλήνων.

πίσω στα παλιά

Παρακάτω θα βρείς 53 παλιές ονομασίες σημείων της Αθήνας, όπως π.χ. η Πλατεία Θησείου παλιά λεγόταν "Αλώνια" ή περιοχή στη Γλυφάδα, λεγόταν "Δικηγορικά". Αν ξέρεις πάνω από 20 παλιές ονομασίες , είσαι βέρος Αθηναίος! Κάνε το τεστ:

Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι :

1. Αγά Βρύση = Η πλατεία ΑΓ. Παντελεήμονα
2. Αγάμων = Η πλατεία Αμερικής
3. Αγελάδες : Σημείο του κήπου του Ζαππείου προς το τέρμα της οδ. Ηρώδου του Αττικού.
4. Αγιότρηση = Περιοχή στα Νέα Λιόσια
5. Αγχεσμός = Μέχρι το 1832 ο Λυκαβηττός, μετά τα Τουρκοβούνια
6. Αέρηδες = Τέρμα της Αιόλου
7. Αλώνια : Πλατεία Θησείου
8. Αμπατζήδικα = Τσαρουχάδικα, ονομασία της οδού Πανδρόσου στο Μοναστηράκι
9. Αναφιώτικα : συνοικία της Αθήνας στη βορειανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης στα όρια της συνοικίας της Πλάκας
10. Ασπροχώματα : νότια της Πέτρου Ράλλη, από την Αγία Αννα μέχρι τη Νίκαια
11. Βαριές = Κάτω Κηφισιά
12. Βατραχονήσι : τμήμα μεταξύ του Παναθηναϊκού Σταδίου και του Παγκρατίου
13. Βοϊδολίβαδο = Περιοχή της φαληρικής παραλίας στο τέρμα της λεωφόρου Συγγρού
14. Βουρλοπόταμος = Η Αμφιθέα
15. Βοϊδοπνίχτης = Χείμαρρος που κατέβαινε από το Λυκαβηττό
16. Βρωμολίμνη = Λίμνη Βουλιαγμένης
17. Γούβα : αθηναϊκή συνοικία που εκτείνεται από το Α'Νεκροταφείο ως την περιοχή της Δάφνης
18. Δαρδανέλια = Τοπωνύμιο περιοχής του κέντρου της Αθήνας στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου, Βουκουρεστίου και Κριεζώτου
19. Δεκοχτούρα = Ονομασία υψώματος απέναντι από το Γηροκομείο στη λεωφόρο Κηφισίας
20. Δικηγορικά : περιοχή στη Γλυφάδα
21. Δράκος = Το λιμάνι του Πειραιά
22. Ελαιοτριβεία = Περιοχή στη συμβολή των λεωφόρων Κωνσταντινουπόλεως και Αθηνών και της οδού Σερρών
23. Εφοριακά : οικισμός του Δ. Αλίμου
24. Θεόσπιτα = Ονομασία της περιοχής της πειραϊκής χερσονήσου μεταξύ της Νέας Καλλίπολης και της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων
25. Θων = Ονομασία της περιοχής του τέρματος των λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Αλεξάνδρας, στους Αμπελοκήπους, όπου υπήρχε η έπαυλη του Θων, επιμελητή των ανακτόρων επί Γεωργίου Α'
26. Καρβουνιάρικα : το βορειοδυτικό άκρο του λιμένος Πειραιώς
27. Κατσικάδικα : Γύρω από την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στα Κάτω Πετράλωνα δηλ. η περιοχή μεταξύ της οδού Πειραιώς & της γραμμής του τρένου των ΗΣΑΠ
28. Κατσιπόδη : Νέος Κόσμος
29. Κερατόπυργος : Γειτονιά του Κερατσινίου
30. Κλωναρίδη : περιοχή στα Κάτω Πατήσια
31. Κουκουριάνοι = Περιοχή από τα Νέα Λιόσια μέχρι το Καματερό στους πρόποδες του Αιγάλεω
32. Καράουσι = Τουρκική ονομασία της δυτικής πλευράς του Αρείου Πάγου
33. Κόκκινα χώματα = Περιοχή στους Αμπελοκήπους
34. Κουκουβάουνες = H Μεταμόρφωση
35. Λαδοξύστης : Η Αγίας Άννης και η γύρω περιοχή, στα όρια του Αιγάλεω
36. Λεβίδη : περιοχή της οδού Πατησίων, μεταξύ των οδών Κεφαλληνίας και Αγ. Μελετίου)
37. Λυκότρυπα : Η Λυκόβρυση
38. Μαγκουφάνα : Ανάμεσα Πεύκη και Μαρούσι
39. Μουνιχία : Το Τουρκολίμανο (αναφέρεται και στο σχετικό group για τον Πειραια)
40. Μποστάνια αράπικα : Οι Τζιτζιφιές
41. Μπύθουλας : Η περιοχή του Κολωνού όπου υπήρχαν λιμνάζοντα νερά (λες να ειχε δίκιο η Μαντάμ Σουσού?)
42. Ναξιώτικα : περιοχή του Δήμου Γαλατσίου
43. Νταμαράκια = Περιοχή στο Δήμο Αιγάλεω
44. Παντρεμενάδικα : ονομασία της βορειοδυτικής περιοχής του Αρδηττού όπου επί βασιλέως Γεωργίου Α'υπήρχαν κέντρα αναψυχής που σύχναζαν τα ζευγαράκια
45. Πευκάκια : το πίσω μέρος από τον ιερό ναό του Αγ. Νικολάου, της οδού Ασκληπιού
46. Πήδημα της γριάς : Πρώην ρέμα στον Βύρωνα, σήμερα οι οδοί Καϊστρου και Ταταούλων
47. Ποδαράδες = Η Νέα Ιωνία
48. Ποδονίφτης: Ν. Χαλκιδόνα
49. Τραυλός = Περιοχή στη Δροσιά Αττικής
50. Τσαλαβούτα : Το κομμάτι της Λεωφόρου Κηφισού στο Περιστέρι
51. Τσουλιάστρα ή Τσουλήθρα : λείος και επικλινής βράχος βορειοδυτικά του Αστεροσκοπείου της Αθήνας, δίπλα σχεδόν στην εκκλησία της Αγ. Μαρίνας.
52. Χεζολίθαρο = Περιοχή μεταξύ Μεταξουργείου και Κεραμεικού
53. Χεζοπόταμο : Η Βουκουρεστίου, ακριβώς στην καρδιά της, εκεί που σήμερα παίζουν οι πιο ακριβές βιτρίνες της πόλης

https://mbasic.facebook.com

http://pisostapalia.blogspot.gr/

   Συνεχίζοντας  αγαπημένοι  μου  φίλοι το  νοσταλγικό  μας  αφιέρωμα στην  ξενιτιά και τους  ξενιτεμένους  μας ,  αναδημοσιεύουμε  ένα  παλιότερο  δημοσίευμά  μας , το  υπέροχο  διήγημα 
“ Ο ΘΕΙΟΣ ΠΗΤ “ …

    Δ Ι Η Γ Η Μ Α

Του αξέχαστου Λιδορικιώτη λογοτέχνη

  Αλέκου Κωστάκη – Μαργέλλου , Καφτανιαλέκου όπως  τον  ξέραμε

Ο  Αλέκος με  την  αγαπημένη  σύντροφο  της  ζωής  του , γνωστή  ποιήτρια και  ηθοποιό  Στέλλα  Αρκάδη .

ΜΙΑ  ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ  ΜΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ..

  “  Το καλοκαίρι του 1947 παραθέριζα στην Πεντέλη , στην οποία , τότε , έτρεχαν ακόμα άφθονα τα θαυμάσια νερά της και τα πεύκα της δεν τα 'χαν φάει οι ..λογής - λογής εμπρηστές και οικοπεδοφάγοι . Εξαιτίας του εμφύλιου , ο οποίος βρισκόταν στο φόρτε του , όλη η ορεινή Ρούμελη κι'ο Μωριάς ήταν χώροι απλησίαστοι για ξεκαλοκαίριασμα κι'ο κοσμάκης της Αθήνας και του Πειραιά , που 'χε ανάγκη από λίγο καθαρό αέρα  για τα ταλαιπωρημένα του πλεμόνια , τα μαυρισμένα απ'την πείνα και τις κακοπάθειες της τετράχρονης κατοχής , έβρισκε καταφύγιο και ψευτοβολευόταν στα πεύκα της Πεντέλης , η Πάρνηθα έπεφτε βλέπεις μακριά , ούτε συγκοινωνία είχε , αλλά ήταν κι'επικίνδυνη .

