Ξαφνικά ο Καποδίστριας καταφθάνει σαν Μεσσίας & αλλάζει τα πάντα!

Για 1000 περίπου χρόνια ήταν έρημη η παραλία, η μοίρα όμως επιφύλασσε στο όμορφο νησί του Σαρωνικού την τιμή να υποδεχτεί τον Κυβερνήτη.

Για 1000 περίπου χρόνια ήταν έρημη η παραλία, η μοίρα όμως επιφύλασσε στο όμορφο νησί του Σαρωνικού την τιμή να υποδεχτεί τον Κυβερνήτη.

Κληρικοί, δάσκαλοι, ορφανά και χήρες, άνθρωποι κατατρεγμένοι, στρατιωτικοί και πολιτικοί, φτωχοί και πλούσιοι, ασήμαντοι άνθρωποι που πάσχιζαν για ένα κομμάτι ψωμί και προσωπικότητες του αγώνα περίμεναν τον αναμενόμενο Μεσσία.
Στις 11 Νοεμβρίου του 1826 η Αίγινα γίνεται κυβερνητική έδρα, η πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους. Από εδώ αρχίζει η σύνταξη της νεοελληνικής πολιτείας. Ιδρύεται το πανελλήνιο, διορίζονται υπουργοί, οργανώνονται οι δημόσιες υπηρεσίες και εκδίδονται τα πρώτα διατάγματα του Κυβερνήτη.

Η Αίγινα γίνεται κέντρο διοικητικό, εμπορικά, πνευματικό. Ο πληθυσμός της ολοένα αυξάνεται. Τώρα στην Αίγινα συναντάς ντόπιους, ξένους, Μωραΐτες, Ρουμελιώτες, Νησιώτες αλλά και Μικρασιάτες και Μακεδόνες. Ο Edward Quient υπολογίζει ότι στα 100 άτομα που ζούσαν τότε στην Αίγινα, οι 30 ήταν ντόπιοι και οι 70 πρόσφυγες.
Πολλοί από αυτούς τους πρόσφυγες ζούσαν σε αρχαίους τάφους (θρακιές) ή σε σπηλιές. Οι Αιγινήτες ήταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση. Οι περισσότεροι ζούσαν σε καλύβες όμως υπήρχαν και εκείνοι που είχαν χρήματα για χτίσιμο σπιτιών.Γενικότερα οι συνθήκες ζωής αυτή την εποχή ήταν άθλιες. Στο σύνολό της, η Αίγινα, ήταν κακοχτισμένη με στενούς δρόμους και εκτός από λίγα μεγάλα σπίτια τα άλλα ήταν καλύβες.

Μια μικρή εξαίρεση ήταν το λιμάνι. Εκεί μπορούσες να δεις σχετικά καλοχτισμένα μαγαζιά όπου έμποροι, πρόσφυγες από όλα τα μέρη της Ελλάδας (κυρίως Χιώτες), πουλούσαν τρόφιμα και είδη πολυτελείας από την Ευρώπη. Υπήρχαν ακόμα μερικά καφενεία, δύο ξενοδοχεία και ένα ζαχαροπλαστείο.

Το 1827 ο Καποδίστριας αναχώρησε για την Αμερική με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα και άλλα εφόδια για την Ελλάδα. Γυρίζει τον Νοέμβριο του 1828 φέροντας μαζί του τρόφιμα, ρούχα και χρήματα που μοιράζει στους πεινασμένους της Αίγινας.
Το 1828 χτίζει το ορφανοτροφείο (η οικοδόμησή του εξασφαλίζει δουλειά σε πολλούς εξαθλιωμένους κατοίκους) το οποίο αρχίζει να λειτουργεί το 1829. Εκεί συγκεντρώνονται 500 περίπου ορφανά που ως τότε ζητιάνευαν ή αλήτευαν.Το ορφανοτροφείο, τους παρέχει στέγη, τροφή, ένδυση, υπόδηση και εκπαίδευση (γράμματα - πρακτικές τέχνες).
Οι οικονομικές δραστηριότητες των κατοίκων της Αίγινας εκείνη την εποχή χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, σε αυτούς που δούλευαν στη θάλασσα και σε εκείνους που δούλευαν στη στεριά. Η πρώτη κατηγορία ήταν σαφώς μεγαλύτερη.Όμως τα επαγγέλματα και των δύο κατηγοριών αρκούσαν μόνο για την επιβίωση και όχι για τίποτα παραπάνω.
Εκτός από τα επαγγέλματα της θάλασσας (σφουγγαράδες, ψαράδες) συναντάμε και άλλα όπως αγγειοπλάστης, νερουλάς, ρετσινάς. Οι γυναίκες της εποχής καταγίνονταν με τον αργαλειό και το κοπανέλι.
Το φυστίκι όμως ήταν αυτό που στήριξε την Αίγινα. Για την καλλιέργεια, συλλογή και εξαγωγή του απασχολήθηκε (και εξακολουθεί να ασχολείται) ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Η κτηνοτροφία ήταν περιορισμένη (λόγω του ότι οι κοινόχρηστοι βοσκότοποι ήταν λίγοι) και έτσι η Αίγινα δεν βοηθήθηκε από αυτήν. Εκείνη την εποχή συναντάμε επίσης λιοτρίβια όπως και ναυπηγεία που και αυτά έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο.

Η Αίγινα λοιπόν σχεδόν νεκρή δέχεται σαν θείο δώρο την άφιξη του Καποδίστρια και μπαίνει σε μια άλλη εποχή. Η εποχή αυτή τη ζωντανεύει, την τιμάει, την καθιστά πνευματικό κέντρο του κράτους.Πριν από 160 περίπου χρόνια ο "μαρμαρωμένος Βασιλιάς"ζωντάνεψε για τους Αιγινήτες (και για όλους τους Έλληνες) στο πρόσωπο του Καποδίστρια και ήρθε να τους οδηγήσει στην σύσταση του καινούριου κράτους και στην ανάπτυξη.
"Τραγική μορφή της νεότερης ιστορίας,ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας,ο Ιωάννης Καποδίστριας".

Οι Αιγινήτες ήταν ναυπηγοί και πριν από την Ελληνική επανάσταση. Είχαν εκπαιδευτεί στο ναυτικό των Βενετσιάνων και ήταν οι προνομιακοί ναυπηγοί των Τούρκων. Στα 1825 αναφέρεται ότι υπήρχαν καραβομαραγκοί στο νησί, όπως και στη Μύκονο και Σύρα, και τους γύρευε η κυβέρνηση για κατασκευή και επισκευή πυρπολικών. Γενικά κατά την επανάσταση επειδή εγκαταστάθηκαν στην Αίγινα, πολλοί πρόσφυγες ναυτικοί (Ψαριανοί, Γαλαξιδιώτες, Στυλιδιώτες) εντάθηκε η απασχόληση με την ναυπηγική και λειτούργησαν πολλά και μεγάλα ναυπηγεία.
"Παλιότερα η Αίγινα είχε πολλά αμπέλια. Τα σταφύλια τα πατούσαν άνθρωποι. Στην εποχή μας, τα πατήματα έχουν αχρηστευθεί".
Την Παρασκευή στις 6 Ιανουαρίου 1828 στις 8 το βράδυ το δίκροτο "Warspite"μπήκε στο Λιμάνι του Ναυπλίου, γιατί η θαλασσοταραχή δεν το άφησε να πλεύσει κατ'ευθείαν στην Αίγινα, που ήταν η έδρα της Προσωρινής Ελληνικής Κυβέρνησης. Στις 11 Ιανουαρίου το "Warspite"στο οποίο επέβαινε ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας έφθασε στο λιμάνι της Αίγινας.
Στις 12 Ιανουαρίου τα ελληνικά πλοία, τα προσορμισμένα στο λιμάνι, το ρωσικό πολεμικό "Ελένη", δύο γαλλικά πλοία, μια κορβέττα και η φρεγάτα "Ήρα", όλες οι αρχές του νησιού με επί κεφαλής την Αντικυβερνητική Επιτροπή, όλος ο λαός της Αίγινας υποδέχτηκαν επίσημα τον πρώτο Κυβερνήτη. Η επίσημη έπαρση της ελληνικής σημαίας στην προκυμαία της Αίγινας και "αι πυροβολικαί αντιχαιρήσεις"όλων των πλοίων ελληνικών και ξένων, ήταν μια μεγάλη στιγμή για την Αίγινα, για τη χώρα. Η υποδοχή του Κυβερνήτη είχε ορισθεί στη Μητρόπολη, η οποία τότε χρησίμευε και ως έδρα του Βουλευτηρίου. Εκεί θα ψαλλόταν η επίσημη δοξολογία. Ο Κυβερνήτης προσήλθε περιστοιχιμένος από στρατιωτικούς και υπαλλήλους και ακολουθούμενος από όλο το λαό του νησιού. Η Αντικυβερνητική Επιτροπή τον οδήγησε ν'ανέβει στον "στολισμένον θρονίσκον"που είχαν ετοιμάσει. Ο Καποδίστριας αρνήθηκε, "έμεινεν εις το έδαφος, όρθιος και ασκεπής". Με την άφιξή του ψάλθηκε δοξολογία προς τον Ύψιστο. Μετά τη δοξολογία ο Θεόφιλος Καΐρης εκφώνησε σημαντικό πανηγυρικό λόγο, το περιεχόμενο του οποίου αν και μετά από τόσα χρόνια παραμένει επίκαιρο. Στην αρχή "αφού εχαροποίησε τους συμπατριώτες δια την έλευσιν του Κυβερνήτη, εξέθεσε την δεινήν κατάστασιν, εις την οποίαν έφεραν την πατρίδα αι διχόνοιαι και σκευωρίαι..."και έντεχνα τόνισε στον Καποδίστρια, ότι έπρεπε να κυβερνήσει τη χώρα δημοκρατικά.
Ο Κυβερνήτης δεν ανέλαβε αμέσως τα καθήκοντά του. Στις 20 Ιανουαρίου εξέδωσε μια διακήρυξη προς τους Έλληνες, η οποία έχει καταχωρηθεί στη Γενική Εφημερίδα. Ορκίστηκε στις 26 Ιανουαρίου στο ναό της Μητροπόλεως.Στις 10 π.μ. περίπου ο Καποδίστριας συνοδευόμενος από τα μέλη του Πανελληνίου, του Γραμματέως της Επικρατείας Σπυρίδωνα Τρικούπη, από όλους τους στρατηγούς και τους Ανώτερους Αξιωματικούς των αγγλικών και ρωσικών πλοίων, που βρίσκονταν στο λιμάνι της Αίγινας, προσήλθε στη Μητρόπολη, όπου και ψάλθηκε η Δοξολογία. Μετά το πέρας της δοξολογίας ο Καποδίστριας απήγγειλε τον Όρκο, που ήταν ένα από τα οριακά σημεία για την μετέπειτα πορεία της Ελλάδας.
Ήταν η αρχή ενός αγώνα για αναδιοργάνωση του ελληνικού κράτους ενός κράτους που θα στηριζόταν σε γερές βάσεις, οι οποίες κατά τον Καποδίστρια θα προέρχονταν από την πρόοδο στην οικονομία και από την ανόρθωση του εκπαιδευτικού συστήματος, ενός τομέα που ο Καποδίστριας θα δώσει ιδιαίτερη σημασία στην ολιγόχρονη θητεία του ως Κυβερνήτης.
Πηγή: aegina.com.gr/
http://www.eirinika.gr

 Πίσω στα παλιάοταν 

Στη μόδα της δεκαετίας του ’20 εκτός από τις βελούδινες ομπρέλες ήταν και τα βελούδινα καπέλα, γαρνιρισμένα με βελούδινες κορδέλες.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΝΟΛΗΣ ΣΚΑΡΣΟΥΛΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΟΥΔΑΚΗΣ
Γυναίκα: το ασθενές φύλο, το ωραίο φύλο, εκείνο το φύλο χωρίς το οποίο δε θα είχε κανένα νόημα ύπαρξης το αρσενικό. Εκείνη μας γεννάει, εκείνη μας θρέφει,  εκείνη μας δίνει ατελείωτες χαρές, αλλά και πίκρες στο διάβα της ζωής μας. Σε αυτήν οφείλουμε τη γνώση του έρωτα, σε αυτήν γνωρίζουμε την ομορφιά της ζωής. Φυσικά, η ανδροκρατούμενη κατά τους αιώνες ανθρώπινη φυλή έχει κατατάξει τη γυναίκα ως κατώτερο ον, ως μια οντότητα με συγκεκριμένο ρόλο στη ζωή (νοικοκυρά, υπηρέτρια, υπεύθυνη για την ανατροφή των παιδιών, αντικείμενο της ευκαιριακής ικανοποίησης των αντρικών ορμών κ.α).
Μόλις τον περασμένο αιώνα η γυναίκα φάνηκε να πατάει στα πόδια της αναζητώντας και διεκδικώντας δικαιώματα. Πριν ωστόσο από την επίτευξη της πολυπόθητης «ίσης» ζωής, η εμφάνιση έπαιζε πάντα σημαίνοντα ρόλο για τη γυναίκα, από όποια κοινωνική θέση και αν προερχόταν. Γι’ αυτό και αξίζει μια αναδρομή  στις «γυναίκες των λυγμών» του Μεσοπολέμου, στις γυναίκες των Αθηνών, τις αριστοκράτισσες, αλλά και εκείνες του μόχθου που η μόδα τις έβγαλε από τα «κλουβιά» τους, σε αντίδραση των χρόνιων αρνητικών στερεοτύπων.
Στα πλαίσια του καθωσπρεπισμού μιας εποχής που δεν άντεχε τους ριζοσπαστισμούς ακόμα και στη μόδα, τα μίνι διώχθηκαν, τα «προκλητικότατα» για την εποχή  μαγιό το ίδιο, τα κοντά μαλλιά έφεραν αντιδράσεις, όπως και η τάση του ηλιοκαμένου δέρματος. Ας τις αφήναμε λίγο ήσυχες, γιατί αυτές είναι η ζωή…
Η μόδα
Μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1920, η επανάσταση στη μόδα είχε εξισώσει τις απλές γυναίκες με τις κοσμικές κυρίες. Έκοψαν τα μαλλιά τους, φόρεσαν μοντέρνα ρούχα, βάφτηκαν και άλλαξαν την όψη των μεγάλων αστικών κέντρων και ιδιαίτερα της Αθήνας.
Τα πρώτα μίνι
 Ήδη από το 1915 έκαναν στην Αθήνα την εμφάνιση τους τα πρώτα μίνι και το θέαμα ήταν πολύ «σκανδαλιστικό» για εκείνη την εποχή. Ο «εκτραχηλισμός» των ηθών ανησύχησε ακόμη και την κυβέρνηση Βενιζέλου, που διόρισε διευθυντή της Αστυνομίας τον Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη, γνωστό για ην ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ. Οι εφημερίδες της εποχής τον χαρακτήριζαν ως άριστο αστυνομικό, αλλά οπισθοδρομικό. Μάλιστα ο Γρηγόρης Ξενόπουλος τημείωνε σ’ ένα χρονογράφημα του: «Οι χωροφύλακες θα συλλαμβάνουν κάθε ζευγάρι που θ’ απαντούν εις τον δρόμον και θα το διαπομπεύουν. Αι κάπως παρδαλαί κυρίαι που γυρίζουν τώρα ελεύθερα εις τα κέντρα προσδίδουσαι εις τας Αθήνας κάποιαν όψιν Παρισιού θα περιορισθούν ως θηρία εις τα κλωβία των» .
1927, η μόδα στο στόχαστρο
Εις την δήμευσιν της χαράς και του στολισμού που παρουσιάζει ένας δημόσιος χορός του1927, γράφει ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου στη «Νέα Εστία», «δεν συνέτειναν μόνον τα οικονομικά αίτια, αλλά και δυο λεπτομέρειες της μόδας, που είχαν μεγάλην εκλαϊκευτικήν επήρρειαν».
Το ένα είναι η κατάργηση του ανθρωπίνου προσώπου. Άλλοτε ένα πρόσωπο ήταν καλό ή άσχημο. Τώρα είναι μια επιφάνεια που ζωγραφίζεται. Η υπογραφή του Δημιουργού εξαφανίζεται, κάτω από το χρώμα και το χρώμα δεν ανάγκη να μπει εις ποιόν, αλλά μόνον εις ποσόν «κόλλα σπάτουλα». Ούτως ώστε διάφοροι προλήψεις που επικρατούσαν προ δέκα ετών, όπως το ρόδινον χρώμα, το ερύθυμα της εντροπής, ο ύπωχρος τόνος, η λευκότης, οι οφθαλμοί και ούτω καθεξής, φαίνονται ως ανάμνησις παμπάλαιου διηγήματος δημοσιευμένου εις την «Πανδώραν».

