φωτο
Ο ζυγιστής υπήρχε παλιά σε σημεία του Κέντρου της Αθήνας...
Του έδινες κάτι ανέβαινες στην ζυγαριά και σου έλεγε τις οκάδες αλλά και τα δράμια.
Είχαν και αυτά την σημασία τους...
Άραγε να φρόντιζαν για την σιλουέτα τους εκείνα τα δύσκολα χρόνια οι Αθηναίοι;
Συνήθως τα παιδιά ζύγιζαν με την αγωνία και την ελπίδα να έχουν πάρει κανένα δράμι.
Η αδενοπάθεια...η φυματίωση θέριζαν.
Ο ζυγιστής σου έγραφε στο χαρτί τις οκάδες σου για να μην τις ξεχάσεις....και τα δράμια σε παρακαλώ του έλεγε η μάνα.
Χαράς Ευαγγέλια αν είχες πάρει λίγο βάρος....ανησυχία θλίψη αν είχες χάσει.
Κατ΄ευθείαν στον γιατρό....έλεγχο... ακτίνες...μουρουνέλαιο ...οδηγίες για καλή διατροφή....πλούσια σε λιπαρά.
Πού να τα λές αυτά σήμερα...
Το βούτυρο Κερκύρας απαραίτητο "φάρμακο" μια κουταλιά κάθε πρωϊ μέσα στο γάλα.
Κρέας έλεγε ο γιατρός φρέσκο....
μα γιατρέ ξέρεις είναι ακριβό... κατεψυγμένο δεν κάνει που τρώμε όλοι;
"ΟΧΙ" του Μεταξά ο γιατρός του τύπου...κόψε το σβέρκο σου και ο επόμενος παρακαλώ.
Ουρά περίμεναν οι μπακανιάρηδες συνάδελφοι....
Στο χασάπη λοιπόν ανάμεικτο κυμά....μισό φρέσκο μισό κατεψυγμένο και μπόλικο λίπος ....προσφορά του καταστήματος.
Ζυγαριά είχε και η φαρμακοποιός της γειτονιάς...
αγόραζες το μουρουνέλαιο και σε ζύγιζε...δωρεάν.
Η ζυγαριά και το βάρος των παιδιών ήταν στην καθημερινότητα .
Το πρεβαντόριο και το χειρότερο το σανατόριο φάνταζε σαν απειλή εκείνα τα χρόνια.
Οι μεγάλοι οι άνω των 50 είχαν την δική τους θεωρία...
"...εμείς τα φάγαμε τα ψωμιά μας..."
Έφταναν στο τελευταίο σκαλί για να πάνε στον γιατρό και από εκεί για..."εξοχή" στο σανατόριο δηλαδή περισσότερο για πρόληψη των υπολοίπων μελών της οικογένειας αλλά και των συναυλικών.
Πίσω στα παλιά