Ο αξέχαστος  Αλέκος σε  μια  επίσκεψή  του  στην  ακρόπολη

   Στην Πεντέλη λοιπόν , που οι καλόγεροι της Μονής την είχαν χωρίσει σε " ζώνες " και " κατηγορίες " , το προλεταριάτο  έστηνε κάτω απ'τα πεύκα τα τσαντίρια του , πληρώνοντας στο μοναστήρι , ή στην κοινότητα , ένα μικροποσόν " για την καθαριότητα και το νερό ". Οι πρώτες ζώνες , όσες δηλαδή βρίσκονταν κοντά στο δρόμο και στις βρύσες , πλήρωναν κάμποσες δραχμές , οι παραμέσα λιγότερα κι οι απόμακρες κάτι λίγα η σχεδόν τίποτα , εφόσον είχες μάλιστα και χαρτί ..απορίας .

   Οι κάπως εύποροι , έμεναν σε διάφορα ενοικιαζόμενα σπίτια , που ο Θεός να τα 'κανε σπίτια , τέσσερα ξερά ντουβάρια κι άγριο "γδάρσιμο " , λες και νοίκιαζες σουίτα στο..Χίλτον . Έχοντας κι εγώ το μεγάλο μου γιο κάπως αδύνατον κι επειδή η ιδιαιτέρα μου πατρίδα ήταν στο κέντρο των μαχών , αναγκάστηκα να καταφύγω στην Πεντέλη , όπου , κάτω απ'το λόφο του Αστεροσκοπείου , βρήκα και νοίκιασα τον κάτω όροφο ενός μεγάλου διώροφου . Στον πάνω έμενε ένας τμηματάρχης της Αγροτικής με τη γυναίκα του , με τους οποίους σύντομα γίναμε φίλοι .

   Στον τμηματάρχη κάποτε μίλησα για το " φιλάσθενο " του γιού μου κι εξέφρασα τους φόβους μου για την υγεία του . Δικαιολογημένα βέβαια , γιατί τότε θέριζε όλη την Ελλάδα η φυματίωση , η οποία δεν χαριζόταν σε κανένα . Αυτός όταν του εξέφρασα τους φόβους μου για το παιδί μου , χαμογέλασε και μου είπε :

   - Αύριο θα 'ρθει ένας θείος μου Αμερικάνος , 80 χρονών , να μείνει μαζί μας . Ήρθε από τη Ν.Υόρκη με το " Βασίλισσα Φρειδερίκη " πριν από δυο μήνες , κουβαλώντας και μια " κάντιλακ " 12 μέτρων . Πήγε πρώτα στο χωριό , να δει τον τόπο , όπου γεννήθηκε κι αύριο τον περιμένω εδώ .

   Πραγματικά , την άλλη μέρα ..κατέπλευσε ο " Θείος " με μια κουρσάρα 12 μέτρων . Ήταν ένας λεβεντόγερος που δεν τον έκανες ούτε μισό..μήνα παραπάνω από 70, ψηλός - κυπαρίσσι σωστό - κόκκινος ..κόκκινος , γελαστός και πρόσχαρος , ένας Τριπολιτσιώτης , ίδιος ο γέρος του..Μωριά , με τη διαφορά πως ο θείος Πητ , έτσι τον λέγανε , τον.." φύσαγε τον  παρά ".

   Μας σύστησε ο ανιψιός του και πιάσαμε κουβέντα για την πολιτική , τον πόλεμο , για όλα . Γίναμε φίλοι κι όταν έμαθε για την κατάσταση του γιού μου , έδειξε τρομερό ενδιαφέρον γι'αυτόν και μια ιδιαίτερη αγάπη , η οποία για πολύ καιρό , μου φαινόταν ανεξήγητη , ώσπου ο Τμηματάρχης , ο ανιψιός του μίστερ Πητ , μ'έβγαλε απ'την απορία μου .

   Στα 1890 λοιπόν , ο Παναγιώτης Μακρόπουλος , ο " θείος " μας δηλαδή , τελείωσε με άριστα το Σχολαρχείο στα Λαγκάδια της Γορτυνίας κι έπλαθε χίλια όνειρα για το μέλλον . Η μοίρα όμως του φέρθηκε σκληρά . Κάπου " κρύωσε " , δεν πρόσεξε , έκανε πυρετό κι έπεσε στο κρεβάτι . Ήρθε ο γιατρός , που διέγνωσε τη φοβερότερη αρρώστια εκείνης της εποχής : τη φυματίωση , τη φθίση , το...χτικιό..

   Εκείνα τα χρόνια , ( κι'αυτά τα λέω για τους νεότερους ) η αρρώστια αυτή προκαλούσε τρόμο . Ο άτυχος , που αρρώσταινε από φυματίωση , ήταν καταδικασμένος διπλά : σωματικά - το λιγότερο -και ψυχικά , το χειρότερο απ'όλα . Ένας στους εκατό να γλίτωνε ( κάποιος που είχε θείο το Θεό η την είχε πάρει.." ξώφαλτσα " κι'είχε άφθονο χρήμα να πάει στο Νταβός της Ελβετίας . Εδώ , μόλις το 1902 η Σοφία Σλήμαν έχτισε το πρώτο Ελληνικό σανατόριο , σε μια έκταση 500 στρεμμάτων , που την παραχώρησε η Μονή Πετράκη , την πασίγνωστη " Σωτηρία " , όπου στο μοναδικό της κτίριο , βρήκαν καταφύγιο δώδεκα ..ασθενείς . Οι υπόλοιποι , αν δεν πήγαιναν από τη λεγόμενη .." καλπάζουσα " σε λίγες μέρες , είχαν τέτοια μεταχείριση , που σήμερα τουλάχιστον , προκαλεί φρίκη .

   Ο άρρωστος , απομονωνόταν απ'όλους . Πολλούς μάλιστα τους έβγαζαν έξω απ'τα χωριά κι'οι δυστυχείς αυτοί έμεναν σε σπηλιές , μαντριά και ταράτσες . Τους απαγορευόταν να πλησιάζουν στο χωριό . Τους πήγαιναν φαγητό μ'ένα κατσαρολάκι και τ'άφηναν 10-15 μέτρα μακριά . Το 'παιρνε ο φουκαράς , έτρωγε το λιγοστό φαγάκι του και κατόπιν τράβαγε για το καλύβι του . Η κουβέντα με τους δικούς του γινόταν από μακριά , λίγοι είχαν την τόλμη να πλησιάζουν κι ελάχιστοι εκείνοι , που δεν φοβόνταν κι έδειχναν κάποια συμπόνια για τον άρρωστο συγγενή τους .

   Το ίδιο συνέβη και με τον μίστερ Πητ . Μόλις μαθεύτηκε το τρομερό νέο , το οικογενειακό συμβούλιο πήρε μια τρομερή απόφαση , που την έβαλαν σ'ενέργεια από την άλλη μέρα κι'όλας . Η μόνη που αντέδρασε , με πάθος , ήταν η μικρότερη αδερφή του , η οποία έβαλε τις φωνές , τα κλάματα , παρακάλεσε , αλλά τίποτα , η απόφαση είχε παρθεί .

   Η υπόθεση κράτησε ένα καλοκαίρι . Ο Παναγιώτης έμενε σ'ένα χαμόσπιτο , κάτω σ'ένα ρέμα ολομόναχος . Ευτυχώς είχε μαζί του τα βιβλία του και μια φορά την ημέρα ερχόταν κι η μικρότερη αδελφή του , που του 'φερνε λίγο φαγάκι και του 'πλενε τα ρούχα του στο ..ρέμα .

   Κάποια μέρα όμως συνέβη κάτι , που είχε τρομερές συνέπειες στη ζωή του . Η αδελφή του , μαζί με το φαγητό , του'φερε , τυλιγμένο σε κάποια πράγματα , κι'ένα απόκομμα εφημερίδας , στο οποίο γινόταν λόγος για τη μετανάστευση στην Αμερική . Το διάβασε , το ξαναδιάβασε και πήρε την απόφασή του : Θα 'φευγε ! Έτσι κι'έτσι καταδικασμένος ήταν ! Τι εδώ, τι ..εκεί ! Και καλύτερα που δε σε ξέρουν κι'όλας !

   Την άλλη μέρα , το συζήτησε με την αδελφή του και της είπε να μιλήσει σ'όλους τους δικούς , να του δώσουν - αφού δεν τον θέλουν - τα χρήματα για να φύγει , κι'έτσι κι'αυτοί να γλιτώσουν απ'αυτόν κι'αυτός ίσως να 'βρισκε γιατρειά στους ξένους γιατρούς .

   Να μη τα πολυλογούμε , οι δικοί του προθυμότατα ό,τι τους ζήτησε και το 1882 , ο Παναγιώτης Μακρόπουλος , απόφοιτος του Σχολαρχείου Λαγκαδίων Γορτυνίας , έφευγε μ'ένα Ιταλικό καράβι από την Πάτρα για την Αμερική , η οποία δεχόταν τότε όλο τον κόσμο , χωρίς διαβατήρια και ταυτότητες και άλλα τέτοια , που ζητάνε σήμερα . Αρκούσε , τότε , να 'χεις τα ναύλα να πας , για τ'άλλα ούτε που γινόταν κουβέντα .