Το έτος 1927 ήταν ορόσημο φθοράς της κοινωνίας. Αιτία η κοντή φούστα. Κορίτσια είχαν συλληφθεί και διαπομπευθεί για τις γυμνές τους γάμπες.
Κοντή φούστα, κοντά μαλλιά
«Και αυτό ακόμη μια τεράστια οικονομία. Ο ρόλος της φούστας έχει περιορισθεί εις το ελάχιστον, ενώ έφθασεν εις το μέγιστον ο ρόλος του στολισμού, νίκη του ανθρώπου κατά της φύσεως, την οποίαν επεδίωξαν όλοι οι ανατολικοί πολιτισμοί κι ονειρεύθησαν οι ντεκαντάν». Το έργον της βαφής το συνεπλήρωσαν τα κοντά μαλλιά, διότι κι αυτά εμεγάλωσαν τον γενικόν τύπον περιόρισαν εις το ελάχιστον και δεν κατάργησαν την ατομικότητα της γυναικός. Οι κουρεμένες γυναίκες είναι ένα και το ίδιο έντυπον, εις μυριάδας τύπων. Θα ήτο παράδοξον αν έμεινε εκείνο έξω από τον Παράδεισον τόσο δημοκρατικής μόδας..».
Επίδειξις κνημών…
Το 1927 μπορεί να χαρακτηριστεί ως ορόσημο «φθοράς» της αθηναϊκής κοινωνίας. Πάντα οι παλιοί γκρίνιαζαν και σχολίαζαν τους νέους, αλλά αυτή τη χρονιά τα πράγματα έγιναν χειρότερα.
Η βασικότερη αιτία ήταν η κοντή φούστα. Κορίτσια πολλών καλών οικογενειών είχαν συλληφθεί στο δρόμο, είχαν οδηγηθεί στο Πταισματοδικείο, είχαν διαπομπευθεί, γιουχαϊστεί, καταδικαστεί και φωτογραφηθεί για τις εφημερίδες για τις γυμνές τους γάμπες. Ένα μέτρο βάρβαρο, που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, με αποτέλεσμα η Αστυνομία πολύ γρήγορα να το εγκαταλείψει. Οι αρμόδιοι μάλιστα, για να μην εκτεθούν, έβγαλαν ανακοίνωση στις εφημερίδες ότι η συγκεκριμένη αστυνομική διάταξη δεν ισχύει άλλο, αφού οι γυναίκες συμμορφώθηκαν και έτσι ήταν περιττό το μέτρημα της φούστας στους δρόμους. Η αστυνομική διάταξη όριζ
η απόσταση από το έδαφος μέχρι το κάτω μέρος της φούστας να είναι τουλάχιστον 35 πόντους…
Χρώμα προσώπου ροδαλόν
Η γυναίκα απονέμει μεγάλην σημασίαν εις το ανθηρόν χρώμα του προσώπου της και ευλόγως, διότι αποτελεί αυτό μια από τας καλλονάς του προσώπου και εν τούτοις πολλοί από αυτάς παραμελούν πολλάκις την περιποίησιν και προσέχουν μόνον εις την επιφάνειαν ζητούσαι από την χημείαν και τα αφεψήματα (μαντζούνια) συνδρομήν».
Όταν αυτά τα αιμοφόρα αγγεία εμπεριέχουν υγρόν πλούσιον εις αιμοσφαίρια, είναι απαύστως ανανεούμενα. Το χρώμα είναι ροδαλόν, μια ανθηρότης απλούται επί του προσώπου, η οποία πολλάκις προξενεί την εντύπωσιν της καλλονής, την οποίαν ονομάζουν «καλλονήν του διαβόλου».
Το πενιχρόν και αναιμικόν αίμα, δίδει, επ’ εναντίας, εις το χρώμα εκείνην την ασθενικήν ψυχρότητα η οποία εξωτερικεύεται δια των πρασινωπών ή κιτρινωπών ανταυγειών, αναλόγως της χολερικής ή νευρικής κράσεως του προσώπου.

Στη μόδα της δεκαετίας του ’20 εκτός από τις βελούδινες ομπρέλες ήταν και τα βελούδινα καπέλα, γαρνιρισμένα με βελούδινες κορδέλες.
Καπέλλα και ομβρέλλες
Η μεγάλη μόδα της εποχής είναι οι βελούδινες ομβρέλλες και τα βελούδινα καπέλα. Πράγματι οι εύμορφες βελούδινες ομβρέλλες που η μόδα υποστηρίζει είναι τόσον εύμορφες, και συμπαθείς, ώστε αναγκαζόμεθα να τους συγχωρήσωμεν τα άλλα των μειονεκτήματα.
Όσον αφορά τα καπέλλα, συνηθίζονται όχι όσον τα βελούδινα αλλά τα γαρνιρισμένα με βελούδινες κορδέλλες. Από την εποχήν προτιμώνται τα μεγάλα κανοτιέ ή οι καπελλίνες. Η βελούδινη κορδέλλα έρχεται και δένει με αφέλειαν έναν εύμορφο φιόγκο ή συμπληρούται από εύμορφα βελούδινα άνθη.
Ουρά για .. μανικιούρ
Τώρα κάμνουν ουράν οι Αθηναίοι και εις την μανικύρ.  Περιμένουν την αποδίδουν οι αισχροκερδείς εις τα στιλπνά νύχια των. Βλέπει δε κανείς εκεί και γερομπαμπαλήδες να τείνουν τα ρικνά χέρια και προς τα κορτσόπουλα παραδωμένους με ευχαρίστησιν εις τας μαλακάς θωπείας.
Η γενική συνήθεια της μανικύρ, συνέτεινε ώστε πολλοί ομοπολίται να περπατούν με τεντωμένα τα χέρια, όπως επιδεικινύουν τα δάκτυλα των με τα στιλπνά νύχια των. Μερικοί, δια να τα επιδείξουν, καταφανέστρον, ξύνουν με τα δάκτυλα την μύτη των. Θαυμάζεις τις όλας αυτάς σημερινάς προόδους,, αλλά πολύ περισσότερο θαυμάζεις που ευρίσκουν καιρόν οι άνθρωποι να περιμένουν τόσον πολύ και δια την μανικύρ των.
Πράγματι η φιλοκαλλία έχει αναπτυχθεί τεραστίως και εις τους χωρικούς, τους ποιμένας σήμερον. Δεν έχουν μόνον χρυσόν ρολόγι, αλλά και χρυσά δακτυλίδια, χρυσά δόντια. Παρακολούθησα τον εξωραϊσμόν του γίγαντος τσέλιγκα. Αι χερούκλες του εις τα χεράκια της νεανίδος ωμοίαζαν με παλαμάρια εις μεταξωτόν μανδηλάκι. Η νεανίς κατέβαλε πάσαν προσπάθειαν δια τον εξωραϊσμόν των γαμψών ονύχων του ορεσιβίου…
Ενδύματα θαλασσίου λουτρού για τις αναδυόμενες Αφροδίτες
Ένα άκομψο βαρύ και φαρδύ παντελόνι που κάλυπτε ακόμη και τον αστράγαλο ήταν το πρώτο μαγιό των αρχών του 20ου αιώνα. Οι πιο τολμηρές γυναίκες φορούσαν μαγιό, με μπούστο και σούρες, ζώνη στη μέση και ζατεκάκι από χοντρό μαύρο πλεκτό.
Η γυναικεία επιδειξιομανία και η αντρική οφθαλμολαγνεία ήταν τα κίνητρα που ώθησαν τους σοφούς εμπόρους της εποχής να..ξηλώνουν σιγά σιγά τη θαλάσσια πανοπλία. Κάθε ψαλιδιά στα μαγιό – κοστούμια της εποχής προκαλούσε έντονες αντιδράσεις και η σεμνότυφη κοινωνία οδηγούσε τα μαγιό στα δικαστήρια. Πρώτα αποκαλύφθησαν οι ώμοι, μετά οι αστράγαλοι και μετά ήρθε στη μόδα η ροδαλή επιδερμίδα καθιερώνοντας την ηλιοθεραπεία…
Τη δεκαετία του 1920 οι γυναίκες ανακάλυψαν την ευκολία του μονοκόμματου μαγιό. Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, η έκρηξη ατομικής βόμβας σ’ ένα μικρό νησί του Ειρηνικού, το Μπικίνι, ενέπνευσε το Λουκί Ρεάρντ, πολιτικό μηχανικό που ασχολούνταν με τη μόδα ως χόμπι, να δημιουργήσει και να παρουσιάσει το μπικίνι.
Από τη ζωή των Ατθίδων – Κοσμική κίνηση
Ήρχισαν οι πρώται συγκεντρώσεις στην υπαίθρια ντάνσιν. Τρίτη, Πέμπτη Σάββατο εις τον Παράδεισον. Τουαλέττες εαρινές, κόσμος κομψοντυμένος.
Εις το παρά τους στύλους του Ολυμπίου Διός Τένις Κλαμπ, κάθε απόγευμα εκτός των τενιστών και τενιστριών συγκεντρώνονται και παίρνουν το τσάι τους ή το παγωτό τους οι πλέον αριστοκρατίζουσσες.
Νέα μόδα επικρατεί τελευταίως εις τους κοσμικούς κύκλους. Καταρτίζονται φιλικαί συντροφιές και κάθε βράδυ φέρνουν βόλτα όλα τα εξοχικά αθηναϊκά και παρά θιν’ αλός ντάνσιν, συναγωνιζόμενοι ποια συντροφιά θα κατορθώσει να μεταβεί εις όλα και την ίδια βραδιά.
Η πρώτη Ελληνίδα «Μις Ευρώπη»
Το 1930 αναδεικνύεται η πρώτη Ελληνίδα «Μις Ευρώπη», Πρόκειται για την Αλίκη Διπλαράκου, με καταγωγή από τη Μάνη. Η καλλονή του Μεσοπολέμου ήταν καστανή, με μεγάλα μάτια, λεπτά χείλια, ύψος 1,68 και αδύνατη, σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής.
Για την κατάκτηση της πρώτης θέσης στο διαγωνισμό η εφημερίδα «Καθημερινή» έγραφε: «Ολόκληρος η ελληνική παροικία των Παρισίων πανηγυρίζει από της χθες τον ωραίον θρίαμβον της ελληνικής καλλονής. Η εκλογή της Ελληνίδος υποψήφιας ως «Μις Ευρώπη» αποτελεί το θέμα όλων των συζητήσεων, ιδίως μεταξύ των καλλιτεχνικών κύκλων, οι οποίοι αποδίδουν εις την θριαμβευτικήν νίκην της – την σημασίαν αισθητικού γεγονότος, συμβολίζοντας την επάνοδον της συγχρόνου τέχνης εις τα αιώνια και άφθαστα πρότυπα της αρχαίας ελληνικής παραδόσεως. Γενικώς τονίζεται ότι η χθεσινή νίκη της Ωραίας Ελληνίδος αποτελεί δια την Ελλάδα την ωραιοτέραν διαφήμισιν και πανηγυρικήν αναγνώρισιν της ελληνικής ευγένειας και συγχρόνως την λαμπροτέραν εισαγωγήν εις τας προσεχείς εορτάς της Εθνικής Εκατονταετηρίδος…»

Το φεμινιστικό κίνημα φουντώνει. Στη Θεσσαλονίκη το έτος 1929 είναι σταθμός για τις γυναίκες, καθώς ιδρύουν την πρώτη Φεμινιστική Ένωση. Γυναικείες εργασίες: υπηρέτριες, εργάτριες γης, πλύστρες, μοδίστρες, υφάντρες, μαίες, νοσοκόμες, κλωστουφαντουργίνες.
Η οικονομική κρίση επηρεάζει τη μόδα…
Η οικονομική κρίση (1929), η ανεργία, αλλά και η παρουσία του εθνικοσοσιαλισμού επηρεάζουν τη δεκαετία του ’30 όλους τους τομείς της
κοινωνικής ζωής και φυσικά τη μόδα. Ο κινηματογράφος βέβαια και, ιδιαίτερα το Χόλιγουντ έχουν προλάβει να δημιουργήσουν σύμβολα κομψότητας, καθώς γυναίκες θέλουν να είναι λαμπερές και φινετσάτες, όπως οι αγαπημένες τους πρωταγωνίστριες.
Οι γυναίκες τη δεκαετία του 1930 εργάζονται περισσότερο και είναι πιο πολυάσχολες. Προτιμούν πιο απλή εμφάνιση με απλά και πρακτικά ρούχα, που τους δίνουν ελευθερία κινήσεων.
Τα πιο εντυπωσιακά και πολυτελή φορέματα τα φορούν στις βραδινές εξόδους. Τα φορέματα είναι λοξά κομμένα, καλύπτουν τις γάμπες αλλά συχνά αφήνουν την πλάτη έξω. Τα καπέλα, τα γάντια και τα γυαλιά ηλίου είναι τα απόλυτα αξεσουάρ, μαζί με τις τσάντες φακέλους, ή τα μικρά πουγκιά, τις γούνινες εσάρπες και ετόλ από ζώα. Τα παπούτσια είναι οι μυτερές γόβες, οι μπαλαρίνες, τα πέδιλα αλλά και οι πρώτες πλατφόρμες.
Η ηλιοθεραπεία αρχίζει πλέον να γίνεται μανία, ενώ για το πρόσωπο η μόδα θέλει βγαλμένα έντονα φρύδια και ψεύτικες βλεφαρίδες.
Αντί επιλόγου
Σήμερα συμπληρώνονται 32 χρόνια από το θάνατο του τζαμαϊκανού καλλιτέχνη της ρέγκε Μπομπ Μάρλεϋ, του οποίου τα τραγούδια παίζονται ανελλιπώς μέχρι και σήμερα. Ένα από αυτά είναι και το ανεπανάληπτο «no woman, no cry». Δηλαδή χωρίς γυναίκα δεν υπάρχει κλάμα. Είτε χαράς είτε λύπης, τουλάχιστον όμως ζεις… Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο είναι περιττό…
Πηγή:          «Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ Η ΠΑΛΙΑ»
Νάντια Σαραντοπούλου – Γιάννη Σαραντόπουλου
Εκδόσεις ΣΑΒΑΛΑΣ
http://rethemnosnews.gr

Πίσω στα παλιά στις

Και λίγο γέλιο....

Μπαλαούρας (ΣΥΡΙΖΑ):

 «Ιστορικά υπάρχει το σύνθημα 

"Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι "

 Ο βουλευτής Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ, Γεράσιμος Μπαλαούρας, δήλωσε ότι «Ιστορικά υπάρχει το σύνθημα

 ¨Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι¨

και «από την παγκόσμια ιστορία δεν παραγράφεται τίποτα», μιλώντας σε ραδιόφωνο της Ζακύνθου (Στίγμα 97,6).

ΣΧΟΛΙΟ

Σα γομολάστιχα τα σβήσανε μια μέρα,
τα σβήσαν όλα οι κουβέντες που `πες χθες.
Τα σβήσαν όλα σαν το φύσημα του αγέρα,
μα είχες τον τρόπο κι αυτά ωραία να τα λες.

