Σ’ αυτή την κόχη τη φτωχιά , τη...ρημαγμένη ,
πάντα μια ολάνοιχτη αγκαλιά σε...περιμένει....
μπορεί..χρυσάφια να μην..έχει να...σου..τάζει ,
έχει βασιλικό και δυόσμο όμως... κι’ ..ευωδιάζει..
***************
Όπου κι’αν πας , σε όποιον τόπο και να ζήσεις
πάντα στην κόχη ετούτη θα ζητάς για να γυρίσεις ,
καρδιά και νους , πάντα εδώ θα τριγυρνάνε
όσο τα χρόνια της ζωής σου θα κυλάνε …..
***********
Τους παιδικούς σου φίλους , πάντα θα θυμάσαι ,
και κάτω απ’ της γέρικης μουριάς το ίσκιο θα κοιμάσαι
Κι’ όσο με τον καιρό τα μαύρα σου μαλλιά θ’ ασπρίζουν
Τόσο οι παλιές σου θύμισες στο νου σου θα γυρίζουν ..
*******
Μία και μόνη αγκαλιά , μετά της μάνας , σε προσμένει ,
Να το θυμάσαι , να’ρθει εκείνη η βραδιά η ευλογημένη ,
Στη ρεματιά ν’ ακούσεις το γλυκόλαλο τ’ αηδόνι να το λέει
Να πάψει πια η πονεμένη σου καρδιά να.. κρυφοκλαίει …
***********
Ώσπου , απ’ του χωριού σου την αγάπη χορτασμένος ,
μοναχικός ταξιδευτής του κόσμου ετούτου ευτυχισμένος ,
κι’όπως θε να κοιτάς τον ήλιο σου να χάνεται στη δύση
άμποτε , η ψυχή σου μες στο όμορφο το δειλινό αυτό να..σβήσει ….Κ.Κ.
Λιδορίκι 11-8-2007 / 2-3-2015
Αθήνα 20- 10 - 2015