   Όταν ο νεαρός Γορτύνιος έφτασε στη χώρα του Κολόμβου , ξαναγεννήθηκε . Θες η αλλαγή του κλίματος , θες η αδιαφορία των..πλησίον για την υγεία του , ίσως κι η προσβολή των πνευμόνων του να 'ταν ελάχιστη η ακόμα ο γιατρός , με τα υποτυπώδη μέσα της εποχής , να 'κανε λάθος , όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα την αναγέννηση του Παναγιώτη , που ένιωθε περίφημα . Ούτε βήχα , ούτε καν απλό πονοκέφαλο . Και τότε ξύπνησε μέσα του το μωραίτικο δαιμόνιο και μάλιστα το...Τριπολιτσιώτικο .

   Γυρνώντας ένα βράδυ στα σφαγεία του Ρότσεστερ , μιας πόλης κοντά στα Αμερικανο-Καναδικά σύνορα , είδε να πετάνε τα κεφαλάκια και τα ..πατσοπόδαρα των αρνιών . Βρόμαγε τότε το κρέας στην Αμερική και οι Αγγλοσάξονες δεν πολυκαταδέχονταν το πρόβειο κρέας , πόσο μάλλον τα..εντόσθια και τα κεφάλια .

O Aλέκος σ'ένα του προσκύνημα στον ποιητή μας Κώστα Κρυστάλλη .

   Πιο πέρα όμως , στην ερημιά , χιλιάδες φτωχομετανάστες , Έλληνες και Σλάβοι , δούλευαν στη σιδηροδρομική  " κομπανία " στρώνοντας μέρα - νύχτα , μίλια και μίλια γραμμές για το τρένο . Η " κομπανία " , τους χορηγούσε συσσίτιο , αλλά ...αγγλοσαξωνικού γούστου , που δεν πήγαινε κάτω στα Ελληνικά και τα Σλάβικα στομάχια . Ο Πητ τότε σκέφτηκε πως αν άνοιγε μια " τρυπούλα " να μαγειρεύει ό,τι πέταγαν σαν άχρηστο τα σφαγεία της πόλης , θα έρχονταν πολλοί εργάτες να τρώνε . Και " αμ'έπος , αμ..έργον ".

   Με σανίδες έστησε την " τρυπούλα " του κι έβαλε δυο μεγάλες κατσαρόλες : Τη μια για τον πατσά και την άλλη για τα κεφαλάκια . Αποτέλεσμα : ...Χαλασμός , και τα " σέντσια " βροχή στον " μπεζαχτά " του . Αλλά οι γραμμές προχωρούσαν κι οι εργάτες ξεμάκραιναν . Δεν τους βόλευε πια να 'ρχονται για φαγητό , τότε ο Πητ πήρε μια σούστα και πήγαινε κοντά τους , κουβαλώντας τ'ανατολίτικα φαγητά του .

   Με τον καιρό απόχτησε και πείρα . Είδε τις αδυναμίες της δουλειάς του και φρόντισε να την οργανώσει καλύτερα . Πήρε κι'έναν Αλβανό βοηθό , λάδωνε και τους Αϊρίστες ( Ιρλανδούς ) πόλισμεν  (λόγω των γραμματικών γνώσεών του έμαθε πολύ γρήγορα τη γλώσσα κι έτσι τους " έφερνε καπάκι " όταν πήγαιναν να του γκρεμίσουν το " κατάστημα " ) κι όλα του ρχονταν βολικά . Δεν είχαν περάσει 2-3 χρόνια κι η παράγκα έγινε " ρέστοραν " , μέσα στην πόλη του Ρότσεστερ .

   Στο μεταξύ , όμως , η μετανάστευση από την Ευρώπη έπαιρνε γιγαντιαίες διαστάσεις . Κατά κύματα έρχονταν οι Γραικοί , που έπιαναν τις μεγάλες πόλεις , Σικάγο και Ν.Υόρκη . Το Ρότσεστερ δεν χωρούσε πια τον Πητ . Φεύγει κι εγκαθίσταται στο Σικάγο , όπου και τα μεγαλύτερα σφαγεία του κόσμου , κι η δουλειά από τα κεφαλάκια και τα πατσοπόδαρα , έφτασε ως τ΄αρνιά . Το Πάσχα οι Ορθόδοξοι ήθελαν αρνάκια για ψήσιμο , είδε ο Πητ τη ζήτηση και φρόντισε γι'αυτό . Άφηνε τον Αλβανό στο μαγαζί κι αυτός έφτανε ως τη Μοντάνα κι ως το Κολοράντο να φέρει τ΄αρνιά , από τσοπάνηδες Ερυθρόδερμους η Μεξικάνους .

   Η δουλειά είχε πολύ ψωμί κι όλο μεγάλωνε . Γιγαντωνόταν από χρόνο σε χρόνο . Η αγορά ήταν σχεδόν παρθένα και  εκμεταλλευόταν μεθοδικά κάθε ευκαιρία . Τώρα , με την πείρα που είχε αποκτήσει , δεν καθόταν να ζυγίσει ένα-ένα τ'αρνιά και να .." κλέψει " στο ζύγι το " γιό του Τσακαλιού " , τον Ερυθρόδερμο η τον ..Γκονζάλες τον Μεξικάνο τσοπάνη . Αγόραζε με το μάτι , , έμπαινε στο κοπάδι , διάλεγε 100 , 200 , κομμάτια κι έλεγε τόσο βάρος θα πιάσουν . Ο τσοπάνης , Ερυθρόδερμος η Μεξικάνος , συμφωνούσε , γιατί αν τα ζύγιζαν δεν θα έπεφταν και πολύ έξω . Έπειτα το πρόσωπο του Πητ ενέπνεε εμπιστοσύνη κι όλοι τον αγαπούσαν . Ποτέ του δεν ερχόταν με άδεια χέρια , πάντοτε θα 'φερνε και 2-3 μπουκάλια ποτό για το γιο του..Τσακαλιού , η καμιά μεταξωτή μαντίγια για την " σενιόρα Ιζαμπέλα ".

Ο  αξέχαστος Αλέκος σε μια τρυφερή...ανθρώπινη στιγμή .

Με τον τρόπο αυτόν έγινε πασίγνωστος στη ΒΔ περιοχή των Η.Π.Α . και η φήμη του σαν έμπορα , και κυρίως σαν εκτιμητή , έφτασε ως τ'αυτιά της γνωστής πολυεθνικής φίρμας CARNATION ,  η οποία του πρότεινε να τον προσλάβει σαν " εκτιμητή " στις αγορές ζώων , αφού πρώτα τον δοκιμάσει . Δέχτηκε , πέρασε μ'επιτυχία τη δοκιμασία και σε λίγο έγινε " βοηθός " αγορών ζωντανών ζώων της CARNATION . Με το μάτι εκτιμούσε κι αγόραζε ολόκληρα κοπάδια αρνιών κι αργότερα βοδιών και , ύστερα από τον Α'παγκόσμιο πόλεμο , έγινε " πρώτος εκτιμητής " με κολοσσιαίο , για κείνα τα χρόνια , μισθό .

   Το μαγαζί στο Σικάγο τ'άφησε στον Αλβανό , τον βοηθό του , κι'ο ίδιος ρίχτηκε με τα..μούτρα στη δουλειά . Σε λίγα χρόνια κατάφερε να γίνει " γενικός διευθυντής αγορών " της εταιρείας , και όταν πήγε 70 χρονών , έφυγε με 3.000 δολάρια το μήνα σύνταξη .

   Εδώ , πίσω στα Λαγκάδια , με το μόνο άνθρωπο που είχε επαφή , ήταν η μικρότερη αδελφή του . Τους άλλους , όσο ζούσαν ακόμα , ούτε να τους ακούει ούτε να τους βλέπει . Την αδελφή του αυτή , τη βοήθησε όσο πιο πολύ μπορούσε , της έφτιαξε σπίτι , της σπούδασε όλα τα παιδιά και κάνα δυο ανιψίδια του , που δεν ήθελαν " τα γράμματα " , τους άνοιξε υπερπολυτελή ζαχαροπλαστεία στην Αθήνα . ( Ένα απ'τα ανίψια του ήταν ο Τμηματάρχης με τον οποίο συνοικούσα ) .

   Αυτή , λοιπόν ήταν η ιστορία του θείου Πητ , που ξεκίνησε αποδιοπομπαίος τον περασμένο αιώνα απ'την Ελλάδα και γύρισε πετυχημένος ύστερα από 60 χρόνια , για ν'αποδείξει πως το μωραίτικο δαιμόνιο - και ιδίως το Τριπολιτσιώτικο - θαυματουργεί πάντα , όπου κι αν βρεθεί και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες κι αντιξοότητες .-

   Το διήγημα αυτό του Αλέκου Κωστάκη , μαζί με πολλά άλλα έργα του , περιλαμβάνεται στο βιβλίο του " ΑΝΘΗ  ΤΟΥ ΚΑΚΤΟΥ " που κυκλοφόρησε το 1995 , απ'το " ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ  ΤΕΧΝΗΣ  ΚΑΙ  ΛΟΓΟΥ ".