στίχοι ...Παύλος Σιδηρόπουλος

 Πίσω στα παλιά 

ΜΙΧΑΛΗΣ Ν. ΚΑΤΣΙΓΕΡΑΣ

@ Paul Slade / Paris Match / Getty Images / Ideal Image
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Στο σχολείο μάς είχαν ειδοποιήσει από μέρες. Τη Δευτέρα δεν έχει μάθημα. Θα ντυθείτε καλά και θα κατέβουμε στην Αθήνα, στην υποδοχή του Αϊζενχάουερ. Ετσι λέγαμε τότε, «θα κατέβουμε στην Αθήνα» από τον όμορο δήμο που απείχε μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από την Ομόνοια… Μας είχαν πει: «Θα έρθετε στις 10 και θα πάμε με λεωφορεία». Οι εφημερίδες προανήγγελλαν στην υπερβολή τους: «Θα διατεθούν 1.000 λεωφορεία διά την μεταφοράν των μαθητών οι οποίοι θα συμμετάσχουν εις την υποδοχήν του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών μεθαύριον Δευτέραν».
Δευτέρα πρωί λοιπόν, 14 Δεκεμβρίου 1959, τα αγόρια με μακρύ παντελόνι και τα κορίτσια με το παλτό πάνω από τη μαθητική ποδιά συγκεντρωθήκαμε στο σχολείο έχοντας μαζί και το απαραίτητο κολατσιό μας. Λίγο μετά το μεσημέρι, χωριστά τα αγόρια από τα κορίτσια, στριμωχτήκαμε στα παλιά λεωφορεία. Τσουλάδα στο τζάμπα. Γέλια και πειράγματα. Ηταν η μεγάλη μέρα. Ολοι προσδοκούσαμε να δούμε τον μεγάλο πρόεδρο, τον στρατηγό Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Τον ελευθερωτή της Ευρώπης από τους Γερμαναράδες, όπως μου είχε πει ο πατέρας μου.
Μας κατέβασαν κοντά στη λεωφόρο Συγγρού, από τη μεριά της Νέας Σμύρνης. Σκάλες και μονοπάτια στους χωματόλοφους μας οδήγησαν στη λεωφόρο. Παιδιά, πολλά παιδιά, μα και ενήλικες, άνδρες και γυναίκες, περιμέναμε με αδημονία τη μεγάλη στιγμή. Οι καθηγητές μας κάθε τόσο ίσιωναν την παράταξή μας πάνω στο πεζοδρόμιο με το μέτωπο στον δρόμο. Είχε βαριά συννεφιά και ψιλόβροχο, αλλά δεν μας ένοιαζε. Αρχισε να σκοτεινιάζει, όταν από το βάθος της λεωφόρου φάνηκαν οι προβολείς ενός τζιπ. Ολοι καταλάβαμε· η μεγάλη ώρα είχε έρθει. Σηκώσαμε ελληνικές και αμερικανικές σημαιούλες και φωνάζαμε «Αϊκ!, Αϊκ!..». Πιο κει ήταν ένα ιδιωτικό σχολείο με πλουσιόπαιδα. Αυτοί φώναζαν με μεγαλύτερο ζήλο «I Like Ike!». Τότε οι φωνές μας έγιναν πιο δυνατές. Στεντόρειες.
«Αϊκ! Αϊκ! Αϊκ!» Η βασιλική Ρολς Ρόυς φάνηκε. Από τη μεριά μας ήταν ο πρόεδρος. Δίπλα του ο Βασιλιάς Παύλος. Ορθιοι και οι δύο χαιρετούσαν τα πλήθη.
 Ο Αϊζενχάουερ είχε ένα τεράστιο χαμόγελο.
Στο πλάι αριστερά, το μεγάλο όχημα-πλατφόρμα με τους κινηματογραφιστές και τους φωτορεπόρτερ. Αυτό ήταν που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση…
http://www.kathimerini.gr
 στα παλιά  

Το Γενικό Νοσοκομείο Άμφισσας ενημερώνει τους πολίτες σχετικά με τις εξελίξεις για την ενίσχυση και αναβάθμιση των τομέων, για την παροχή ολοκληρωμένης περίθαλψης στους κατοίκους του Νομού.
* Οι ενέργειες που έχουν γίνει για τη στελέχωση και την εξασφάλιση πλήρους εφημεριακής κάλυψης της Παθολογικής κλινικής είναι οι εξής: δύο θέσεις μόνιμων ιατρών Παθολόγων βρίσκονται στο τελικό στάδιο (διαδικασία κρίσεων για διορισμό) και μια θέση ιατρού Καρδιολόγου βρίσκεται στο τελικό στάδιο διορισμού. Με την ολοκλήρωση των διορισμών των ιατρών θα επιτευχθεί η πλήρης λειτουργία της κλινικής. Τη δεδομένη χρονική περίοδο η Παθολογική κλινική εφημερεύει κανονικά τις ημέρες κατά τις οποίες εφημερεύει το ιατρικό προσωπικό του Παθολογικού τομέα.
Η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού του Νοσοκομείου λειτουργεί σε καθημερινή βάση, ολόκληρο το μήνα και εξυπηρετεί ασθενείς της ευρύτερης περιοχής και επισκέπτες – ασθενείς κατά τους μήνες των θερινών και χειμερινών διακοπών τους.
* Στον Χειρουργικό Τομέα του Νοσοκομείου, η Χειρουργική κλινική εφημερεύει καθ’ όλη τη διάρκεια του μήνα, καλύπτοντας και τις λοιπές ειδικότητες του τομέα.
Η Μαιευτική – Γυναικολογική κλινική ενισχύθηκε με την πρόσληψη επικουρικού ιατρού με τριετή θητεία (Αύγουστος 2016) με τον χαρακτηρισμό του Νοσοκομείου ως άγονη, απομακρυσμένη περιοχή. Η κάλυψη της μόνιμης θέσης ιατρού ειδικότητας Μαιευτικής - Γυναικολογίας βρίσκεται σε τελικό στάδιο (διαδικασία κρίσεων).
Η Ορθοπεδική κλινική ενδυναμώνεται με τον διορισμό μόνιμου ιατρού ΕΣΥ που έχει γίνει (Οκτώβριος 2016). Ταυτόχρονα, υπηρετεί ο επικουρικός ιατρός ειδικότητας Ορθοπεδικής με τριετή θητεία.
* Ανανεώθηκαν οι παρατάσεις των επικουρικών ιατρών ειδικότητας Ακτινοδιαγνωστικής και Ιατρικής Βιοπαθολογίας.
* Το τμήμα Φυσικοθεραπείας έχει αναβαθμιστεί με το διορισμό σε κενή οργανική θέση Φυσικοθεραπευτή (Σεπτέμβριος 2016).
* Στη Νοσηλευτική Υπηρεσία, το τελευταίο χρονικό διάστημα, μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα παγώματος των προσλήψεων, διορίστηκαν τέσσερις Νοσηλεύτριες σε κενές οργανικές θέσεις.
Το Γενικό Νοσοκομείο Άμφισσας διαβεβαιώνει τους πολίτες πως το Ιατρικό, το Νοσηλευτικό προσωπικό και το σύνολο του προσωπικού του, με επίπεδο γνώσεων και διαρκή προσπάθεια για τον πάσχοντα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ
5η Υγειονομική Περιφέρεια
Θεσσαλίας & Στερεάς Ελλάδας
ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΜΦΙΣΣΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Ταχ. Δ/νση: Οικισμός Δροσοχωρίου 331 00 ΑΜΦΙΣΣΑ
συνάνθρωπο εργάζεται για να εξασφαλίσει σε καθημερινή βάση – παρά τις αντιξοότητες - ασφάλεια στη θεραπεία και στην παροχή υπηρεσιών υγείας.
Σχετικά με αναφορές σε μερίδα του τύπου για την μετακίνηση ιατρών Αναισθησιολόγων στο Νοσοκομείο Λαμίας για κάλυψη εφημεριών, ενημερώνουμε τους πολίτες ότι το πρόγραμμα εφημεριών του Γ.Ν. Άμφισσας τηρείται κανονικά με βάση τον προγραμματισμό και τις εισηγήσεις του Επιστημονικού Συμβουλίου και της Ιατρικής Υπηρεσίας.
Οι ενέργειες αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στις Δομές Υγείας που ανήκουν στην ίδια Υγειονομική Περιφέρεια (5η ΥΠΕ) είναι μέρος της καθημερινής αντιμετώπισης και υποστήριξης των ασθενών, όπως άλλωστε και οι διακομιδές περιστατικών από το Γ.Ν. Άμφισσας σε μεγαλύτερα Νοσοκομεία της περιφέρειας για συνέχιση της νοσηλείας τους.
Στον τομέα της ενημέρωσης του κοινού, το Νοσοκομείο Άμφισσας στο πλαίσιο της επιστημονικής διασύνδεσης με το Πανεπιστημιακό Γ.Ν. ΑΤΤΙΚΟΝ, διοργάνωσε ενημερωτική εκδήλωση με θέμα «Την Υγεία του Παιδιού» τον Οκτώβριο 2016, με τη συμμετοχή προσκεκλημένων Πανεπιστημιακών διακεκριμένων επιστημόνων.
Η ολοκληρωμένη αξιοποίηση όλων των δομών Υγείας που ανήκουν στο Νοσοκομείο αποτελεί προτεραιότητα στο σχεδιασμό της Διοίκησης και γίνεται κάθε αναγκαία ενέργεια από το Διοικητικό Συμβούλιο.
Η Διοίκηση και το προσωπικό του Γ.Ν. Άμφισσας αγωνίζονται για την ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και προσπαθούν ταυτόχρονα να οικοδομήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ασθενείς συμπολίτες μας.

www.lidoriki.com 

OI  ΠΑΛΙΕΣ  ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΕΣ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 
Από  την  ΤΡΑΠΕΖΑ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗΣ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ 
      photolidoriki.blogspot.com


Καλησπέρα  Λιδορικιώτες …
Καλησπέρα  φίλοι  του  χωριού  μας

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016
Ανατολή Ήλιου: 07:05 – Δύση Ήλιου: 17:14

• Ημέρα του Φυλακισμένου Συγγραφέα

ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ 
ΓΕΓΟΝΟΤΑ

μ.Χ.

1904
Ο Κινγκ Ζιλέτπατεντάρει την πρώτη ξυριστική λεπίδα που φέρει το όνομά του (Gillette).

1922
Το έκτακτο στρατοδικείο που δικάζει τους πρωταιτίους της μικρασιατικής καταστροφής, εκδίδει την ετυμηγορία του στις 6:30 το πρωί. Στις 11:30 π.μ. οι «6» εκτελούνται. Πρόκειται για τους Δημήτριο Γούναρη (59 ετών, πρώην πρωθυπουργός), Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη (68 ετών, πρώην πρωθυπουργός), Νικόλαο Στράτο (50 ετών, πρώην πρωθυπουργός), Νικόλαο Θεοτόκη (44 ετών, Υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη), Γεώργιο Μπαλτατζή (56 ετών, Υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη) και Γεώργιο Χατζανέστη (59 ετών, Αρχιστράτηγος Μικράς Ασίας και Θράκης).

1943
Ο αρχηγός των SS, Χάινριχ Χίμλερ, διατάσσει όλοι οι τσιγγάνοι να τεθούν στο ίδιο επίπεδο με τους Εβραίους και να σταλούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Porajmos).

1967
Τα γεγονότα της Κοφίνου: Στα πρόθυρα ελληνοτουρκικού πολέμου, μετά την επίθεση των δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς υπό τον Γρίβα στο τουρκοκυπριακό χωριό Κοφίνου.

1973
Οι φοιτητές κλείνονται στα Πολυτεχνείο Αθηνώνκαι Θεσσαλονίκης και καλούν το λαό σε εξέγερση κατά της χούντας.

1984
Η Βάνα Μπάρμπα εκπροσωπεί τη χώρα μας στον 34ο διαγωνισμό ομορφιάς «Μις Κόσμος» στο Λονδίνο, χωρίς να διακριθεί.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 

μ.Χ.

1741
Γιόχαν Κάσπαρ Λάβατερ, ελβετός θεολόγος, μυστικιστής και ποιητής. Υπήρξε θεμελιωτής της φυσιογνωμικής, τέχνης διαγνώσεως των χαρακτήρων, με βάση τη δυναμική της εκφράσεως του προσώπου. (Θαν. 2/1/1801)
Αποφθέγματα

1907
Κλάους Φον Στάουφενμπεργκ, γερμανός στρατιωτικός, που αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Χίτλερ. (Θαν. 21/7/1944)

1939
Κωστής Μοσκώφ, έλληνας διανοούμενος και συγγραφέας. («Εθνική και κοινωνική συνείδηση στην Ελλάδα», «Ιδεολογία του μεταπρατικού χώρου») (Θαν. 27/6/1998)

 ΘΑΝΑΤΟΙ

μ.Χ.

1922
Δημήτριος Γούναρης, έλληνας πολιτικός, που διετέλεσε και πρωθυπουργός, ένας από τους 6 που εκτελέστηκαν ως πρωταίτιοι της μικρασιατικής καταστροφής. (Γεν. 5/1/1867)

1966
Δημήτριος Τόφαλος, θρυλικός έλληνας αρσιβαρίστας. (Γεν. 1882)

2013
Γλαύκος Κληρίδης, κύπριος πολιτικός, που διετέλεσε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (1993- 2003) και πέτυχε την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. (Γεν. 24/4/1919)

Ειδήσεις

Ελλάδα

• Εξοργισμένος από την εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Μπαράκ Ομπάμα στο Μέγαρο Μαξίμου δηλώνει ο Ανδρέας Λοβέρδος. «Μου έκανε πολύ κακή εντύπωση το στιλ του Έλληνα πρωθυπουργού. Δεν έχει τρόπους. Όταν είσαι σε διεθνείς σχέσεις αυτού του επιπέδου δεν μπορείς να κάθεσαι με τον τρόπο που κάθεται» είπε.
• Σειρά συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας για την επίσκεψη του αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα είναι σε εξέλιξη το απόγευμα της Τρίτης. Ήδη, τουλάχιστον 2.000 άτομα είναι έξω από το Πολυτεχνείο επί της Πατησίων, κλειστές και οι Σταδίου-Πανεπιστημίου. Σε ισχύ ωστόσο είναι και η απαγόρευση συγκεντρώσεων που επέβαλε η ΓΑΔΑ. Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., από τα Προπύλαια και πέρα δεν επιτρέπεται η κίνηση διαδηλωτών προς το Σύνταγμα, τη Βουλή και την αμερικανική πρεσβεία.
• Η ελληνική οικονομία χρειάζεται χώρο για να αναπτυχθεί, η λιτότητα δεν είναι συνταγή ανάπτυξης, δήλωσε ο Μπ.Ομπάμα στις κοινές δηλώσεις του με τον Αλ.Τσίπρα, προτρέποντας τους δανειστές να ανοίξουν άμεσα τη συζήτηση για ελάφρυνση του χρέους. Ωστόσο, ήταν σαφής ότι χρειάζεται αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, δικαιολογώντας τη δυσπιστία λαών της βόρειας Ευρώπης. Αισόδοξος ότι η Μέρκελ θα πειστεί για την απομείωση του χρέους εμφανίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας, τονίζοντας ότι η ελληνική οικονομία δεν αντέχει άλλη λιτότητα.
• Σε σταθερή αλλά ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση εξακολουθεί να νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας ιδιωτικού νοσοκομείου ο πρώην βουλευτής του ΛΑΟΣ και νυν στελέχους της ΝΔ Θάνος Πλεύρης.
• Δημόσια συγγνώμη ζήτησε για μια ακόμη φορά ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), Θεόφιλος Ρόζενμπεργκ για τις παλιές πρακτικές του οργανισμού που οδήγησαν σε διαπόμπευση 11 οροθετικών γυναικών.

Κόσμος

• Ο ρώσος υφυπουργός Οικονομίας Γενγκένι Γέλιν αναλαμβάνει υπηρεσιακά το υπουργείο μετά τις χειροπέδες στον υπουργό Ουλιουκάγεφ για τη μίζα στο «ντιλ» Bashneft και Rosneft. Ο ίδιος ο παυθείς υπουργός αρνείται ότι δωροδοκήθηκε ενώ η ανταγωνιστική της Bashneft, Lukoil, δηλώνει πως «δεν βλέπει κίνδυνο για την ιδιωτικοποίηση» της εταιρείας.
• Πληροφορίες για ωμότητες στη Μοσούλη και από τις δύο πλευρές (τους τζιχαντιστές και των ιρακινών στρατιωτών) έρχονται στο φως της δημοσιότητας, με την οργάνωση Human Rights Watch να σημειώνει ότι στρατιώτες και πολιτοφύλακες διαμέλισαν πτώματα τζιχαντιστών και με πηγή νοσοκομείου να σημειώνει ότι οι τζιχαντιστές εκτέλεσαν με συνοπτικές διαδικασίες δεκάδες άτομα.
• Το υπόμνημα που διέρρευσε και στο οποίο αναφέρεται πως η Βρετανία δεν έχει συνολική στρατηγική για την αποχώρησή της από την ΕΕ είναι ένα «έγγραφο το οποίο δεν είχε παραγγελθεί» και «δεν έχει σχέση με την κυβέρνηση», σημείωσε εκπρόσωπος της πρωθυπουργού της Βρετανίας, Τερέζα Μέι, μετά τη διαρροή του εγγράφου.
• Η συριακή Πολεμική Αεροπορία βομβάρδισε την Τρίτη για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν μήνα κατοικημένες περιοχές του ανατολικού Χαλεπιού που ελέγχονται από τους αντάρτες, ανακοίνωσε το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων. Ο ρώσος υπουργός Άμυνας γνωστοποίησε πως η Ρωσία εξαπέλυσε συντονισμένα πυραυλικά πλήγματα εναντίον ανταρτών στη Συρία. Πληροφορίες για βομβαρδισμό νοσοκομείου.
• Ο υπουργός Εξωτερικών της Δανίας Κρίστιαν Γένσεν εξέφρασε την ελπίδα να καταλήξει η χώρα του σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για παραμονή της Δανίας στη Europol.

