Πίσω από την Κλαυθμώνος σε ένα καφενεδάκι μέσα σε μια στοά
βρήκα φίλους από τα παλιά..
-Πού είσαι ρε παιδί (τέλος πάντων) κάτσε να σε κεράσουμε......
Αρκετά μεγαλύτεροι παλιοί μαγαζάτορες της περιοχής συνταξιούχοι
σήμερα..
Η συζήτηση άρχισε με τα οικονομικά μέτρα και συνεχίστηκε
για παλιούς φίλους....
Ρε συ ζεί ο δείνα πού είναι ο τάδε.....
Κάποια στιγμή θυμηθήκανε τον Μίμη τον Ατσαλάκωτο
έφυγε εδώ και χρόνια.
Τον είχα γνωρίσει όταν δούλευα σε κάποιο μαγαζί της Σταδίου
σε πολύ μικρή ηλικία..
Ατσαλάκωτος το παρατσούκλι του γιατί πράγματι ήταν με τα κοστούμια
του τα γυαλισμένα παπούτσια του και τις χρυσές καδένες.
-Αλήθεια (ρώτησα) τι δουλειά έκανε στα νειάτα του;
Γελάσανε.....
-Είχε κάτι γκόμενες στην Σωκράτους....τις βάραγε και του τα φέρνανε.....
Τι να σου λέμε....άστα....πάντως ήταν ανοιχτοχέρης και ωραίος
στην παρέα.......
Τους χαιρέτησα και συνέχισα ........
Πίσω στα παλιά