       Καλό  σας  απόγευμα  , να  περνάτε  καλά ….Κ.Κ.-

08.08.2015

Βίαιη προσαρμογή, με όρους-φωτιά και τρομακτικές αυξήσεις ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης απαιτούν οι δανειστές. Γλιτώνουν ελάχιστοι που θα λάβουν όμως σύνταξη- ψίχουλα

Με βόμβα μεγατόνων μοιάζει η πρόταση των δανειστών για την πρόωρη συνταξιοδότηση, αφού προκαλεί απανωτές αυξήσεις ορίων ηλικίας που μπορεί να φτάσουν έως και τα 17 έτη. Η ελληνική πλευρά μπορεί να επιθυμεί η αύξηση να είναι πολύ μικρότερη και το φορτίο στις πλάτες των περίπου 170.000 ασφαλισμένων που βρίσκονται κοντά στη σύνταξη να είναι ελαφρύτερο (έξι μήνες ανά έτος έως το 2022), αλλά οι εκπρόσωποι των θεσμών έχουν άλλες επιδιώξεις.

Ετσι, όπως φαίνεται από πίνακες που έχουν ετοιμαστεί από στελέχη της Ε.Ε., οι αυξήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες και, ανάλογα με το έτος, ξεκινούν από τα 6,5 επιπλέον έτη εργασίας για φέτος, φτάνουν στα 8 έτη το 2016 και, κλιμακωτά, καταλήγουν έως και στα 17 παραπάνω χρόνια δουλειάς το 2022. Η «κυριακάτικη δημοκρατία» σάς παρουσιάζει αναλυτικά όλους τους πίνακες με τις προτάσεις των δανειστών για να κλείσει κάθε «παράθυρο» πρόωρης συνταξιοδότησης. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η τρόικα απέφυγε να αναφερθεί στο 2018, μια και, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, πρόθεση των δανειστών είναι να γίνει τότε η ολοκλήρωση των μέτρων και όχι το 2022.

http://www.dimokratianews.gr/

08.08.2015

Ποιες είναι οι βασικές αλλαγές που απογυμνώνουν τη ρύθμιση ανάσα. Στο 5% το επιτόκιο ( από 3% σήμερα)

Ριζικές αλλαγές στη ρύθμιση των 100 δόσεων, οι οποίες ισοδυναμούν με ξήλωμα των ευνοϊκών όρων που περιλάμβανε ο νόμος 4321/2015, επεξεργάζεται το υπουργείο Οικονομικών, επικαλούμενο την πίεση του κουαρτέτου των δανειστών μας και παρά το γεγονός ότι πριν από μία εβδομάδα διέψευδε ότι οι πιστωτές ζητούν δραστικές παρεμβάσεις στη ρύθμιση. Ετσι, όμως, αναδεικνύεται για άλλη μια φορά η αναξιοπιστία του κράτους, το οποίο, αφού κάλεσε τους πολίτες να ενταχθούν στη ρύθμιση με συγκεκριμένες προϋποθέσεις και όρους, εκ των υστέρων έρχεται να φέρει τα πάνω κάτω.
Επιπλέον, εν όψει των επικείμενων ανατροπών, κερδισμένοι βγαίνουν οι μεγαλοοφειλέτες οι οποίοι έσπευσαν και πλήρωσαν το κεφάλαιο των ληξιπρόθεσμων χρεών τους επωφελούμενοι από τη διαγραφή των προσαυξήσεων έως τις 15 Ιουλίου.

Σε δυσχερή θέση

Αντιθέτως, όσοι εντάχθηκαν στη ρύθμιση βάζοντας μεγάλα χρέη σε 100 δόσεις σύντομα θα βρεθούν, όπως όλα δείχνουν, σε δυσχερή θέση, καθώς οι όροι της ρύθμισης θα αλλάξουν επί το δυσμενέστερον.
Οι βασικές αλλαγές που, σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκονται ήδη στο στάδιο της αποτύπωσης σε νομοθετικές διατάξεις και αναμένεται να αποτελέσουν μέρος του πακέτου μέτρων που θα συνοδεύει τη νέα συμφωνία με τους δανειστές της χώρας μας είναι τρεις:
1. Αύξηση επιτοκίου:Το ευνοϊκό ετήσιο επιτόκιο 3% που ισχύει σήμερα για οφειλές άνω των 5.000 ευρώ αναμένεται να αυξηθεί κοντά στο 5%, επιστρέφοντας ουσιαστικά στα επίπεδα που ίσχυαν πριν από την υφιστάμενη ρύθμιση των 100 δόσεων. Απομένει να διευκρινιστεί αν θα παραμείνει μηδενικό το επιτόκιο για χρέη έως 5.000 ευρώ.
2. Μείωση αριθμού δόσεων:Θα καθιερωθούν εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, με βάση τα οποία ο αριθμός των δόσεων θα είναι μικρότερος για όσους φορολογουμένους θεωρηθούν «έχοντες και κατέχοντες». Ο αριθμός των δόσεων ενδέχεται να μειωθεί κατά 50%, δηλαδή από τις 100 στις 50 ή και τις 48.
3. Υποχρέωση εκπλήρωσης τρεχουσών φορολογικών υποχρεώσεων:Η ισχύουσα ρύθμιση των 100 δόσεων δεν προβλέπει τέτοια υποχρέωση, άρα ένας φορολογούμενος μπορεί να εντάξει μια παλιά οφειλή του στη ρύθμιση, αφήνοντας παράλληλα απλήρωτο τον φόρο εισοδήματος που προέκυψε από την εκκαθάριση της φετινής δήλωσής του. Με τις σχεδιαζόμενες αλλαγές το «παράθυρο» αυτό θα κλείσει και ο φορολογούμενος θα πρέπει να καλύπτει τις τρέχουσες οφειλές του ή να τις εντάξει στην πάγια ρύθμιση των 12 δόσεων, προκειμένου να μη χάσει τη ρύθμιση των 100 δόσεων.
Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης επιβεβαίωσε χθες σε ραδιοφωνική συνέντευξή του ότι εξετάζονται εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, βάσει των οποίων ορισμένοι οφειλέτες που έχουν υπαχθεί στη ρύθμιση θα κληθούν να εξοφλήσουν τα χρέη τους προς το Δημόσιο σε λιγότερες δόσεις. Μάλιστα, παραβλέποντας την ανακολουθία και την ασυνέπεια του κράτους που συνεπάγονται οι ανατροπές αυτές, υποστήριξε ότι η αναμόρφωση των 100 δόσεων έχει στόχο να προστατεύσει τους φορολογουμένους που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τις οφειλές τους και να μετακυλίσει το βάρος στους πιο εύπορους!
Από τη ρύθμιση των 100 δόσεων μπήκαν στα κρατικά ταμεία περισσότερα από 800.000.000 ευρώ από περίπου 900.000 οφειλέτες, οι οποίοι είτε κατέβαλαν εφάπαξ το κεφάλαιο και επωφελήθηκαν από το σβήσιμο των προσαυξήσεων είτε ρύθμισαν τα χρέη τους σε πολλές δόσεις.

Οδηγίες του ΟΑΕΕ για ασφαλισμένους οφειλέτες που εντάχθηκαν αυτοδίκαια!

Οσοι ασφαλισμένοι οφειλέτες του ΟΑΕΕ είχαν υπαχθεί στην παλαιότερη ρύθμιση-προσωρινό διακανονισμό και κατά την έναρξη εφαρμογής της νέας ρύθμισης το υπόλοιπο ύψος της οφειλής τους ήταν μεγαλύτερο των 15.000 ευρώ εντάχθηκαν αυτοδίκαια στη ρύθμιση των 100 δόσεων. Σύμφωνα με εγκύκλιο του οργανισμού, το όριο που τίθεται είναι η 21η Μαρτίου 2015, η ημερομηνία δηλαδή που δημοσιεύτηκε η νέα ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Στην εγκύκλιο τονίζεται ότι, επειδή είναι αυτοδίκαιη η μετάπτωση στη νέα ρύθμιση, δεν απαιτείται νέα αίτηση και δεν γίνεται επαναϋπολογισμός της οφειλής. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι η εξής:

• Λαμβάνεται ως βάση η οφειλή (εισφορές, επιβαρύνσεις, εκπτώσεις) κατά την ημερομηνία αρχικής αίτησης του διακανονισμού (αρχική οφειλή).
• Υπολογίζονται οι καταβληθείσες έως σήμερα δόσεις μέσω του διακανονισμού.
• Αφαιρείται το ποσό των δόσεων από την αρχική οφειλή.
• Το υπόλοιπο της οφειλής ρυθμίζεται σε 100 δόσεις ν. 4321/2015, λαμβάνοντας έκπτωση 50% επί των Τελών Καθυστέρησης. Το ρυθμιζόμενο ποσό επιβαρύνεται μόνο με τόκο αποπληρωμής 0,25% μηνιαίως.