Οικονομία

• Με μικρή πτώση έκλεισαν οι τιμές των μετοχών στη συνεδρίαση της Τρίτης, με την αγορά να κινείται με οριακές διακυμάνσεις. O Γενικός Δείκτης Τιμών έκλεισε στις 578,17 μονάδες, σημειώνοντας μικρή πτώση 0,29%.
• Οι τράπεζες με έδρα τη Βρετανία ίσως αρχίσουν να μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους σε άλλες χώρες περίπου ενάμισι χρόνο πριν από την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ, εάν διαφανεί ως πιθανό ένα «σκληρό Brexit», δήλωσε ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας Μαρκ Κάρνεϊ. Εάν η κυβέρνηση ξεκινήσει τη διαδικασία διαζυγίου τον Μάρτιο, όπως έχει δεσμευθεί, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι τράπεζες θα αρχίσουν να μεταφέρονται στα τέλη του 2017.
• Η Taide Guajardo, Marketing Director P&G Europe, βρέθηκε στην Αθήνα με αφορμή το συνέδριο του Συνδέσμου Διαφημιζομένων Ελλάδος με τίτλο "Digital Transformation: Take it or…leave"και είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί της.
• Σε άρθρο της ιταλικής εφημερίδας Λα Ρεπούμπλικα υποστηρίζεται ότι η Κομισιόν πρόκειται να δημοσιεύσει κείμενο στο οποίο θα ζητά την διετή διακοπή της πολιτικής λιτότητας καθώς και περισσότερες δημόσιες επενδύσεις των χωρών που έχουν αυτή την δυνατότητα, ώστε να στηριχθεί η ανάπτυξη.
• Σε νέα συνεδρίασή τους θα αποφασιστεί εάν η καταβολή ενός μισθού είναι ικανή να ματαιώσει την επίσχεση εργασίας που έχουν προαναγγείλει οι εργαζόμενοι στον ΟΑΣΘ, από την Πέμπτη, λέει ο πρόεδρος του Συνδικάτου Δ.Τσερμενίδης. «Δεν μίλησα ποτέ για αναστολή. Την Πέμπτη το πρωί δεν θα κουνιέται τίποτα» τονίζει, προσθέτοντας ότι «δεν γίνεται κάθε φορά να προαναγγέλλουμε κινητοποιήσεις και να μην τις πραγματοποιούμε, επειδή μας βάζουν έναν μισθό [...] πρέπει να δοθεί οριστική λύση».

Αθλητισμός

• Διαμαρτυρία, θλίψη, αλλά όχι και τάση «ρεβανσισμού» εξέφρασε η Ομοσπονδία της Βοσνίας μέσω ανακοίνωσής της δύο ημέρες μετά από όσα έγιναν στον αγώνα με την Εθνική Ελλάδας στο Καραϊσκάκη. Οι Βόσνιοι αφού καταδίκασαν τα γεγονότα, σε γενικές γραμμές έριξαν τους τόνους και υποσχέθηκαν καλή φιλοξενία στη Ζένιτσα εν όψει του «επαναληπτικού» τον προσεχή Ιούνιο.
• Παίκτης του Παναθηναϊκού έως το 2019 θα είναι ο Γιώργος Κουτρουμπής, ο οποίος ανανέωσε σήμερα το συμβόλαιό του με τους «πράσινους». «Η επέκταση της συνεργασίας μου με τον Παναθηναϊκό είναι κάτι που ήθελα πολύ και με τιμά ιδιαίτερα», είπε μεταξύ άλλων ο 25χρονος Έλληνας αμυντικός που εντάχθηκε στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2013 και ήδη έχει καταγράψει 115 συμμετοχές με τη φανέλα του «τριφυλλιού».
• Με νέο τραυματισμό ολοκληρώθηκε η προπόνηση της ΑΕΚ. Αυτή τη φορά τραυματίστηκε ο Ρόναλτν Βάργκας, καθώς υπέστη κάκωση δικέφαλου μηριαίου και θα υποβληθεί σε απεικονιστικό έλεγχο.
• Τον γύρο του κόσμου είχε κάνει, η επιτυχία ενός Αγγλου φιλάθλου που στοιχημάτισε ότι η Λέστερ θα κέρδιζε την Premier League και κατάφερε να εισπράξει 136.670 ευρώ διακινδυνεύοντας μόνο 25. Λοιπόν, αυτό δεν είναι τίποτα...
• Στα γραφεία του Παναθηναϊκού βρίσκεται σύμφωνα με πληροφορίες ο Γιώργος Κουτρουμπής, προκειμένου να υπογράψει το νέο του συμβόλαιο με τους «πράσινους».

Η Δίκη των Έξι

Με την ονομασία αυτή έμεινε στην ιστορία η δίκη των πρωταίτιων της Μικρασιατικής Καταστροφής από έκτακτο στρατοδικείο, που συγκρότησαν οι βενιζελικοί αξιωματικοί της Επανάστασης του 1922. Στο εδώλιο κάθισαν επτά πολιτικοί και ένας στρατιωτικός, από τους οποίους οι έξι καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέσθηκαν. Η δίκη διεξήχθη από τις 31 Οκτωβρίουέως τις 15 Νοεμβρίου 1922 στην ειδικά διαρρυθμισμένη αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής (Παλαιά Βουλή). Ήταν ένα από τα πιο δραματικά επεισόδια του Εθνικού Διχασμού.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή κι ενώ η Ελλάδα παρουσίαζε εικόνα διάλυσης, εκδηλώθηκε στρατιωτικό κίνημα υπό τους συνταγματάρχες Πλαστήρακαι Γονατάκαι τον αντιπλοίαρχο Φωκά, που προκάλεσε την παραίτηση της κυβέρνησης Τριανταφυλλάκουκαι του βασιλιά Κωνσταντίνου (14 Σεπτεμβρίου 1922) υπέρ του υιού του Γεωργίου Β'. Ο χαρακτήρας του βασιζόταν στην ανάγκη της πίστης ότι «ο ελληνικός στρατός δεν νικήθηκε, αλλά προδόθηκε».
Στην Αθήνα συγκροτήθηκε Επαναστατική Επιτροπή, η οποία ανέλαβε άμεση δράση, διατάσσοντας εκτεταμένες συλλήψεις αντιβενιζελικών πολιτικών, υπό την πίεση της κοινής γνώμης. Μία ογκώδης διαδήλωση 100.000 ανθρώπων στην Πλατεία Συντάγματος στις 9 Οκτωβρίουζητά την εκτέλεση υπευθύνων της τραγωδίας. Ο Πλαστήρας, που είναι ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός του κινήματος, βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Οι αδιάλλακτοι στον στρατό (Πάγκαλος, Οθωναίος, Χατζηκυριάκος), αλλά και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίουαπαιτούν εκτελέσεις. Οι μετριοπαθείς (Πλαστήρας, Δαγκλής, Γονατάς), θέλουν κανονική δίκη, όπως και οι μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης, που ζητούν από τον Πλαστήρα να αποφύγει τις βεβιασμένες ενέργειες και τις συνοπτικές διαδικασίες. Τελικά, οι δύο πλευρές συμβιβάστηκαν και αποφασίστηκε η ίδρυση εκτάκτου στρατοδικείου, που από τη φύση του δεν παρέχει τα εχέγγυα για μια δίκαιη δίκη.
Επικεφαλής της ανακριτικής επιτροπής ανέλαβε ο σκληροπυρηνικός υποστράτηγος Θεόδωρος Πάγκαλος, με βοηθούς τους συνταγματάρχες Ιωάννη Καλογερά και Χαράλαμπο Λούφα. Στο πόρισμα της Επιτροπής, που εκδόθηκε στις 24 Οκτωβρίου, παραπέμφθηκαν να δικασθούν στο έκτακτο στρατοδικείο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας οκτώ πρόσωπα, που διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο την περίοδο 1920 - 1922:

• Δημήτριος Γούναρης (59 ετών, πρώην Πρωθυπουργός)
• Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης (68 ετών, πρώην Πρωθυπουργός)
• Νικόλαος Στράτος (50 ετών, πρώην Πρωθυπουργός )
• Νικόλαος Θεοτόκης (44 ετών, Υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη)
• Γεώργιος Μπαλτατζής (56 ετών, Υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη)
• Ξενοφών Στρατηγός, υποστράτηγος ε.α. (53 ετών, Υπουργός Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση Γούναρη)
• Μιχαήλ Γούδας, υποναύαρχος ε.α. (54 ετών, Υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Γούναρη)
• Γεώργιος Χατζανέστης, αντιστράτηγος (59 ετών, Αρχιστράτηγος Μικράς Ασίας και Θράκης)

Το δίκαιο αίτημα των κατηγορουμένων να δικασθούν από το Ειδικό Δικαστήριο κατ'εφαρμογή του νόμου περί ευθύνης Υπουργών απορρίφθηκε από τον Πάγκαλο με εξωνομική αιτιολόγηση. Τρεις μέρες νωρίτερα (21 Οκτωβρίου) είχε συγκροτηθεί το έκτακτο στρατοδικείο με πρόεδρο τον υποστράτηγο Αλέξανδρο Οθωναίο.

Η απολογία Χατζηανέστη
Στις 9 το πρωί της 31ης Οκτωβρίου1922 άρχισε η ακροαματική διαδικασία στην αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής (Παλαιά Βουλή). Τον πρόεδρο του Αλέξανδρου Οθωναίο πλαισίωναν ως στρατοδίκες τρεις συνταγματάρχες, ένας πλοίαρχος, ένας αντισυνταγματάρχης, δύο αντιπλοίαρχοι, τρεις ταγματάρχες, ένας λοχαγός και ένας στρατιωτικός δικαστικός σύμβουλος. Επαναστατικοί επίτροποι ήταν ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνος Γεωργιάδης και οι συνταγματάρχες Ιωάννης Ζουρίδης και Νεόκοσμος Γρηγοριάδης. Γραμματέας του δικαστηρίου ήταν ο Ιωάννης Πεπονής. Συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων ανέλαβαν διαπρεπείς δικηγόροι (Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, Αναστάσιος Παπαληγούρας, Οικονομίδης, Δουκάκης, Νοταράς, Ρωμανός και Σωτηριάδης).
Η δίκη διεξήχθη σε 14 συνεδριάσεις. Μετά την απόρριψη των ενστάσεων των κατηγορουμένων εξετάστηκαν 12 μάρτυρες κατηγορίας και 12 υπεράσπισης. Επιτυχία της κατηγορούσας αρχής υπήρξε ότι οι περισσότεροι μάρτυρες κατηγορίας προήρχοντο από το αντιβενιζελικό στρατόπεδο, όπως και οι κατηγορούμενοι. Στις 6 Νοεμβρίουο κατηγορούμενος Δημήτριος Γούναρης ασθένησε σοβαρά από τύφο και μεταφέρθηκε σε ιδιωτική κλινική. Υπέβαλε αίτημα αναβολής της δίκης, το οποίο απορρίφθηκε και έτσι δικαζόταν ωσεί παρών.
Κοινή ήταν η πεποίθηση σε Ελλάδα και εξωτερικό ότι το δικαστήριο θα επιβάλει θανατικές ποινές. Οι διεθνείς πιέσεις υπέρ των κατηγορουμένων εντείνονται. Υπό το βάρος τους, η κυβέρνηση του μετριοπαθή Σωτηρίου Κροκιδάπαραιτείται στις 10 Νοεμβρίουκαι την πρωθυπουργία αναλαμβάνει στις 14 Νοεμβρίουο συνταγματάρχης Στυλιανός Γονατάς, ηγετικό στέλεχος του στρατιωτικού κινήματος.
Την ίδια μέρα ολοκληρώθηκαν οι απολογίες των κατηγορουμένων και οι αγορεύσεις των συνηγόρων υπεράσπισης. Ένα τέταρτο μετά τα μεσάνυχτα της 15ης Νοεμβρίου, το δικαστήριο αποσύρεται σε διάσκεψη για να εκδώσει την απόφασή του. Στις 6:40 π.μ. οι στρατοδίκες επανέρχονται στην έδρα και ο Πρόεδρος του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αλέξανδρος Οθωναίος διαβάζει την ετυμηγορία του δικαστηρίου:

Εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Β'το Έκτακτον Στρατοδικείον συσκεφθέν κατά νόμον, κηρύσσει παμψηφεί τους μεν Γεώργιον Χατζηανέστην, Δημήτριον Γούναρην, Νικόλαον Στράτον, Πέτρον Πρωτοπαπαδάκην, Γεώργιον Μπαλτατζήν και Νικόλαον Θεοτόκην εις την ποινήν του Θανάτου. Τους δε Μιχαήλ Γούδαν και Ξενοφώντα Στρατηγόν εις την ποινήν των ισοβίων δεσμών.
Διατάσσει την στρατιωτικήν καθαίρεσιν των Γεωργίου Χατζανέστη αρχιστρατήγου, Ξενοφώντος Στρατηγού υποστρατήγου και Μιχαήλ Γούδα υποναυάρχου και επιβάλλει αυτούς τα έξοδα και τέλη.
Επιδικάζει παμψηφεί χρηματικήν αποζημίωσιν υπέρ του Δημοσίου κατά του Δημητρίου Γούναρη δραχμών 200 χιλιάδων, Νικολάου Στράτου δραχμών 335 χιλιάδων, Γεωργίου Μπαλτατζή και Νικολάου Θεοτόκη δραχμών 1 εκατομμυρίου και Μιχαήλ Γούδα δραχμών 200 χιλιάδων.

Αμέσως μετά, ο επαναστατικός επίτροπος Νεόκοσμος Γρηγοριάδης μεταβαίνει στις φυλακές Αβέρωφ, όπου εκρατούντο οι κατηγορούμενοι και τους ανακοινώνει την καταδικαστική απόφαση. Είναι 9 το πρωί. Στους έξι θανατοποινίτες ανακοινώνει ότι η εκτέλεση θα γίνει σε δύο ώρες. Υποβολή ενδίκων μέσων δεν προβλεπόταν για τους καταδικασθέντες. Στις 10:30 δύο φορτηγά τους παραλαμβάνουν και τους μεταφέρουν στον χώρο εκτελέσεων στου Γουδή, πίσω από το νοσοκομείο «Σωτηρία». Μία ώρα αργότερα, 36 πυροβολισμοί αντηχούν από τους άνδρες του εκτελεστικού αποσπάσματος και οι 6 πέφτουν νεκροί. Στις 2:30 μ.μ. κηδεύονται στο Α'Νεκροταφείο, κάτω από αυστηρά μέτρα ασφαλείας.
Η επίσπευση της εκτέλεσης των 6 έγινε με προτροπή του Πάγκαλου. Ο στρατηγός ήθελε να μην τους προλάβει ζωντανούς ο πλοίαρχος Τάλμποτ, που έφθασε λίγο αργότερα στην Αθήνα ως απεσταλμένος της Αγγλικής Κυβέρνησης για να πιέσει την κυβέρνηση να αναβάλει την εκτέλεση των θανατικών ποινών. Ο ρόλος του Ελευθερίου Βενιζέλουδεν είναι απόλυτα ξεκαθαρισμένος. Ο ίδιος είχε αποσυρθεί της πολιτικής και ευρίσκετο στο εξωτερικό μη αναμιγνυόμενος, όπως έλεγε, στις κυβερνητικές υποθέσεις. Ένα τηλεγράφημά του προς την κυβέρνηση για τις δυσμενείς επιπτώσεις της εκτέλεσης έφθασε την επομένη (16 Νοεμβρίου).
Η εκτέλεση των 6 έγινε, κυρίως, για να ικανοποιηθεί το λαϊκό αίσθημα και όχι γιατί πραγματικά είχαν διαπράξει προδοσία σε βάρος της Ελλάδας. Την άποψη αυτή επαληθεύουν τα λόγια του Θεόδωρου Πάγκαλου, χρόνια αργότερα: «Δεν παραδέχομαι ότι διέπραξαν συνειδητήν προδοσίαν… αλλά υπήρξαν μοιραία και αναγκαία θύματα εις τον βωμόν της Πατρίδος».

Η Επανάληψη της Δίκης

Στις 20 Ιανουαρίου 2008 ο Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, προσέφυγε στον Άρειο Πάγο και ζήτησε με αίτησή του την ακύρωση της απόφασης του Εκτάκτου Επαναστατικού Στρατοδικείου Αθηνών της 15ης Νοεμβρίου 1922 και την επανάληψη της διαδικασίας (δίκης), με το αιτιολογικό της ύπαρξης νέων στοιχείων, σύμφωνα με το άρθρο 525 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Τα νέα στοιχεία που επικαλέστηκε ο αιτών ήταν μία επιστολή του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Παναγή Τσαλδάρη (Ιανουάριος 1929) και ένα απόσπασμα από την ομιλία του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Βουλή στις 31 Μαρτίου 1932.
Στην επιστολή του προς τον Παναγή Τσαλδάρη έγραφε ο Ελευθέριος Βενιζέλος:

Δύναμαι να διαβεβαιώσω υμάς κατά τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπο ότι ουδείς των πολιτικών αρχηγών της δημοκρατικής παρατάξεως θεωρεί ότι οι ηγέται της πολιτικής, ήτις ηκολουθήθη μετά το 1920, διέπραξαν προδοσία κατά της χώρας ή ότι εν γνώσει οδήγησαν τον τόπο εις την μικρασιατική καταστροφή. Δύναμαι μάλιστα να σας διαβεβαιώσω ότι πιστεύω ακραδάντως ότι θα ήσαν ευτυχείς αν η πολιτική των οδηγεί την Ελλάδα εις εθνικόν θρίαμβον.

