.
…Εἶχα κι’ ἕνα μήνα ὁποῦ ἄρχισα νά παίρνω μιστόν τοῦ βαθμοῦ μου, καθώς καί οἱ ἄλλοι· ἔπαιρνα τρακόσες ἑξῆντα δραχμές.
Εἶδα αὐτό, καί πέθαιναν οἱ ἄνθρωποι εἰς τά παλιοκλήσια, ὁπλαρχηγοί κι’ ἄλλοι, κι’ ἀπό τήν πείνα κι’ ἀπό τό κρύον.
Τότε στοχάστηκα:
Οἱ ἀγωνισταί νά πεθαίνουν τῆς πείνας, κι’ ἐμεῖς νά πλερωνώμαστε ὀλίγοι ἄνθρωποι;
Ἐμεῖς οἱ ὀλίγοι φέραμεν τήν λευτεριά;
Νά κόψωμεν κι’ ἐμεῖς τόν μιστόν μας, εἴτε νά πάρουν καί οἱ ἀδελφοί μας συναγωνισταί!
Εἰ δέ ξίκι νά γένη καί σ’ ἐμᾶς!
Τότε φκιάνω μιάν ἀναφορά καί λέγω:
«Ἐπειδήτις ὅσοι ἀγωνίστηκαν πεθαίνουν ἀπό τήν πείνα καί τήν ταλαιπωρίαν, καθώς καί χῆρες τῶν σκοτωμένων καί τά παιδιά τους, τόν μισθόν ὁποῦ μοῦ δίνετε διατάξετε νά μοῦ κοπῆ ὅλος καί νά τόν δίνετε εἰς τούς ἀγωνιστάς καί χῆρες κι’ ἀρφανά τῶν σκοτωμένων…
.
Στρατηγοῦ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ – Ἀπομνημονεύματα
.
Εικόνα από:ilaliatisroumelis.blogspot.gr