Η Διεύθυνση Εσόδων απέστειλε σημείωμα στους ασφαλισμένους με το οποίο ενημερώνονται για το περιεχόμενο της νέας διάταξης και λαμβάνουν οδηγίες για την καταβολή της πρώτης δόσης καθώς και των επόμενων. Ως καταληκτική ημερομηνία εμπρόθεσμης καταβολής της πρώτης δόσης ορίστηκε η 14η Αυγούστου 2015.

http://www.dimokratianews.gr/

09.08.2015

Φαήλος Κρανιδιώτης

Επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια η κυβερνητική πολιτική

Η απόβαση της Νορμανδίας συνεχίζεται στα νησιά μας. Στρατιές αληθινών δύστυχων προσφύγων, κυνηγημένων από τους αποκεφαλιστές του ISIS, συνεταίρους του Ερντογάν και του κράτους-συμμορία, μαζί με μπουλούκια κατσαπλιάδων οικονομικών προσφύγων και μια μειοψηφία επίδοξων κλεφτών, νταβατζήδων, ναρκεμπόρων και άλλων «ειδικοτήτων» από την Ασία και την Αφρική, σκάνε σαν κύματα στις ακτές μας. Μετατρέπουν τα όμορφα νησιά μας σε ασιατικό χάος, πυριτιδαποθήκες φυλετικής έντασης. Η χώρα χάνει την μπάλα στο πεδίο της εθνικής ασφάλειας, πλήττεται ο κοινωνικός μας ιστός, η εθνική οικονομία, καταπονείται το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, τίθεται σε δοκιμασία, πέραν των ορίων της, η αντοχή των τοπικών αλλά και εθνικών μας δομών και πόρων για την αντιμετώπιση αυτής της οργανωμένης και κατευθυνόμενης από την Τουρκία πλημμυρίδας.
Η συντριπτική πλειονότητα των παρανόμως και λάθρα εισερχομένων είναι σουνίτες μουσουλμάνοι. Υπογραμμίζω: σουνίτες μουσουλμάνοι. Από το ίδιο «υλικό» με το οποίο δουλεύουν το ISIS και ο ισλαμιστής κοινοβουλευτικός δικτάτορας της Αγκυρας, που ξαναβομβαρδίζει Κούρδους αμάχους. Από το ίδιο δόγμα που διώξαμε πίσω στην Ασία με το σπαθί και το ντουφέκι στην Εθνεγερσία και τους λοιπούς εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του λαού μας. Από το ίδιο δόγμα που γεννάει την ισλαμική τρομοκρατία. Ανθρωποι που είναι όχι απλά διαφορετικοί αλλά μη αφομοιώσιμοι από την κοινωνία μας, ασύμβατοι με τις αρχές μας και τον τρόπο ζωής μας, ειδικά σε τέτοιους αριθμούς με τη γεωμετρική αύξησή τους. Δεν πρόκειται πλέον απλά για παράνομη μετανάστευση αλλά για μαζική εισβολή, άμεση απειλή για την εθνική μας ασφάλεια.
Οι ισλαμοφασίστες που διοικούν το κράτος-συμμορία, τον μεγαλύτερο δουλέμπορο και τη μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση στον κόσμο, συνεχίζουν με αυξανόμενη ένταση αυτό τον ανορθόδοξο πόλεμο σε βάρος μας, αλλά το ελλαδικό κράτος του Αλέξη και του ακομβίωτου «Στρατάρχη» όχι απλά ροχαλίζει, αλλά έχει αναθέσει την αρμοδιότητα στην ιδεοληπτική Τασία, η οποία είναι πολιτικά παντελώς ανίκανη, ακατάλληλη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, διότι η ίδια, οι όμοιοί της και οι ιδέες τους ΕΙΝΑΙ το πρόβλημα. Αυτή και άλλα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, με τους ΑΝ.ΕΛ. να τους κρατάνε το φανάρι, εξέπεμψαν το μήνυμα της ανομίας, της ανοχής, άναψαν το πράσινο φως δημιουργώντας την πεποίθηση στους δουλεμπόρους και τους πελάτες τους ότι εδώ είναι ένα φιλικό μπάχαλο, που μάλιστα θα παρέχει πάσης φύσεως πρακτικές και νομικές διευκολύνσεις σε κάθε απρόσκλητο μουσαφιραίο. Τώρα κάτι «προοδευτικά» ξυπνοπούλια υπόσχονται και φοίτηση στα πανεπιστήμιά μας!
Η ασύντακτη, με «σύστημα Αλέφαντος», πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και του ψευτοδεξιού κολαούζου του, ανίκανων να απορροφήσουν ακόμη και τους υπάρχοντες ευρωπαϊκούς πόρους για το ζήτημα, είναι επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια και την οικονομία, ρατσιστική σε βάρος των αληθινών προσφύγων, π.χ. από τη Συρία, αφού χιλιάδες οικονομικοί πρόσφυγες υποδύονται τους μαϊμού «διωκόμενους» σε βάρος των αληθινών.
Εθνικό υπερκομματικό καθήκον η με κάθε τρόπο καταγγελία από κάθε βήμα της ιταμής στάσης της Αγκυρας, που, ως συναυτουργός του Ισλαμικού Κράτους, συνεργεί στη δημιουργία των προσφύγων και, μαζί με τους λαθρομετανάστες, τους εκμεταλλεύεται, τους κατευθύνει στις ακτές μας. Μας κάνει πόλεμο. Οφείλουμε να της δημιουργήσουμε κάθε είδους κόστος, να αλλάξουμε και να αυστηροποιήσουμε το νομικό πλαίσιο και τη συμπεριφορά μας, περιθάλποντας με ευρωπαϊκή συνεργασία τους αληθινούς πρόσφυγες, συντρίβοντας τους δουλεμπόρους και κρατώντας επ'αόριστον σε περιορισμό, μέχρι την απέλασή τους, τους μη πρόσφυγες. Πρέπει να γνωρίζουν ότι ποτέ δεν θα φύγουν γι'άλλον προορισμό παρά για την πατρίδα τους. Αν δεν εκπέμψουμε το μήνυμα της αυστηρότητας, απλά το πρόβλημα θα μας καταπιεί.

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
*Δικηγόρος

http://www.dimokratianews.gr/

09.08.2015

Το υπουργείο Υποδομών ακόμα περιμένει να του επιστραφούν 104.000.000 ευρώ από τους εργολάβους για έργα που εξοφλήθηκαν, αλλά πότε δεν έγιναν

Οταν πριν από λίγους μήνες η «κυριακάτικη δημοκρατία»είχε υποστηρίξει, με επίσημα στοιχεία, ότι ούτε οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου δεν μπορούν να συμφωνήσουν στο κόστος των οδικών αξόνων στη χώρα ανά χιλιόμετρο, είχε υπάρξει οργισμένη αντίδραση του τότε υπουργού Υποδομών Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Με αφορμή στοιχεία για το κόστος της Εγνατίας Οδού ανά χιλιόμετρο, οι υπηρεσίες του υπουργείου είχαν στείλει επιστολή στην εφημερίδα, στην οποία υποστήριζαν ότι και τα δύο νούμερα (10.000.000 ευρώ και 7.500.000 ευρώ ανά χιλιόμετρο, σύμφωνα με άλλες πηγές) για το κόστος του οδικού άξονα ήταν σωστά, γιατί στο ένα περιλαμβάνονταν απαλλοτριώσεις κ.λπ. και στο άλλο όχι.
Ομως πρόσφατη έρευνα του Σώματος Επιθεωρητών Δημοσίων Εργων έρχεται να δικαιώσει όσους υποστηρίζουν ότι το πραγματικό κόστος των οδικών αξόνων στην Ελλάδα είναι άγνωστο και ουδέποτε έχει ανακοινωθεί.