Κατά δε τη συνεδρίαση της Βουλής της 31ης Μαρτίου 1932, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, αναφερθείς στο θέμα της θανατικής καταδίκης των «έξι» , δήλωσε ότι αποτελεί ειλικρινή του επιθυμία να αποκατασταθεί η μνήμη των νεκρών, υπέρ των οποίων ήταν έτοιμος να προσέλθει σε μνημόσυνο όπως δεηθεί, μετά των συγγενών και φίλων αυτών, από κοινού υπέρ εκείνων.
Στις 19 Νοεμβρίου 2009 το Ζ'Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου συνελθών σε συμβούλιο δέχθηκε τους ισχυρισμούς του αιτούντος με ψήφους 3 έναντι 2 και παρέπεμψε το θέμα στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου για την οριστική απόφαση (1533/2009). Στις 20 Δεκεμβρίου 2009 η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου συνεδρίασε κεκλεισμένων των θυρών και με εισήγηση του αντεισαγγελέα του δικαστηρίου Αθανασίου Κονταξή έκρινε ότι εσφαλμένα παραπέμφθηκε ενώπιόν της από το Ποινικό Τμήμα το ζήτημα της επανάληψης της «δίκης των έξι» και ότι κατά συνέπεια αναβιώνει η απόφαση 1533/2009 του Ζ'Ποινικού Τμήματος.
Στις 12 Μαΐου 2010 συνήλθε σε συμβούλιο το Ζ'Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου υπό νέα σύνθεση, για να συμπληρώσει την απόφαση 1533/2009 και να διατυπώσει το διατακτικό, σύμφωνα με το άρθρο 145 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Στη δίκη παρενέβη με δήλωση πολιτικής αγωγής η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος, που εκπροσωπεί 185 σωματεία και πλέον των 300.000 απογόνων των προσφύγων του 1922, υποστηρίζοντας ότι θα πρέπει να απορριφθεί η αίτηση επανάληψης της διαδικασίας, επειδή οι έξι καταδικασθέντες από το Στρατοδικείο με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους προκάλεσαν τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό του Ελληνισμού από τις πατρογονικές ρίζες του, μετά 3.000 χρόνια παρουσίας στη Μικρά Ασία. Η παράσταση πολιτικής αγωγής απορρίφθηκε ως απαράδεκτη από το δικαστήριο.
Στις 20 Οκτωβρίου 2010 το δικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του και έκανε δεκτή την αίτηση του Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκη, κρίνοντας αθώους τους έξι καταδικασθέντες σε θάνατο από το Έκτακτο Επαναστατικό Δικαστήριο Αθηνών. Με την απόφαση 1675/2010 το Ζ'Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου ακυρώνει την απόφαση του Εκτάκτου Επαναστατικού Στρατοδικείου Αθηνών ως προς όλους τους καταδικασμένους για εσχάτη προδοσία και παύει οριστικά την ποινική δίωξη λόγω παραγραφής.

Τα γεγονότα της Κοφίνου

Δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς περικυκλώνουν την Κοφίνου πριν από την επιχείρηση
Αιματηρή σύγκρουση μεταξύ δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς και Τουρκοκυπρίων στο χωριό Κοφίνου της επαρχίας Λάρνακας στις 15 Νοεμβρίου 1967. Για πολλούς αναλυτές, το επεισόδιο αυτό αποτέλεσε το έναυσμα για την τουρκική εισβολή του 1974. Την Κύπρο κυβερνούσε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ηγέτης των Τουρκοκυπρίων ήταν ο Ραούφ Ντενκτάς, η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από την μπότα των Συνταγματαρχών και πρωθυπουργός στην Τουρκία ήταν ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ.
Η Κοφίνου βρίσκεται 40 χιλιόμετρα νότια της Λευκωσίας στο σταυροδρόμι δύο στρατηγικής σημασίας αυτοκινητοδρόμων: Λευκωσίας - Λεμεσού και Λάρνακας - Λεμεσσού. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 150 μέτρων και τα χρόνια της δεκαετίας του '60 κατοικείτο αποκλειστικά από Τουρκοκυπρίους (725 κάτοικοι στην απογραφή του 1960). Μετά τις διακοινοτικές ταραχές του 1963, η Κοφίνου εξελίχθηκε σε ισχυρό στρατιωτικό προπύργιο των Τουρκοκυπρίων. Ήταν μία διαρκής εστία επεισοδίων στην περιοχή και συχνά ένοπλοι Τουρκοκύπριοι απέκοπταν τις δύο οδικές αρτηρίες, όταν δεν πυροβολούσαν τα διερχόμενα αυτοκίνητα.
Η κυπριακή κυβέρνηση απευθύνθηκε στις δυνάμεις του ΟΗΕ, αλλά η επέμβασή τους καθυστερούσε. Στις 15 Νοεμβρίου 1967 με διαταγή του Μακαρίου η Εθνική Φρουρά υπό τις διαταγές του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα ανέλαβε αυτή να αποκαταστήσει την τάξη. Η «Επιχείρηση Γρόνθος», όπως ονομάστηκε, είχε στρατιωτικό χαρακτήρα και όχι αστυνομικό, όπως θα έπρεπε. Ο Γρίβας κινητοποίησε πολύ ισχυρές δυνάμεις, με άρματα μάχης, τεθωρακισμένα και πυροβολικό. Πρώτα επιτέθηκε στο μικτό χωριό Άγιος Θεόδωρος (685 Τουρκοκύπριοι κάτοικοι και 525 Ελληνοκύπριοι) και κατέλαβε σχεδόν χωρίς μάχη την τουρκοκυπριακή συνοικία. Στη συνέχεια στράφηκε κατά τις γειτονικής Κοφίνου. Στις αψιμαχίες που ακολούθησαν σκοτώθηκαν 24 Τουρκοκύπριοι και 9 τραυματίστηκαν, ενώ οι απώλειες της ελληνοκυπριακής πλευράς ήταν ένας νεκρός και δύο τραυματίες.
Οι επιχειρήσεις στον Άγιο Θεόδωρο και την Κοφίνου προκάλεσαν σοβαρή πολιτική κρίση. Η Τουρκία χαρακτήρισε «στυγερή πρόκληση» τα αιματηρά επεισόδια και απείλησε με στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο, αλλά και με πόλεμο την Ελλάδα. Με την παρέμβαση των Αμερικανών, που εκδηλώθηκε με την αποστολή του υφυπουργού Άμυνας Σάιρους Βανς στο τρίγωνο Αθήνας - Άγκυρας - Λευκωσίας, η κρίση διευθετήθηκε με μια οδυνηρή υποχώρηση του δικτατορικού καθεστώτος της Ελλάδας. Υπό την πίεση Αμερικανών, Βρετανών και Καναδών, οι οποίοι ενδιαφέρονταν πρωτίστως για την τύχη της Νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, αναγκάστηκε να αποσύρει από την Κύπρο την ελλαδική μεραρχία, που είχε στείλει μυστικά ο Γεώργιος Παπανδρέουμετά τα γεγονότα του 1963 - 1964.
Έτσι, η Κύπρος αφέθηκε έκθετη σε ενδεχόμενη τουρκική εισβολή, που πραγματοποιήθηκε τελικά τον Ιούλιο του 1974. Άμεση συνέπεια της αποχώρησης της ελλαδικής μεραρχίας ήταν η ανακήρυξη της «Προσωρινής Τουρκοκυπριακής Διοίκησης», με την οποία οι Τουρκοκύπριοι εμφανίσθηκαν πλέον όχι ως μειονότητα ή απλή κοινότητα, αλλά ως μια οργανωμένη πολιτική οντότητα.
Μετά την τουρκική εισβολή, οι τουρκοκύπριοι κάτοικοι της Κοφίνου και του Αγίου Θεοδώρου μετακινήθηκαν στα Κατεχόμενα και σήμερα τα δύο χωριά κατοικούνται από αμιγή ελληνοκυπριακό πληθυσμό.

Γιόχαν Κέπλερ

1571 – 1630

Ο γερμανός μαθηματικός, αστρονόμος και αστρολόγος Γιόχαν Κέπλερ (Johannes Kepler) γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίουτου 1571. Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα ουράνια φαινόμενα και την παρατήρησή τους. Σπούδασε μαθηματικά στο πανεπιστήμιο του Τίμπινγκεν και μετά την αποφοίτησή του το 1591 παρακολούθησε μαθήματα θεολογίας. Πριν δώσει, όμως, τις τελικές εξετάσεις, του προτάθηκε να διδάξει μαθηματικά στο Γκρατς της Αυστρίας, θέση την οποία και αποδέχτηκε.
Το 1596 ο Κέπλερ δημοσίευσε το πρώτο κοσμολογικό βιβλίο του υπό τον τίτλο «Mysterium Cosmographicum», με το οποίο θεμελίωσε την υπόθεση του Κοπέρνικου για το ηλιοκεντρικό πλανητικό σύστημα. Το 1600 μετακόμισε στην Πράγα, όπου συνεργάστηκε με τον Μπράχε και μετά το θάνατο του τελευταίου το 1601, πήρε τη θέση του ως αυλικός αστρονόμος του αυτοκράτορα Ροδόλφου Β’.
Χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα μετρήσεων του Μπράχε, ο Κέπλερ κατέληξε το 1605 στο εντυπωσιακό συμπέρασμα ότι η τροχιά του Άρη δεν ήταν κυκλική αλλά ελλειπτική. Με τους τρεις νόμους που πήραν αργότερα το όνομά του και δημοσιεύτηκαν το 1609 στο βιβλίο «Astronomia nova» και το 1619 στο βιβλίο
«Harmonia mundi» εισήγαγε την Ουράνια Μηχανική, δηλαδή την επιστήμη που περιγράφει τους νόμους κινήσεως των πλανητών γύρω από τον ήλιο.
Αλλά και στην Οπτική, ο Κέπλερ προσέφερε σημαντικά, διατυπώνοντας θεωρίες για τους οπτικούς φακούς και το τηλεσκόπιο με δύο κυρτούς φακούς. Μετά το θάνατο τού αυτοκράτορα Ροδόλφου επεξεργάστηκε μία εκτεταμένη «Πραγματεία για την Αστρονομία τού Κοπέρνικου» (1618 - 1822), παρότι το βιβλίο του Κοπέρνικου είχε τεθεί από το 1616 στη λίστα των απαγορευμένων της καθολικής εκκλησίας.
Το 1627 δημοσίευσε τους λεγόμενους «Ροδόλφιους πίνακες», οι οποίοι αντικατέστησαν ουσιαστικά μετά από περίπου 1.500 χρόνια και για περίπου 200 χρόνια τους άτλαντες του Πτολεμαίου.

Βασίλης Διαμαντόπουλος
1920 – 1999

Βιογραφία

Διακεκριμένος Έλληνας ηθοποιός και δάσκαλος της υποκριτικής.
Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1920 στον Πειραιά. Σπούδασε αρχικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνώνκαι στη συνέχεια στις δραματικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης.
Στο Θέατρο Τέχνης έκανε το ντεμπούτο του το 1942, παίζοντας μαζί με το δάσκαλό του, Κάρολο Κουν, στην ιστορική παράσταση της «Αγριόπαπιας» του Ίψεν, με την οποία το «Θέατρο Τέχνης» έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο «Αλίκης» (νυν «Μουσούρη»).
Μέχρι και το 1949, που παρέμεινε στο Θέατρο Τέχνης, ερμήνευσε περισσότερους από 30 ρόλους που τον καθιέρωσαν ως πρωταγωνιστή του ελληνικού θεάτρου. Ανάμεσα στα έργα που έπαιξε ήταν και τα «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλο, «Ρόσμερσχολμ» και «Βρικόλακες» του Ίψεν, «Για ένα κομμάτι γης» του Κόλντγουελ, «Βυσσινόκηπος» του Τσέχοφ, «Εμείς και ο χρόνος» και «Ο ανακριτής έρχεται» του Πρίσλεϊ, «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» και «Ο θάνατος του εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ, «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα, «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ευγένιου Ο’ Νιλ, «Το φιόρο του Λεβάντε» του Ξενόπουλου, «Λεωφορείο ο πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς και «Άννα Λουκάστα» του Τζόρνταν.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον θίασο της Κατερίνας στη «Νίνα» του Ρουσέν και το καλοκαίρι του 1950 πρωταγωνίστησε στην κωμωδία των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου «Ανώμαλος Προσγείωσις» στο ρόλο του Μαυρογιαλούρου, ρόλο που δόξασε ο Λάμπρος Κωνσταντάραςστην κινηματογραφική εκδοχή της κωμωδίας το 1965 με τον τίτλο «Υπάρχει και Φιλότιμο». Μέσα στον ίδιο χρόνο προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο. Εκεί έπαιξε σε παραστάσεις σταθμούς: «Ερρίκος Δ’» του Πιραντέλο, «Άνθρωποι και ποντίκια» του Στάινμπεκ, «Τρεις αδελφές» και «Βυσσινόκηπος» του Τσέχοφ, «Αγία Ιωάννα» του Μπέρναρντ Σο, τα περισσότερα σε σκηνοθεσία του Κάρολου Κουν.
Τη σεζόν 1953-1954 συγκροτεί προσωπικό θίασο και ανεβάζει το έργο «Εκατομμυριούχοι της Νάπολης» του Ντε Φιλίπο, πάλι με σκηνοθέτη τον Κουν και το «Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή» του Πιραντέλο. Το καλοκαίρι του 1954 συνεργάζεται με τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου και ερμηνεύει το ρόλο του πατέρα Λαυρέντιου στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Σέξπιρ, που ανεβαίνει στο θέατρο «Εθνικού Κήπου». Τη σεζόν 1954-1955 κάνει μία έκτακτη εμφάνιση στο νέο «Θέατρο Τέχνης», που έχει ξεκινήσει την πορεία του στο υπόγειο του «Ορφέα», με τα μονόπρακτα του Τσέχοφ «Αρκούδα», «Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού» και του Πιραντέλο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα».
Επανέρχεται στο Εθνικό Θέατρο το 1956 και συμμετέχει στις παραστάσεις «Χειμωνιάτικο παραμύθι» του Σέξπιρ, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, «Η ηδονή της τιμιότητας» του Πιραντέλο, «Η άμαξα» του Μεριμέ, «Βασιλιάς Ληρ» και «Οθέλος» του Σέξπιρ.
Το 1958 είναι έτος - σταθμός στην καριέρα του. Ιδρύει το «Νέο Θέατρο», που εγκαινιάζει το σημερινό θέατρο «Αλάμπρα» και λειτουργεί έως το 1966 με πρωταγωνίστρια την τότε σύντροφό του Μαρία Αλκαίου. Ανεβάζει τα έργα: «Παραμύθι χωρίς όνομα» του Καμπανέλλη, «Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια» του Κασόνα,­ μία παράσταση που αφήνει εποχή και γίνεται θρύλος,­ «Το φιόρο του Λεβάντε» του Ξενόπουλου, «Γαλιλαίος» του Μπρεχτ, «Σαββάτο, Κυριακή, Δευτέρα» του Ντε Φιλίπο, «Πέντε στρέμματα παράδεισος» των Σταύρου - Φραγκιά, «Το νησί της Αφροδίτης» του Πάρνη, «Αθάνατη πολυαγαπημένη» του Ρούσσου, όπου ερμήνευσε τον Μπετόβεν, άλλον ένα ρόλο του που πολυσυζητήθηκε, «Η τύχη της Μαρούλας» του Κορομηλά και άλλα. Για την προσφορά του τότε είχε τιμηθεί από την πολιτεία με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α’.

Με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο στη σειρά «Εκείνος κι εκείνος»
Η δικτατορίαανακόπτει τη θεατρική του πορεία. Αυτοεξορίζεται στο Παρίσι, αλλά θα επιστρέψει στην Ελλάδα το 1970. Αρχικά συνεργάζεται με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΒΘΕ) και αργότερα με το «Θέατρο Σάτιρα» του Γιώργου Μιχαλακόπουλου, στου οποίου την ίδρυση συμμετείχε και ο ίδιος. Οι δυο τους το 1972 θα γράψουν ιστορία στη μικρή οθόνη με τη συμμετοχή τους στην τηλεοπτική σειρά «Εκείνος κι Εκείνος», με τα γεμάτα αντικαθεστωτικούς υπαινιγμούς κείμενα του Κώστα Μουρσελά.
Ένα χρόνο αργότερα οι δύο ηθοποιοί θα κάνουν μία ακόμα επιτυχία περιοδεύοντας στην Ελλάδα με την πολιτική επιθεώρηση «Ω, τι κόσμος, μπαμπά» του Κώστα Μουρσελά, σε μουσική του Βασίλη Δημητρίου, αλλά και με τα έργα «Ας παίξουμε τους δολοφόνους» του Φάιφερ και «Συνεργός» του Ντίρενματ.
Τα επόμενα χρόνια εμπλουτίζει το προσωπικό του δραματολόγιο με πρωταγωνιστικές εμφανίσεις σε μερικά ακόμα από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου: «Ασήμαντος πόνος» του Πίντερ, «Σχολείο γυναικών» του Μολιέρου, «Σφήκες» του Αριστοφάνη, «Παραθεριστές» του Γκόρκι, «Φοίνισσες» του Ευριπίδη με σκηνοθέτες τον Μίνωα Βολανάκη, τον Ντίνο Γιαννόπουλο, τον Γιώργο Μιχαηλίδη, τον Λεωνίδα Τριβιζά και άλλους. Θα παίξει τον Καρένιν στην «Άννα Καρένινα» του Τολστόι, που ανεβάζει η Κάτια Δανδουλάκη, θα ανεβάσει ο ίδιος στη Νίκαια το «Μίστερο μπούφο» του Ντάριο Φο, θα παίξει με την Κατερίνα Βασιλάκου «Δωδέκατη νύχτα» του Σέξπιρ, με τον Ανδρέα Μπάρκουληστο «Σλουθ» του Άντονι Σάφερ και θα είναι ο Αζντάκ στον «Κύκλο με την κιμωλία» του Μπρεχτ και ο Βολπόνε στην ομώνυμη κωμωδία του Μπεν Τζόνσον, που ανεβάζει ο Μίνως Βολανάκης.
Το 1993 ιδρύει το «Σύγχρονο Θέατρο» και ανεβάζει την «Ανάκριση» του Πέτερ Βάις. Εκεί έπαιξε και τον τελευταίο του ρόλο στο θέατρο. Είχε γράψει, επίσης, το θεατρικό «Οι καλικαντζαραίοι», που παρουσίασε το 1979 στο θέατρο του Λυκαβηττού.