Δεν ζητούσαν χρήματα

Από την έρευνα μόνο σε τρεις από τις εργολαβίες της Εγνατίας Οδού προέκυψε ότι υπήρχαν πιστωτικοί λογαριασμοί (δηλαδή οι εργολάβοι έπρεπε να επιστρέψουν περί τα 104.000.000 ευρώ), με τις προηγούμενες διοικήσεις της Εγνατία Οδός Α.Ε. να μην έχουν ζητήσει τα χρήματα. Βέβαια, η απάντηση των τελευταίων είναι ότι υπήρχαν προσφυγές των εργολάβων που έπρεπε να επιστρέψουν τα χρήματα (τα 94.000.000 ευρώ αφορούσαν τη χρεοκοπημένη πλέον ΑΤΤΙΚΑΤ και τα 10.000.000 ευρώ την Παντεχνική που πλέον έχει απορροφηθεί από την ΑΚΤΩΡ) στα δικαστήρια. Οι προσφυγές σέρνονταν επί χρόνια, με αποτέλεσμα η κρατική εταιρία να μη μπορεί να εισπράξει τα χρήματα.
Διαφορετική εκδοχή δίνει, όμως, ο αναπληρωτής υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, ο οποίος, σε συνέντευξή του τη Δευτέρα, υποστήριξε: «Στην Εγνατία Οδό δεν ήταν θέμα υπερκοστολόγησης, είναι ακόμη χειρότερο, είναι ότι έχουμε αρνητικούς λογαριασμούς βεβαιωμένους και τα τελευταία αρκετά χρόνια τα διοικητικά συμβούλια της Εγνατίας Οδού δεν έκαναν τίποτα για να πάρουμε αυτά τα χρήματα πίσω. Από τους εργολάβους, δηλαδή, που πληρώθηκαν χρήματα για έργα που δεν έγιναν ή για εργασίες που δεν έγιναν».
Ο κ. Σπίρτζης πρόσθεσε: «Στείλαμε τους επιθεωρητές δημοσίων έργων για να κάνουν έλεγχο, όχι για τα έργα μόνο που ξέρουμε ότι έχουμε αρνητικούς λογαριασμούς, και για τα υπόλοιπα, και θα υπάρχει προφανώς άλλη γραμμή από αυτήν που υπήρξε μέχρι τώρα, αν αλλάξουμε τις διοικήσεις των φορέων, γιατί εκεί έχουμε πολύ μεγάλη καθυστέρηση».

Οι πρώην διοικήσεις

Σε ερώτηση για τυχόν εμπλοκή μεταξύ κατασκευαστών και πρώην διοικήσεων ο αναπληρωτής υπουργός Υποδομών υποστήριξε: «Οταν μια εταιρία έχει πληρωθεί εργασίες που δεν έχει κάνει, όταν αυτό έχει βρεθεί και όταν δεν έχει προχωρήσει για να πάρει αυτά τα εκατοντάδες εκατομμύρια πίσω, εσείς τι λέτε να έχει;»

Η έρευνα των επιθεωρητών δημοσίων εργων και οι δηλώσεις Σπίρτζη δείχνουν ότι το πραγματικό κόστος κατασκευής ενός χιλιομέτρου οδικού άξονα στην Ελλάδα παραμένει άγνωστο. Οι εργολάβοι, ενίοτε με τη συνεργασία ή την ανοχή των κρατικών υπηρεσιών, είχαν τη δυνατότητα να φουσκώνουν το κόστος των έργων, όπως παραδέχεται και η σημερινή ηγεσία του υπουργείου. Για παράδειγμα, επί χρόνια εφάρμοζαν το κόλπο της «αυτοδίκαιης έγκρισης λογαριασμών», με τους οποίους πιστοποιούνταν εργασίες σε ένα έργο χωρίς να έχουν γίνει!
Το κόλπο είχε ως εξής: Οταν ολοκληρωνόταν μια εργολαβία, ο κατασκευαστής υπέβαλλε σωρευτικά όλα τα πρωτόκολλα εργασιών, στα οποία περιλαμβάνονταν και δήθεν πρόσθετες «δημιουργικές» εργασίες, που δεν προβλέπονταν αρχικά.
Η υπηρεσία όφειλε εντός διαστήματος δύο μηνών να τα ελέγξει και να προβεί σε διορθώσεις. Είτε όμως από παράβλεψη και αμέλεια είτε από εσκεμμένη αδράνεια, το διάστημα αυτό παρερχόταν άπρακτο, με αποτέλεσμα οι λογαριασμοί αυτοί να θεωρούνται εγκεκριμένοι αυτοδίκαια και κάθε άλλη ενέργεια να θεωρείται εκπρόθεσμη. Με αυτό το νομικό επιχείρημα οι εργολάβοι προσέφευγαν στη συνέχεια στα δικαστήρια και ζητούσαν δεκάδες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, με τις πληροφορίες να υποστηρίζουν ότι υπάρχουν ακόμη και σήμερα δικαστικές αποφάσεις σε εκκρεμότητα. Η φάμπρικα σταμάτησε με νομοθετική ρύθμιση επί της θητείας του Μάκη Βορίδη στο υπουργείο Υποδομών, αλλά σε ελάχιστες περιπτώσεις έχουν ζητηθεί πίσω τα χρήματα.

Δεν έχουν μπορέσει ακόμα να υπολογίσουν ούτε καν το τελικό κόστος της κατασκευής

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο υπουργείο Υποδομών δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε για το τελικό κόστος της Εγνατίας Οδού, η κατασκευή της οποίας (επί δύο και πλέον δεκαετίες) χρηματοδοτήθηκε από κοινοτικά κονδύλια και χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων.
Πόσο κόστισαν τα 670 χιλιόμετρα της Εγνατίας Οδού από τον Εβρο ως το λιμάνι της Ηγουμενίτσας; Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Εγνατία Οδός Α.Ε., της εταιρίας που διαχειρίστηκε την κατασκευή του οδικού άξονα, το συνολικό κόστος προσέγγισε τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται ο ΦΠΑ. Δηλαδή, σύμφωνα με τη διοίκηση της Εγνατία Οδός Α.Ε., κάθε χιλιόμετρο κόστισε 9.375.000 ευρώ χωρίς ΦΠΑ (περίπου 10.000.000 ευρώ αν υπολογιστεί ο ΦΠΑ).
Αλλα λέει η Εγνατία Οδός Α.Ε. και άλλα είχε υποστηρίξει ο ειδικός διαπραγματευτής που είχε ορίσει η προηγούμενη κυβέρνηση για την επανεκκίνηση των έργων στους οδικούς άξονες, ο Ευθ. Βιδάλης. Με βάση τα συγκεκριμένα στοιχεία, ο κ. Βιδάλης υποστήριζε στην παρουσίασή του ότι το μέσο κόστος της Εγνατίας Οδού ήταν 7.500.000 ευρώ ανά χιλιόμετρο, δηλαδή σχεδόν 2.000.000 ευρώ φτηνότερο από τα επίσημα στοιχεία! Ετσι ο ειδικός διαπραγματευτής μας έκανε οικονομία (στα χαρτιά, γιατί στην πραγματικότητα τα έχουμε πληρώσει) περίπου 1,4 δισ. ευρώ μόνο από την Εγνατία Οδό. Σημειώστε ότι κατά μήκος του οδικού άξονα λειτουργούν 73 δίδυμες σήραγγες, συνολικού μήκους 50 χιλιομέτρων, για κάθε ρεύμα κυκλοφορίας.

«Το κόστος της Εγνατίας Οδού είναι δημοσιευμένο και απολύτως ξεκάθαρο γι'αυτούς που ξέρουν και μπορούν να διαβάζουν κείμενα και αριθμούς. Ο ειδικός διαπραγματευτής χρησιμοποίησε τα σωστά στοιχεία του έργου. Δεν υπολόγισε, για παράδειγμα, δύο φορές το κόστος του τμήματος της παράκαμψης Καστανιάς ούτε συνυπολόγισε το κόστος των απαλλοτριώσεων ή το κόστος διαχείρισης του έργου στο κατασκευαστικό κόστος του έργου, όπως έκαναν οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας σας». Αυτά υποστήριζε η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Υποδομών, αλλά τα πρόσφατα στοιχεία για τους πιστωτικούς λογαριασμούς δείχνουν ότι ουδείς γνωρίζει το πραγματικό κόστος του μεγάλου οδικού άξονα.

Φώτης Κόλλιας

http://www.dimokratianews.gr/

09.08.2015

Οφειλές 90.000.000 ευρώ βρήκε από τον Καραμανλή και τις υπερδιπλασίασε εντός εξαετίας! 200.000 ευρώ κόστισε μόνο το τηλεφωνικό κέντρο στα νέα πολυτελή γραφεία της Λ. Συγγρού

Κρύος ιδρώτας έλουσε τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη και τους συνεργάτες του, όταν πληροφορήθηκαν την... κληρονομιά που τους άφησε η προηγούμενη ηγεσία της Ν.Δ. Εκτός από τα άδεια ταμεία, τα δεκάδες εξώδικα, τους απλήρωτους λογαριασμούς, τους υπαλλήλους στους οποίους χρωστάνε μισθούς έξι μηνών, είδαν το χρέος του κόμματος να αγγίζει, σύμφωνα με πληροφορίες, το ποσό των 160.000.000 ευρώ (κάποιοι μιλούν για 180.000.000) μέσα σε έξι χρόνια.

Το χρέος, βέβαια, δεν μπορεί να χρεωθεί όλο στον τέως πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά και στο επιτελείο του, μια και αυτός παρέλαβε το ουκ ευκαταφρόνητο ποσό των 90.000.000 από τις προηγούμενες ηγεσίες του κόμματος. Βέβαια, 70.000.000 ευρώ σε έξι χρόνια αποτελούν ρεκόρ και σε εποχές Μνημονίων. Εάν μάλιστα αναλογιστούμε ότι η Ν.Δ.
μετακόμισε εν χορδαίς και οργάνοις στη Συγγρού από τη Ρηγίλλης και την Αγίου Κωνσταντίνου, για να κάνει οικονομία, οι αριθμοί αυτοί προκαλούν σοκ, μια και στην ουσία η Ν.Δ. βιώνει μια άτυπη χρεοκοπία εδώ και μήνες. Οπως υποστήριζαν πηγές εντός της Συγγρού, τα έξοδα ήταν τέτοια που ακόμη και το νέο τηλεφωνικό κέντρο στοίχισε δεκάδες χιλιάδες ευρώ (κάποιοι μιλούν για ποσό πάνω από 200.000 ευρώ), οι μισθοί κάποιων «ξεχείλωσαν», ενώ οι διάφορες προσλήψεις μεγάλωσαν ακόμη περισσότερο το πρόβλημα, μια και, από 120 εργαζομένους που είχε το κόμμα, αυτοί ξεπέρασαν τους 200, παρά τις αρχικές απολύσεις που είχαν γίνει με πρόσχημα το οικονομικό!
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης γνωρίζει το μέγεθος του προβλήματος (γι'αυτό και αποφεύγει όσο μπορεί τις επισκέψεις στη Συγγρού, που... βράζει) και προσπαθεί να βάλει όσο το δυνατόν μια τάξη, μια και έχει μπροστά του εκλογική αναμέτρηση (εκτός απροόπτου), αλλά και εσωκομματικές διαδικασίες που έχουν κόστος. Αυτός είναι και ο λόγος που πήρε την απόφαση να φύγει η Ν.Δ. από τα γραφεία στα οποία την πήγε ο Αντώνης Σαμαράς και να επιστρέψει στη Ρηγίλλης, όπου ήδη μηχανικοί έχουν καταγράψει τις ανάγκες του κτιρίου. Παράλληλα, αναζητείται ακόμα ένα κτίριο, πιο μικρό και οικονομικό, για να στεγαστούν γραμματείες και υπάλληλοι. Το ερώτημα είναι, βέβαια, πώς θα ρυθμιστεί το χρέος, που αποτελεί «βόμβα» στη λειτουργία του κόμματος για όποιον το αναλάβει. Οσο για τους εργαζομένους, εκτός του ότι είναι απλήρωτοι (αν και η νέα ηγεσία τούς έδωσε έναν μισθό από τους επτά και το επίδομα αδείας), τώρα φοβούνται ότι θα είναι οι πρώτοι που θα «πληρώσουν» τις περικοπές στον σχεδιασμό «μαζέματος» των οικονομικών.

Ο Μεϊμαράκης δεν απολογείται (!!!) για την προηγούμενη κυβέρνηση

Μπορεί στη Ν.Δ. να ξορκίζουν δημόσια τις εκλογές, αλλά, σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», έχει κυκλοφορήσει εγκύκλιος με την έγκριση του προέδρου του κόμματος Ευάγγελου Μεϊμαράκη, η οποία θέτει σε εκλογικό συναγερμό τα «γαλάζια» στελέχη όπως και τους εργαζομένους. Στο κείμενο τονίζεται ότι, με βάση τις εκτιμήσεις που έγιναν και με βάση τις επικρατέστερες πολιτικές εξελίξεις, «το κόμμα βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση»! Παράλληλα, καλούνται οι υπεύθυνοι των γραμματειών αλλά και η κεντρική διοίκηση να έχουν το 70% του κόμματος πίσω στις δουλειές τους αμέσως μετά τον Δεκαπενταύγουστο και όλοι να βρίσκονται στις θέσεις τους στις 24 Αυγούστου. Αυτό επιβεβαιώνει την άποψη ότι η Ν.Δ. φοβάται ότι ο Αλέξης Τσίπρας, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας, θα πάρει την απόφαση για προσφυγή στις κάλπες και δεν θέλει κανείς από τη Ν.Δ. να αιφνιδιαστεί.
Ηδη ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχει δώσει εντολή να ετοιμαστεί το νέο πρόγραμμα, που, όπως και στο παρελθόν, θα έχει «θεματικές ενότητες» που θα περιέχουν συγκεκριμένες θέσεις στα ζητήματα που απασχολούν συγκεκριμένες ομάδες των πολιτών. Σκοπός του κ. Μεϊμαράκη είναι να μη γίνει απολογητής της προηγούμενης κυβέρνησης, μια και γνωρίζει ότι η σύγκριση είναι νωπή και η τακτική της δικαίωσης που εφαρμόστηκε δεν απέδωσε, αλλά να κάνει συγκεκριμένα βήματα ώστε να «επαναπατριστούν» ψηφοφόροι που χάθηκαν -κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το Ποτάμι- στις προηγούμενες εκλογές. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. γνωρίζει ότι πρέπει τουλάχιστον να πιάσει το ποσοστό του Αντώνη Σαμαρά, καθώς περαιτέρω μείωση των ποσοστών της Ν.Δ. μπορεί να οδηγήσει σε αντίστροφη μέτρηση για την πολιτική ύπαρξή της και αυτό ο κ. Μεϊμαράκης δεν θέλει να το χρεωθεί. Ερώτημα αποτελεί το πώς θα αντιδράσει ο πυρήνας των σαμαρικών ψηφοφόρων, που και στο παρελθόν είχαν λειτουργήσει με τιμωρητική λογική απέναντι στη Ν.Δ., αφού θεωρούν ότι «ο Αντώνης πολεμήθηκε από τους καραμανλικούς και τους μητσοτακικούς»!
Τέλος, ο πρόεδρος της Ν.Δ. σχεδιάζει προσεκτικά τις επιστροφές στελεχών, που για διάφορους λόγους είχαν απομακρυνθεί από τη Ν.Δ., ώστε να δώσει την εικόνα πανστρατιάς στις εκλογές και σκοπεύει να διευρύνει τις επαφές του με εκπροσώπους κοινωνικών ομάδων που παραδοσιακά ανήκαν στην Κεντροδεξιά.
Τέλος, το επιτελείο του ετοιμάζει το πρόγραμμα των περιοδειών του, καθώς η ημερομηνία-ορόσημο είναι αυτή της ψήφισης του τρίτου Μνημονίου. Αμέσως μετά ο κ. Μεϊμαράκης θα ξεκινήσει το πρόγραμμα των περιοδειών του, με στοχευμένες θεματικές, που θα αναλύουν το πρόγραμμα της Ν.Δ. Οσο για τη λίστα, ο ίδιος δέχεται εισηγήσεις για διορθωτικές κινήσεις, κάτι όμως που για την ώρα δεν γίνεται δεκτό, εκτός αν υπάρξουν πρόσωπα τα οποία ενδέχεται να δώσουν στη Ν.Δ. ψήφους και ταυτότητα και θα σηματοδοτήσουν ένα νέο ξεκίνημα...

http://www.dimokratianews.gr/

Κορεάτης σύμβουλος του Βαρουφάκη ζητάει αμοιβή 375.000 ευρώ

09.08.2015

Αυτό και αν είναι... κεραμίδα για την κυβέρνηση. Ο Κορεάτης πρώην σύμβουλος του Γιάνη Βαρουφάκη, Γκλεν Κιμ ζητάει ούτε λίγο ούτε πολύ αμοιβή 375.000 ευρώ.

Και όλα αυτά για έναν άνθρωπο που εμφανίστηκε με ένα... βαρύ βιογραφικό που δεν διέθετε. Όπως αποκαλύπτει το Βήμα της Κυριακής, ο Κορεάτης οικονομολόγος εμφανίστηκε ως συνεργάτης του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Επιπλέον, ότι έστησε το μηχανισμό EFSF και ότι δημιούργησε τον ESM, ενώ εμφανιζόταν και ως ειδικός που εργάστηκε για τη ρύθμιση του τραπεζικού χρέους στην Ισλανδία.

Σύμφωνα, όμως, με την εφημερίδα, που παρουσιάζει το πραγματικό βιογραφικό του Γκλεν Κιμ, ο Κορεάτης δεν δούλεψε για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο Βερολίνο, καθώς εργάστηκε ως απλός σύμβουλος άλλης υπηρεσίας, με έδρα την Φρανκφούρτη. Επίσης, όχι μόνο δεν έστησε τον EFSM, αλλά πήγε στον οργανισμό πέντε μήνες μετά την έναρξη λειτουργίας του. Καμία σχέση δεν φαίνεται να έχει και με την ίδρυση του ESM.

Όσον αφορά το ισλανδικό χρέος, εργάστηκε ως σύμβουλος, όμως, όχι για το χρέος, αλλά για την άρση των capital controls στη χώρα.