Στιγμιότυπο από την ταινία «Νόμος 4000»
Στον κινηματογράφο είχε λίγες και επιλεκτικές εμφανίσεις και με το ταλέντο και το κύρος του, έδινε αξία στο ρόλο και ανέβαζε το επίπεδο του έργου. Ανάμεσα στις ταινίες που έπαιξε ήταν ο «Μαρίνος Κοντάρας» του Τζαβέλλα, «Τελευταία αποστολή» του Τσιφόρου, «Νυχτερινή περιπέτεια» του Τερζάκη, «Η αρπαγή της Περσεφόνης» του Γρηγορίου, «Το αμαξάκι» του Ντίνου Δημόπουλου, «Ερωτικές ιστορίες» του Καψάσκη, «Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ» του Μανθούλη και «Νόμος 4000» του Δαλιανίδη. Το 1981 τιμήθηκε με το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία του Θόδωρου Μαραγκού «Μάθε παιδί μου γράμματα». Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία του Βασίλη Μπουντούρη «Μπίζνες στα Βαλκάνια» (1997).
Στην τηλεόραση εμφανίσθηκε από πολύ νωρίς, ήδη από τα πρώτα βήματα του ΕΙΡ (σημερινής ΕΡΤ), με το μονόπρακτο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Αυτός και το παντελόνι του» (1966). Εκτός από το «Εκείνος κι εκείνος», έπαιξε σε σειρές, όπως «Ο συμβολαιογράφος», «Χατζηεμμανουήλ», «Αλέξανδρος Δελμούζος», «Λαυρεωτικά», «Η αγάπη άργησε μια μέρα» και στην τηλεταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Καλή σου νύχτα κυρ Αλέξανδρε» (1981), όπου υποδύθηκε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Το 1977 έγραψε και σκηνοθέτησε την κωμική σειρά «Από την κλειδαρότρυπα», με πρωταγωνιστές τον ίδιο, τη Χρυσούλα Διαβάτη και τον Θύμιο Καρακατσάνη.
Δίδαξε υποκριτική από νέος στις δραματικές σχολές του «Θεάτρου Τέχνης» και του Εθνικού Θεάτρου, ενώ ίδρυσε και δική του δραματική σχολή, που λειτούργησε παράλληλα με το «Νέο Θέατρο». Το 1983 δημιούργησε το «Θεατρικό Εργαστήρι» και το 1994 τη δραματική σχολή «Ίασμος».
Υπήρξε ενεργό μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) και είχε αναπτύξει συνδικαλιστική και πολιτική δραστηριότητα στο χώρο του ΚΚΕ.
Παντρεύτηκε δύο φορές, την πρώτη με την ηθοποιό και ραδιοφωνική παραγωγό Τώνια Καράλη, με την οποία απέκτησε μία κόρη και τη δεύτερη με την ηθοποιό Μαρίνα Γεωργίου, με την οποία απέκτησε ένα γιο.
Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος πέθανε από ανακοπή καρδιάς στις 5 Μαΐου1999, σε ηλικία 78 ετών.

Δημήτριος Τόφαλος


1882 – 1966

Θρυλικός αθλητής της άρσης βαρών. Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1882 και από νεαρή ηλικία φάνηκαν οι φυσικές του δυνατότητες.
Όλη η πόλη μιλούσε γι'αυτόν και το πώς επέζησε από ένα σοβαρό ατύχημα. Το 1894 και σε ηλικία 12 ετών ο μικρός Δημήτρης έπαιζε κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές, όταν ένα βαγόνι ήρθε κατά πάνω του και του συνέτριψε το χέρι. Στο νοσοκομείο οι γιατροί επέμεναν να προχωρήσουν σε ακρωτηριασμό του χεριού του. Ο πατέρας του αρνήθηκε και στην πορεία του χρόνου δικαιώθηκε. Το χέρι του γιου του σώθηκε, αλλά παρέμεινε μικρότερο από το άλλο. Η μικρή αυτή αναπηρία δεν εμπόδισε τον Δημήτρη Τόφαλο να γίνει ένας σπουδαίος αθλητής.
Το 1899 γράφτηκε στη Γ.Ε. Πατρών, μετέπειτα Παναχαϊκή, και ασχολήθηκε με την άρση βαρών. Το 1904 ήταν πανέτοιμος για τη μεγάλη διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Αγίου Λουδοβίκου. Αρρώστησε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και αναγκάστηκε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο στην Αμβέρσα. Δύο χρόνια αργότερα στη Μεσολυμπιάδατης Αθήνας (9-19 Απριλίου 1906) κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα της Άρσης Βαρών με τα δύο χέρια. Σήκωσε 142,5 κιλά, επικρατώντας έπειτα από σκληρή διήμερη μάχη του αυστριακού Γιόζεφ Στάινμπαχ. Η επίδοσή του αυτή ήταν πολύ μεγάλη για την εποχή και παρέμεινε ως παγκόσμιο ρεκόρ μέχρι το 1914.
Κατά την επιστροφή του στην Πάτρα, 6.000 φίλαθλοι του επιφύλαξαν αποθεωτική υποδοχή στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, εκεί όπου πριν από 12 χρόνια είχε το ατύχημα, που παρ'ολίγο να του κοστίσει τη ζωή. Ο Τόφαλος δεν μπόρεσε να συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς το 1908 στο Λονδίνο η άρση βαρών δεν συμπεριλαμβανόταν στο επίσημο πρόγραμμα.
Τον ίδιο χρόνο εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ και για βιοποριστικούς λόγους ασχολήθηκε με την ελευθέρα πάλη (κατς). Έγινε γνωστός για το πείσμα του, παρά για τη δύναμή του. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο αγώνας του με τον παγκόσμιο πρωταθλητή Φρανκ Γκοτζ. Ο αντίπαλός του με μια λαβή του έσπασε το χέρι και ο Τόφαλος, σφαδάζοντας από τους πόνους, αγωνίστηκε μέχρι τέλους, χωρίς να εγκαταλείψει τη μάχη. Η επιμονή του αυτή του στοίχισε τρεις μήνες νοσηλείας, αλλά τον έκανε διάσημο.
Μετά την αποχώρησή του από τα ταπί έγινε μάνατζερ του πασίγνωστου έλληνα κατσέρ Τζιμ Λόντου, τον οποίον συνόδευσε στην Αθήνα το 1930 για τον αγώνα του κατά του Ζιμπίνσκι στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ο Τόφαλος υπήρξε εκ των ιδρυτών του ελληνοαμερικανικού αθλητικού συλλόγου της Νέας Υόρκης «Ερμής».
Το 1952 επανήλθε στην Ελλάδα και πέθανε στην Πάτρα στις 15 Νοεμβρίου1966. Στην καριέρα του κατέκτησε 140 έπαθλα στην άρση βαρών και 251 στην ελευθέρα πάλη (κάτς). Η γενέτειρά του Πάτρα τον τίμησε, δίνοντας το όνομά του σε οδό και σε κλειστό γυμναστήριο.
Ο Δημήτριος Τόφαλος ήταν ιδιαίτερα εύσωμος. Για τον λόγο αυτό, το επώνυμό του επικράτησε να χρησιμοποιείται ως χαρακτηριστικό των ανθρώπων μεγάλου ύψους και βάρους («είναι Τόφαλος»).

Ηλίας Τσαλαφατίνος

1780/1782 – 1856

Μανιάτης αγωνιστής του '21, που διακρίθηκε για τον πατριωτισμό του και την ανιδιοτέλεια του χαρακτήρα του.
Ο Ηλίας Τσαλαφατίνος γεννήθηκε στο Οίτυλο της Μάνης, μεταξύ 1780 - 1782. Το επίθετο της οικογενείας του ήταν Κατσανός, αλλά επεκράτησε το Τσαλαφατίνος, που είναι παρατσούκλι από τη λέξη τσαλαφός (απερίσκεπτος, ορμητικός). Υπήρξε έμπιστος των Μαυρομιχαλαίων και διοικητής των στρατιωτικών τους σωμάτων.
Συμμετείχε από την πρώτη στιγμή στον εθνικό ξεσηκωμό. Στις 17 Μαρτίου1821 ορκίστηκε με τους άλλους Μανιάτες αγωνιστές στην Αρεόπολη και στις 23 Μαρτίουσυμμετείχε στην απελευθέρωση της Καλαμάτας. Στη συνέχεια, με εντολή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, περιδιάβαινε τα χωριά της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας για να στρατολογήσει άνδρες, ενόψει του σχεδίου του «Γέρου του Μωριά» για την κατάληψη της Τριπολιτσάς, που ήταν το οθωμανικό διοικητικό κέντρο της Πελοποννήσου.
Ο Τσαλαφατίνος πήρε μέρος σχεδόν σε όλες τις μεγάλες μάχες της Επανάστασης στην Πελοπόννησο. Πολέμησε στο Λεβίδι (14 Απριλίου 1821), στο Βαλτέτσι (13-15 Μαΐου 1821), στην κατάληψη της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821) και στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822). Τον Ιούνιο του 1821 μαζί με τον Ηλία Μαυρομιχάληκαι τους άνδρες τους έσπευσαν προς βοήθεια του Οδυσσέα Ανδρούτσουστη Στερεά Ελλάδα για να αναχαιτίσουν τους Οθωμανούς πασάδες Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ, που είχαν εκστρατεύσει με σκοπό την καταστολή της Επανάστασης.
Στις αρχές του 1822 ακολουθεί τον Ηλία Μαυρομιχάλη στην Εύβοια. Η εκστρατεία αποτυγχάνει και στη Μάχη των Στύρωνστις 12 Ιανουαρίου 1822 σκοτώνεται ο Ηλίας Μαυρομιχάλης. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς βρίσκεται ανάμεσα στους υπερασπιστές του Μεσολογγίου, που πολιορκείται από τους Κιουταχή και Ομέρ Βρυώνη.
Τον Φεβρουάριο του 1824 προσφέρεται με το μανιάτικο σώμα του να συνδράμει στην πολιορκία του κάστρου της Κορώνης. Τελικά, την εκτέλεση της επιχείρησης αναλαμβάνουν οι ντόπιοι, με καταστροφικά αποτελέσματα. Μετά την εισβολή του Ιμπραήμπαίρνει μέρος στη μάχη στο Μανιάκι (20 Μαΐου 1825) και στη συνέχεια υπερασπίζεται τη Μάνη από τις επανειλημμένες επιθέσεις του Αιγύπτιου εισβολέα, με αποκορύφωμα τη μάχη στο Πολυάραβο (28 Αυγούστου 1826), όπου διακρίνεται και συμβάλλει αποφασιστικά στη νίκη των ελληνικών δυνάμεων. Ήταν και η τελευταία απόπειρα του Ιμπραήμ να καταλάβει τη Μάνη.
Ο Ηλίας Τσαλαφατίνος διακρίθηκε για τον αγνό πατριωτισμό του και την έλλειψη φιλοχρηματίας. Όταν η επαναστατική κυβέρνηση το καλοκαίρι του 1823 τού πρόσφερε 2.000 γρόσια ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες προς το έθνος, αυτός τα αποποιήθηκε, λέγοντας: «Το Έθνος είναι ακόμα φτωχότερο από μένα τον φτωχό». Λίγες ημέρες αργότερα προβιβάσθηκε σε αντιστράτηγο, αλλά αρνήθηκε να δεχθεί τον βαθμό. Με αναφορά του προς το Εκτελεστικό, ζήτησε μόνο να του εξασφαλίσουν τη συντήρηση εκατό στρατιωτών και υποσχόταν ότι «θέλει εκστρατεύσει και θυσιάσει και αυτήν την ζωήν του δια την αγάπην της πατρίδος».
Ο Ηλίας Τσαλαφατίνος πέθανε στην Αθήνα στις 15 Νοεμβρίου 1856.

Γλαύκος Κληρίδης

1919 – 2013

Διακεκριμένος Κύπριος πολιτικός και από τις ηγετικές προσωπικότητες της Δεξιάς στη μεγαλόνησο. Διετέλεσε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (1993- 2003) και πέτυχε την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς προηγούμενη λύση του Κυπριακού.
Ο Γλαύκος Κληρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 24 Απριλίου 1919 και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του διαπρεπούς δικηγόρου και πολιτικού Ιωάννη Κληρίδη (1887-1961). Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο μέχρι την Ε'τάξη και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Λονδίνο το 1937. Στη συνέχεια γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, αλλά με την έκρηξη του Β'Παγκοσμίου Πολέμουτον Σεπτέμβριο του 1939 διέκοψε τις σπουδές του και κατατάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία της Μεγάλης Βρετανίας (RAF). Μετέσχε σε αποστολές πάνω από τη Γερμανία και στις 24 Ιουλίουτου 1942 το αεροπλάνο του καταρρίφθηκε και ο ίδιος συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Γερμανούς. Παρέμεινε σε αιχμαλωσία μέχρι το 1945 και αποπειράθηκε τρεις φορές να δραπετεύσει. Κατά το διάστημα της θητείας του στη RAF παρασημοφορήθηκε για διακεκριμένες υπηρεσίες κατά του εχθρού.
Μετά την επάνοδό του στην Αγγλία συμπλήρωσε τις σπουδές του και το 1948 έλαβε άδεια άσκησης της δικηγορίας. Επανήλθε στην Κύπρο και άσκησε ενεργά τη δικηγορία έως το 1959. Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα (1955-59) ήταν ενεργό μέλος της ΕΟΚΑ με το ψευδώνυμο «Υπερείδης» και παράλληλα υπερασπιζόταν τους Κύπριους αγωνιστές στα δικαστήρια. Μία από τις δραματικότερες υποθέσεις που ανέλαβε ήταν αυτή της υπεράσπισης του Μιχαήλ Καραολή, κατά την οποία δημόσιος κατήγορος ήταν ο Ραούφ Ντεκτάς, ο μετέπειτα ηγέτης των Τουρκοκυπρίων. Ετοίμασε, επίσης, φάκελο για πολλές περιπτώσεις παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους Άγγλους, τις οποίες παρουσίασε η Ελληνική Κυβέρνηση στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Ο Γλαύκος Κληρίδης με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο
Πήρε μέρος στη Διάσκεψη του Λονδίνου το 1959 και κατά τη μεταβατική περίοδο, μεταξύ αποικιακής διακυβέρνησης και ανεξαρτησίας (1959-1960), διατέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης υπό τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Την ίδια περίοδο διατέλεσε αρχηγός της Ελληνοκυπριακής Αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα. Στις πρώτες προεδρικές εκλογές (13 Δεκεμβρίου 1959) υποστήριξε την υποψηφιότητα του αρχιεπισκόπου Μακαρίου αντί του πατέρα του Ιωάννη Κληρίδη. Όταν κατηγορήθηκε ότι παραβίαζε τη χριστιανική εντολή «τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου...», αυτός απαντούσε με το αρχαιοελληνικό ρητό «πατρός τε και μητρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερον και αγιότερον εστίν η πατρίς».
Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές (31 Ιουλίου 1960) ήταν επικεφαλής του δεξιού «Πατριωτικού Μετώπου». Εκλέχθηκε βουλευτής Λευκωσίας και στη συνέχεια Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στη θέση αυτή παρέμεινε έως τον Ιούλιο του 1976. Το 1964 ηγήθηκε της ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του Λονδίνου και το 1968 ορίστηκε εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής πλευράς στις συνομιλίες για το Κυπριακό που άρχισαν με πρωτοβουλία του γ.γ. του ΟΗΕ, Ου Θαντ. Εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων ήταν ο παλιός του γνώριμος από τα δικαστήρια Ραούφ Ντεκτάς. Το 1969 συγκρότησε με τον Πολύκαρπο Γεωρκάτζη το «Ενιαίον Κόμμα», το οποίο αναδείχθηκε το μεγαλύτερο κόμμα της Κύπρου στις εκλογές της 5ης Ιουλίουτου 1970. Δύο χρόνια νωρίτερα είχε πρωτοστατήσει στην επανεκλογή του Μακαρίου στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μετά το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου (15 Ιουλίου 1974) και την επακολουθήσασα τουρκική εισβολή στην Κύπρο (20 Ιουλίου), ο Κληρίδης ανέλαβε προσωρινά την Προεδρία της Δημοκρατίας υπό την ιδιότητά του ως Προέδρου της Βουλής έως τις 7 Δεκεμβρίου 1974, οπότε επέστρεψε στην Κύπρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, που είχε εξαναγκασθεί από τους πραξικοπηματίες να εγκαταλείψει τη μεγαλόνησο. Τότε, ο Κληρίδης επανήλθε στα καθήκοντά του και παράλληλα ανέλαβε εκπρόσωπος των Ελληνοκυπρίων στις διακοινοτικές συνομιλίες. Παρέμεινε στη θέση αυτή έως τις Συνομιλίες της Βιέννης (Φεβρουάριος του 1978), οπότε παραιτήθηκε, επειδή κατηγορήθηκε ότι υπερέβη τις οδηγίες που του είχαν δοθεί.