Μετά την αποχώρηση του Γιάνη Βαρουφάκη από την διαπραγματευτική ομάδα, ο κ. Κιμ ενημέρωσε τους συνεργάτες του στην ελληνική κυβέρνηση ότι είχε συμφωνήσει προφορικά να αμείβεται με 125.000 ευρώ μηνιαίως! Μέχρι τώρα δεν έχει λάβει την αμοιβή του, παρά μόνο ημερήσιες αποζημιώσεις και έξοδα ταξιδιού και διαμονής στις διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Οι ελπίδες του για να εισπράξει το σύνολο του ποσού, το οποίο υπολογίζεται σε 375.000 ευρώ είναι να ισχύσει η πρόβλεψη στην ΠΝΠ για την αναδρομική πληρωμή του.
Πηγή: iefimerida.gr

http://www.dimokratianews.gr/

Έσφαξε τη γυναίκα του μπροστά στα μάτια του γιου τους

09.08.2015

Σοκαρισμένη είναι η τοπική κοινωνία της Πάτρας με το άγριο έγκλημα που έγινε σήμερα τα ξημερώματα στην περιοχή Κρύα Ιτεών.
Ένας 60χρονος έσφαξε την 57χρονη σύζυγό του, μπροστά στα μάτια του 30χρονου γιου τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο νεαρός άνδρας μπήκε στη μέση για να προστατεύσει τη μητέρα του, με αποτέλεσμα να δεχθεί και ο ίδιος μαχαιριές και να νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική.
Το θύμα φέρει πολλαπλές μαχαιριές στο στήθος και το λαιμό.
Ο δράστης έχει συλληφθεί αυτήν την ώρα ανακρίνεται από τους Αστυνομικούς, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει γνωστό το κίνητρο της δολοφονίας. Εντός της ημέρας αναμένεται να εξεταστεί από ψυχολόγο.
Η Αστυνομία ειδοποιήθηκε από κατοίκους της περιοχής, που σε μαρτυρίες τους υποστήριξαν ότι το ζευγάρι είχε συχνούς καβγάδες και ο 60χρονος φέρεται να ζήλευε παθολογικά τη σύζυγό του.
Πηγή: newsit.gr

http://www.dimokratianews.gr/

09.08.2015

1

ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣκάθε χρόνο, με την πολλή ζέστη και την άδεια Αθήνα, το μυαλό μου «επιστρέφει» στην Καλλιθέα όπου μεγάλωσα, πόνεσα και μάλωσα! Ακριβώς πίσω από τον Αγιο Νικόλαο! Οταν πήγαινα στο δημοτικό (στο κατατρεγμένο 4ο), λειτουργούσαν ακόμα οι φυλακές σε έναν χώρο που από το 1974 είναι συγκρότημα σχολείων.

ΗΤΑΝγλυκά τα καλοκαίρια εκεί (σαν βανίλια «υποβρύχιο»), γιατί υπήρχαν 60 συνομήλικα αγόρια και κορίτσια, που λύσσαγαν από το πρωί έως τα ξημερώματα στις... ρούγες, τρελαίνοντας όσους δεν άντεχαν τη φασαρία! Φώναζε -θυμάμαι- ο κυρ Αλέκος που έμενε δίπλα και τηλεφωνούσε ο... αδίστακτος στο «100».

ΕΝΑ ΑΠΟτα πιο ωραία συνέβη το 1972, λίγο πριν νυχτώσει! Στην οδό Αναγνωσταρά διεξαγόταν ποδοσφαιρικό ντέρμπι! Ενας πιτσιρικάς καλή του ωρα, με το παρατσούκλι «Χούντας» (καμιά σχέση με το τότε καθεστώς) τραβάει ένα άτσαλο σουτ, η στρογγυλή θεά εκτοξεύεται στα καλώδια της ΔΕΗ, που πετούν σπίθες, και κόβεται το ρεύμα παντού.

ΚΑΤΑΦΘΑΝΕΙπεριπολικό, που μας ήξερε από την καλή και την ανάποδη! Ρωτά ο policeman: «Ποιος το έκανε αυτο;» Κάποιοι απαντούν «κατουρημένοι»: «Ο Χούντας, κύριε αστυφύλακα». «Ο ποιος;» «Ο... Χούντας» του ξαναλένε! «Ο Χούντας, λοιπόν» επαναλαμβάνει αυτός εκνευρισμένος , αρπάζει τρεις -μαζί κι εμένα- και μας «πετάει» στο παληό Volvo.

ΦΤΑΝΟΥΜΕστο Τμήμα, ενώπιον του διοικητή, ο οποίος ακούει τα... καθέκαστα (προσπαθώντας να πνίξει το γέλιο του) και απευθύνεται σε όλους μας: «Και γιατί το φωνάζετε το παιδί Χούντα, ρε;» «Ε, αφού Χούντα τον λένε...»! Είδε κι απόειδε, άκρη δεν έβγαλε ο άνθρωπος. «Αφού Χούντα τον λένε». «Αει στο διάολο, φύγετε από δω!» Το θράσος μας, όμως, ξεπέρασε τα όρια...

«ΔΕΝ ΕΙΠΑνα εξαφανιστείτε, πριν το μετανιώσω;» «Ναι, αλλά ξέρετε – με ολον τον σεβασμό - το όργανο μας κατάσχεσε την μπάλα!» Πήρε βαθιά ανάσα ο εκπρόσωπος του νόμου και ξεκλείδωσε μια αποθήκη γεμάτη δερμάτινες: «Ποια είναι η δική σας;» Μια χιλιομπαλωμένη ήταν, αρπάξαμε όμως την πιο μπάνικη και γίναμε καπνός!

OΜΟΡΦΑχρόνια! Οσα πάνε κι όσα έρθουν! Με ματωμένα γόνατα και άγνοια κινδύνου! Η μάνα μου μού έφερνε τα βιβλία (που τα ...ξετρύπωνε;) της επόμενης τάξης για να με στρώσει στο διάβασμα. Εγώ πήδαγα από το παράθυρο – στο ισόγειο ηταν! Το καταλάβαινε μόνο όταν ούρλιαζα «γκοοοοοοοοοοολ!» σαν Βραζιλιάνος σπίκερ.

ΑΠΙΘΑΝΕΣιστορίες! Καμαρώνω κάθε φορά που μαθαίνω νέα , για τους παιδικούς μου φίλους που διαπρέπουν! Οπως ο Γιώργος ,διάσημος θωρακοχειρουργός (με μεγάλες επιτυχίες) στην Αγγλία

ΑΚΡΙΒΩΣαπέναντι από το σπίτι μου έμενε ο μάγος της ΑΕΚ, ο Κώστας Νεστορίδης (εξ ου και το... μικρόβιο που κόλλησα), σε μια γειτονιά κατακόκκινη - από «Κουκουέδες» και αρρωστους «γαύρους»! Χαμός τις Κυριακές! Μοσχοβολούσε η ζωή βασιλικό κι ασβέστη...
Χ.

http://www.dimokratianews.gr/

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι πίτσες, αν και είναι στρογγυλές, έρχονται σε τετράγωνα κουτιά;

Καταρχήν, τα τετράγωνα κουτιά κατασκευάζονται πιο εύκολα από τα στρογγυλά. Επιπλέον, απαιτούν πολύ λιγότερο χώρο για μεταφορά και αποθήκευση, αφού στα καταστήματα φτάνουν επίπεδα και όταν ο υπάλληλος χρειαστεί κάποιο από αυτά, μπορεί εύκολα και γρήγορα να του δώσει το γνωστό του σχήμα, διπλώνοντάς το σε προκαθορισμένα σημεία.
Ο δεύτερος λόγος είναι μάλλον και ο πιο πρακτικός.
Αν μια πίτσα ερχόταν σε στρογγυλό κουτί, θα μας ήταν δύσκολο να πάρουμε ένα κομμάτι χωρίς να λερωθούμε. Τώρα, χρησιμοποιώντας τον κενό χώρο στις γωνίες των τετράγωνων κουτιών, μπορούμε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να σηκώσουμε ένα κομμάτι και παράλληλα να αφήσουμε τα υπόλοιπα ανέπαφα.
Το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε και ένα στρογγυλό κουτί αν οι διαστάσεις του ήταν μεγαλύτερες από αυτές της πίτσας, αφού θα υπήρχε αρκετός κενός χώρος για να μας εξασφαλίζει εύκολη πρόσβαση στα κομμάτια. Σε αυτή την περίπτωση όμως, η πίτσα κατά τη μεταφορά της δε θα παρέμενε στη θέση της και θα έφτανε στο σπίτι μας σχεδόν διαλυμένη. Από τη στιγμή όμως που ακουμπάει στις τέσσερεις πλευρές του τετράγωνου κουτιού, παραμένει πρακτικά ακίνητη και οπότε φτάνει σε εμάς ακριβώς όπως έφυγε από το κατάστημα.

http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/