Ραούφ Ντενκτάς - Γλαύκος Κληρίδης
Στις 4 Ιουλίουτου 1976 ανακοίνωσε την ίδρυση ενός νέου κομματικού σχηματισμού με την ονομασία «Δημοκρατικός Συναγερμός», αφού προηγουμένως διέλυσε το «Ενιαίον Κόμμα». Ο ΔΗΣΥ μαζί με το κομουνιστικό ΑΚΕΛ είναι σήμερα τα δύο μεγάλα κόμματα της Κύπρου. Κατά τις βουλευτικές εκλογές του 1981, του 1985 και του 1991, ήταν επικεφαλής του συνδυασμού του ΔΗΣΥ και εξελέγη Βουλευτής Λευκωσίας. Στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ως Πρόεδρος του κόμματος, ηγήθηκε της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΣΥ μέχρι της εκλογής του ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1993.
Τον Φεβρουάριο του 1988 διεκδίκησε για πρώτη φορά την Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά ηττήθηκε από τον ανεξάρτητο (με την υποστήριξη του ΑΚΕΛ) Γιώργο Βασιλείου. Πέντε χρόνια αργότερα (14 Φεβρουαρίου 1993) επικράτησε δύσκολα του Γιώργου Βασιλείου και ανέλαβε την Προεδρία της Δημοκρατίας. Επανεξελέγη στις 15 Φεβρουαρίου 1998 με αντίπαλο τον Γιώργο Ιακώβου (ΔΗΚΟ-ΑΚΕΛ). Μείζον επίτευγμα της Προεδρίας του ήταν η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς προηγούμενη λύση του Κυπριακού. Στις εκλογές του Φεβρουαρίου του 2003 διεκδίκησε και τρίτη προεδρική θητεία, αλλά ηττήθηκε καθαρά από τον Τάσσο Παπαδόπουλοκαι αποχώρησε της ενεργού πολιτικής. Στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίουτου 2004 τάχθηκε υπέρ του σχεδίου Ανάν για τη λύση του Κυπριακού.
Ο Γλαύκος Κληρίδης διετέλεσε Πρόεδρος του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρούαπό το 1961 έως το 1963 και σε αναγνώριση των εξαίρετων υπηρεσιών του, του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση και ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος. Ο Πάπας Ιωάννης 23ος του απένειμε το Χρυσό Μετάλλιο της Τάξης του Αγίου Τάφου ως αναγνώριση των υπηρεσιών που είχε προσφέρει και της κατανόησης που είχε δείξει ως Αρχηγός της Ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, σχετικά με τη θρησκευτική μειονότητα των Ρωμαιοκαθολικών (Λατίνων) της Κύπρου. Είχε τιμηθεί και από την Ελλάδα με τα Διάσημα του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Σωτήρος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Ήταν νυμφευμένος με τη ινδικής καταγωγής Λίλα-Ειρήνη (1921-2007), με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Καίτη Κληρίδου (1949), ηγετικό στέλεχος του ΔΗΣΥ σήμερα. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται τα βιβλία «Η Κατάθεσή μου» (σε τέσσερις τόμους) και «Ντοκουμέντα μιας Εποχής, 1993 - 2003».
Ο Γλαύκος Κληρίδης πέθανε αργά το απόγευμα της 15ης Νοεμβρίου 2013 στην κλινική «Ευαγγελίστρια» της Λευκωσίας, σε ηλικία 94 ετών. Η πορεία της υγείας του είχε επιδεινωθεί ραγδαία τις τελευταίες ημέρες από νεφρική ανεπάρκεια, την οποία προκάλεσε ο διαβήτης.
ΕΙΠΕ
Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει.

Όμηρος

Επικός ποιητής.

ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ...

Ισλανδία σημαίνει Χώρα των Πάγων.
 

ΕΙΠΕ...

Αν θες να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα κάποιου, δώσ’ του εξουσία.

Αβραάμ Λίνκολν

16ος πρόεδρος των ΗΠΑ.

10 ανεκπλήρωτοι έρωτες από

την Ελληνική Μυθολογία

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν πλούσια φαντασία - εκτός των άλλων - και σκάρωναν ιστορίες με εκπλήξεις και ανατροπές. Παρακάτω σας παρουσιάζουμε 21 ήρωες της Ελληνικής Μυθολογίας (11 άνδρες και 10 γυναίκες) και τις μεταξύ τους ερωτικές περιπέτειες που κατέληξαν σε αρνήσεις και αποτυχίες.

10Απόλλων και Δάφνη

Πίνακας του Κάρλο Μαράτα
Η Δάφνη ήταν κόρη του Λάδωνα ή του Πηνειού και της Γαίας. Ο Απόλλων συνάντησε τη Δάφνη σε κάποιο από τα κυνήγια του και γοητεύτηκε από την ομορφιά της. Θέλο­ντας να απαλλαγεί από τον αντίζηλό του Λεύκιππο, που είχε με­ταμφιεστεί σε γυναίκα και βρισκόταν ανάμεσα στις νύμφες, τις συμβούλευσε να κολυμπήσουν όλες μαζί, γυμνές, για να βεβαιωθούν ότι όλες ήταν γυναίκες. Όταν αποκαλύφθηκε το φύλο του, ο Λεύκιππος βρήκε τραγικό θάνατο από τις νύμφες και την ίδια τη Δάφνη. Και ο Απόλλων όμως, δεν υπήρξε ιδιαίτερα τυχερός. Θέλησε να πλησιάσει τη Δάφνη, η οποία όμως προσπάθησε με όλη της τη δύναμη να τον αποφύγει, και όταν κατάλαβε ότι αυτό δεν ήταν δυνατό, παρακάλεσε τη μητέρα της να τη σώσει. Και πραγματικά, δημιουργήθηκε ένα χάσμα, όπου χάθηκε η Δάφνη, ενώ στη θέση της ξεπρόβαλε το ομώνυμο δέντρο. Από τα κλαδιά του, ο Απόλλων έφτιαξε ένα στεφάνι, που φορούσε πάντα στο κεφάλι του σε ανάμνηση της όμορφης νύμφης.

9Σαλμακίς και Ερμαφρόδιτος

Πίνακας του Λουί Φενζόν
Ο Ερμαφρόδιτος ήταν γιος του Ερμή και της Αφροδίτης και κατοικούσε στη Φρυγία. Στα 15 του χρόνια, προικισμένος με μεγάλη ομορφιά, αποφάσισε να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να γνωρίσει τον έξω κόσμο. Καθώς βρισκόταν στην Καρία και ξεκουραζόταν στις όχθες ενός ποταμού, τον εντόπισε η νύμφη Σαλμακίδα και τον ερωτεύτηκε. Όταν το νεαρό αγόρι βούτηξε στο ποτάμι για ένα μπάνιο, η Σαλμακίδα βρήκε την ευκαιρία να τον αρπάξει και να τον κάνει δικό της. Ο Ερμαφρόδιτος αντιστάθηκε κι απέκρουσε τις ερωτικές διαθέσεις της Σαλμακίδας. Τότε, η νύμφη παρακάλεσε τους θεούς να κάνουν κάτι για να μην αποχωριστούν ποτέ τα κορμιά τους. Οι θεοί εισάκουσαν τις παρακλήσεις της και δημιούργησαν ένα νέο ον με δύο φύσεις.

8Αλφειός και Αρέθουσα

Πίνακας του Κάρλο Μαράτα
Η Αρέθουσα ήταν κόρη του Νηρέα και της Δωρίδος και νύμφη της Αρτέμιδας. Την Αρέθουσα ερωτεύτηκε στην Πελοπόννησο ο κυνηγός Αλφειός. Εκείνη, όμως, τον απέκρουσε, επειδή ήθελε να διατηρήσει την αγνότητά της κι έφυγε από την Πελοπόννησο με τη βοήθεια της Αρτέμιδας. Διέσχισε τη θάλασσα, έφθασε στο νησί Ορτυγία, που βρίσκεται στις Συρακούσες της Σικελίας κι εκεί μεταμορφώθηκε σε πηγή. Τόσο σφοδρός, όμως, ήταν ο έρωτας του Αλφειού, ώστε κι αυτός μεταμορφώθηκε σε ποταμό και διασχίζοντας το πέλαγος ενώθηκε με τα νερά της πηγής της Αρέθουσας.

7Απημοσύνη και Ερμής

Η Απημοσύνη ήταν πριγκίπισσα της Κρήτης, κόρη του Κατρέα, ενός από τους γιους του Μίνωα. Όμορφη καθώς ήταν, προκάλεσε το ερωτικό ενδιαφέρον τού Ερμή, ψυχοπομπού και αγγελιοφόρου των θεών. Μία μέρα, o Ερμής την εντόπισε στη Ρόδο κι άρχισε να την καταδιώκει. Αυτή ήταν πιο γρήγορη και με διάφορα κόλπα κατόρθωνε να του ξεφύγει. Ο Ερμής την παραφύλαξε κοντά σ’ ένα ποτάμι, όπου θα έπαιρνε το μπάνιο της. Ο πανούργος θεός έστρωσε το δρόμο με φρεσκογδαρμένα τομάρια και περίμενε. Όταν αυτή εμφανίστηκε, γλίστρησε πάνω στο οδόστρωμα και ο Ερμής όρμησε κατά πάνω της και τη βίασε. Η Απημοσύνη έμεινε έγκυος και όταν προσπάθησε να εξηγήσει το συμβάν στον αδελφό της Αλθαιμένη, αυτός δεν την πίστεψε. Σε μία έκρηξη οργής για τα ψέμματα της αδελφής του, όπως πίστευε, την κλώτσησε μέχρι θανάτου.

6Αθηνά και Ήφαιστος

Πίνακας του Παρίς Μπορντόν
Ο Ήφαιστος, ο κουτσός και κακάσχημος θεός του Ολύμπου, βοήθησε τον Δία με το τσεκούρι του να γεννήσει μέσα από το κεφάλι του τη θεά Αθηνά. Αργότερα, ερωτεύτηκε την Αθηνά, αλλά η θεά απέκρουσε τον έρωτά του, καθώς ήθελε πάση θυσία να κρατήσει την αγνότητά της. Ο Ήφαιστος προσπάθησε να τη βιάσει, απέτυχε όμως και από το σπέρμα του που έπεσε στη γη της Αττικής γεννήθηκε ο Εριχθόνιος. Η Αθηνά δείχνοντας μεγαλοψυχία υιοθέτησε το παιδί, που όταν μεγάλωσε έγινε βασιλιάς της Αθήνας.

5Απόλλων και Κασσάνδρα

Η Κασσάνδρα ήταν μια από τις ομορφότερες κόρες του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου και της Εκάβης. Ο Απόλλων την ερωτεύτηκε σφόδρα και για να την πείσει να γίνει δική του, της υποσχέθηκε ότι θα της μάθαινε να προλέγει το μέλλον. Η Κασσάνδρα δέχθηκε κι αφού έμαθε τη μαντική τέχνη αρνήθηκε να ενδώσει στις ερωτικές επιθυμίες του Απόλλωνα. Τότε, ο θεός για να την εκδικηθεί την καταδίκασε να προλέγει τις συμφορές, αλλά να μην γίνεται πιστευτή από τους άλλους.

4Αστερία, Ζευς και Ποσειδών

Η γέννηση της Αρτέμιδος και του Απόλλωνα στη Δήλο (πίνακας του Τζούλιο Ρομάνο, 1530-1540)
Η Αστερία, κόρη του Τιτάνα Κίου και της Φοίβης και ανιψιά του Δία, ήταν θεά των νυχτερινών χρησμών και των πεφταστεριών. Ήταν παντρεμένη με τον Τιτάνα Πέρση και είχαν μία κόρη, την Εκάτη. Ο Δίας τη φλέρταρε έντονα κι αυτή για να τον αποφύγει μεταμορφωνόταν σε διάφορα ζώα. Ως ορτύκι έπεσε στο Αιγαίο και μεταμορφώθηκε στο νησί της Ορτυγίας (με το όνομα αυτό απαντάται, σήμερα, νησίδα των Συρακουσών). Ερωτευμένος μαζί της ήταν και ο Ποσειδώνας και για να τον αποφύγει μεταμορφώθηκε στο νησί της Δήλου, όπου η αδελφή της Λητώ γέννησε τα παιδιά του Δία Απόλλωνα και Αρτέμιδα.

3Ποσειδών και Δήμητρα

Οι ερωτικές περιπέτειες του Ποσειδώνα ήτα πολυάριθμες. Μία από αυτές ήταν με τη θεά Δήμητρα, που τύχαινε να είναι αδελφή του. Μία μέρα που η Δήμητρα περιπλανιόταν στην Αρκαδία για την ανεύρεση της κόρης της Περσεφόνης, την οποία είχε απαγάγει ο Άδης, την πλησίασε ο Ποσειδώνας με ερωτικούς σκοπούς, τους οποίους εκείνη απέκρουσε. Για να του ξεφύγει μεταμορφώθηκε σε φοράδα και κρύφτηκε ανάμεσα στ’ άλογα που έβοσκαν εκεί κοντά. Ο Ποσειδώνας, όμως, πήρε τη μορφή αλόγου κι ενώθηκε μαζί της. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ένα άλογο, ο Αρείωνας και μία κόρη, το όνομα της οποία αποκαλυπτόταν μόνο σε όσους συμμετείχαν στα μυστήρια της αρκαδικής πόλης της Λυκόσουρας.

2Αριάδνη και Θησεύς

Πίνακας του Ρίτσαρντ Γουέστολ (1810)
Η Αριάδνη, κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και της Πασιφάης, ερωτεύτηκε τον Θησέα, όταν αυτός κατέφθασε στην Κρήτη για να σκοτώσει τον ετεροθαλή αδελφό της Μινώταυρο, που κάθε χρόνο κατασπάραζε επτά νέους και επτά νέες από την Αθήνα. Τον βοήθησε με τον περίφημο μίτο να βρει το δρόμο του μέσα από το Λαβύρινθο και να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Ο Θησέας φεύγοντας από την Κρήτη πήρε μαζί του την Αριάδνη για να την κάνει γυναίκα του. Στο δρόμο για την Αθήνα το πλοίο τους σταμάτησε στη Νάξο, όπου ο Θησέας εγκατέλειψε την Αριάδνη κι εξαφανίστηκε. Μία εκδοχή του μύθου τον θέλει να ήταν ερωτευμένος με την Αίγλη, κόρη του Πανοπέα από τη Φωκίδα.

1Γαλάτεια και Πολύφημος

Πίνακας του Τζοβάνι Λανφράνκο
Ο Πολύφημος είναι πασίγνωστος Κύκλωπας από την «Οδύσσεια» του Ομήρου. Γιος του Ποσειδώνα, ήταν ερωτευμένος με την όμορφη Γαλάτεια. Αυτή απέκρουε τον έρωτά του, επειδή είχε μάτια μόνο για τον Άκι, τον γιο του Φαύνου. Μία μέρα, ο Πολύφημος τους είδε μαζί και από τη ζήλια του πέταξε ένα βράχο πάνω στον Άκι και τον σκότωσε. Οι θεοί μεταμόρφωσαν τον Άκι σε ποταμό, όπου η Γαλάτεια περνούσε τις ώρες της, θρηνώντας την απώλεια του αγαπημένου της.



Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Τετάρτη 16/11

02:00 7°C 91% 2 Μπφ BA 9 Km/h ΒΡΟΧΗ 08:00 8°C 89% 1 Μπφ Α 3 Km/h ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ Μικρή πιθανότητα βροχής 14:00 9°C 76% 2 Μπφ NA 9 Km/h ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ 20:00 6°C 99% 1 Μπφ Δ 3 Km/h ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Εκεί που τα φώτα σβήνουν, όλα μπορούν να συμβούν ψυχές που ενώνονται στο βωμό της ικανοποίησης, γύμνια του μυαλού και της ψυχής, οι λέξεις περισσεύουν, εκεί είσαι μόνος σου παλεύεις με θεούς και δαίμονες,κατακρεουργείς τα εσώψυχα σου, παραδίνεσε στο πόθο και στο πάθος.
Στην ακραία τότε συντηρητική Αθήνα, την περίοδο του Όθωνα και του ρομαντισμού, υπήρχαν τα στενάκια που κρύβονταν οι ιέρειες του πόθου πρόθυμες να προσφέρουν τα κάλλη τους σε όποιον το επιθυμούσε. « Οι Παστρικιές» όπως τις αποκαλούσαν περιπαικτικά επειδή λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων πλενόταν πιό συχνά από τον περίγυρο τους, που συνήθιζε να κάνει κάθε δεκαπέντε μέρες.

Μέτα στο προσκήνιο ήρθαν και οι «παξιμαδοκλέφτρες» όπως έλεγε και το γνωστό σε όλους μας ήσουνα τι ήσουνα μια παξιμαδοκλέφτρα τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύεις σούρτα φέρτα. Ιδού το ερώτημα. Γιατί άραγε τις αποκαλούσαν έτσι; Οι πόρνες της εποχής συνήθιζαν να τριγυρνάνε στους δρόμους και για να ρίξουν στα δίχτυα του αγοραίου έρωτα τα ανυποψίαστα ανθρωπάκια, προκαλούσαν και αστειεύονταν με τους άντρες που αντίκριζαν στο πέρασμα τους, και περνόντας τσιμπούσαν από τα τραπεζάκια των καφενέδων κι ενα παξιμάδι που συνόδευε τον καφέ τους.

Ευνόητο είναι πως ήταν αδύνατο μια παστρικιά να κατοικεί στις κεντρικές συνοικίες της Αθήνας, κατοικούσαν στα πιο απόκεντρα σημεία έξω από το αθηναικό κέντρο, κοντά στη πλατεία Βάθης. Στο πέρασμα τους, από τα σοκκάκια τη καλής κοινωνίας , οι τίμιες γειτόνισες σταυροκοπιόντουσαν για να φύγει μακριά το κακό και οι πιο ευγενικές περιορίζονταν στο να κλείνουν τα παράθυροφυλλά και φυσικά η κόρη να μην καταλάβει τίποτα.
1885,άρχισαν να συχνάζουν στη Νεάπολη και κυρίως στο Γκαζοχώρι της Πειραιώς. Δεν είναι τυχαίο οτί κοντά στο Γκαζοχώρι στην Κολοκυνθού, ήταν εγκατεστημένο το πρώτο νοσοκομείο για τις αφροδίσιες αρρώστιες και αργότερα μεταφέρθηκε «στου Συγγρού». Όταν η πόλη άρχισε να μεγαλώνει κατευθύνθηκαν προς την Ομόνοια και γύρω από τον Άγιο Κωνσταντίνο.

Μία από τις επώνυμες παστρικιές της εποχής ήταν η καλόβολη χήρα Θεώνη, δεν έχρηζε ομορφιάς ήταν όμως μια άξια καμπυλωτή γυναίκα και αυτο ανταποκρινόταν πλήρως στις απαιτήσεις της εποχής.Κατοικούσε σε μια φιλόξενη και ακατοίκητη περιοχή κοντά στη σημερινή Λεωφόρο Αλεξάνδρας, γνωστή και ως πινακωτή. Το σπίτι της ήταν περικυκλωμένο απο μια μάντρα και αυτό εξυπηρετούσε αρκετά τους επισκέπτες της που ήθελαν να ναι απομονωμένοι απο αδιάκριτα βλέμματα.
Το 1922 με το Νόμο 3032 «περί άσεμνων γυναικών» οι οίκοι ανοχής αναγνωρίστηκαν επίσημα και η εφορία τις κατέταξε ανάλογα με το πελατολόγιο σε φορολογικές κλάσεις.Έτσι από το 1933 και μετά οι ερωτικές φωλιές ονομάζονταν φιγιέρες και οι παστρικιές ως έκφυλες και νυμφομανείς

‘Όπως αναφέρει ο ερευνητής Θωμάς Σιταράς στο βιβλίο του «Πόθοι και πάθη στην Παλιά Αθήνα», τα σπίτια αυτά ονομάζονταν «φιγιέρες», από τη γαλλική λέξη «fille» που σημαίνει κορίτσι. Όπως ακριβώς η λέξη γκαρσονιέρα προέρχεται από τη γαλλική λέξη «garçon» που σημαίνει «αγόρι».
Απόσπασμα :
«Υπάρχουν εδώ, μες στην Αθήνα, αρκετές. Θα νομίζετε ότι τις φιγιέρες αυτές τις έχουν τίποτα κοκοτάρες ή τίποτα πλούσιες παντρεμένες, που δεν αρκούνται μόνο απ’ τον άντρα τους και που θέλουν να βρίσκουν κάπου-κάπου κανένα παλικάρι, απ’ αυτά που αντέχουν να ικανοποιήσουν και δέκα ακόμα γυναικάρες μέσα σε μια νύχτα. Ε, λοιπόν, όχι. Τις φιγιέρες αυτές τις έχουν γνωστές “δεσποινίδες” της αριστοκρατίας με τα πιο παράξενα γούστα! Μια τέτοια φιγιέρα υπάρχει σε μια πάροδο στα Πατήσια. Την έχει μια έκφυλη “δεσποινίς”, που οι κοσμικοί κύκλοι την ξέρουν για “αξιότιμη”. Αυτή έχει την μανία να την παιδεύουν. Κάθε βράδυ στην φιγιέρα της, έρχονται δυο-τρεις νέοι φτωχοί, που πληρώνονται αρκετά γι’ αυτή τη δουλειά. Η φιγιέρα είναι στολισμένη με τον πιο περίεργο τρόπο. Δίνει την εντύπωση μουχλιασμένου υπογείου. Δοκάρια, αράχνες και δυο-τρεις σκελετοί. Είναι σκοτεινή και το μόνο φως που έχει είναι ένας προβολέας που πέφτει ακριβώς στη μέση. Το βράδυ, σαν έρθουν οι νέοι, η “δεσποινίς” είναι τσιτσίδι, καθώς επίσης και οι συνοδοί της. Τότε αρχίζει ένα φοβερό ξυλοκόπημα. Τους δίνει από ένα καμτσίκι και την χτυπάνε, την χτυπάνε… μέχρι που το κάτασπρο κορμάκι της να ματώσει και να πέσει μισολιπόθυμη στο πάτωμα….
Άλλη μια φιγιέρα βρίσκεται σε μια πάροδο, στο τέρμα Αχαρνών. Τότε ένας-ένας απ’ αυτούς με την σειρά, πέφτει δίπλα της. Κατόρθωσα να μπω στην αυλή της απ’ το γειτονικό σπίτι, που κάθονται γνωστοί μου. Από ένα παράθυρο που έβλεπε στην αυλή, είδα ένα σωρό περίεργα και ανήκουστα πράμματα. Ακούστε να φρίξετε! Η κάμαρα της φιγιέρας, όπως φαινότανε από μια χαραμάδα που άφηναν δυο κουρτίνες, είχε μια κατάμαυρη ταπετσαρία. Ένα πολύ χαμηλό ντιβάνι βρισκότανε στη γωνιά κι’ απάνω σ’ αυτό ολόγυμνη, η ιδιοκτήτρια της φιγιέρας, η κ. Κ.Κ. Το ολόασπρο χυτό κορμάκι της ήταν μια σπάνια και ωραία αντίθεσις στην τόση μαυρίλα. Ένα φως κόκκινο φώτιζε αυτή την κάμαρα. Ένας ολόγυμνος αράπης με αθλητικό παράστημα της έφερε τσιγάρα. Άναψε ένα. Εκείνη τη στιγμή μπήκε στην κάμαρα ένας ωραίος νέος. Το γυμνό του σώμα το σκέπαζε μια μαύρη ρόμπα. Την έβγαλε, κι’ έτσι ολόγυμνος καθώς έμεινε πήγε κι’ έπεσε δίπλα της. Δεν μπορούσα πια να δω τίποτε άλλο, εκτός απ’ τα δυο εκείνα σώματα, που φωτιζόντουσαν αμυδρά και που εξακολουθούσαν να κουνιούνται αργά-αργά με κανονικές κινήσεις, όπως τα στάχυα, σαν τα χαϊδεύει ο άνεμος»…
Για τον Τομέα Βιβλιοθήκης:
Εύη Λαζάρου, Δημοσιογράφος
http://www.eoellas.org
Πίσω στα παλιά  

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Δώρου και Σατωβριάνδου. Ο «Ελικών», στην ακτίνα της Ομόνοιας.
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Οταν κάνει πολύ κρύο, η Αθήνα αποκτά μια ησυχία που προδιαθέτει για εξερεύνηση. Δεν πήγα μακριά, έφτασα στην Ομόνοια, αλλά το θέμα που είχα στο μυαλό μου μου άνοιγε την όρεξη για περπάτημα. Τα παλιά ξενοδοχεία γύρω από την πλατεία, και κυρίως από τη μεριά της 3ης Σεπτεμβρίου προς τις οδούς με τα γοητευτικά ονόματα Σατωβριάνδου και Βερανζέρου, έμοιαζαν μισόκλειστα, αλλά ίχνη ζωής, σε όλους αυτούς τους οίκους ημιδιαμονής με τα εξωτικά ονόματα, επιβεβαίωναν τη σύνδεσή τους με τη ζωή της πόλης.
Αρχικά, ήθελα να δω το παλιό Εφετείο, στην οδό Σωκράτους, που όταν χτίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ήταν το ξενοδοχείο Ambassadeur. Τίποτε δεν θυμίζει ότι εκεί υπήρχε η οικία Θεοτόκη, από τα πιο ρομαντικά σπίτια της Αθήνας, σχεδιασμένο από τον Κλεάνθη. Αλλά, ούτως ή άλλως, όλη η περιοχή μοιάζει χωρίς χυμούς, έχει μια αύρα αναμονής και παράδοξης ακινησίας. Το παλιό Εφετείο, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Σπύρου Στάικου, παραμένει φάντασμα. Οπως και το Mediterranean, το μεσοπολεμικό ξενοδοχείο στη γωνία Βερανζέρου και Σωκράτους, κτίριο του αρχιτέκτονα Βασίλη Τσαγρή. Το είχα φωτογραφήσει τελευταία φορά το 2008, κι έκτοτε έχει ερειπωθεί.

Δεν εντόπισα, όμως, το ξενοδοχείο «Ελβετία» στην οδό Σατωβριάνδου, προς την Πατησίων. Με οδήγησε στα ίχνη του ένα από τα πιο ωραία «αθηναϊκά» διηγήματα που διάβασα πρόσφατα στη συλλογή «Εν οίκω» του Δημήτρη Πετσετίδη (εκδ. Μεταίχμιο, 2012). Στο «Hotel Ελβετία, 3ος όροφος», μέσα σε λίγες σελίδες, βρήκα τη διαδρομή της Αθήνας από το τότε (’50-’60) στο τώρα. Αυτήν την πορεία συμπυκνώνουν και αυτά τα μικρά ξενοδοχεία, στα οποία κάποτε κατέλυαν «Μωραΐτες οικογενειάρχες, έμποροι, επαγγελματίες, σοβαροί άνθρωποι». Σαράντα χρόνια μετά, στο ίδιο δωμάτιο, συντροφιά με τη «Χριστίνα», «υπήρχε η ίδια οσμή». «Στο διάδρομο ηχούσαν, κατά διαστήματα, κουβέντες και δυνατά γέλια από γυναίκες και άντρες, πόρτες ακούγονταν ν’ ανοίγουν και να κλείνουν».
Αυτή η υγρασία από την παλιά «Ελβετία» μιας νεανικής πρώτης γνωριμίας με την Αθήνα επιζεί ακόμη, αν θέλει κανείς να δει πίσω από σφραγισμένα παράθυρα, μισόκλειστες κουρτίνες και επιγραφές μιας θεριεμένης φαντασίας. Στην οδό Βερανζέρου, ένα ταπεινό νεοκλασικό σπίτι, κλειστό πια, φέρει ακόμη την επωνυμία «Hotel Σαβόγια» και στον ίδιο δρόμο, κάτω από την 3ης Σεπτεμβρίου, είδα το «Ξενοδοχείον Πριγκηπικόν», στεγασμένο σε ένα μεσοπολεμικό κτίριο της δεκαετίας του 1930. Στη Σατωβριάνδου, βρήκα την «Ευρώπη» σε ένα λιτό νεοκλασικό, πλησίον της οδού Δώρου, αλλά το πιο εντυπωσιακό ήταν το Hotel Hellas, σε μία από τις πιο πολυφωτογραφημένες γωνίες της περιοχής, 3ης Σεπτεμβρίου και Σατωβριάνδου.
Το βλέμμα μου έπιασε χαμηλά και το «Ακταίον», λίγο πιο πάνω, το «Κοσμοπολίτ» στην Κοτοπούλη, και προς το φάντασμα του Μινιόν, το «Αλμα» και απέναντι τον «Ελικώνα». Αυτό το τελευταίο, στην οδό Δώρου, αφουγκράζεται τον βόμβο της Ομόνοιας, και μου θυμίζει, με τα έντονα χρώματά του, τα γαλάζια, τα κίτρινα και τα πράσινα, αυτήν την παράδοξα θελκτική και απωθητική ταυτόχρονα ώσμωση της Αβάνας και του Καΐρου, που εκβάλλει σε αυτούς τους αθηναϊκούς δρόμους με τα μεγαλόπρεπα ονόματα.
http://www.kathimerini.gr
  πισω στα παλιά 

   Καλό  σας  απόγευμα
Κωσταντίνος  Ευθ. Καψάλης
www.lidoriki.com 

                                           
                                               www.lidoriki.com 

2
Σε αρνητικό ρεκόρ τα επίπεδα της φτώχειας στην Ευρώπη, με ένα στα τέσσερα παιδιά να είναι εκτεθειμένο στον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με νέα έρευνα
news247
Νοέμβριος 16 2016 18:32

Λίγο περισσότερο από ένα στα τέσσερα παιδιά είναι εκτεθειμένο στον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την Ελλάδα να βρίσκεται στην τρίτη θέση μεταξύ των 28 χωρών μελών, ανέφερε σήμερα η Eurostat.

Περίπου 25 εκατομμύρια παιδιά στις 28 χώρες μέλη της ΕΕ, δηλαδή το 26,9% του πληθυσμού ηλικίας 0 έως 17 ετών, απειλούνταν με φτώχεια το 2015, σύμφωνα με την πηγή αυτή.
"Αυτό σημαίνει ότι ζουν σε νοικοκυριά τα οποία: κινδυνεύουν από φτώχεια μετά την καταβολή κοινωνικών παροχών, είναι σε κατάσταση σοβαρή στέρησης υλικών αγαθών ή ζουν σε νοικοκυριά με μικρό ποσοστό εργασίας", εξηγεί η Eurostat.
Το πιο αυξημένο ποσοστό παιδιών που απειλούνται από τη φτώχεια καταγράφεται στη Ρουμανία με 46,8%.
Στις 30 Σεπτεμβρίου το Συμβούλιο της Ευρώπης είχε ζητήσει από τη Ρουμανία να καταβάλει μεγαλύτερες προσπάθειες για να αντιμετωπιστεί η εκμετάλλευση ανηλίκων, την ώρα που ο αριθμός των θυμάτων, κυρίως από τη μειονότητα των Ρομά, "έχει αυξηθεί σημαντικά"τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με έκθεση.
Μετά τη Ρουμανία, η γειτονική Βουλγαρία έρχεται στη δεύτερη θέση με ποσοστό 43,7%, ενώ ακολουθεί η Ελλάδα (37,8%), η Ουγγαρία (36,1%), η Ισπανία (34,45) και η Ιταλία (33,5%).
Στον αντίποδα τα πιο μικρά ποσοστά καταγράφονταν στις σκανδιναβικές χώρες, με πρώτη τη Σουηδία (14%), ενώ ακολουθεί η Φινλανδία (14,9%), και η Δανία (15,7%). Στη συνέχεια έρχεται η Σλοβενία (16,6%), η Ολλανδία (17,2%), η Τσεχία και η Γερμανία (18,5%).
Το ποσοστό των παιδιών που είναι εκτεθειμένα στον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ μειώνεται στο μέτρο που αυξάνεται το μορφωτικό επίπεδο των γονιών τους, υπογραμμίζει η Eurostat.
To 2015, σχεδόν τα δύο τρίτα (65,5%) των παιδιών οι γονείς των οποίων είχαν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο (έως γυμνάσιο) απειλούνταν με φτώχεια στο εσωτερικό της ΕΕ, έναντι 30,3% των παιδιών που ζούσαν με γονείς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο.
Η τάση αυτή επιβεβαιώθηκε σε όλες τις χώρες της ΕΕ για το 2015.
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ, ΦΩΤΟ: SOOC)
news247.gr